Ο προγραμματισμός κάθε ομάδας ενόψει της επόμενης σεζόν γίνεται συνήθως το καλοκαίρι, όταν και πραγματοποιούνται οι περισσότερες μεταγραφικές κινήσεις. Κάθε προπονητής θέλει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ολοκληρωμένο το ρόστερ του, προκειμένου να «χτίσει» την ομάδα στην περίοδο προετοιμασίας. Πολλές φορές, όμως, όχι μόνο προστίθενται κάποιες «πινελιές» στην εκπνοή της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, αλλά και μεσούσης της σεζόν.

Ο Ιανουάριος χρησιμεύει στις ομάδες, προκειμένου να «μπαλώσουν» κάποιες τρύπες που δημιουργήθηκαν, είτε λόγω τραυματισμών, είτε λόγω ανάγκης για ενίσχυση σε κάποια συγκεκριμένη θέση. Η δυσκολία μιας μεταγραφής την περίοδο του Ιανουαρίου έχει να κάνει και με το χρόνο προσαρμογής του ποδοσφαιριστή στη νέα του ομάδα, με την οποία δεν έχει κάνει καν προετοιμασία μαζί της, ενώ η ανάγκη τον υποχρεώνει να πέσει αμέσως στα... βαθιά. Πολλές τέτοιες μεταγραφές έχουν αποτύχει, όμως υπάρχουν κι αυτές, που όχι μόνο δεν απέτυχαν, αλλά έγραψαν και ιστορία.

Λουίς Σουάρες (από Άγιαξ σε Λίβερπουλ)
Στις 28 Ιανουαρίου του 2011 επισημοποιήθηκε η συμφωνία των «κόκκινων» με τον «Αίαντα» για τη μετακίνηση του Λουίς Σουάρες στο Άνφιλντ, έναντι 26 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Ουρουγουανός επιθετικός φόρεσε για 3,5 χρόνια τη φανέλα της Λίβερπουλ, πετυχαίνοντας 82 τέρματα σε 133 συμμετοχές, ενώ παραλίγο να δώσει σχεδόν μόνος του το πρωτάθλημα στους «ρεντς» τη σεζόν 2013-14.

Νεμάνια Βίντιτς (από Σπαρτάκ Μόσχας σε Μάντσεστερ Γιουν.)
Η συμφωνία της ρωσικής ομάδας με τους «μπέμπηδες» είχε επιτευχθεί από τις 25 Δεκεμβρίου του 2005, όμως ο Σέρβος αμυντικός εντάχθηκε επίσημα στη Γιουνάιτεντ στις 5/1/2006, έναντι 7 εκατομμυρίων λιρών. Στα οκτώ χρόνια παρουσίας του στο Ολντ Τράφορντ, ο παλαίμαχος – πλέον – ποδοσφαιριστής έγινε αρχηγός της ομάδας και εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του συλλόγου, ενώ κατέκτησε 15 συνολικά τρόπαια.

Πατρίς Εβρά (από Μονακό σε Μάντσεστερ Γιουν.)
Μαζί με τον Βίντιτς, οι «κόκκινοι διάβολοι» απέκτησαν ένα ακόμη... λαχείο τον Ιανουάριο του 2006. Μπορεί η Μονακό να ήθελε να παραχωρήσει τον Εβρά στην Ίντερ, όμως μετά από την επιθυμία του Γάλλου να αγωνιστεί στο αγγλικό πρωτάθλημα, η μεταγραφή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ολοκληρώθηκε στις 10 Ιανουαρίου. Πληρώνοντας 5,5 εκατομμύρια λίρες, οι «μπέμπηδες» απέκτησαν αριστερό μπακ για σχεδόν μία δεκαετία, με τον Γάλλο να αποχωρεί το 2014 από το Ολντ Τράφορντ, έχοντας κατακτήσει – όπως και ο Βίντιτς – 15 τίτλους, φορώντας συνολικά 379 φορές τη φανέλα της ομάδας.

Κέβιν Ντε Μπρόινε (από Τσέλσι σε Βόλφσμπουργκ)
Ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα των «μπλε» τα τελευταία χρόνια. Από το 2012, όταν και τον απέκτησε από την Γκενκ, η Τσέλσι ποτέ δεν πίστεψε στις δυνατότητες του Βέλγου χαφ, με αποτέλεσμα να τον παραχωρήσει στη Βόλφσμπουργκ τον Ιανουάριο του 2014, έναντι 18 εκατομμυρίων λιρών. Ο Ντε Μπρόινε όχι μόνο έκανε... παπάδες με τους «λύκους» για 1,5 χρόνο, αλλά η γερμανική ομάδα τον πούλησε πέρσι το καλοκαίρι στην – αντίπαλο της Τσέλσι – Μάντσεστερ Σίτι για 55 εκατομμύρια λίρες! Κέρδος 37 εκατομμύρια δηλαδή...

