Η ραγισμένη καρδιά του Κορέα

Ηταν 24 Ιουνίου του 2014. Είχε πιάσει απόγευμα όταν βγήκε από το χειρουργείο έπειτα από επτά ώρες και άνοιξε τα μάτια του στο κορυφαίο νοσοκομείο καρδιακών παθήσεων του κόσμου. Εκεί, στη Νέα Υόρκη δεν μπορούσε καν να βρίσκεται η μητέρα του. Η δόνα Λουίζα δεν γινόταν να αφήσει τα άλλα παιδιά της όσο και αν αγαπάει τον Ανχελ. Αλλωστε σε εκείνον την ευλογία της την είχε δώσει πριν από εννέα χρόνια. Του είχε στείλει όμως ένα μήνυμα. Ηταν το πρώτο που διάβασε με το που συνήλθε. «Να είσαι ρεαλιστής και γενναίος. Προγραμμάτισε ένα θαύμα και θα πετύχει. Μην το ξεχνάς ποτέ ότι εσύ είσαι το θαύμα».

Για τον Ανχελ Μαρτίν Κορέα Μαρτίνες δεν υπήρχε επιστροφή, θα έπρεπε να προχωρήσει προς τα όνειρα του. Ούτε εκείνη τη στιγμή που θα σηκωνόταν από το κρεβάτι της επέμβασης ανοικτής καρδιάς είχε ενδοιασμούς, ούτε τότε που στα 11 χρόνια του πήρε την ευλογία της μάνας και έφυγε από το σπίτι. Και μάλιστα το έκανε στην πιο σκληρή και δύσκολη στιγμή για ένα παιδί. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε χάσει τον πατέρα του και τον ένα από τα εννέα αδέρφια του. Ηξερε όμως πως εάν έμενε εκεί στην φτωχογειτονιά του Λας Φλόρες στο Ροζάριο, θα έπρεπε να γίνει ό,τι και ο μεγαλύτερος αδερφός του: βαποράκι.

Ξέφυγε λοιπόν από την πιο αλήτικη πόλη της Αργεντινής και μετακόμισε μωρό παιδί στην πρωτεύουσα για χάρη της Σαν Λορέντσο. Μπήκε στις ακαδημίες της, διέπρεψε, έγινε ο καλύτερος, αλλά το βρώμικο παρελθόν τον καταδίωκε. Το πρώτο καλοκαίρι που επέστρεψε στο πατρικό, ο υπεύθυνος των ακαδημιών πήγε και τον βρήκε στο νοσοκομείο του Ροζάριο. Είχε μπλέξει σε καυγά και είχε φάει καδρόνι μα καρφιά στο χέρι, κάνοντας ένα σωρό ράμματα. Ενα άλλο καλοκαίρι όμως ως έφηβος πήγε να μπλέξει χειρότερα. Ακολουθώντας τον μεγαλύτερο αδερφό του που πουλούσε ηρωίνη, βρέθηκε κι εκείνος κατηγορούμενος. Τη φυλακή τη γλίτωσε αν και με αυτή την ιστορία με τα ναρκωτικά θα είχε και πάλι μπελάδες που θα τους έβρισκε μπροστά του.

Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι συνέχιζε να διαπρέπει. Εφτασε στα 18 του να θεωρείται ο κορυφαίος νεαρός γηγενής στο πρωτάθλημα της χώρας και άρχισε να κάνει μαγικά με τη Σαν Λορέντσο. Το πρωτάθλημα της Απερτούρα (2013) και το Κόπα Λιμπερταδόρες (2014) τον έβαλαν στον παγκόσμιο χάρτη της μπάλας. Η αλήθεια είναι πως δεν γινόταν να σου περάσει απαρατήρητος. Αν και ξεκίνησε ως σέντερ φορ και τον συνέκριναν με τον Κουν Αγουέρο, σταδιακά πέρασε σε θέση δεύτερου επιθετικού. Παντού όμως έκανε μαγικά. Παικταράς με μπάσιμο, ταχύτητα, δύο πόδια, σουτάρα, ντρίμπλα επική στο ένας εναντίον ενός και απίθανες απότομες αλλαγές κατεύθυνσης μπήκε στο μάτι και του Τσόλο Σιμεόνε.

«Εάν μπορούσα να πάρω έναν παίκτη από την Αργεντινή, αυτός θα ήταν ο Κορέα», δήλωνε προφητικά σε συνέντευξη του το 2012 ο κόουτς της Ατλέτικο. Οταν όμως το φθινόπωρο του 2014 οι Ροχιμπλάνκος συμφώνησαν στα 7,5 εκατ. ευρώ για την μεταγραφή του με τη Σαν Λορέντσο, έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι τους. Οι ιατρικές εξετάσεις πριν τις υπογραφές αυτή τη φορά δεν εξελίχτηκαν σε ρουτίνα. Δυστυχώς ο Ανχελ Κορέα θα έπρεπε να διαχειριστεί ακόμα ένα άσχημο νέο. Στον νεαρό βρήκαν κάτι σαν όγκο στην καρδιά και θα έπρεπε να υποβληθεί σε ανοικτή επέμβαση.

