Στάση 4η: The North London Derby! (vids+pics)

Η αλήθεια είναι πως όταν κλείστηκε το ταξίδι για την Αγγλία το συγκεκριμένο ματς αποτελούσε το μεγάλο στοίχημα. Οι λόγοι είναι απλοί: Premier League, Άρσεναλ εναντίον Τότεναμ, Emirates. Μεγάλοι αντίπαλοι, μεγάλο ντέρμπι, τεράστια ζήτηση, «δύσκολο» γήπεδο. Η είσοδος στον φανταχτερό λονδρέζικο χώρο για το μεγάλο ματς του Βορείου Λονδίνου φαινόταν μπλοκαρισμένη από παντού. Διαπιστεύσεις... γιοκ, αφού τα αιτήματα από όλο τον κόσμο είχαν κατακλείσει το γραφείο Τύπου, εισιτήρια κλεισμένα από τα χαμηλά μέχρι τα ψηλά εδώ και καιρό.

Μια επιλογή ήταν η... περιπλάνηση των τελευταίων ωρών περιμετρικά του σταθμού Arsenal για «any spare ticket please?», όπως έκαναν αρκετοί απελπισμένοι που αναζητούσαν τρόπο να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, ή η μαύρη αγορά. Τελικά, με τη βοήθεια ενός νυν ποδοσφαιριστή των Gunners, εξασφαλίσαμε μια πρόσκληση σε θέσεις συγγενών και φίλων των παικτών! Το άγχος, βέβαια... άγχος, διότι η πρόσκληση έφτασε στο ταμείο παραλαβής λίγο μετά την άφιξη του πούλμαν των γηπεδούχων. Μια επίδειξη διαβατηρίου και οι πόρτες άνοιξαν!

Το Emirates είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Όταν περνάς τη γέφυρα από την μεριά του σταθμού και το σημείο που βρισκόταν το Ηιghbury, το οποίο έχει γίνει πλέον συγκρότημα κατοικιών και αν δεν ήταν η επιγραφή που γράφει ότι εκεί βρισκόταν η θρυλική έδρα των Κανονιέρηδων δύσκολα το καταλαβαίνει όποιος δεν το θυμάται, το θέαμα είναι εκθαμβωτικό!

Στον περιβάλλοντα χώρο τα αγάλματα δεσπόζουν και το «παλάτι» στέκεται αγέρωχο, θυμίζοντας το μέγεθος των «Κανονιέρηδων» στο Λονδίνο. Στο ένα πέταλο υπάρχει απλά μια πινακίδα που λέει ότι είναι για τους εκτός έδρας οπαδούς. Περιμένοντας για την παραλαβή της πρόσκλησης από την άλλη πλευρά, πέρασε μια γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι με τον συνοδό της και οι δύο ντυμένοι από πάνω μέχρι κάτω στα χρώματα της Τότεναμ. Φυσικά δεν ενοχλήθηκε κανείς. Στο γήπεδο έφταναν κατά δεκάδες ποδοσφαιρόφιλοι από κάθε γωνιά του κόσμου. Κάποιοι ρωτώντας τριγύρω για τα βασικά, δείχνοντας ότι πλήρωσαν αδρά για να δουν ένα παραδοσιακό αγγλικό ματσάκι κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο Λονδίνο.

Περίπου 45 λεπτά πριν τη σέντρα, άπαντες ήταν συγκεντρωμένοι στα lounge του γηπέδου βλέποντας με αγωνία το Βίλα-Σίτι. Όσο το σκορ ήταν 0-0, τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός τους. Μπύρες, πίτες και χοτ-ντογκς πήγαιναν και έρχονταν από το άγχος και στο δοκάρι του Κομπανί στο τέλος ο διάδρομος με τις οθόνες και τις μπάρες γέμισε από χαρούμενες φωνές! «Η ευκαιρία μας για κορυφή», έλεγαν. Αμ δε...

Ο Αρσέν Βενγκέρ είχε προειδοποιήσει πριν το ματς, στη συνέντευξή του στο επίσημο match programme: «Ο σημερινός μας αντίπαλος αποτελεί απειλή κάθε χρόνο από τότε που ανέλαβα. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν πάντα δυνατές ομάδες και ας μην ξεχνάμε ότι κάποιες περιόδους ήμασταν 8-9 βαθμούς πίσω τους τον Απρίλιο. Φέτος είναι νεώτεροι, δουλεύουν πολύ σκληρά και θα είναι ξανά ένας σκληρός αντίπαλος». Είχε δίκιο.

