«Είναι λίγο μαλάκας αυτός ο Τότι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γίνεται αυτός ο χαμός». Σίγουρα δεν είναι το χειρότερο πράγμα που έχει πει ο Ρον Ατκινσον, όμως πρέπει να είναι το πιο ξεκάθαρο. Το μυαλό του Big Ron πιθανότατα θα ήταν αλλού όταν είπε αυτή την περιβόητη ατάκα στο Mundial του 2002, το οποίο ήταν το τελευταίο του ως pundit αφού ακούστηκε στον αέρα να λέει «που είναι τα σάντουιτς; Εχω πεθάνει της πείνας». Ο πρώην προπονητής των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Αστον Βίλα δεν είναι ο μόνος στο αγγλικό ποδόσφαιρο που δεν παραδέχεται τον Φραντσέσκο Τότι. Δέκα χρόνια μετά, οι Τέρι Βέναμπλς, Γκλεν Χοντλ και Γκρέιαμ Σούνες... συνδυάστηκαν για να καταδικάσουν τον capitano της Ρόμα μετά το γκολ του με πέναλτι σε βάρος της Μπάγερν Μονάχου το 2010 στο Champions League. «Ποτέ δεν κατηγορήθηκε ως εργασιομανής» είπε ο Σούνες. «Ναι, έχει ταλέντο αλλά ξέρεις τη γνώμη μου για εκείνον» σχολίασε ο Χοντλ. «Οχι, δεν είναι παγκόσμιας κλάσης. Θα είχε αλλάξει ομάδα αν ήταν. Κάποιος θα είχε πάει και θα τον είχε πάρει, ο Γκλεν έχει δίκιο» είπε ο Βέναμπλς. «Ηταν μια πολυτέλεια».

Ο ευρύτερος βρετανικός ποδοσφαιρικός κόσμος έβγαλε γρήγορα συμπεράσματα για τον Τότι, βασιζόμενος σε μερικές μόνο εμφανίσεις του, σε έναν προημιτελικό Champions League και ένα ματς Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είναι ένα αίνιγμα το οποίο δεν μπήκαμε στον κόπο να ξεμπερδέψουμε. Οι τέσσερις μεγάλοι τίτλοι στην καριέρα του, ένα Scudetto, δύο Coppa Italia και ένα Mundial είναι αυτά που γνωρίζουν για τον 39χρονο οι περισσότεροι Βρετανοί όπως και η 26χρονη πορεία του στην Ρόμα, στην οποία βρίσκεται από τότε που ήταν 13 ετών, το 1989. Ποτέ δεν άφησε την ομάδα στην οποία πρωτοέπαιξε ποδόσφαιρο, ποτέ δεν πήγε πιο μακριά από τους «8» του Champions League και δεν τερμάτισε πάνω από 5ος στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα.

Στην Ευρώπη, αναφέρεται ως το σύμβολο της πίστης. Οταν η Ρόμα έπαιξε με την Μπαρτσελόνα σε φιλικό προετοιμασίας, ο Λιονέλ Μέσι θέλησε να βγάλει φωτογραφία με τον Τότι και να πάρει τη φανέλα του. «Ενας σπουδαίος! Τι φαινόμενο;» έγραψε στο Instagram ανεβάζοντας τη φωτό και πήρε 1.8 εκατ. likes. Μόνο ο Σίλβιο Πιόλα έχει περισσότερα γκολ στην ιστορία της Serie A από τον Τότι, ο οποίος έχει αναδειχθεί 5 φορές κορυφαίος παίκτης στην Ιταλία. Πήρε το Χρυσό Παπούτσι το 2007 και φυσικά το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006. Στο τέλος της σεζόν φτάνει στα 40 του χρόνια και ίσως οι τίτλοι του τέλους πέσουν για τον Βασιλιά της Ρώμης. Το FourFourTwo ρώτησε προπονητές, πρώην συμπαίκτες και οπαδούς για ποιον λόγο υπάρχει αυτή η δυσπιστία προς το πρόσωπό του. Γιατί τους ενοχλεί ο Τότι; Πως άντεξε τόσο πολύ στην Αιώνια Πόλη; Μπορεί να βάλει τα 30 γκολ για να πιάσει τον Σίλβιο Πιόλα;

«Ακούμπησα την μπάλα 1-2 φορές, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και ευτυχισμένος»

«Αντε, βάλε το αγόρι μέσα». Ο Βουγιαντίν Μπόσκοβ πήρε το έναυσμα από τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς, τον παίκτη που του προσέφερε τη συμβουλή του για τον 16χρονο που βρισκόταν μερικές θέσεις μακριά του στον πάγκο. Οι Giallorossi ήταν μπροστά με 2-0 κόντρα στην Μπρέσια τον Μάρτιο του 1993 και απέμεναν πέντε λεπτά σε μια απογοητευτική σεζόν. «Κάνε αμέσως ζέσταμα για να μπεις» είπε ο Μπόσκοβ στο αγόρι, το οποίο βρισκόταν δίπλα στο 22χρονο ταλέντο, Ρομπέρτο Μούτσι. Ο μικρός δεν έκανε τίποτα. «Σε εσένα μιλάει» του είπε ο Μούτσι. «Εφυγες». Ο μικρός αργότερα περιέγραψε το περιστατικό. «Σηκώθηκα, έκανα ζέσταμα για 10 δευτερόλεπτα και μπήκα. Ακούμπησα την μπάλα 1-2 φορές, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και ευτυχισμένος». Ο Φραντσέσκο Τότι είχε εκπληρώσει ένα όνειρο της παιδικής του ηλικίας, κάτι το οποίο θα έκανε για ακόμα 750 φορές στο μέλλον. Να παίξει στην πρώτη ομάδα της Ρόμα.