Εγχείρηση καρδιάς. Που να στο πούνε και να το πιστέψεις και πως να το δουλέψεις στο κεφάλι σου ότι θα σε ανοίξουν με νυστέρι στο συγκεκριμένο μέρος. Ο μικρός όμως δεν... μάσησε. Ούτε ο Τσόλο που έδωσε εντολή να προχωρήσει η μεταγραφή. Αυτή τελικά ολοκληρώθηκε κατά δύο εκατ. λιγότερα. Εκεί ήταν όμως που υπήρξε ακόμα ένα κόλλημα και αυτό είχε να κάνει με το ένοχο παρελθόν. Το 30% των δικαιωμάτων του ανήκε στους «Los Monos», δηλαδή στην Νο1 εγκληματική οργάνωση διακίνησης ναρκωτικών της Αργεντινής. Τα είχαν εξασφαλίσει από τότε που ήταν 15 ετών και τα είχαν αποκτήσει με εκβιασμούς. Τούτο είχε συνέπεια να εμφανιστούν θέματα με την δικαιοσύνη, τα οποία ξεπεράστηκαν κι αυτά.

Γενικότερα όλα πήγαν καλά και τον Ιούνιο η είδηση από τη Νέα Υόρκη ήταν ότι ο Ανχελ Κορέα θα γινόταν 100% καλά και θα μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο. Επειτα από λίγους μήνες ξεκίνησε ατομικές προπονήσεις. Μέχρι τον Δεκέμβριο όμως του 2014 δεν είχε παίξει καν σε προπονητικό διπλό με την Ατλέτικο. Οπότε αιφνιδιάστηκε τόσο εκείνος όσο και ο Σιμεόνε, όταν τους επισκέφτηκε στη Μαδρίτη ο Ουμπερτο Γκροντόνα. Ο υπεύθυνος όλων των κλιμακίων της Εθνικής Αργεντινής ζήτησε να ταξιδέψει ο πιτσιρικάς για το Πρωτάθλημα U-20 της Λατινικής Αμερικής. Ο Κορέα λοιπον βρέθηκε από το πουθενά και χωρίς αγώνες στην Εθνική. Και τι έκανε σε εκείνο το τουρνουά της Ουρουγουάης τον Γενάρη; Πήρε την Αργεντινή από το χέρι και με τέσσερις γκολάρες και τρεις ασίστ σε οκτώ αγώνες την οδήγησε στην κατάκτηση του τροπαίου.

Οπότε ήταν έτοιμος για την Ατλέτικο. Αν και το καλοκαίρι ο Τσόλο αμφιταλαντεύτηκε για το εάν θα τον έδινε δανεικό ή όχι στη Ράγιο Βαγιεκάνο. Ψήθηκε όμως να τον κρατήσει και δικαιώνεται. Ηδη ο Κορέα αρχίζει και παίρνει όλο και περισσότερα λεπτά συμμετοχής και γίνεται πολύτιμος, σημαντικός. Μετράει ένα γκολ και μία ασίστ σε τέσσερα ματς στη La Liga και έκανε την Τετάρτη ντεμπούτο με γκολ στο Champions League. Το φοβερό βέβαια στην υπόθεση είναι άλλο. Οτι για να παίξει, έχει δεχτεί να αλλάξει θέση. Η επιθετική γραμμή των Ροχιμπλάνκος είναι σούπερ κομπλέ και ο πιτσιρικάς γίνεται είτε 8άρι, είτε πάει στα πλάγια σαν χαφ σε αυτό το 4-4-2 του Σιμεόνε. Οπου και αν βρίσκεται, ανταποκρίνεται τέλεια. Ανοίγει διαδρόμους από πίσω, κάνει παιχνίδι, βλέπει γήπεδο, πατάει περιοχή, αλλά και για πρώτη φορά στην σύντομη καριέρα του, μαθαίνει να μαρκάρει, να κυνηγάει για να κλέψει ξανά το χαμένο τόπι.

Και μέσα στο γήπεδο ο Ανχελ Κορέα αποδεικνύει ότι είναι γνήσιος μαχητής. Το μαρτυράει και το τατουάζ που χτύπησε όταν βγήκε από το νοσοκομείο. Ενας ιππότης του Μεσαίωνα όχι όμως με το έμβλημα της Σαν Λορέντζο που υπηρέτησε, μα της αγαπημένης του Ροζάριο Σεντράλ, της ομάδας της γειτονιάς του. «Ποτέ μην σταματάς να παλεύεις μαχητή. Η αποτυχία βρίσκεται στην παραίτηση». Ηταν ένα μήνυμα προς τον εαυτό του. Υπάρχει όμως ένα ακόμα πιο αγαπημένο απόφθεγμα για τον ίδιο. Το έχει αποκαλύψει σε συνέντευξη του, λέγοντας ότι η φράση του Μαρκ Τουέιν είναι μεγάλη για να την κάνει tattoo: «Σε είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε». Είναι κανείς άραγε που ακόμα αμφιβάλει ότι του Ανχελ Κορέα το λέει η ραγισμένη καρδιά του;

Follow me: @jorgekaraman