Ντάνιελ Στάριτζ (από Τσέλσι σε Λίβερπουλ)
Ένα ακόμη μεταγραφικό... δώρο των «μπλε». Στο Στάμφορντ Μπριτζ ο Άγγλος επιθετικός δεν κατάφερε ποτέ να ξεδιπλώσει τις ποδοσφαιρικές αρετές του, με αποτέλεσμα η Τσέλσι να τον παραχωρήσει στις 2 Ιανουαρίου του 2013 στη μισητή αντίπαλό της Λίβερπουλ, έναντι 12 εκατομμυρίων λιρών. Τα 45 γκολ σε 73 συμμετοχές με τους «κόκκινους» μαρτυρούν την αλήθεια για τον ποδοσφαιριστή που παραλίγο να δώσει μαζί με τον Σουάρες τον τίτλο στη Λίβερπουλ το 2014.

Νεμάνια Μάτιτς (από Μπενφίκα σε Τσέλσι)
Ιανουάριος ήταν όταν οι «μπλε» τον παραχώρησαν στους «αετούς» της Λισαβόνας το 2011, Ιανουάριος ήταν και το 2014 όταν η Τσέλσι κατάλαβε το λάθος της και ο Σέρβος χαφ έκανε το αντίθετο δρομολόγιο, έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ. Από τότε, ο Μάτιτς αποτελεί αναπόσπαστο γρανάζι στη μεσαία γραμμή των Λονδρέζων, κατακτώντας πέρσι την Πρέμιερ Λιγκ.

Νταβίντ Λουίζ (από Μπενφίκα σε Τσέλσι)
Η παραχώρηση του Μάτιτς στους «αετούς» της Λισαβόνας τον Ιανουάριο του 2011 αποτέλεσε αντάλλαγμα της Τσέλσι στην Μπενφίκα, προκειμένου να αποκτήσει τον Νταβίντ Λουίζ. 25 εκατομμύρια ευρώ δαπάνησαν οι «μπλε» για να κάνουν δικό τους τον Βραζιλιάνο κεντρικό αμυντικό, ο οποίος στα 3,5 χρόνια παρουσίας του στο Στάμφορντ Μπριτζ κατέκτησε ένα Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Γιουρόπα Λιγκ.

Ιβάν Ράκιτιτς (από Σάλκε σε Σεβίλλη)
2,5 εκατομμύρια ευρώ έδωσαν οι Ανδαλουσιανοί στη γερμανική ομάδα τον Ιανουάριο του 2011, προκειμένου να κάνουν δικό τους τον Κροάτη χαφ. Ο μετέπειτα αρχηγός της Σεβίλλης εξελίχθηκε στον ηγέτη της μεσαίας γραμμής. 149 συμμετοχές μέτρησε σε 3,5 χρόνια ο Ράκιτιτς, ο οποίος πριν πάρει μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα σήκωσε και το τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ.

Χαβιέ Μασεράνο (από Γουέστ Χαμ σε Λίβερπουλ)
Σε «μύλο» εξελίχθηκε η μετακίνηση του Αργεντινού στο Άνφιλντ τον Ιανουάριο του 2007. Στις 16/1 η Λίβερπουλ ζήτησε την άδεια από τη FIFA, ώστε να αποκτήσει δανεικό τον παίκτη από τα «σφυριά». Κι αυτό γιατί μέσα στην ίδια σεζόν ο Μασεράνο είχε αγωνιστεί σε Κορίνθιανς και Γουέστ Χαμ και δεν επιτρεπόταν να παίξει και σε τρίτη ομάδα. Το νομικό «παραθυράκι» βρέθηκε και ο ποδοσφαιριστής μετακόμισε στους «κόκκινους», στους οποίους τελικά αγωνίστηκε για 3,5 χρόνια (η Λίβερπουλ τον αγόρασε το 2008 έναντι 16 εκατομμυρίων λιρών).

Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς (από Λοκομοτίβ Μόσχας σε Τσέλσι)
Μάχη με ομάδες όπως η Μίλαν, ο Άγιαξ, η Γιουβέντους και η Ίντερ έδωσε τον Ιανουάριο του 2008 η Τσέλσι για να αποκτήσει τον Σέρβο αμυντικό. 13 εκατομμύρια ευρώ έβαλε στα ταμεία της η Λοκομοτίβ Μόσχας για να τον παραχωρήσει (ποσό-ρεκόρ στην ιστορία του ρωσικού ποδοσφαίρου), με τον Ιβάνοβιτς να είναι μέχρι και σήμερα βασικός στην Τσέλσι, έχοντας κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα, Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ (με δικό του γκολ η Τσέλσι νίκησε 2-1 την Μπενφίκα και κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ το 2013).