Ενώ θυμόταν εκείνη τη στιγμή, μια δεκαετία αργότερα, ο Τότι τελειοποίησε την ντρίμπλα του στην Via Vetulonia, έναν στενό δρόμο νότια του Κολοσσαίου στην αρχαία πόλη της Ρώμης. Γιος του τραπεζικού υπάλληλου, Λορέντζο και της νοικοκυράς, Φιορέλα, ο Τότι δεν άργησε να ξεχωρίσει. Στους 9 μήνες άρχισε να περπατάει. Οταν έγινε τεσσάρων, έχοντας παρακολουθήσει αμέτρητους αγώνες στο διαμέρισμα της οικογένειάς του, το ταλέντο του ήταν το κάτι διαφορετικό. Μια μέρα, στις διακοπές, στην πόλη, Τορβαϊάνικα, μισή ώρα από το κέντρο της Ρώμης, ο μικρός Τότι πήγε στη θάλασσα με τον πατέρα του. Ο Λορέντζο ζήτησε από μια παρέα 8χρονων να παίξουν με τον γιο του. «Είναι πολύ μικρός» είπαν εκείνοι. «Μπορεί να χτυπήσει». Ο κύριος Τότι επέμεινε και ο 4χρονος γιος του φορώντας κόκκινο σορτς και λευκή φανέλα με το Νο4 στην πλάτη, χόρεψε ανάμεσα σε παιδιά που είχαν δύο φορές την ηλικία του αφήνοντάς τους με ανοικτό το στόμα.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να επηρέασε περισσότερο τη ζωή του Τότι από την Φιορέλα, της οποία το μότο είναι. «Πρέπει να είσαι ήρεμος και καθαρός μέσα σου». Η γυναίκα την οποία συνέκριναν με την Ιταλίδα ηθοποιό, Αννα Μανιάνι, μεγάλωσε τον Φραντσέσκο και τον μεγαλύτερο αδερφό του, Ρικάρντο. Προσπάθησε να φτιάξει ακόμα και το μέλλον του Αντόνιο Κασάνο, τον οποίο ο γιος της είχε συμπαίκτη σε Ρόμα και Εθνική Ιταλίας. «Ημουν κι εγώ... απατεώνας» θυμάται ο Τότι. «Συνήθιζα να κλέβω μπάλες ποδοσφαίρου. Το καλοκαίρι παίζαμε μέχρι να δύσει. Συχνά, πριν πάμε σπίτι, έπαιρνα την μπάλα, το έπαιζα ψύχραιμος και την έκλεβα. Είχα μια πραγματική συλλογή. Στο τέλος τις έδωσα όλες πίσω. Δεν ήμουν ο καλύτερος στο σχολείο, όμως πρόσεχα και συμπεριφερόμουν καλά, χάρη στη μαμά».

Ηταν ένας χαρακτήρας του οποίου η καριέρα ήταν προδιαγεγραμμένη. Η επιβλητική Φιορέλα είχε τον έλεγχο για το διάβασμα του μικρού και τον πήγαινε στην προπόνηση. Πρώτα στην Φορτιτούντο, μετά στην Σμιτ Τραστέβερε και τελικά στην Λοντιτζιάνι από τα 10 μέχρι τα 13 του. Οι Κυριακές περνούσαν μαζί με τους παπούδες και όλοι μαζί έπαιζαν χαρτιά μετά το φαγητό. «Η οικογένειά του ήταν αποφασιστικός παράγοντας» λέει ο προπονητής του στην Λοντιτζιάνι, Εμίντιο Νερόνι. Ο Εντζο και η Φιορέλα ήταν εκεί αλλά διακριτικοί, δίνοντας ταπεινότητα και σοβαρότητα. Στα 10 του, ο Φραντσέσκο ήταν μικροκαμωμένος και γρήγορος. Μπορούσες να πεις ότι είναι φυσικό ταλέντο. Η πρόκληση ήταν να τον οδηγήσω στον σωστό δρόμο. Είχε το ποδόσφαιρο στο DNA του. Κάποιες φορές μπορεί να έμοιαζε χαμένος, όμως μπορούσε ανα πάσα στιγμή να σκοράρει». Σύντομα οι γλώσσες είχαν δαγκωθεί για παιδί που ήταν το λαμπρό μέλλον των επόμενων γενιών. Η Μίλαν ενδιαφέρθηκε, όπως και η Γιουβέντους όπως και μια... απίθανη ομάδα, η Λάτσιο! Οι Τότι, Τζαλορόσι για δεκαετίες, δεν ήθελαν καμία από αυτές και η Φιορέλα πήρε τον γιο της και πήγαν στην Trigoria.

«Λοντιτζιάνι» θυμάται ο Τζίλντο Τζιανίνι, ο οποίος ήταν τότε στα τμήματα υποδομής των Τζαλορόσι. «Είχαν υποσχεθεί τον Τότι στην Λάτσιο αλλά η μαμά του, Φιορέλα, ήρθε σε μένα και απαίτησε από την Ρόμα να τον πάρει. Δεν ήθελα πολλά περισσότερα για να πειστώ, τον ξέραμε ήδη, και πήρα την Λοντιτζιάνι για να τον πουλήσει σε εμάς». Μέσα σε έναν μήνα ο Τότι έπαιζε (αντικανονικά) στην ομάδα που ήταν δύο χρόνια πάνω από την ηλικία του, στην under-15. Αφιέρωσε τον εαυτό του να γίνει ποδοσφαιριστής της Ρόμα και ήταν ball boy στο δεύτερο σκέλος του τελικού του Κυπέλλου UEFA κόντρα στην Ιντερ.

Το 15χρονο παιδί, βοήθησε την ομάδα under-17 να κατακτήσει το Scudetto εκείνη τη χρονιά. «Τον είχα μόνο για έναν μήνα πριν πάει να παίξει με την under-20» λέει στο FourFourTwo ο Ετσιο Σέλα. «Αμέσως τράβηξε την προσοχή μου. Ποτέ δεν βλέπεις έναν παίκτη αυτής της ηλικίας να κάνει τόσο εξαιρετικά πράγματα. Από την πρώτη του προπόνηση, ήξερα ότι θα γίνει θρύλος. Δημιουργούσε πράγματα από το πουθενά. Το μόνο που του είπα ήταν να μην νιώθει σαν να τα έχει ήδη καταφέρει, γιατί όλοι έλεγαν τα καλύτερα». Ο Σέλα θυμάται εκείνη τη νίκη της under-17 σε βάρος της Μίλαν σαν να ήταν σήμερα. «Απέφυγε κάθε σκληρό τάκλιν, ενώ προσπαθούσαν να τον σταματήσουν με κάθε τρόπο. Ηταν μια ομάδα που είχε προσπαθήσει να τον αποκτήσει και όχι μόνο μια φορά. Τον έβαλα κεντρικό χαφ και μετά επιθετικό και έφτιαξε και τα δύο γκολ στη νίκη μας με 2-0».

