Ο Ρότζερς που απέτυχε και ο διάδοχος που αναζητείται...

Εχει 25 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Βλέπεις το ρόστερ, βλέπεις τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες της Αγγλίας, βλέπεις τον προπονητή της και δεν έχεις ούτε ένα σημάδι που να σε κάνει να πεις ότι τα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα δεν θα γίνουν τουλάχιστον 30 και βλέπουμε...

Η Λίβερπουλ είναι πλέον ένα μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη τόσο μεγάλη ομάδα, με τόσο βαριά φανέλα που να έχει 25 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα στη χώρας της και να σου μοιάζει πολύ πιο πιθανό να τα κάνει 30 τα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, παρά να το πάρει φέτος ή του χρόνου ας πούμε...

Φανταστείτε την Μίλαν χωρίς πρωτάθλημα στην Ιταλία για 25 χρόνια, ή την Μπάγερν στη Γερμανία, ή την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία. Το ξέρω δεν μπορείτε να το φανταστείτε, είναι αδύνατον. Στην Λίβερπουλ όμως είναι γεγονός.

Ούτε έναν top class προπονητή...

Την άποψη μου, την έχω καταθέσει κι' άλλες φορές. Η βασική αιτία που η Λίβερπουλ δεν μπορεί να σηκώσεις κεφάλι, είναι μία. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν έχει καταφέρει να προσλάβει έναν top class προπονητή. Εναν προπονητή που την ημέρα που θα τον ανακοινώσει η Λίβερπουλ θα είναι εκείνη την ημέρα ένας από τους τέσσερις πέντε καλύτερους προπονητές στον κόσμο. Η Τσέλσι πήρε το ίδιο διάστημα δύο φορές τον Μουρίνιο και μία τον Αντσελότι για παράδειγμα.
Η Λίβερπουλ τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τον Ρόι Χόνγκσον, τον Κένι Νταλγκλίς και τον Μπρένταν Ρότζερς.

Κανείς δεν ήταν μεγάλος προπονητής, για έναν από αυτούς αμφιβάλλω αν ήταν απλά προπονητής, όχι μεγάλος, αλλά τέσπα που λένε και στο χωριό μου. Για όλους αυτούς η Λίβερπουλ ήλπιζε ότι μπορεί να αποδειχτούν μεγάλοι προπονητές. Να αποδειχτεί κάποιος από αυτούς Σερ Αλεξ ή Βενγκέρ που πριν αναλάβουν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Αρσεναλ δεν ήταν μεγάλοι προπονητές. Μόνο που αυτά έγιναν πριν 20 χρόνια τότε που το ποδόσφαιρο και δη το αγγλικό ήταν τελείως διαφορετικό.

Η έλλειψη σχεδίου...

Αυτοί οι τρεις προπονητές πέρα ότι δεν μπόρεσαν να φτιάξουν την μεγάλη Λίβερπουλ που θα επιστρέψει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, δεν είχαν και κάποιο σχέδιο, κάποιο project που να σε πείσει ότι αυτό το πλάνο θα οδηγήσει την Λίβερπουλ στις επιτυχίες μετά από δύο, τρία χρόνια. Και δεν το είχαν από την αρχή. Και να πεις ότι δεν υπήρξαν λεφτά;

Αυτοί οι τρεις προπονητές έχουν ξοδέψει τα τελευταία 6-7 χρόνια πάνω από 500 εκατ. ευρώ για μεταγραφές και η Λίβερπουλ σήμερα στο ρόστερ της δεν έχει ούτε έναν, μα έστω έναν για δείγμα, top class player στο ρόστερ της. Ποιός παίκτης της Λίβερπουλ θα έπαιζε σήμερα βασικός στη Ρεάλ; Κανείς. Στην Μπάρτσα; Κανείς; Στην Μπάγερν; Κανείς; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Ακόμη κι' αν το έκαναν επίτηδες στη Λίβερπουλ, ακόμη κι' αν ο Σερ Αλεξ την είχε αγοράσει και την διοικούσε, τέτοια “εγκλήματα” κάθε χρόνο, δεν θα μπορούσε να κάνει. Κι' όμως στην Λίβερπουλ τα κάνουν. Και επαναλαμβάνω δεν είναι ότι δεν ξοδεύουν χρήματα ώστε να πεις ότι αυτό είναι που φταίει και πώς η Λίβερπουλ να συναγωνιστεί τις άλλες αγγλικές ομάδες που χαλούν εκατομμύρια. Η Λίβερπουλ τα τελευταία έξι - επτά χρόνια ξοδεύει σαφώς περισσότερα από την Αρσεναλ, αλλά ούτε αυτήν δεν προσπερνάει στην βαθμολογία και πάνω κάτω όσα η Τσέλσι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μάντσεστερ Σίτι. Διότι αν εσύ ξοδεύεις 500 εκατ. ευρώ και ο άλλος 550 ή 600 εκατ. ευρώ σε διάστημα εξαετίας, τότε επί της ουσίας τα ίδια ξοδεύεται...