Η Τότεναμ που στο ματς της Πέμπτης με την Άντερλεχτ έδωσε χώρους και είχε κενά στην άμυνα, παρουσιάστηκε απόλυτα προετοιμασμένη. Απέναντι στους Gunners επανέφερε τον Ρόουζ και τον Γουόκερ στα άκρα της άμυνας, αλλά η κίνηση ματ ήταν στην μεσαία γραμμή, με τον Ντεμπελέ να παίρνει τη θέση του Μέισον και τον Ντέλε Αλί σε πιο οπισθοχωρημένο ρόλο να κάνει εξαιρετική δουλειά, μαζί με τον Ντάιερ, ανασταλτικά. Η τριπλέτα πίσω από τον Κέιν έμεινε κοντά στα αμυντικά χαφ και όλοι μαζί δημιούργησαν μια τρομερά συμπαγή μεσαία γραμμή, κλείνοντας τις επιλογές στις πάσες όταν η Άρσεναλ έψαχνε τη γρήγορη ανάπτυξη.

Ο Ντεμπελέ θωράκισε τον άξονα και έπεφτε σαν τρελός στα τάκλιν, ο Λαμέλα με τον Έρικσεν ήταν πλήρως συγκεντρωμένοι στο πλάνο και κάλυπταν όποτε ο ο Κάμπελ προσπαθούσε να δώσει πλάτος. Την ίδια στιγμή, με τον Κοσταρικανό να μένει αρκετά πλάγια και τον Αλέξις Σάντσες να μην δίνει τις συνηθισμένες βοήθειές του (γενικότερα κινήθηκε σε ρηχά νερά), ο Κοκλέν με τον Καθόρλα βρέθηκαν συχνά εκτεθειμένοι, να τρέχουν και να μην φτάνουν όταν ο αντίπαλος είχε την μπάλα. Ο Ισπανός ξεκίνησε καλά, αλλά μετά είχε τρομερή καθίζηση με αποτέλεσμα ο Βενγκέρ να τον κάνει αλλαγή στο ημίχρονο. Ο Αλσατός είπε ότι ήταν ζαλισμένος και ότι έπαιξε στο 30% των δυνατοτήτων του. Ίσως άργησε κιόλας να τον βγάλει...

Οι «Σπερς» είχαν και κάτι άλλο... Στα τέλη Σεπτεμβρίου είχαμε γράψει για το πως ο Ποκετίνο αλλάζει την Τότεναμ συθέμελα, εμφυσώντας το μαχητικό πνεύμα, το νεύρο, το work ethic και αλλάζοντας γενικά την νοοτροπία των Σπερς. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι μπήκαν στο ντέρμπι αποφασισμένοι να πάρουν αποτέλεσμα. Είχαν εξαιρετική ψυχολογία και ομαδικό πνεύμα, ενώ με διάφορες κινησούλες φρόντισαν να το δείξουν στους αντιπάλους τους. Μικροτσαμπουκάδες εκτός φάσης, δυνατά μαρκαρίσματα, κλωτσιές στην μπάλα όταν στηνόταν από τον αντίπαλο, κατάφεραν να προκαλέσουν εκνευρισμό στους γηπεδούχους που 2-3 φορές διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον διαιτητή. Ο Ποκετίνο ήταν συνεχώς όρθιος, κινούταν πάνω-κάτω στην περιοχή μπροστά από τον πάγκο του, μιλούσε με τους συνεργάτες του. Ο Βενγκέρ ήταν πιο ψύχραιμος σε όλο το ενενηντάλεπτο.

Οι παίκτες του Αργεντινού «σημάδεψαν» την προβληματική δεξιά πλευρά με Κάμπελ και Ντεμπισί, είχαν τον Κέιν ξανά σε μεγάλη μέρα, με τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο να δημιουργούν συνεχώς προβληματισμό. Για τον «ήρωα» της Τότεναμ τα είχαμε πει και μετά το ματς της Πέμπτης. Με 6 γκολ σε 6 ματς πλέον δείχνει να ξαναβρίσκει την περσινή του φόρμα!

Η αδράνεια της άμυνας στην μπαλιά του Ρόουζ προς τον Κέιν στη φάση του γκολ, δημιούργησε απορίες. «Δεν μπορεί, θα ήταν οφσάιντ», έλεγαν αριστερά και δεξιά. Απλά ο αμυντικός άργησε ένα βήμα για τον εκθέσει. Μετά το γκολ στο 32' οι φιλοξενούμενοι στη γωνία έκαναν το κομμάτι τους. Παρότι βρισκόμασταν ουσιαστικά στην απέναντι πλευρά και προς την αντίθετη γωνία, τα τραγούδια τους έδιναν πλέον το ρυθμό. Μετά την ευκαιρία του Έρικσεν για το 2-0, έγιναν περισσότερα. Οι «Gooners», που ξεκίνησαν κεφάτοι τη μάχη της κερκίδας από την ισοπαλία στο Βίλα Παρκ, επανήλθαν μετά το δοκάρι του Ζιρού, έδωσα ρυθμό με τα «Red Army» τους, αλλά η ομάδα τους δεν κατάφερε να ισοφαρίσει πριν το ημίχρονο.

