Βερόνα: Η ιστορία του πρωταθλήματος

Μάρτιος του 1980. Τρεις μήνες πριν η Ιταλία διοργανώσει το Euro, ένα σκάνδαλο για στημένα παιχνίδια χτύπα τη χώρα. Ενα κύκλωμα που πλήρωνε παίκτες για να επηρεάσουν αποτελέσματα εξαρθρώθηκε, 33 άτομα κατηγορήθηκαν για απάτη και Μίλαν, Λάτσιο υποβιβάστηκαν στην Serie B. Σαν μέρος των εξελίξεων τα επόμενα χρόνια, ήταν η αλλαγή στην επιλογή των διαιτητών. Για τη σεζόν 1984-85 αποφασίστηκε ότι θα βγαίνουν τυχαία κάθε εβδομάδα αντί να ορίζονται από επιτροπή. Η κίνηση έγινε ευπρόσδεκτη από εκείνους που ήθελαν να βελτιωθεί η εικόνα του ιταλικού ποδοσφαίρου καθώς πίστεψαν ότι θα υπάρχει ένα πιο δίκαιο πρωτάθλημα. Τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, το Scudetto είχε πάει σε ομάδα εκτός Μιλάνο, Τορίνο, Ρώμης μόλις μία φορά και κάποιοι πίστεψαν ότι αυτό το Campionato θα είναι διαφορετικό.

Σε αυτά τα 20 χρόνια, η Βερόνα ανεβοκατέβαινε στις δύο πρώτες κατηγορίες όμως στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε αρχίσει να γίνεται σταθερό μέλος της Serie A υπό τις οδηγίες του Οσβάλντο Μπανιόλι. Ο προπονητής από το Μιλάνο οδήγησε τους Ροσομπλού στην άνοδο το 1982 και την επόμενη τους χάρισε την ιστορική 4η θέση, ενώ εκείνη τη σεζόν έπαιξαν στον τελικό του Coppa Italia. Το 1984-85 αναμενόταν σαν μία ακόμα χρονιά σε υψηλό επίπεδο, όμως, όπως αποδείχθηκε, ήταν κάτι παραπάνω.

Ο Μπανιόλι είχε παρουσιάσει μία εντυπωσιακή ομάδα στις πρώτες του τρεις σεζόν με την Βερόνα, προσθέτοντας ποιότητα κάθε καλοκαίρι, έχοντας όμως πάντα σαν Νο1 την ομάδικότητα και την προσφορά στο σύνολο. Πριν ξεκινήσει η χρονιά, ο Χανς-Πέτερ Μπρίγκελ, Γερμανός σκληρός tackler μέσος, αποκτήθηκε από την Καϊζερσλάουτερν και ο Δανός επιθετικός, Πρέμπεν Ελκιερ, αφίχθη από την Λόκερεν. Ο Ελκιερ, ήταν μια εκπληκτική μεταγραφή. Είχε έρθει αμέσως μετά το τέλος του Euro της Γαλλίας και έχοντας εξαιρετικές επιδόσεις στο πρωτάθλημα του Βελγίου (190 ματς, 98 γκολ).

Η Βερόνα υποδέχθηκε την Νάπολι την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος και όπως ήταν λογικό όλο το ενδιαφέρον ήταν στους φιλοξενούμενους που μόλις είχαν πάρει τον Μαραντόνα με ποσό ρεκόρ για την εποχή. Οι Παρτενοπέι είχαν κάνει μυθική μεταγραφή και ένιωθαν ότι μπορούν να κοντράρουν την Γιουβέντους του Πλατινί και την Ρόμα του Φαλκάο. Η Ελλάς όμως, φρόντισε έτσι ώστε ο Ντιέγο να μην περάσει καλά στο ντεμπούτο του στην Serie A. Ο Μπρίγκελ πήρε τον Μαραντόνα man-to-man σε όλο το ματς και άνοιξε το σκορ με δυνατή κεφαλιά από κόρνερ και η Βερόνα νίκησε 3-1. Ηταν το πρώτο ματς από τα 14 σερί χωρίς ήττα στο ξεκίνημα του Campionato.