Η Λίβερπουλ όμως όχι απλώς δεν κατακτά ένα πρωτάθλημα, αλλά με εξαίρεση την προπέρσινη σεζόν δεν είναι καν ανταγωνιστική. Και φέτος δυσκολεύεσαι, παρά το γεγονός ότι ξόδεψε πολλά να φανταστείς πώς θα τερματίσει στην πρώτη τετράδα...

Η τεράστια αποτυχία του Ρότζερς

Η Λίβερπουλ έχει μέχρι τώρα σε έξι αγωνιστικές στο πρωτάθλημα δύο νίκες και αυτές δεν έπρεπε βάση της αγωνιστικής εικόνας της να τις είχε κάνει. Την Μπόρνμουθ την νίκησε 1-0 με οφσάιντ γκολ, ενώ στο 0-0 ακυρώθηκε κανονικό γκολ των “κερασιών”, ενώ και στην πρεμιέρα νίκησε την Στόουκ με 1-0 με ένα γκολ του Κουτίνιο από τα 30 μέτρα, ελάχιστα λεπτά πριν το τέλος κι' ενώ μέχρι εκείνο το σημείο η εικόνα του ματς ήταν για να το χάσει και όχι να το κερδίσει.

Πώς τα κατάφερε έτσι ο Ρότζερς δεν μου είναι εύκολο να το εξηγήσω. Για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι είναι γενικά εύκολα να εξηγηθεί, αφού είναι αμφίβολο ότι ξέρει και ο ίδιος τι θέλει να κάνει. Αλλο πράγμα ξεκίνησε να φτιάχνει στη Λίβερπουλ την πρώτη χρονιά και σε άλλο έχει καταλήξει τώρα. Τι νόημα έχει να πληρώσεις πάνω από 40 εκατ. ευρώ για να πάρεις τον Φιρμίνιο, ο οποίος παίζει στην ίδια θέση με τον Κουτίνιο και κάνεις αλχημείες για να τους χωρέσεις στην ενδεκάδα, όταν μάλιστα εν τέλει δεν έχεις πάρει αντικαταστάτη του Τζέραρντ. Πώς γίνεται από την Σαουθάμπτον να παίρνεις Λόβρεν, Λαλάνα, Λάμπερτ και να αφήνεις την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να πάρει τον Σνάιντερλεν.

Εναν top class player...

Πώς γίνεται τρία χρόνια τώρα στη Λίβερπουλ να μην έχει αγοράσει ούτε έναν πολύ μεγάλο έτοιμο παίκτη όταν ο ίδιος ο Ρότζερς για μεταγραφές έχει ξοδέψει πάνω από 300 εκατ. ευρώ. Πώς γίνεται να αγοράζεις παίκτες από την Σαουθάμπτον, την Αστον Βίλα, την Χοφενχάιμ, την Τσάρλτον και ούτε ένα από μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Αν μάλιστα μπούμε στον κόπο να ασχοληθούμε με όλες τις μεταγραφές που έχει κάνει, από τον Ασπας και τον Μπορίνι, μέχρι τον Μπαλοτέλι θα χάσουμε την μπάλα με τα πεταμένα λεφτά.

Η επόμενη ημέρα...

Τώρα η Λίβερπουλ φαίνεται πως σιγά σιγά έχει αρχίσει να εξετάζει την επόμενη ημέρα. Με λίγα λόγια τον διάδοχο του Ρότζερς. Αν και αυτή την φορά κάνει λάθος, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αν και αυτή τη φορά μπει στην λογική να πάρει τον Γκάρι Μονκ για παράδειγμα που κάνει εξαιρετική δουλειά στη Σουόνσι, ή τον Ρόναλντ Κούμαν που τα πάει περίφημα με την Σαουθάμπτον, τότε μπορεί στην φωτογραφία της στιγμής να μοιάζει μία συμπαθητική επιλογή, όπως έμοιαζε ο Ρότζερς όταν τον πήρε, αλλά θα είναι ένα ακόμη λάθος. Η Λίβερπουλ χρειάζεται έναν Κλοπ, έναν Αντσελότι, ακόμη καλύτερα έναν Πεπ Γκουαρντιόλα εφόσον δεν μείνει στην Μπάγερν. Κι' ας τον περιμένει τον τελευταίο μέχρι το καλοκαίρι αν είναι να τον κλείσει από τώρα...

Ο Κλοπ βέβαια φαίνεται ότι ακόμη δεν ψήνεται και ότι περιμένει να πάει στη Μπάγερν το καλοκαίρι αν όντως φύγει ο Πεπ. Παρά ταύτα, δουλειά της διοίκησης της Λίβερπουλ είναι να βρει τον τρόπο, με πλάνο, χρήματα και επιχειρήματα να πείσει έναν κορυφαίο πανευρωπαϊκά προπονητή να αναλάβει το τιμόνι της. Αν δεν τα καταφέρει και τώρα, σε δύο χρόνια πάλι θα ψάχνουμε να βρούμε τι δεν πήγε καλά και τα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα έγιναν 27...