«Ηταν ο καλύτερος παίκτης που είχα ποτέ. Δεν χρειαζόταν συμβουλές όσον αφορά την τεχνική, αυτό θα ήταν χάσιμο χρόνου». Ο προπονητής της under-20 του Τότι, Λουτσιάνο Σπινόζι, δεν θα ξεχάσει ποτέ τον τρόπο που έπαιζε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. «Υστερα από 10 λεπτά, πήρα τηλέφωνο τον τεχνικό διευθυντή της Ρόμα, Τζιόρτζιο Περινέτι, και τους είπα ότι αυτός ο πρωταθλητής δεν πρέπει να φύγει ποτέ από την ομάδα. Ο τρόπος που χτυπούσε την μπάλα, δεν είχε σχέση με κανέναν άλλο. Εχω δει πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές, όμως είχε κάτι ξεχωριστό. Τραβούσε μαζί του όλη την ομάδα. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να του πω να παίξει. Δεν είχα δει ποτέ έναν 16χρονο σαν και αυτόν. Εκανε τη δουλειά μου πολύ πιο εύκολη».

Ηταν σε ένα ματς της under-20 τον Μάρτιο του 1993 όταν ο κόσμος του Τότι άλλαξε. Με την πρώτη ομάδα να ετοιμάζεται να πάει στην Μπρέσια, ο προπονητής, Μπόσκοβ, αποφάσισε να πάρει τον 16χρονο, Τότι, στην αποστολή. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Μιχαΐλοβιτς, ο Μπόσκοβ και το ντεμπούτο. Αντικατέστησε τον Ρουτζιέρο Ριτσιτέλι, Ιταλό διεθνή ό οποίος είχε το παρατσούκλι Rizzi-gol. «Ολοι περιμέναμε το ντεμπούτο του εκείνη την ημέρα» λέει στο FFT ο Ριτσιτέλι. «Πολλοί πιτσιρικάδες έκαναν προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, όμως ο Τότι ήταν διαφορετικός. Δεν βλέπεις πολλά παιδιά ν α περνούν την μπάλα κάτω από τα πόδια παίκτη στην προπόνηση. Ομως εκτός από το ταλέντο είχε και μια τεράστια προσωπικότητα. Του είπα να είναι ήρεμος και να απολαύσει το ντεμπούτο του. Είναι απλά ποδόσφαιρο. Είμαι χαρούμενος που εγώ έδωσα τη θέση μου για να παίξει ο Τότι για πρώτη φορά. Κάθε χρόνο κάποιος με παίρνει απλά για να μιλήσω για εκείνο τον αγώνα με την Μπρέσια».

«ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ, ΣΤΑ 17 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΟΥ»

Στους επόμενους 18 μήνες, ο Τότι σταδιακά έπαιζε στην πρώτη ομάδα με τον Κάρλο Ματσόνε, τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για το ότι ο Πίρλο έγινε deep-lying-playmaker. Η σχέση τους ήταν σαν πατέρας με γιο, ο Τότι κοιτούσε τον προπονητή του με θαυμασμό, ο Ματσόνε πρόσεχε σαν τα μάτια του το μεγάλο του ταλέντο. «Εδωσα στο επιτελείο μου μια αυστηρή εντολή» λέει ο allenatore. «Επρεπε να μην υπάρχει κανένας που να λέει ότι ο Τότι είναι τόσο καλός. Ολοι ξέρουμε πως είναι η Ρώμη, δεν θέλαμε να καταστρέψουμε τη βελτίωσή του. Παραδέχομαι ότι πρόσεξα τον Φραντσέσκο και το ταλέντο του. Σχεδόν δεν ήθελα να τον ανακαλύψουν, αφού στα 17, ειδικά στην Ρώμη, μπορείς εύκολα να χάσεις τα μυαλά σου. Προσπάθησα να τον προστατεύσω».

Ο τρόπος που έδωσε στον Τότι το ντεμπούτο του ως βασικός, σε ένα παιχνίδι που ήταν man-of-the-match κόντρα στην Σαμπντόρια τον Φεβρουάριο του 1994 ήταν ενδεικτικός του πλάνου που είχε ο Ματσόνε. «Πήγαινε να κάνεις ντους» είπε στον υιοθετημένο του γιο. Θα τους «μιλήσω εγώ». Δεν προκαλεί έκπληξη ότι ο Τότι προλόγισε την αυτοβιογραφία του Ματσόνε το 2010.

Εξι μήνες αργότερα ήρθε το πρώτο γκολ του Τότι με την Ρόμα. Ενα χαμηλό αριστερό σε βάρος της Φότζια στην πρεμιέρα του 1994-95. Ο 'Er Pupone' πανηγύρισε βγαίνοντας έξω για παγωτό με τον μεγάλο του αδερφό, Ρικάρντο, όμως αυτό που το έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό ήταν μια άλλη οικογενειακή ιστορία. «Ο θείος μου μου υποσχέθηκε ένα mountain bike» θυμάται ο Τότι. «Ηθελα ένα και ίσως μπορούσα να το αγοράσω χωρίς να περιμένω το γκολ, όμως το κυνήγησα σκεπτόμενος το ποδήλατο. Το να έχω έναν στόχο με βοηθούσε πάντα από τότε. Είναι σαν να τρέχω για να προλάβω κάτι».

Η μαμά Φιορέλα, ο δεύτερος πατέρας, Ματσόνε, ο θείος που αποτέλεσε έμπνευση για για το πρώτο γκολ, όμως τι έγινε με τον θετό αδερφό του στην Ρόμα. Εχοντας το παρατσούκλι 'Il Principe', ο Τζουζέπε Τζιανίνι, του οποίου ο πατέρας, Τζίλντο, ήταν εκείνος που απέκτησε τον Τότι για την Ρόμα το 1989, ήταν το Νο10 της Ρόμα και ο star-playmaker. Ο Τότι ακόμα δηλώνει ότι το να πάρει τη φανέλα με το 10 από τον ήρωά του ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του. «Ξεχώρισε αμέσως» λέει στο FFT ο Τζιανίνι που έπαιξε σε 436 ματς με τους Τζαλορόσι και 47 με την Εθνική Ιταλίας. «Ολα έμοιαζαν πολύ εύκολα για εκείνον. Αυτά που έκανε για το ιταλικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να υποτιμηθούν. Είναι ο καλύτερος που είχαμε ποτέ. Ηταν ο συγκάτοικός μου. Τον έβλεπα σαν μια μικρότερη εκδοχή του εαυτού μου γιατί έκανε τα ίδια πράγματα που έκανα εγώ μερικά χρόνια πριν. Προσπαθούσε να μάθει από τους μεγαλύτερους. Νιώθω σαν ο μεγάλος του αδερφός. Ηξερα και την μητέρα του, Φιορέλα. Θυμάμαι όταν ήθελε να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο. Ο Φραντσέσκο ήθελε ένα Volkswagen Golf GTI και οι γονείς του ανησυχούσαν και με πήραν τηλέφωνο. Τους είπα ότι το δικό μου πρώτο αυτοκίνητο ήταν Mercedes».

ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1997 Ο ΤΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΡΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΜΠΝΤΟΡΙΑ

Υστερα από τρία καλά αλλά χωρίς τίτλους χρόνια, ο Ματσόνε απολύθηκε το καλοκαίρι του 1996 και ο ήρωας του Τότι, Τζιανίνι, έφυγε για την Αυστρία και την Στουρμ Γκρατς. Οι δύο αγαπημένοι του είχαν φύγει μέσα σε μία εβδομάδα και ο Αργεντινός, Κάρλος Μπιάνκι, αντικατέστησε τον Ματσόνε. Ο τελευταίος, γέννημα θρέμμα Ρωμαίος αγαπούσε τον Τότι λόγω του εκπληκτικού ταλέντου του, όμως ο νέος τεχνικός στο Olimpico μισούσε το μελλοντικό σύμβολο της Ρόμα.

Πολύ συχνά τον άφηνε στον πάγκο, του αρνήθηκε τη φανέλα με τον αριθμό 10 μετά την αποχώρηση του Τζιανίνι και κάπως έτσι ο Τότι τον Ιανουάριο του 1997 ήταν να φύγει για την Σαμπντόρια αρχικά ως δανεικός. Η Τότεναμ είχε επίσης ενδιαφερθεί για τον 20χρονο. «Ο Μπιάνκι δεν πήγαινε τους Ρωμαίους και πρώτα απ' όλα εμένα επειδή ήμουν μικρός» είπε αργότερα ο Τότι. «Μπορείτε να διανοηθείτε ότι στα ματς της προπόνησης δημιουργούσε ομάδες Ρωμαίων κόντρα σε άλλες μη Ρωμαίων; Το μυαλό μου ήταν ήδη στην Γένοβα και αν έφευγα δεν θα γυρνούσα ποτέ πίσω».

Οι Ρωμαίοι πιστεύουν ότι ο δυτικός άνεμος ζεσταίνει την καρδιά και κάνει το μυαλό να χάνεται, όμως όπως ακριβώς μπορούσε να συμβεί σε ένα ρομάντζο, ο Τότι έμεινε. Τον Απρίλιο, με την Ρόμα να βρίσκεται στο δεύτερο μισό της Serie A, ο Μπιάνκι έδωσε στον πρόεδρο, Φράνκο Σένσι, ένα τελεσίγραφο «ή ο Τότι ή εγώ». Ο νικητής δεν θα μπορούσε να είναι άλλος και το 1997-98 ο αντικαταστάτης του Μπιάνκι ήταν ο Ζντένεκ Ζέμαν, ο οποίος εκτόξευσε το παιχνίδι του Τότι. Αμεσα πήρε τη φανέλα με τον αριθμό 10 και στα 22 του έγινε ο νεαρότερος αρχηγός στην ιστορία της Serie A. «Δεν ήμουν εγώ που τον επέλεξα ως αρχηγό. Η ομάδα το έκανε με ψηφοφορία» λέει στο FFT ο Ζέμαν. «Ο Βραζιλιάνος σέντερ μπακ, Αλνταΐρ, είχε περισσότερες ψήφους αλλά δεν ήθελε την ευθύνη. Εκείνη τη στιγμή, οι παίκτες αναγνώρισαν τον Φραντσέσκο σαν τον ηγέτη τους. Ηταν και είναι πολύ ήρεμος, σχεδόν εσωστρεφής. Μπορεί να μην είναι από αυτούς που θα βάλουν τις φωνές στα αποδυτήρια, όμως είναι ο τέλειος ηγέτης για την Ρόμα στον αγωνιστικό χώρο».

Ο Τότι ήταν εξαιρετικός στα δύο χρόνια του Ζέμαν βάζοντας 30 γκολ και δίνοντας 26 ασίστ, με τους Τζαλορόσι να τερματίζουν 4οι και 5οι αντίστοιχα. Ενα από αυτά τα γκολ ήταν η λόμπα στον τερματοφύλακα της Πάρμα, Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Πολλές θα ακολουθούσαν. «Ο Ζέμαν θέλει να προσφέρω θέαμα» είπε τότε. «Ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο για να δει κάτι, όχι απλά για να μας δει να νικάμε. Το να προσφέρω θέαμα είναι τιμή και ευθύνη. Με κάνει να προσπαθώ να δείξω ικανότητες, όπως η λόμπα με την Πάρμα». Ή όπως η εκτέλεση πέναλτι α λα Πανένκα στο Euro 2000 στα ημιτελικά με την Ολλανδία, σε μια προσπάθεια που έκοβε την ανάσα αφού είχε απέναντί του τον Φαν Ντερ Σαρ. Ο Τότι ξεκίνησε από τον πάγκο και ο τρόπος που εκτέλεσε το πέναλτι ήταν μια ένδειξη δυσαρέσκειας προς τον προπονητή, Ντίνο Τζοφ. Η Ιταλία έχασε στον τελικό από την Γαλλία, όμως ο Τότι ήταν man-of-the-match.

Η εποχή του Ζέμαν στην Ρόμα ήταν η πρώτη η οποία έδειξε την προσαρμοστικότητα του Τότι. Πέρασε δύο χρόνια όχι σαν κλασικό 10άρι αλλά στα αριστερά σε επίθεση τριών. «Από την πλευρά, μπορούσε να συγκλίνει καλύτερα σαν επιθετικός» λέει στο FFT ο Ζέμαν. «Οι αντίπαλοι του έκαναν τόσο συχνά φάουλ όταν έπαιζε πιο κεντρικά, ήταν πολύ επικίνδυνος. Ποτέ δεν έκανε παράπονο για τη θέση του αφού εκεί που τον έβαζα ήταν περισσότερο μέσα στη δράση». Ηταν επίσης υπό τις οδηγίες του Ζέμαν που ο Τότι τον Νοέμβριο του 1998 πέτυχε το πρώτο του γκολ σε derby με την Λάτσιο ισοφαρίζοντας στο 81'.

