Γκαούτσος, οι «Γενίτσαροι» της μπάλας

Μεγαλώσαμε μέχρι και την προηγούμενη 10ετία με τους Βραζιλιάνους να έχουν την πρωτοκαθεδρία. Δεν χρειάζονταν στοιχεία επί τούτου. Το έβλεπες εύκολα, καθώς ακόμα και στα μέρη μας, ακόμα και στη Γ' Εθνική, παντού υπήρχε ένας Σίλβα, ένας Σόουζα, ένας Αντερσον, ένας Καρβάλιο. Οχι ότι δεν συναντούσαμε Αργεντινούς. Και από δαύτους αρκετοί ήταν, μα οι γείτονες τους με τη σάμπα ήταν περισσότεροι. Αυτό ωστόσο, συνέβαινε έως και το 2009 και έκτοτε τα κόζια άλλαξαν. Επισήμως, εδώ και μία εξαετία, η Αργεντινή έχει γίνει η χώρα με τις πιο πολλές εξαγωγές ποδοσφαιριστών στον κόσμο.

Μάλιστα τα στοιχεία για το 2015 είναι άκρως εντυπωσιακά ή για την ακρίβεια... ανησυχητικά. Μόνο σε αυτή τη χρονιά το νούμερο των παικτών κάθε ηλικίας που έφυγαν από τη χώρα για το εξωτερικό, ανήλθε στο απίστευτο των 6.350 ψυχών. Αυτά τα στοιχεία παραθέτει τουλάχιστον ο οργανισμός 'Football Player Exports', που υπολογίζει ότι από αυτές τις εξαγωγές, το συνάλλαγμα που αντιστρόφως επέστρεψε στην Αργεντινή αγγίζει τα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια! Τι σημαίνει αυτό; Οτι μετά το μοσχαρίσιο κρέας που είναι το Νο1 εξαγώγιμο προϊόν τους, ακολουθούν οι ποδοσφαιριστές!

Σε όλα αυτά φυσικά δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα εάν είχαν θεσπιστεί κανόνες. Εάν μιλούσαμε μόνο για τα μεγάλα αστέρια που έρχεται η στιγμή τους να πάνε σε μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εάν είχαν μπει όρια και κανονισμοί που θα τους σέβονταν κυρίως αυτοί που πουλούν. Μόνο που συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Οι ηλικίες φτάνουν πολύ χαμηλά. Από τα 13 και 14 τους χρόνια τα μικρά παικτάκια παίρνουν το εισιτήριο και περνούν τον Ατλαντικό ή ενίοτε ταξιδεύουν από την άλλη πλευρά της Γης, από τα δυτικά και αφού διαπλέουν τον Ειρηνικό καταλήγουν σε ασιατικές χώρες.

Στην Αργεντινή δεν έχουν θεσπιστεί όρια για αυτό το παιδομάζωμα που γιγαντώνεται την τελευταία εξαετία. Τούτο οφείλεται κυρίως στις ιδιωτικές σχολές, τις «κλινικές» όπως χαρακτηριστικά τις αποκαλούν οι ντόπιοι. Και τέτοιες δεν έχουν στήσει μόνο τα μεγάλα club, δηλαδή η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Γιουβέντους, η Τσέλσι, αλλά και ιδιώτες. Ειδικά στην τελευταία αυτή περίπτωση συναντάμε «κλινικές», τις οποίες κατέχουν ορισμένοι ατζέντηδες έως και από το Βιετνάμ, τη Σιγκαπούρη και ακόμα χειρότερα: χρηματοδοτούμενες από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Η.Α.Ε., από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους.

«Μέχρι πριν λίγο καιρό, ένας παίκτης έφευγε στα 17-18 του, όταν δηλαδή θεωρούνταν ταλέντο. Πλέον σε αυτές τις “κλινικές” μπαίνουν πιτσιρίκια 7-8 ετών και στα 14 τους έχουν ήδη πωληθεί εκτός Αργεντινής. Υπολογίζουμε πως το 40% εξ αυτών δεν έχουν καν αγωνιστεί σε κάποια ομάδα, σε κάποιο πρωτάθλημα. Και η Ομοσπονδία της χώρας έχει χάσει επεισόδια. Δεν μπορεί να παρακολουθήσει το φαινόμενο που γιγαντώνεται και καταστρέφει το ποδόσφαιρο μας, αλλά και όχι μόνο τις καριέρες, μα τις ζωές μικρών παιδιών», εξηγεί σχετικά ο πρόεδρος της “Euromericas Sport Marketing”, Χεράρδο Μολίνα, που βλέπει το πρόβλημα σταδιακά να εξαπλώνεται και στις άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής και ειδικά στην Κολομβία που έχει μπει γερά επίσης σε αυτό το κόλπο.

Εχει εντοπιστεί ότι το 84% των εξαγώγιμων ποδοσφαιριστών μετακομίζει σε Ισπανία, Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ρωσία, Η.Α.Ε. και Κίνα. Το 12% σε Μεξικό και Η.Π.Α. Και το 4% στον υπόλοιπο κόσμο, με την Ασία να κερδίζει διαρκώς έδαφος. Και οι μεγάλες ευρωπαϊκές Λίγκες όμως εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι οι Αργεντινοί έχοντας παρελθόν μεταναστευτικό από την Ευρώπη, βγάζουν εύκολα διαβατήρια κοινοτικού. Ολο και κάποιον μακρινό συγγενή ανακαλύπτουν που να ταξίδεψε στο Μπουένος Αϊρες από την Γένοβα, τη Σικελία, τη Βαρκελώνη ή ακόμα και τη Γερμανία πριν από 100 χρόνια.

Το ζήτημα φέτος απέκτησε τεράστιες διαστάσεις. Σε σχέση με πέρσι τα ποσά που διακινήθηκαν, αυξήθηκαν κατά 66%. Μιλάμε για απίστευτο ποσοστό και αυτό αναμένεται για το 2016 να εκτοξευτεί ακόμα περισσότερο. Με την κρίση που μαστίζει εδώ και πάνω από 10 χρόνια τη χώρα τους, οι οικογένειες των ταλαντούχων πιτσιρικάδων δεν έχουν δεύτερες σκέψεις και αφήνουν τα παιδιά τους να ονειρεύονται. Μαζί τους ονειρεύονται κι εκείνοι ότι θα τα κονομήσουν και θα ξεφύγουν από την ανέχεια. Είναι όλα αυτά σημεία των καιρών. Κάποτε ήταν οι φαβέλες στη Βραζιλία. Τώρα πια την πρωτοκαθεδρία έχουν οι φτωχογειτονιές γύρω από τον Ρίο ντε λα Πλάτα, την Μεντόσα, το Ροζάριο. Μόνο που πλέον το παιδομάζωμα γίνεται με πιο επιστημονικό τρόπο και συμμετέχει σε αυτό, δίχως ενδοιασμούς και τύψεις, όλος ο καλός ποδοσφαιρικός πλανήτης...

Follow me: @jorgekaraman