Στάση 1η: Τότεναμ, Πογιέτ και… ΠΑΟΚ! (vids+pics)
Στάση πρώτη White Hart Lane λοιπόν. Ή μάλλον πρώτη γηπεδική στάση. Αφού περιπλανηθήκαμε για ώρες στο τρένο ψάχνοντας την τοποθεσία μιας συνέντευξης άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος, την οποία θα διαβάσετε σύντομα στο gazzetta.gr, ήρθε η ώρα του γηπέδου. Πρεμιέρα σε ιστορικό χώρο και έδρα σημαντικής ομάδας του Λονδίνου, αλλά για το Europa League.
Βγαίνοντας από τον σταθμό με το όνομα του γηπέδου και αφού στρίψεις στον δρόμο όπου και βρίσκεται το Lane, μια γλυκιά μυρωδιά τηγανητού φαγητού σου σπάει τη μύτη. Κινέζικα, τουρκικά, ρουμανικά και αλλά fast food κάνουν χρυσές δουλειές και όλοι βαδίζουν προς μια κατεύθυνση. Μαζί τους και κάποιοι μεμονωμένοι Βελγοι, χωρίς όπως αντιλαμβάνεστε να γίνει το παραμικρό. Δεν νομίζω να τους ζήτησαν ΑΜΚΑ και ΑΦΜ για να το εξασφαλίσουν αυτό. Εμένα, πάντως, δεν μου ζήτησαν...
Ματς γεμάτο αναμνήσεις!
Φυσικά, το παιχνίδι με την Αντερλεχτ δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι Ευρώπης πριν το μεγάλο ντέρμπι με την Άρσεναλ και άρα ευκαιρία για ροτέισιον. Οι Βέλγοι νίκησαν με ανατροπή τους Σπερς στην αναμέτρηση της έδρας τους και έφτασαν στο Λονδίνο με στόχο να κρατήσουν κοντά τις γραμμές τους και να χτυπήσουν στην κόντρα με γρήγορες πάσες. Ο Ποκετίνο το περίμενε. Το είπε άλλωστε μετά τη λήξη ότι οι επιθετικοί των φιλοξενουμένων έβαλαν δύσκολα στην άμυνά του.
Πέραν όμως της βαθμολογικής σημασίας και του πείσματος από το Βέλγιο, η αναμέτρηση γέμισε αναμνήσεις τους οπαδούς της Τότεναμ. Βλέπετε, η Αντερλεχτ ήταν η αντίπαλος των Σπερς στον τελικό του UEFA το 1984, ο οποίος είχε δραματική εξέλιξη. Με τα ματς να είναι διπλά, τα Σπιρούνια πήραν το 1-1 εκτός, αλλά οι Βέλγοι στάθηκαν μέσα στο Λονδίνο μια χαρά. Προηγήθηκαν για να ισοφαρίσει λίγα λεπτά πριν τη λήξη ο Γκρέιαμ Ρόμπερτς και να στείλει το ματς στα πέναλτι, όπου και επικράτησε ή ομάδα του.
Όπως ήταν φυσικό οι pre game εκδηλώσεις έδωσαν ιδιαίτερη βάση στην μάχη του 1984. Τα Μάτριξ κατακλύστηκαν από στιγμές δόξας του παρελθόντος και το match programme φιλοξένησε… 84 αναμνήσεις από ανθρώπους που έζησαν τον τελικό, ξεκινώντας από τον Ρόμπερτς, ο οποίος τόνιζε ότι ή ομάδα του άξιζε να νικήσει 4-0 στο πρώτο ματς και κλείνοντας με τον Κιθ Μπέρκινσο, προπονητή από το 1976 μέχρι το 1984.
Όλη αυτή η ανάμνηση δημιούργησε ευχάριστο κλίμα στην κερκίδα, βάζοντας τον κόσμο σε ευρωπαϊκό mood. Οι γηπεδούχοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον με βιντεάκια από γκολ που συσχέτιζαν με γεγονότα, όπως πχ η έκδοση του πρώτου βιβλίου του Χάρι Πότερ, με κουίζ και άλλα. Όμως κλασικά το γήπεδο γέμισε δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Σε σημείο που έφτανες να νομίζεις ότι σνομπάρουν την αναμέτρηση.