«Ο τέλειος παρτενέρ»

Αυτό ήταν ένα από τα δύο πιο όμορφα πράγματα, που έχω βιώσει ως Τζιαλορόσο”. Ο φαν της Ρόμα, Γκουλιέλμο Κασαλίνι μιλάει στο FFT για την πλέον αγαπημένη του ομάδα. “Προηγηθήκαμε 1-0, όμως μετά η Λάτσιο ανέκαμψε για το 3-1. Μετά έχασε πέναλτι και εμείς είχαμε μείνει με 10. Μετά ήταν ο Τότι που ισοφάρισε για εμάς και ο Μάρκο Ντελβέκιο δεν μπόρεσε να κερδίσει για εμάς”. Η άλλη πολύ όμορφη στιγμή του Κασαλίνι; Θα ερχόταν τρία χρόνια μετά, τον Ιούνιο 2001, στο ματς με την Πάρμα στο Ολίμπικο. Ήταν ο τρίτος τίτλος της Ρόμα στην Serie A και πρώτος μετά από 18 χρόνια.

Η ομάδα έχοντας στο τιμόνι τον μελλοντικό τεχνικό της Εθνικής Αγγλίας, Φάμπιο Καπέλο, ήταν τρομερή. Με τον Καφού, τον Σάμουελ και τον Αλνταϊρ στην άμυνα, τους Νακάτα και Έμερσον στο κέντρο, τον Τότι, τον Μοντέλα και τον τοπ σκόρερ Μπατιστούτα, που έβαλε 47 από τα 68 γκολ της Ρόμα της σεζόν 2000 – 2001. “Ξέρει τα πάντα”, ήταν το σχόλιο του Μπατιγκόλ στο FFT. “Ήταν ο τέλειος, ο ιδανικός... παρτενέρ μου στην επίθεση. Ο καλύτερος που έπαιξα ποτέ. “Σκέφτεται γρήγορα και ξέρει το τι θέλει ο φορ, επειδή και αυτός είναι τέτοιος. Είναι ένα μεγάλο αβαντάζ αυτό. Κανένας δεν απολαμβάνει περισσότερο την ασίστ από τον Φραντσέσκο. Συνήθιζε να αφήνει αγάλματα τους αμυντικούς. Να 'σπάει' σωστά την μπάλα, να επιταχύνει και να ντριμπλάρει. Ήταν τρομερός. Έκανε τα γόνατά μου και τα πόδια μου να πονάνε διότι έπρεπε συνέχεια να είμαι σε εγρήγορση”.

Χωρίς να προξενεί σε κανέναν έκπληξη ο Τότι των 13 γκολ ψηφίστηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς τότε. Μόνο 24 και με Αντόνιο Κασάνο και τον πιτσιρικά Ντανιέλε Ντε Ρόσι για τα άκρα της ομάδας η Ρόμα έδειχνε η ομάδα που θα κυριαρχούσε στην Serie A. Όμως ο γάμος του Τότι με τον Καπέλο έμελλε να εξελιχθεί σε... διαζύγιο. Και οι δύο ήταν τόσο ξεροκέφαλοι, πεισματάρηδες και εγωμανείς για να πειστούν πως δεν ήταν οι μοναδικοί... υπαίτιοι για τον τίτλο. Ο άστατος προπονητής και το... αναρχικό ταλέντο ανέχθηκαν ο ένας τον άλλο μέχρι εκεί που δεν πήγαινε πια. Συνήθως ο αρχηγός το ξεκινούσε αυτό όμως ο κόουτς είχε πει μία φορά: “Εδώ θα πρέπει να αποφασίσετε για το εάν είστε οπαδοί του Τότι ή οπαδοί της Ρόμα”. Η οριστική και μεγάλη ρήξη ήρθε μεσούσης της περιόδου του 2003 – 2004, που ήταν και η τελευταία του Καπέλο στην Ρώμη.

Ο Καπέλο εξέθεσε τον Τότι μπροστά σε όλη την ομάδα. Τον είπε σχεδόν... τεμπέλη και πως δεν προσπαθεί ποτέ στην προπόνηση όπως πρέπει. Ο Τύπος πήρε το θέμα αυτό αμέσως με τον κόουτς να κατηγορεί τον αρχηγό και τον αρχηγό τον προπονητή, επειδή δεν μπορούσε να χωρέσει μαζί με τον Κασάνο εκείνον στην ίδια ομάδα. Ο Τότι δεν ήταν ποτέ ένας εύκολος παίκτης για να τον προπονήσει ο οποιοσδήποτε. Ο Λουίς Ενρίκε στην μία και μοναδική χρονιά του στην Ρόμα το 2011 – 2012 πάλεψε πολύ σκληρά και υπέφερε για να συμβιβαστεί με την προσωπικότητα του Τότι που επέμενε να βάζει τον εαυτό του πάνω απ' όλους τους άλλους. Βέβαια εάν δεν είχε γίνει αυτό ίσως να μην ήξερε το πως να χειριστεί τον Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα.

Η γέννηση ενός... ψευτοεννιαριού

Εάν το σημάδι για έναν πραγματικά πολύ μεγάλο και τρομερό παίκτη είναι πως εξελίσσεται όσο μεγαλώνει, δεν υπάρχει καλύτερη περίπτωση από αυτήν του Τότι. Δεν είναι πως χρόνο με τον χρόνο έγινε καλύτερος. Είναι ότι επικεντρώθηκε στις αδυναμίες του και τις εκμηδένισε. Από το να το αφήσει έτσι και να... βελτιωθεί ένα μείον του, να φαίνεται δηλαδή περισσότερο, εκείνος έκανε τις αδυναμίες του... δύναμη. Ποδοσφαιρική δύναμη στο γήπεδο. Παρότι οι Τζιαλορόσι έχουν να λένε για την εποχή Καπέλο και πως ήταν η τοπ της ομάδας και του Τότι, οι καλύτερές του ημέρες ως παίκτης ήρθαν κάτω από τις οδηγίες και την προπονητική καθοδήγηση του Λουτσιάνο Σπαλέτι.