Με νίκες σε βάρος των Γιουβέντους, Φιορεντίνα, Τορίνο και λευκές ισοπαλίες με Μίλαν, Ιντερ, Ρόμα, οι Τζιαλομπλού έκαναν σαφές πόσο συμπαγείς είναι και ότι μπορούν να παίρνουν βαθμούς ακόμα και τις μέρες που δεν παίζουν καλά. Η πρώτη ήττα ήρθε τον Ιανουάριο και ήταν από την Αβελίνο με 2-1, όμως η ομάδα του Μπρινιόλι επέστρεψε άμεσα στις επιτυχίες με το 5-3 κόντρα στην Ουντινέζε και άρχιζε να διαψεύδει όσουν θεωρούσαν ότι δεν έχει το σθένος για να παραμείνει στην κορυφή.

Με τους παίκτες να συμπεριφέρονται υποδειγματικά τακτικά και να παρουσιάζουν ένα εκπληκτικό σύνολο, η εικόνα της Βερόνα ήταν φαβορί, όμως το ότι ήταν μια επαρχιακή ομάδα που ποτέ δεν είχε παλέψει για τίτλο, την καθιστούσε επίφοβη. Ομως δεν ήταν. Χρησιμοποιώντας τα 4-3-3, 3-5-2 και 4-4-2 ανάλογα με την εξέλιξη των ματς και τον αντίπαλο, η Ελλάς δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει την κατοχή και ενώ ήταν σούπερ συμπαγής, περίμενε να βγει σε αντεπιθέσεις.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιον από μια ομάδα που λειτουργούσε σαν μηχανή. Ο Κλαούντιο Γκαρέλα, ψηλός, ευκίνητος και δυνατός ήταν ο τερματοφύλακας, κεντρικός αμυντικός ήταν o Σιλβάνο Φοντολάν και λίμπερο ο Ρομπέρτο Τριτσέλα. Δεξί μπακ ήταν ο Μάουρο Φερόνι και αριστερό ο Λουτσιάνο Μαρανγκόν, που έβγαινε πολύ συχνά μπροστά. Στα δεξιά ήταν ο Πιέτρο Φάνα, γρήγορος εξτρέμ που κουβαλούσε μπάλα, Μπρίγκελ και Ντομένικο Βολπάτι ήταν στο κέντρο και προσπαθούσαν να δίνουν μπάλα στον playmaker, Αντόνιο Ντι Τζενάρο. Μπροστά, οι Ελκιερ και Τζουζέπε Γκαλντέρσι έβαλαν μαζί 20 γκολ, ένα περισσότερο από το παθητικό της Βερόνα, που στο φινάλε ήταν η καλύτερη άμυνα της Serie A.

Υστερα από εκείνο το 5-3 στο Ούντινε, η Βερόνα συνέχισε παίρνοντας 6 βαθμούς από τους αγώνες με Γιουβέντους, Ιντερ, Ρόμα, Φιορεντίνα και με το 3-0 κόντρα στην Κρεμονέζε και το 1-1 με την Σαμπντόρια έφτασε στο +6 με 6 αγωνιστικές να απομένουν. Η Τορίνο -μαζί με την Ιντερ ήταν η διεκδικήτρια- έκανε μεγάλο διπλό στο Bentegodi με 1-2 και φάνηκε ότι η Ελλάς θα λυγίσει στο κρίσιμο σημείο, όμως στα τελευταία 5 ματς δεν έχασε και εξασφάλισε τον τίτλο με 1-1 εκτός με την Αταλάντα. Κάτι που φάνταζε σαν ψέμα, ήταν πραγματικότητα. Η Βερόνα ήταν πρωταθλήτρια Ιταλίας.

Για πολλούς τότε, κάθε άλλο παρά σύμπτωση ήταν ότι μια μικρή ομάδα κατέκτησε το Scudetto τη χρονιά που το σύστημα δεν επέτρεπε ορισμό διαιτητών. Η Βερόνα είχε μόλις 2 ήττες και τερμάτισε με 43 βαθμούς, όσους ακριβώς είχε πάρει και τις δύο προηγούμενες σεζόν...

Follow me: George_Kontogeorgis