Ο ήρωας
Τον έβλεπε κανείς από το ζέσταμα, όταν δοκίμαζε από απόσταση αυτά τα εκπληκτικά του πλασέ που σκάνε μπροστά στον τερματοφύλακα πάνω στο βρεγμένο χορτάρι και γίνεται αδύνατον να υπολογίσεις την πορεία τους. Στην παρουσίαση το όνομα του χειροκροτήθηκε περισσότερο από κάθε άλλου. Ο Χάρι Κέιν είναι το αγαπημένο παιδί των Σπερς και αυτό φυσικά δεν είναι κάτι το νέο. Από πέρυσι που εμφανίστηκε και δεν σταμάτησε να σκοράρει ο κόσμος τον έβαλε για τα καλά στην καρδιά του.
Δεν είναι μόνο τα γκολ ή το ότι αποτελεί γέννημα-θρέμμα του συλλόγου. Αυτό το 100% που δίνει μέσα στο γήπεδο κερδίζει τους πάντες. Ξεκίνησε στην κορυφή αλλά γύριζε συχνά χωρίς τη μπάλα για να μαρκάρει, με δύο κλεψίματα μάλιστα να πανηγυρίζονται σαν γκολ! Έσπαγε υπέροχα τη μπάλα στα άκρα με μακρινές ακριβείας, έψαχνε την πάσα χωρίς περιττές ενέργειες. Το γκολ με το οποίο άνοιξε το σκορ ήταν η αφορμή για να ακουστεί το σύνθημα που χαίρονται όλοι να τραγουδούν. “ Ο Χάρι Κέιν είναι ένας από εμάς “. Ενσαρκώνει το “to dare is to do” καλύτερα από τον καθένα.
Ο Πογιέτ και ο ΠΑΟΚ!
Στο κομμάτι της κερκίδας που καθόμασταν υπήρχαν πολλές παρέες πατεράδων με γιούς. Τις περισσότερες φορές βέβαια οι πρώτοι ήταν σαφώς πιο εκδηλωτικοί κάνοντας τους πιτσιρικάδες να κοιτούν καλά-καλά. Στο ημίχρονο ένας από αυτούς, γυρίζοντας από το απαραίτητο διάλειμμα για pie at halftime. Μου έπιασε την κουβέντα. Όταν άκουσε Ελλάδα, το πρώτο που ανέφερε ήταν ο Γκουστάβο Πογιέτ!: “Διάβασα ότι στην Ελλάδα βρίσκεται πλέον ο Πογιέτ. Σπουδαίος τύπος, τον αγαπήσαμε πολύ εδώ. Είχε σπουδαίο spirit και νομίζω αυτό θα τον βοηθήσει πολύ ως προπονητή στην Ελλάδα. Θα το βγάλει στους παίκτες του”.
Το… πηγαδάκι επεκτάθηκε και στους υπόλοιπους τριγύρω που συμφωνούσαν μέχρι που κάποιος πέταξε: “ ελπίζω να μην πήγε στον ΠΑΟΚ!”. “Το θυμάστε το 2-1, ε;”, τους ρώτησα για να ακούσω: “φίλε, ήξερα τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό που είχε γίνει στα πρώτα λεπτά εδώ μέσα με τον ΠΑΟΚ δεν το πίστευα! Και οι άλλοι (δείχνει εκεί που κάθονταν οι οπαδοί της Αντερλεχτ) έκαναν σαν πραγματικοί τρελοί!”. Γρήγορα επιστρέψαμε σε παραδοσιακές κουβέντες, όπως το πόσο έτοιμη είναι η Τότεναμ να κερδίσει την Κυριακή το ντέρμπι με την Άρσεναλ.
Το ματς και η κερκίδα
Μια συμβουλή. Αν πάτε στο White Hart Lane αναζητήστε εισιτήριο στην κερκίδα που είναι τα δημοσιογραφικά. Στην μεγάλη από την άλλη πλευρά δύο κολώνες που κρατούν το στέγαστρο κάνουν δύσκολη τη ζωή των θεατών και απαιτούν… μανούβρες! Δείτε και τη φωτογραφία. Πέραν τούτου όμως η αίσθηση που σου δίνει ο κοντινός αγωνιστικός χώρος είναι εκπληκτική. Αντιλαμβάνεσαι εντελώς διαφορετικά το ματς, μπαίνεις στον αγώνα και βλέπεις μικρές λεπτομέρειες. Από τις καλύψεις των παικτών, την ένταση και τον τρόπο που δουλεύουν στο χορτάρι μέχρι τα… γαλλικά στους επόπτες!
