Το my way του Πελεγρίνι και ο ήρωας!

Η απονομή του League Cup στο Royal Box του Γουέμπλεϊ είχε τελειώσει. Οι παίκτες της Σίτι κατέβαιναν προς τον αγωνιστικό χώρο για τα επινίκια στην ειδική σκηνή που είχε στηθεί και ο Πελεγρίνι έχει μείνει τελευταίος. Κρατά την κούπα με το ένα χέρι, την κραδαίνει προς τον κόσμο ρίχνοντας παράλληλα ένα βλέμμα γεμάτο δικαίωση.

«Δεν ξέρω για εσάς, αλλά ο δικός μου λόγος είναι πιο σημαντικός από το ποδόσφαιρο. Η απόφαση που πήρα την προηγούμενη βδομάδα απέναντι στην Τσέλσι ήταν πολύ σημαντική για την κατάκτηση του τροπαίου απόψε και τη νίκη μέσα στο Κίεβο την Τετάρτη». Ο Μανουέλ Πελεγρίνι έδωσε τις απαντήσεις του. Κράτησε το λόγο του, έκανε αυτό που ήθελε παρά τις αντιδράσεις και τα δύο τελευταία αποτελέσματα δείχνουν ότι δεν έκανε απλά του κεφαλιού του στο ματς με την Τσέλσι. Ο έμπειρος μάνατζερ φεύγει στο τέλος της σεζόν από το νησί, αλλά το κάνει ως νικητής. Και η αγκαλιά του με τον πρόεδρο του συλλόγου δείχνει ότι μέχρι την τελευταία μέρα θα θεωρεί τον εαυτό του μέρος της ομάδας.

Αναζητώντας το λάθος

Το πρώτο ημίχρονο ήταν μια καλοστημένη παράσταση των πάγκων. Η Λίβερπουλ του Κλοπ έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν την παρακολουθείς από κοντά. Στα χαρτιά το σύστημα με το οποίο ξεκίνησε ήταν κάτι ανάμεσα σε 4-2-3-1 και 4-4-1-1, με τον Τσαν να παίρνει θέση δίπλα στον Χέντερσον και να κινείται πιο πολύ στα αριστερά, τον Μίλνερ να περνά στα δεξιά της τριπλέτας και τον Φιρμίνο να κινείται πολύ κοντά στον Στάριτζ, αναζητώντας την γρήγορη συνεργασία και την καθετη κίνηση. Όταν η Σίτι ξεκινούσε επιθέσεις, ο Κουτίνιο προσπαθούσε να καλύπτει διαγώνια τον Σανιά, ωστόσο όταν η μπάλα βρισκόταν στους Ρεντς οι προωθήσεις του Μορένο ήταν συχνές, με τον Κουτίνιο να προσεγγίζει περιοχή. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η σημασία που δίνουν στη λεπτομέρεια, η συνεχής παρατήρηση για την τήρηση των αποστάσεων και το μανιασμένο πρέσινγκ όταν χάνεται η κατοχή σε στρατηγικά σημεία.

Ο Μίλνερ για παράδειγμα μπορεί να ερχόταν σε πιο κεντρικό ρόλο όταν ο Χέντερσον ανέβαινε με τη μπάλα, ο Τσαν έβγαινε κοντά στη γραμμή για να καλύψει την προσπάθεια του Κουτίνιο να παίξει κοντά στον Στάριτζ, αλλά τον έβλεπες να καλύπτει και τον Μορένο. Ο Στάριτζ υποχωρούσε προκειμένου να μπερδέψει την άμυνα και να δημιουργήσει χώρους για τους συμπαίκτες του που έκαναν κίνηση ανάμεσα στον στοπερ και τον μπακ, αλλά τούτη τη φορά η ομάδα του Πελεγρίνι ήταν εξαιρετικά διαβασμένη. Κάλυπτε χώρους και έκανε εξαιρετική διαχείριση του ενηνταλέπτου, προστατεύοντας τους αμυντικούς της από ένα κάζο αντίστοιχο του Etihad. Ο Φερνάντο συντονίστηκε άψογα με τον Κομπανί παίζοντας το ρόλο του holder και ο Φερναντίνιο, ο οποίος ξεκίνησε πάλι στα δεξιά, βοηθούσε πολύ και χωρίς τη μπάλα.

Το τελικό 39% στην κατοχή δείχνει ακριβώς τον τρόπο που ο Πελεγρίνι αποφάσισε να χτυπήσει την Λίβερπουλ. Γνωρίζοντας ότι οι παίκτες του διαθέτουν μεγαλύτερη κλάση δεν τους επέτρεψε να πάρουν ρίσκα που μπορούσαν να αποδειχθούν καταστροφικά. Φάνηκε και στο δεύτερο μέρος, όταν η Λίβερπουλ έπρεπε να βγει μπροστά και να πιέσει περισσότερο.Την χτύπησε στην αχίλλειο πτέρνα του geggenpressing, στους χώρους που αφήνουν οι παίκτες το Κλοπ όταν βγαίνουν να πιέσουν στρατηγικά αλλά τελικά δεν καταφέρνουν να πάρουν την κατοχή. Βούτυρο στο ψωμί του Τουρέ που με τις μπαλιές ακριβείας έβγαζε τους ταχυτατους Αγουέρο και Στέρλινγκ σε επικίνδυνες θέσεις. Ακόμα και τα πέναλτι φέρουν την υπογραφή του Χιλιανού που επέλεξε τον Καμπαγιέρο.