Είχε γίνει 30, ήταν το 2ο πέρασμα του Σπαλέτι, ο Τότι είχε κερδίσει το Κύπελλο Ιταλίας δύο φορές και είχε βρεθεί 2ος με την Ρόμα στην Serie A τρεις φορές. Όλα αυτά στις 4,5 χρονιές του Σπαλέτι στο Ολίμπικο. Καθοριστικό για την επιτυχία και τις πολύ καλές του ημέρες ήταν η προσαρμοστικότητα που είχε δείξει, η ποδοσφαιρική ευφυϊα του Τότι και πράγματα που είχε δείξει και επί Ζέμαν. Μπορεί όλα αυτά να... γεννήθηκαν και να προκλήθηκαν και από ανάγκη. Κασάνο, Μοντέλα και Νοντά ήταν όλοι τραυματίες για το ματς με την Σαμπντόρια τον Δεκέμβριο του 2005. Ο Τότι έπαιξε ως φορ για πρώτη φορά στην ζωή του στην πρώτη ομάδα της Ρόμα. Είχε να παίξει φορ από τότε που ήταν στους Νέους.

Ο Τότι κατάφερε να ανταποκριθεί στον ρόλο του και να δημιουργήσει έναν... χαμό στην αντίπαλη άμυνα με Μαντσίνι, Ταντέι και Περότα. Τι ακολουθεί μετά; Η διάταξη 4-6-0 είχε γεννηθεί. Η Ρόμα πήγε στο 11-0 σερί και έφτιαξε ρεκόρ στην Serie A. “Το να του δίνεις την μπάλα είναι σαν να την βάζεις στην τράπεζα. Τέτοια εγγύηση”, θα πει τότε ο Σπαλέτι. “Ο Φραντσέσκο ήταν βασικό γρανάζι όχι μόνο για την ομάδα αλλά και για το κλίμα στα αποδυτήρια και για την πόλη της Ρώμης γενικά. Αξίζει όλους τους τίτλους που έχει πάρει και όλα τα αποθεωτικά λόγια που έχουν ειπωθεί γι' αυτόν. Ο Τότι είναι ο καλύτερος του κόσμου”, ήταν οι σχετικές ατάκες. Ο Τότι σκόραρε 15 γκολ σε 24 ματς πρωταθλήματος. Στο ματς με την Ίντερ έβγαλε το παιχνίδι με πρόβλημα στον αστράγαλο. Η εγχώρια παρουσία του έλαβε τότε τέλος. Τον Φεβρουάριο του 2006.

Χάρις στην πολύ καλή και μεθοδική δουλειά του προσωπικού γυμναστή, Βίτο Σκάλα, του οποίου οι αποδοχές ήταν μέσα στο deal του συμβολαίου του Τότι με την Ρόμα, πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο εκείνης της χρονιάς, καθώς ο Μαρσέλο Λίπι του είχε δώσει τέτοια υπόσχεση εάν γινόταν καλά. Ο Τότι έπαιξε τα επτά ματς με τους Ατζούρι, σήκωσε την κούπα και τελείωσε με τέσσερις ασίστ τον θεσμό αλλά και έχοντας στο παλμαρέ του νικητήριο γκολ (πέναλτι στις καθυστερήσεις) στο ματς για τους “16” με την Αυστραλία. Παγκόσμιος πρωταθλητής λοιπόν και ψηφίστηκε στην τοπ ομάδα του τουρνουά. Ακόμα και έτσι ακόμα και στην Ιταλία πάλι του έγινε κριτική. “Συγγνώμη που δεν είμαι στο 100%. Που δεν ήμουν στο 100%. Όμως από την άλλη εάν μου έλεγαν πριν το Μουντιάλ πως θα ήμουν στο 30% και θα κέρδιζα τον τίτλο θα το δεχόμουν μία χαρά και ας μην έδωσε τον καλύτερό μου εαυτό”. “Με πειράζουν και λένε σχόλια επειδή είμαι από την Ρώμη. Δεν θα αφήσω ποτέ την πόλη μου. Δεν θα τους δώσω αυτήν την ικανοποίηση”, προσέθετε.

Η απάντησή του ήρθε το 2006 – 2007 που ήταν η κορυφαία του σε ατομικό επίπεδο ως επαγγελματίας και του απέφερε το Χρυσό παπούτσι. Σε 50 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις έβαλε 32 γκολ και είχε 15 ασίστ. Η Ρόμα πήρε το Κύπελλο Ιταλίας και βγήκε 2η στο πρωτάθλημα πίσω από την Ίντερ. Επίσης σκόραρε ένα τέρμα που κατά πολλούς ήταν το κορυφαίο της καριέρας του: ένα αριστερό βολέ σπάνιας ομορφιάς με την Σαμπντόρια που σήκωσε στο πόδι το Λουίτζι Φεράρις με άπαντες να τον χειροκροτούν (σ.σ. Είναι άλλωστε η Ιταλία, η χώρα του fair play). “Μου έδειξε τον δρόμο που έπρεπε να πάω. Οι παίκτες πρέπει να σηκώνονται και να σκαρφαλώνουν μόνοι τους τα εμπόδια”, έλεγε ο Σπαλέτι. “Το να φέρω τον Τότι πιο κοντά στην περιοχή ήταν σαν να βάζω έναν λύκο μέσα σε ένα κοτέτσι: πάντα θα βρίσκει τρόπο και... δρόμο να δημιουργεί τρόμο”, συνέχιζε.

Βέβαια υπήρχε και το πολύ βαρύ 7-1 από την Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφοντ για το Τσάμπιονς Λιγκ. Βέβαια αυτό που λίγοι έχουν εκτιμήσει είναι η εμφάνιση του Τότι στο πρώτο ματς με το 2-1 της Ρόμα στο Ολίμπικο, που ανάγκασε τον Φέργκιουσον να εφαρμόσει άλλο σύστημα την επόμενη σεζόν. Το δικό του σχήμα χωρίς φορ με μπροστάρη τον Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρούνεϊ και Τέβες. Και εντός συνόρων και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από εκείνη την άξια αναφοράς χρονιά ο Τότι παρέμεινε σταθερός και αξιόπιστος. Την στιγμή που γραφόταν το κείμενο 145 από τα 300 γκολ του με την Ρόμα έχουν μπει από τότε που έγινε 30 και μετά.