Οι Βέλγοι έφτασαν από πολύ νωρίς και έστησαν το δικό τους πάρτι στην κερκίδα Δεν σταμάτησαν λεπτό το τραγούδι, αλλά τους βοήθησε πολύ και η ομάδα τους. Ή Αντερλεχτ μπήκε πολύ δυνατά και χτύπησε στην ταχύτητα τους Σπερς επιθετικά. Ο Ποκετίνο, σε σχέση με το παιχνίδι με τη Βίλα άλλαξε μόνο τα μπακ του, με τους Ντέιβις και Τρίπιερ να παίρνουν θέση βασικού, ενώ επανέφερε και τον Μέισον. Είδε όμως τα στοπερ και τον άξονα να πασχίζουν να ακολουθήσουν. Όλα τα λεφτά στο πρώτο μέρος ήταν ο Οκάκα. Ετρεχε, κρατούσε μπάλα, απειλούσε. Ίσως γι’ αυτό όταν κάποια στιγμή βρέθηκε στο έδαφος χωρίς να αντιληφθούμε από την κερκίδα κάποια προφανή αιτία ή γιούχα που άκουσε δεν είχε προηγούμενο Και από τότε οπότε έπιανε μπάλα, αποδοκιμαζόταν. Κάτι τέτοια δεν τα συγχωρούν οι Αγγλοι. Τρομερή είναι και η ειρωνεία τους όταν μια ευκαιρία καταλήξει ψηλά άουτ. Ακόμα κι από δικό τους παίκτη!
Το γκολ του Κέιν ήρθε ενώ προσφέρονταν στον Οκάκα οι πρώτες βοήθειες και ήταν αυτό που χρειαζόταν ή κερκίδα. Αναθάρρησαν, με τα συνθήματα τους πλέον να ακούγονται από παντού. Γύρω στο 35’ θυμήθηκαν το ντέρμπι και το “stand up if your hate Arsenal”. Αναγκαστικά σηκωνόσουν, ακόμα κι αν δεν την μισούσες, για να βλέπεις…
Οι φιλοξενούμενοι πάντως δεν πτοήθηκαν. Συνέχισαν να ψάχνουν το γκολ και το βρήκαν με τον Εζέκιελ στο 72’. Ή Τότεναμ έδειξε να ξεμένει από ιδέες. Ο Κέιν είχε κουραστεί, ο Ερικσεν είχε γίνει αλλαγή εν μέσω standing ovation, ο Λαμέλα προσπαθούσε χωρίς αποτέλεσμα να κάνει το κάτι παραπάνω (μας χάρισε βέβαια πολύ όμορφες στιγμές), ενώ επιστρατεύτηκε και ο πιτσιρικάς Τζος Ονόμα, που με τη Βίλα έπαιξε πρώτη φορά βασικός. Στόχος ήταν να δώσει ταχύτητα και ενθουσιασμό. Τελικά, τη νίκη τη χάρισε ο Ντεμπελέ που είχε μπει αλλαγή με ένα φοβερό σουτ. Το Lane ζωντάνεψε ξανά, γιατί στο δεύτερο μόνο κάποια σκόρπια “come on you spurs” και ‘Yid army” έσπαγαν το τραγούδι των απέναντι. Η ομάδα καταχειροκροτήθηκε ενόψει και του δυσκολότερου ματς μιας πολύ απαιτητικής εβδομάδας. Οι παίκτες ανταπέδωσαν και έφυγαν για τα αποδυτήρια.
Η αποχώρηση
Βγαίνοντας από το γήπεδο, τα… ίχνη των αλόγων αποτρέπουν όσους το σκέφτονται να ξεφύγουν Οι παμπ γεμίζουν για μια τελευταία μπύρα, μια ποδοσφαιροκουβέντα, ένα πείραγμα. Η διάθεση εξαιρετική, χαλάει βέβαια λίγο όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την ουρά στο τρένο. Οι υπάλληλοι ακούν κάποια μπινελίκια από σκόρπιους Άγγλους, αλλά σε γενικές γραμμές η ουρά κινείται γρήγορα. Εμείς λόγω κούρασης και πρωινού ξυπνήματος για ταξίδι σε εκτός Λονδίνου γήπεδο δεν ακολουθήσαμε σε κάποια παμπ. Επιφυλασσόμαστε όμως...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
