Η Μπαρτσελόνα όχι απλά έχασε τον δεύτερο τίτλο που διεκδίκησε με το καλημέρα της σεζόν (σ.σ.: τον πρώτο, το Σούπερ Καπ Ευρώπης το πήρε), αλλά διασύρθηκε από την Αθλέτικ του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ειδικά εκείνο το 4-0 της πρώτης αναμέτρησης στο Μπιλμπάο πλήγωσε την υπερηφάνεια του Λιονέλ Μέσι και της παρέας του, καθώς δεν μπόρεσαν στη ρεβάνς (1-1) να πάρουν εκδίκηση και να παλέψουν για την κούπα.

Αυτά όμως είναι γνωστά. Εκείνο που δεν γνωρίζει το κοινό, είναι ότι αυτή η απώλεια του Σούπερ Καπ Ισπανίας αποτελεί καλό οιωνό για τους Καταλανούς. Βλέπετε στις πέντε από τις έξι προηγούμενες φορές που έχασαν τον εν λόγω τίτλο, στο τέλος εκείνης της χρονιάς τερμάτισαν στην κορυφή της Primera Division.

Και κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν με τον τελειότερο τρόπο την προσπάθεια τους για την διατήρηση των εγχώριων σκήπτρων. Την πρεμιέρα πέρασαν νικηφόρα (1-0) από το Μπιλμπάο και έδειξαν ότι σκοπεύουν να συνεχίσουν αυτή την περίεργη παράδοση που συνδέει τον τίτλο της La Liga με την απώλεια του τροπαίου του σούπερ πρωταθλητή της χώρας. Ας θυμηθούμε όμως τι είχε συμβεί σε αυτές τις έξι προηγούμενες (5 πρωταθλήματα) περιπτώσεις που αναφέρουμε στο θέμα μας...

Σε αυτές τις ιστορίες, η αρχική νικήτρια ήταν συνήθως η Ρεάλ, αλλά στο φινάλε πανηγύριζαν οι Μπλαουγκράνα. Τέσσερις φορές τους πήραν Αύγουστο το Σούπερ Καπ οι Μαδριλένοι, για να χάσουν τελικά τον Μάιο ή τον Ιούνιο το πρωτάθλημα...

1990-'91

Η αρχή έγινε το 1990. Τότε δηλαδή που ολοκληρωνόταν η κυριαρχία των πέντε σερί κατακτήσεων της Primera από τη Ρεάλ της θρυλικής «Quinta del Buitre» των Μπουτταγκένιο, Μίτσελ, Ούγκο Σάντσες και ξεκινούσε αυτή της επίσης μυθικής «Dream Team» του Γιόχαν Κρόιφ. Σε εκείνη την καλοκαιρινή μετάβαση, η πρωταθλήτρια Ρεάλ νίκησε εκτός (0-1) με γκολ του Μίτσελ και διέλυσε την αντίπαλο της εντός (4-1 με δύο γκολ Μπουτραγκένιο) παρά το ότι οι Καταλανοί προηγήθηκαν. Ωστόσο, στο τέλος εκείνη που γιόρτασε τη χρονιά ήταν η Μπάρτσα που το πήρε με 11 βαθμούς διαφορά από την 3η Ρεάλ (2η η Ατλέτικο).




1993-’94

Η κυριαρχία της «Dream Team» συνεχιζόταν και η κυπελλούχος Ρεάλ αναζητούσε κάποια επιτυχία. Αυτή ήρθε στον διπλό αυτόν τελικό. Και πάλι η Μπάρτσα προηγήθηκε στη Μαδρίτη, αλλά ο Ζαμοράνο και δύο γκολ του Αλφόνσο διαμόρφωσαν το 3-1. Ο Ζαμοράνο σκόραρε και στη ρεβάνς (1-1) και η κούπα πήγε στην ομάδα του. Η Μπαρτσελόνα στο φινάλε πήρε την κούπα στην ισοβαθμία με τη Λα Κορούνια (56 βαθμοί) εξαιτίας του διάσημου χαμένου πέναλτι του Τζούκιτς κόντρα στη Βαένθια στις καθυστερήσεις. Οσο για τη Ρεάλ, έμεινε 4η και καταϊδρωμένη πίσω και από τη Σαραγόσα.