Συγκριτικά ο Άλαν Σίρερ είχε 84 και ο Ρομπέρτο Μπάτζιο 80. Είναι ένα απίστευτο και μοναδικό επίτευγμα, καθώς κατάφερε να γίνει και πιο δυνατός στο physical παιχνίδι του. Κάτι που πραγματικά φαντάζει ακόμα και αδύνατο σε τέτοιες περιπτώσεις. Σκόραρε τρεις ημέρες μετά τα 38α γενέθλιά του κόντρα στην Σίτι τον Σεπτέμβριο του 2014. Ένα εξαιρετικό γκολ με τρομερή κίνηση απέναντι στον Χαρτ. Έγινε ο πιο γηραιός σκόρερ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα ρεκόρ που θα έσπαγε μετά ο ίδιος με φάουλ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Από αυτήν την άποψη τα γκολ ήταν να σαν κάλυπταν την έλλειψη τροπαίων για τον Τότι. Ο Τότι τα είχε κάνει όλα.

Με Σπαλέτι, με Ρανιέρι, με τον πρώην συμπαίκτη του Μοντέλα, τον Ενρίκε, τον Ζέμαν, τον Αντρεατσόλι και τον Γκαρσία. Όλοι τον έχουν βάλει σε ρόλο playmaker. Ο Γκαρσία με τον Σπαλέτι τον έκαναν και ψευτοεννιάρι, ο Ζέμαν το 2012-2013 στην 2η θητεία του τον έβαλε στα άκρα της επίθεσης. “Εγώ βρήκα τον ίδιο παίκτη”, έλεγε ο Τσέχος στο FFT. “Απλά με κάποια περισσότερα σημάδια στον αστράγαλό του. Προτιμούσε τις ασίστ αλλά οι προπονητές του έλεγαν πως είναι μεγάλος και ότι πρέπει να σκοράρει και άλλα γκολ. Έγινε πιο ατομιστής και εγωιστής γι' αυτό. Οι άλλοι τεχνικοί τον έπεισαν να σκοράρει πιο πολύ και για την προβολή του στα media”. Ο Ζέμαν είχε δίκιο. Τα media ως επί το πλείστον τον λατρεύουν.

Όταν η Gazzetta Dello Sport, που έχει έδρα στο Μιλάνο, έκανε τις βαθμολογίες της για κορυφαίους παίκτες την τελευταία 20ετία μαντέψτε ποιός ήταν πρώτος; Ο Τότι φυσικά. Το Μιλάνο αποθεώνει τον Τότι από την Ρώμη, αν και έχει μόλις 58 συμμετοχές με την Εθνική. «Είναι το σύμβολό μας, αλλά υπήρξε και... εξαφανισμένος». Αυτού του τύπου η εκτίμηση γενικά κερδίζεται πολύ δύσκολα. Για πολύ καιρό ο Τότι στα μάτια όλων έδειχνε μικρός. Μικρός σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Μικρός για τα δεδομένα του Μιλάνου και για το Τορίνο. Πολύ αγριεμένος, ατίθασος και πολύ... Ρωμαίος. Αυτή η φωτιά παρέμεινε. Ναι ακόμα δίνει τις μάχες του και... κλωτσάει στις μονομαχίες. Κάποιες οδηγούσαν και σε κόκκινες. Όπως η αγκωνιά στον Κίον το 2002 – 2003 στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μία κλωτσιά στον Μπαλοτέλι στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας το 2010.

Μία φτυσιά στον Πόουλσεν στο εναρκτήριο ματς των Ιταλών στο Euro 2004. Για την ιστορία τότε οι οκτώ πρώτες σελίδες της Gazzetta είχαν κάθε λεπτομέρεια. Ο Τότι ήταν ο τύπος που έπρεπε να κατηγορηθεί και να χρεωθεί το 0-0 των Ατζούρι. Η κληρονομία του ήταν και αυτή μαζί με τον Ρομανέσκο διάλεκτό του. Μία διάλεκτος που είναι τόσο διαφορετική από τα κλασικά ιταλικά. Είναι σαν ρυθμική slang. Σαν γλώσσα του δρόμου. Και τον σημάδευε και στις συνεντεύξεις που έδινε. Μετά στο τελευταίο διάστημα βρέθηκε και ένα άλλο τρικ για να τον... κερδίσουν. Η προφορά του σίγουρα δεν βοηθούσε αλλά ήταν και πως εκτός γηπέδου δεν είναι και ο πιο έξυπνος τύπος για να βοηθάει πάντα την φήμη του.

Σε μία περίσταση στην διάρκεια μίας συνέντευξης Τύπου ένας δημοσιογράφος του έκανε μία ερώτηση που περιλάμβανε την λατινική έκφραση “Carpe Diem”. “Ζητάω συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να μιλήσω αγγλικά”, απάντησε ο Τότι. Παραδέχθηκε επίσης πως ο Μικρός Πρίγκηπας ήταν το μόνο βιβλίο που διάβασε επειδή γυρίζοντας τις σελίδες των βιβλίων και ειδικά τις πρώτες μετά κουράζεται. “Πληρώνομαι για να είμαι Ρωμαίος”, είχε πει το 2002. “Με πειράζουν και με χλευάζουν για την προφορά μου, τους τρόπους μου και επειδή βρίζω. Προφανώς δεν τους αρέσει που υπάρχει ένας πολύ καλός παίκτης στην Ρόμα. Η ποδοσφαιρική δύναμη δεν είναι μόνο στον Βορρά. Εμείς στην Ρώμη μπορεί να είμαστε τεμπέληδες, χοντροί αλλά και ευαίσθητοι μαζί αλλά και να μπορούμε να τα λέμε στα ίσια.