«Δεν γίνεται να χάσουμε φίλε, απλά δεν γίνεται!», μου έλεγε απελπισμένος ο διπλανός μου στην... μπύρα του ημιχρόνου στο lounge, όπου βλέπαμε τα highlights του πρώτου μέρους. Το πλάνο των Σπερς έδειχνε να λειτουργεί τέλεια. Η Άρσεναλ έμοιαζε να τα περιμένει όλα δημιουργικά από τον Οζίλ, είτε σε ανοιχτό παιχνίδι είτε σε στημένες φάσεις, κυρίως προς το κεφάλι του Οζίλ. Η είσοδος του Φλαμινί για να διορθωθεί το κενό στον άξονα και η υπεραρυθμία, ακολουθήθηκε από την αλλαγή που... έσωσε το βαθμό. Ο Γκιμπς πήρε τη θέση του Κάμπελ σε μια κίνηση που προκάλεσε μια μικρή παγωμάρα στην κερκίδα. Ο Άγγλος μπακ έμεινε τελικά μπροστά από τον Μονρεάλ, ο Αλέξις πήγε δεξιά αλλάζοντας συχνά θέσεις με τον Οζίλ και ο Γερμανός από τη συγκεκριμένη πλευρά έστειλε τη... συστημένη προς τον Γκιμπς για το γκολ της ισοφάρισης.

Πριν συμβεί όμως αυτό, ο Κέιν έφτασε δύο φορές κοντά στο 2-0. Την πρώτη βοήθησε η τύχη, τη δεύτερη ο Τσεχ, ο οποίος σταμάτησε και την πολύ κοντινή κεφαλιά του Αλντερβάιρελντ. Πριν το ματς είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα από το μουσείο της Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ, όπου η κάσκα του Τσεχ παραμένει στα εκθέματα, μαζί ολόκληρη τη μορφή του σε μπλε φόντο, οριζοντιωμένη σε απόκρουση. Οι «Μπλε» δεν ξεχνούν την προσφορά του, παρότι πλέον αποτελεί τον φύλακα-άγγελο της συμπολίτισσας. «Ο τερματοφύλακας αποτελεί την πιο υποτιμημένη θέση στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει πάντα η στιγμή που σε κρατάει στο ματς. Αν γινόταν 2-0 εκεί, τότε... αντίο», αναγνώρισε ο Βενγκέρ μετά το ματς. Συνολικά ο Τσέχος έχει κρατήσει στην καριέρα του στην Αγγλία 168 φορές απαραβίαστη την εστία του και θέλει ένα ακόμα για να πιάσει το ρεκόρ του Τζέιμς, ο οποίος είχε πολύ παραπάνω παιχνίδια.

Η Άρσεναλ έφτιαξε ευκαιρίες, με βασικό δημιουργό τους τον Οζίλ, αλλά δεν είχε αυτό το τέμπο στην επίθεση και τις γρήγορες πάσες που μπορούν να αποσυντονίσουν κάθε άμυνα. Στο 78', ο Ζιρού σούταρε άουτ και με κίνηση προς την κερκίδα ανέβασε ξανά τα ντεσιμπέλ, με τους οπαδούς να παρακολουθούν όρθιοι και γεμάτοι αγωνία. Τουλάχιστον στο πέταλο. Από εκείνο το σημείο και μετά οι γηπεδούχοι έδειχναν πιθανότεροι νικητές, έκαναν την προσπάθειά τους, αλλά οι φιλοξενούμενοι κράτησαν. «Δίκαιο αποτέλεσμα», όπως αναγνώρισαν αρκετοί στην κερκίδα, παρά την απογοήτευση τους για τη χαμένη ευκαιρία να πιάσουν κορυφή μόνοι τους.

Αποχωρώντας μετά από ένα ωραίο ματς με γρήγορο ρυθμό, συναισθήματα, αγωνία και ένα γήπεδο στο οποίο ντρεπόσουν να αφήσεις το πλαστικό ποτήρι της μπύρας, αντικρίσαμε στον σταθμό ξανά αυτή την τεράστια ουρά που δημιουργείται μετά από τα ματς στην Αγγλία στο τρένο. Αντισταθήκαμε στις μυρωδιές των fish and chips και των υπολοίπων μεταγηπεδικών γαστρονομικών πειρασμών και παρά την κίνηση, γρήγορα βρεθήκαμε πίσω ανατολικά λημέρια, γεμάτοι όμορφες ποδοσφαιρικές εικόνες. Του χρόνου πάλι!