1997-’98

Ο Φάμπιο Καπέλο είχε οδηγήσει τη Ρεάλ στην κατάκτηση της La Liga, αλλά απολύθηκε. Στην θέση του ο Γιουπ Χάινκες έδινε την πρώτη μάχη του. Και τα πήγε τέλεια. Μπορεί να ηττήθηκε 2-1 στο Καμπ Νόου (σκόραρε και ο Τζιοβάνι), αλλά στο Μπερναμπέου έκανε πάρτι. Ο Τζιοβάνι σκόραρε εκ νέου, μα ο Ραούλ με συνολικά τρία γκολ στα δύο ματς έκανε τη διαφορά. Η Ρεάλ έκανε το 4-1, για να παηγυρίσει στο φινάλε ξανά η Μπάρτσα. Εκείνη πρωταθλήτρια, 2η η Μπιλμπάο, 3η η Σοσιεδάδ και η Βασίλισσα 4η στο -11.

1998-’99
Το φοβερό σε αυτή την αποτυχία της Μπάρτσα ήταν ότι ήρθε από την κυπελλούχο Μαγιόρκα του Εκτορ Ραούλ Κούπερ (την επόμενη μετακόμισε στη Βαλένθια για τους δύο τελικούς Champions League). Το ακόμα πιο φοβερό ήταν ο ήρωας των αναμετρήσεων, Ντάνι Γκαρθία Λάρα που πέρασε από τον Ολυμπιακό (2005-’07). Εκείνος σκόραρε στη νίκη εντός με 2-1 και εκείνος το μοναδικό γκολ στο εκτός 0-1. Φυσικά στο τέλος οι Μπλαουγκράνα πανηγύρισαν τον τίτλο με 11 βαθμούς διαφορά από την 2η Ρεάλ και 13 από την 3η Μαγιόρκα.

1999-’00

Αυτή είναι η μοναδική από τις έξι αυτές τελευταίες περιπτώσεις του θέματος μας που η Μπαρτσελονα έχασε το Σούπερ Καπ και δεν πήρε ούτε το πρωτάθλημα. Δράστης η κυπελλούχος Βαλένθια, εκείνη η εκπληκτική ομάδα του Εκτορ Ραούλ Κούπερ. Οι Νυχτερίδες νίκησαν 1-0 στο Μεστάγια και στη ρεβάνς έγινε φοβερό ματς που δεν είχε νικητή (3-3). Στο τέλος της σεζόν ο τίτλος πήγε στην άλλη ομαδάρα της εποχής, την Σούπερ Ντέπορ της Λα Κορούνια του Χαβιέρ Ιρουρέτα, με τη Μπάρτσα 2η, τη Βαλένθια 3η και τη Ρεάλ στην 5η θέση.

2012-’13
Για να φτάσουμε στην εποχή Μουρίνιο. Το τέλος της κυριαρχίας της Μπάρτσα του Γκουαρδιόλα ήρθε με το πρωτάθλημα του 2012. Και η σεζόν άρχισε εξίσου τέλεια για τη Ρεάλ. Η ήττα της στη Βαρκελώνη (3-2) είχε το πλεονέκτημα των δύο εκτός έδρας γκολ, κάτι που δικαιώθηκε στη νίκη της στη ρεβάνς (2-1). Μόνο που η χρονιά θα έβγαινε τέλεια στο τέλος για τη Μπαρτσελόνα του αδικοχαμένου Τίτο Βιλανόβα, με τη Ρεάλ 2η και πολύ μακριά (100-85 οι βαθμοί).



Follow me: @jorgekaraman