Ο ρατσισμός είναι σκληρή λέξη. Ίσως ο λανθασμένος διαχωρισμός να είναι η σωστή. Δεν μπορούν να σκεφτούν το πως θα πρέπει να είναι. Εγώ γεννήθηκα Ρωμαίος και θα πεθάνω Ρωμαίος. Δεν θα αφήσω ποτέ την ομάδα αυτή και την πόλη μου. Δεν θα τους δώσω ποτέ τέτοια ικανοποίηση”. Ενοχλημένος απ' όλα όσα είχαν ακουστεί και είχαν γίνει έβγαλε και ένα βιβλίο με αστεία και σάτιρα για όλα όλα είχαν να κάνουν με εκείνον. “Όλα τα αστεία για τον Τότι, μαζεμένα από εμένα”, έγινε sold out μέσα σε έναν μήνα. Τον επόμενο χρόνο έγινε best seller. Τα έσοδα πήγαν στην Unicef, στην οποία ο Τότι είναι πρεσβευτής. Επίσης εμφανίστηκε σε ένα Candid Camera σόου.

Ζητούσε να τον αναγνωρίσουν όπως πρέπει. “Πιστεύετε ειλικρινά πως θα το έκανα αυτό εάν δεν ήμουν ο Τότι;”. “Το να έχει αυτοσαρκασμό και ειρωνεία για τον εαυτό σου είναι βασικό”, θα πει ο Τότι σε συνέντευξή του το 2013. Ήταν τα 20ά του... γενέθλια από το ντεμπούτο του με την Ρόμα. Εκεί του ζητήθηκε να πει και το που είχε το πιο δυνατό συναίσθημα. Στο πρώτο γκολ στην Serie A ή στο πρώτο του φιλί. “Έχεις το πρώτο σου φιλί και την σημασία του γιατί έχεις δει άλλους να φιλιούνται. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως μεταφέρεις πάθος ή αγάπη με το φιλί σου. Το γκολ από την άλλη είναι κάτι που ονειρεύεσαι σε όλη σου την ζωή”.

Η ικανότητά του να στρέφει τα φώτα πάνω του και η απόρριψη κάθε πρότασης για να φύγει από την Ρόμα (το 2004 ήταν μία ανάσα από την Ρεάλ, όμως δεν άντεξε να το κάνει), τον έχουν κάνει μία πολύ σημαντική φυσιογνωμία όχι μόνο για την Ρώμη αλλά για όλη την Ιταλία. Η μεταμόρφωσή του από εθνικό ανέκδοτο σε εθνικό θησαυρό ήταν κάτι το μοναδικό και μοιάζει αρκετά με την περίπτωση του Μπέκαμ στην Αγγλία. Τώρα όλη η χώρα το ντέρμπι della Capitale έχει να το λέει ντέρμπι του Τότι. Τα ντέρμπι με την Λάτσιο είναι σαν να έχουν την... σφραγίδα του. Με το περίφημο “Vi ho purgato ancora” “Θα... καθαρίσω ξανά” σε μπλουζάκι μετά τη νίκη του 3-1 το 1991 και τους πανηγυρισμούς του Τότι. Από τότε άρχισε να γίνεται Θρύλος. Το 2004 είχε ζητήσει από την κάμερα να δείξει όλο το Ολίμπικο. Τον Γενάρη του 2015 έβγαλε selfie μπροστά από την Curva Sud, έχοντας σκοράρει 2 φορές μετά από μία ισοπαλία 2-2.

Δεν θα μπορούσε να υπάρχει άλλη ομάδα στην οποία να χαίρεται να σκοράρει πιο πολύ. “Όταν σταματήσει να παίζει θα του στείλω ένα μεγάλο κουτί με σαμπάνια”, λέει ο Πάολο, οπαδός της Λάτσιο εδώ και 20 χρόνια. “Δεν υπάρχει κανένα μίσος. Μόνο θαυμασμός. Ο καθένας ονειρεύεται και θέλει να έχει έναν τέτοιο παίκτη από την πόλη του. Έχει δώσει τα πάντα στην Ρόμα. Στον κόσμο της Ρόμα και έχει δημιουργήσει έναν πολύ ισχυρό δεσμό με την πόλη και τους φιλάθλους”. Είναι ήδη στο ιταλικό... πάνθεον του ποδοσφαίρου. Ο Κασαλίνι λέει πως “ο Τότι είναι το σύμβολό μας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό”. “Υπήρξαν φορές όμως που ήταν χαμένος,. Εξαφανισμένος. Ο πρόεδρος Παλότα μας είχε πει ηλίθιους. Η εμπλοκή του Τότι σε κάτι τέτοιο θα είχε βοηθήσει. Ο Ντε Ρόσι είχε βοηθήσει πιο πολύ. Όμως η αγάπη μας είναι δίχως όρια. Είναι κάτι σαν γάμος. Μερικές φορές έχεις διαφωνίες, αλλά ποτέ δεν ξεχνάς τον γάμο σου. Την πρώτη φορά που τον είδα δεν σκέφτηκα. Απλά ερωτεύτηκα”.

Πότε θα πει αντίο;

Το μόνο ερώτημα που απομένει να μάθουμε είναι πότε θα σταματήσει το ποδόσφαιρο. «Υπάρχει ένα κομμάτι θλίψης στον Τότι. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο γεγονός πως δεν χρησιμοποιείται αρκετά τον τελευταίο καιρό ή επειδή έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πως πλησιάζει το τέλος της φανταστικής του καριέρας» τόνισε ο Μαρσέλο Λίπι! «Θα είναι μια τραγωδία την ημέρα που ο Τότι θα αφήσει το ποδόσφαιρο» λέει ένας φίλος της Ρόμα. «Ενας παίκτης σαν τον Τότι θα μπορούσε να παίξει χίλια χρόνια. Είναι μια περίπτωση στο εκατομμύριο. Με το ταλέντο που έχει θα μπορούσε να παίζει χωρίς να τρέχει» καταλήγει.

Οταν ο Τζέραρντ αποχώρησε από το Ανφιλντ, ο Τότι είπε: «Είναι ένας μύθος. Πέρασε τόσα πολλά χρόνια σε μια ομάδα και πάντα πάλευε γι αυτή! Πρέπει να τον σέβονται και να τον ευχαριστούν για όσα προσέφερε». Ο Τότι είναι ένας μονομάχος που η εικόνα του κοσμεί αμέτρητους τοίχους σε όλη την Αιώνια Πόλη και μαρτυρούν τι έχει καταφέρει αυτός ο παίκτης! Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτός ο παίκτης για τη Ρώμη, τον κόσμο, ναι, ακόμα και για τους φιλάθλους της Λάτσιο. Απολαύστε τον όσο μπορείτε ακόμα, επειδή ο Τότι πέτυχε και θα μείνει για πάντα στην ιστορία!