Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Κρις Γουόντλ υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Αγγλους μπαλαδόρους στα 80s και τις αρχές των 90s. Βιρτουόζος, ντριμπλέρ, ένας εξτρέμ που με το χαρακτηριστικό μαλλί... λασποτήρα έκανε καριέρα σε Νιούκαστλ, Τότεναμ, Σέφιλντ Γουένσντεϊ και έπαιξε με τη Μαρσέιγ στον χαμένο τελικό του Πρωταθλητριών το 1991. Και με την Αγγλία όμως έφτασε στα ημιτελικά του Μουντιάλ του 1990.



ΚΠΡ – ΝΙΟΥΚΑΣΤΛ 5-5 (22 Σεπτεμβρίου 1984)
«Αυτό ήταν ένα απίθανο χατ τρικ που πέτυχα σε ένα απίθανο σκορ. Ημαστα στο ημίχρονο στο 0-4 και λίγα λεπτά πριν το φινάλε με 3-5. Ωστόσο, καταφέραμε να μην νικήσουμε, καθώς ισοφαριστήκαμε στην τελευταία φάση του αγώνα. Θυμάμαι ο μάνατζερ μας, ο Τζάκι Τσάρλτον ήθελε να μας σκοτώσει όλους. Το φοβερό βέβαια ήταν πως όλη τη βγομάδα πριν τον αγώνα μας έλεγε ότι μία ισοπαλία στο “Λόφτους Ρόουντ” θα ήταν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Τα έβαλε ακόμα και μαζί μου που έβαλα τρία γκολ. Αξέχαστος αγώνας».

ΤΟΤΕΝΑΜ – ΝΙΟΥΚΑΣΤΛ 3-1 (8 Δεκεμβρίου 1984)
«Επειτα από αυτό το ματς άλλαξαν πολλά για μένα. Ηταν η πρώτη μας σεζόν μετά την άνοδο και παρά το ότι παίξαμε αρκετά καλά, ηττηθήκαμε 3-1. Εγώ μας είχα βάλει μπροστά με 0-1 με ένα υπέροχο γκολ και γενικότερα έκανα εξαιρετική εμφάνιση. Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες έγραφαν για μένα και το ότι η Τότεναμ ήθελε να με αποκτήσει. Θυμάμαι ακόμα ότι παρακολουθούσα στην τηλεόραση το ίνδαλμα μου Γκλεν Χοντλ και ξαφνικά τον επόμενο χρόνο θα βρισκόμουν να παίζω μαζί του στους Spurs».

ΔΥΤ. ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΑΓΓΛΙΑ 1-1 (4 Ιουλίου 1990)
«Τα πέναλτι είναι ο χειρότερος τρόπος να αποκλείεσαι. Πόσο μάλλον σε έναν ημιτελικό Μουντιάλ. Ο κόσμος σε ρωτάει τι σκεφτόσουν, αλλά εσύ εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόσουν απλά τίποτα. Κανείς δεν θυμάται ότι ακόμα και εάν το έβαζα εγώ και πάλι δεν θα περνούσαμε, καθώς είχαμε ήδη χάσει ένα (σ.σ.: Στιούαρτ Πιρς). Οπως και να 'χει βέβαια πάντα σε στοιχειώνει μία τέτοια αστοχία. Αυτό που θέλω να πως όμως είναι ότι με την Αργεντινή είχαμε την ευκαιρία μας τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Η Γερμανία το 1990 ήταν καλύτερη από την ομάδα του Μαραντόνα. Αλλά εκείνοι είχαν τον Ντιέγκο».

ΜΑΡΣΕΪΓ – ΜΙΛΑΝ 1-0 (20 Μαρτίου 1991)
«Είναι μία στιγμή που δεν θυμούνται πολλοί. Οι περισσότεροι έχουν συγκρατήσει την ήττα στον τελικό από τον Ερυθρό Αστέρα. Ωστόσο, η δική μου προσωπική στιγμή ήταν στα προημιτελικά. Τότε που αποκλείσαμε την τεράστια Μίλαν που είχε κατακτήσει το τρόπαιο τις δύο προηγούμενες χρονιές. Στο “Σαν Σίρο” είχαμε έρθει ισόπαλοι 1-1 και στον επαναληπτικό στη Μασαλία, έβαλα μία γκολάρα με μονοκόμματο εκτός περιοχής και πλάγια. Ολη η Ευρώπη μιλούσε για μένα τότε, μιας και τα είχα καταφέρει απέναντι στους τρομερούς Μπαρέζι, Μαλντίνι».

ΣΕΦ. ΓΟΥΕΝΣΝΤΕΪ – ΣΕΦ. ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ 2-1 (3 Απριλίου 1993)
Αυτό το ντέρμπι του Σέφιλντ ήτα ένας ημιτελικός στο “Γουέμπλεϊ”. Οπότε καταλαβαίνετε ότι γινόταν τεράστια φασαρία γι' αυτό το ραντεβού. Είχαμε κερδίσει φάουλ σε καλή θέση και μου είπε ο κόουτς να το εκτελέσω. Το σούταρα τέλεια και προηγηθήκαμε. Αργότερα μας ισοφάρισαν, μα κάναμε φοβερή εμφάνιση στην παράταση. Εκεί φτάσαμε επειδή ο τερματοφύλακας της Γιουνάιτεντ, Αλαν Κέλι έπιασε επτά, οκτώ τετ α τετ. Βέβαια στο φινάλε πήραμε τη νίκη και την πρόκριση για τον τελικό του Κυπέλλου. Δυστυχώς εκείνη τη χρονιά ηττηθήκαμε και εκεί και σε εκείνον του League Cup».