Ο Αργεντίνος ήταν η μοναδική αλλαγή που έκανε σε σχέση με το ματς του Κιέβου για το Τσάμπιονς Λιγκ. Η τακτική του προσέγγιση και η άριστη διαχείριση έφεραν κούπα από τον Φεβρουάριο, ενώ είναι ακόμα εντός και σε άλλους στόχους. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι το απόγευμα της Δευτέρας (29/02) μας είπε ότι εξακολουθεί να θεωρεί τη Σίτι ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, ενώ ουσιαστικά έχει κλειδώσει και την πρόκριση στην Ευρώπη.

Ο βράχος και ο θρύλος

Το έχουμε ξαναπεί. Η παρουσία του Κομπανί στο κέντρο της άμυνας βελτιώνει όλη την ανασταλτική λειτουργία των Σίτιζενς. Ο Βέλγος ήταν εξαιρετικός. Πέρυσι εκτιθόταν συχνά διότι προσπαθούσε να βγει πρώτος στη μπάλα και βρισκόταν ορισμενες φορές πολύ εκτός περιοχής. Τώρα, άφησε τα aggresive μαρκαρίσματα στον Οταμέντι και εκείνος ήταν πανταχού παρών όταν η Λίβερπουλ έψαχνε το κενό από τον άξονα. Σωστός και αποφασιστικός σε όλες τις επεμβάσεις του, με εκπληκτική αντίληψη και συντονισμό ολόκληρης της γραμμής. Ακόμα και όταν της ασκήθηκε πολλή πίεση, με το ματς να ανοίγει, ήταν ο πιο ψύχραιμος και ο πιο ουσιαστικός.

Πολύ καλά όμως λειτούργησε και ο άξονας. Ο Τουρέ σε έναν ακόμα τελικό έδειξε την κλάση και την προσωπικότητά του από την αρχή μέχρι το τέλος, όπου από την υπερπροσπάθεια περπατούσε με δυσκολία. Όταν όμως είναι ορατό το ενδεχόμενο των πέναλτι όχι απλά δεν μπορεί να γίνει αλλαγή, αλλά αναλαμβάνει και την τελευταία εκτέλεση. Με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Ο Αγουέρο αλλάζει τη Σίτι

Ο Γίργκεν Κλοπ προτίμησε ξανά τον Λούκας Λέιβα σε ρόλο κεντρικού αμυντικού, προσαρμόζοντάς τον πάνω στον Αγουέρο. Όποτε το παιχνίδι πήγαινε στη δύναμη, ο Βραζιλιάνος κυριαρχούσε, κοιτάζοντας να μην αφήσει τον Αργεντινό να πάρει τα πρώτα βήματα και παίζοντας, συχνά, στο όριο του φάουλ. Ο Αγουέρο όμως δεν έμενε εκεί. Έδειξε ότι πραγματικά με εκείνον στην επίθεση η Σίτι αλλάζει πρόσωπο, δημιουργώντας ευκαιρίες για τους άλλους και για τον εαυτό του.

Η είσοδος του Τουρέ αντί του Σακό τον έφερε να ψάχνει τους χώρους ανάμεσα στον Λούκας και τον Μορένο και να ταλαιπωρεί την άμυνα με κάθε δυνατό τρόπο. Ο τρόπος που κρατάει τη μπάλα πριν τη δώσει στο γκολ του Φερναντίνιο είναι χαρακτηριστικός. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τελειώσει μόνος του το παιχνίδι πολύ πριν τα πέναλτι, αν ήταν πιο προοσεκτικός στα τελειώματα.

O τέλειος ήρωας!

Θα μπορούσαν τον ρόλο αυτό να τον πάρουν αρκετοί. Ομως ο Βίλι Καμπαγιέρο αποτελεί τον απολυτο πρωταγωνιστή. Στο δρόμο για το γήπεδο οι οπαδοί της Σίτι έβριζαν τον προπονητή τους και τις εμμονές του για την απόφαση να αφήσει τον Χαρτ στον πάγκο. Πριν τα πέναλτι καποιοι αναπόλησαν την τακτική του Φαν Χάαλ στο Μουντιάλ με την αλλαγή κίπερ πριν την έναρξη της διαδικασίας. Στο τέλος όμως δεν μπορούσαν παρά να χειροκροτήσουν τον ήρωα της βραδιάς. Ο Κουτίνιο πήγε να τον "ψαρέψει" και τελικά έγινε το αντίθετο. Ο Λούκας τον είδε να πετάγεται στη σωστή πλευρά σαν να διάβαζε τη σκέψη του. Και ο Λαλάνα; Φαινόταν από όλη τη γλώσσα του σώματός του όταν πήγε να εκτελέσει. Από τον τρόπο που έφυγε η μπάλα...

Η ψυχογογία του Αργεντινού ήταν στα ύψη. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγει από αυτή τη δοκιμασία ηττημένος. «Είμαι χαρούμενος για τον Καμπαγιέρο γιατί νομίζω άξιζε τη στιγμή του», είπε ο Πελεγρίνι και πρόσθεσε: «Περίμενε μέχρι το τέλος τους παίκτες της Λίβερπουλ να σουτάρουν, ποτέ δεν μάντεψε έτσι απλά. Γι' αυτό και έσωσε τρία πέναλτι». Νωρίτερα, στην παράταση, είχε κρατήσει την ομάδα του στο παιχνίδι. Για έναν κίπερ που περιμένει τη στιγμή του και έχει εκτός από τον ανταγωνισμό με έναν ποδοσφαιριστή της κλάσης του Χαρτ την αμφισβήτηση του κόσμου, αυτό που έκανε λέει πολλά για την προσωπικότητά του.

Οι τελικοί βγάζουν ήρωες. Αν, ας πούμε, σκόραρε ο Στέρλινγκ θα γινόταν σύνθημα. Τώρα η δόξα πήγε σε κάποιον περισσότερο άσημο. Ο οποίος όμως το άξιζε 100%...