Ο απόλυτος στυλοβάτης της Ατλέτικο

Ηταν μόλις 17 ετών όταν βρέθηκε από τα τοπικά του Ροζάριο στην μεγάλη κατηγορία. Αυτό συνέβη για χάρη της ταπεινής Ατλέτικο Σέρο, η οποία μάλιστα τον έκανε δικό της επειδή τον είχε ξεχωρίσει ως κεντρικό επιθετικό. Ναι, ο Ντιέγο Γκοδίν μέχρι εκείνη την ηλικία ήταν ένας πολλά υποσχόμενος σέντερ φορ που γέμιζε την αντίπαλη περιοχή (σ.σ.: κάτι παραπάνω από ορατό με τον τρόπο που καρφώνει τις κεφαλιές σαν γνήσιο 9άρι). Μόνο που τότε τον βρήκε το κακό. Ενα άσχημο διπλό κάταγμα κνήμης-περόνης απείλησε σοβαρά την καριέρα του.

«Και τώρα πατέρα τι θα κάνω; Θα μπορέσω να παίξω ξανά ή μήπως πρέπει να τα παρατήσω και να πιάσω μία κανονική δουλειά; Αφού ξέρεις ότι τα γράμματα δεν τα παίρνω για να σπουδάσω. Εσύ τι λες»; ήταν η απεγνωσμένη ερώτηση ενός χαμένου έφηβου στον Δον Χούλιο, όπως καταγράφεται στην αυτοβιογραφία του με τίτλο: «Coraje, corazón... y cabeza» (σ.σ.: Κουράγιο, καρδιά και κεφάλι). Τότε λοιπόν ήταν η μάνα και τον επανέφερε στην τάξη, διώχνοντας τους φόβους του: «Αγόρι μου θα είσαι ό,τι θελήσεις εσύ να γίνεις. Θα γίνεις λοιπόν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής», είπε η Δόνα Λουίζα και έτσι συνέβη...

Μόνο που αυτό που ακολούθησε ήταν να μεταφερθεί και να μεγαλουργήσει στην απέναντι πλευρά του γηπέδου: στο κέντρο της άμυνας. Και εάν το καλοκαίρι του 2007, όταν τον έφερνε στην Ευρώπη η Βιγιαρεάλ, για να αντικαταστήσει τον τεράστιο Αργεντινό (και από τους πλέον αγαπημένους μου), Ρομπέρτο Αγιάλα, δεν τον ήξερε σχεδόν κανένας, δεν συνέβη το ίδιο τρία χρόνια αργότερα, όταν τον αγόραζε η Ατλέτικο. Εχει μεσολαβήσει βέβαια το Μουντιάλ, οι εκπληκτικές εμφανίσεις του και η 4η θέση της Ουρουγουάης, ώστε να ανέβει η τιμή του. Και πάλι όμως εάν σκεφτεί κανείς ότι στις 4 Αυγούστου του 2010 οι Μαδριλένοι πλήρωσαν 10 εκατ. ευρώ για τα κάλλη του και το τι τους έχει προσφέρει ο Γοδίν, μιλάμε για ένα από τα κορυφαία deals της ιστορίας τους.

«Θα δίνω και την τελευταία ανάσα μου σε κάθε ματς», είχε προαναγγείλει τότε στην παρουσίαση του. Λίγο πολύ ότι λένε όλοι δηλαδή. Μόνο που εκείνος τίμησε τις λέξεις του. Τις έκανε απόλυτα πράξη. Εβγαλε χαρακτήρα, αυταπάρνηση, δύναμη, πάθος, κατέθεσε την ψυχή του σε κάθε ξεχωριστή αναμέτρηση αυτής της εκπληκτικής πενταετίας για τον ίδιο και την ομάδα του κατάφερε να γίνει από τους πλέον καταλυτικούς σέντερ μπακ όλων των εποχών για το μαδριλένικο club. Ειδικά τη σεζόν 2013-'14 έκανε μυθικά πράγματα. Επαιξε σε 51 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις και έβαλε οκτώ γκολ, με σημαντικότερο όλων εκείνη την κεφαλιά στις 17 Μαΐου στο «Καμπ Νόου». Τότε που όχι μόνο με το γκολ, αλλά με τη γενικότερη ηγετική εμφάνιση του, οδήγησε την Ατλέτικο στην κατάκτηση της Primera Division για πρώτη φορά από το 1996.

Σε αυτή την πενταετία που συμπληρώθηκε σήμερα (σ.σ.: Τρίτη), ο 29χρονος Ουρουγουανός έχει εξελιχτεί σε απίστευτο πολυεργαλείο και ταυτόχρονα ηγέτη. Διατηρεί όλα αυτά τα χρόνια το απόλυτο κοντρόλ στην άμυνα του, την τάξη, την θέση τη δική του και των υπολοίπων, έχοντας το κουμάντο πάνω σε όλους και όλα στα μετόπισθεν. Του το έχει παραχωρήσει συνειδητά ο Τσόλο Σιμεόνε τούτο το δικαίωμα. Τον εμπιστεύεται όσο κανέναν άλλον και του παρέδωσε το command. Και ο Γκοδίν έκανε όλους τους αμυντικούς καλύτερους. Ειδικά όποιος στέκεται ως ζευγάρι του, μοιάζει να γίνεται τόσο καλός όσο εκείνος. Δείτε για παράδειγμα το πως-πόσο βελτιώθηκε ο Μιράντα και πόσο ώριμα παίζει ήδη ο νέος παρτενέρ του, ο 19χρονος Χοσέ Μαρία Χιμένες.

Ο Γκοδίν τα δίνει όλα. Αγωνίζεται με τον ίδιο τρόπο που διευθύνει ο προπονητής του από τον πάγκο: με συναίσθημα, αυταπάρνηση και όταν φυλάει το σηματάκι της ομάδας, το πιστεύει, είναι γνήσιος, αυθεντικός, δεν πουλάει οπαδιλίκη. Στην Ισπανία γράφουν ότι μέσα στα αποδυτήρια λειτουργεί σαν πατέρας και ότι όποτε μιλάει, άπαντες σκύβουν το κεφάλι από σεβασμό. Ο μέσος οπαδός της ομάδας αυτόν λατρεύει περισσότερο από κάθε άλλον παικταρά του ρόστερ. Και τούτο γιατί όταν οι άλλοι κουράζονται, σταματούν, εκείνος συνεχίζει να παλεύει...

Μαζί με αυτή την εικόνα έρχονται και τα νούμερα του να συνηγορήσουν για του λόγου το αληθές. Σε πέντε χρόνια έχει παίξει 212 ματς (18.836 λεπτά) και μόνο σε ένα από αυτά έχει βγει αλλαγή επειδή δεν μπορούσε άλλο. Κανείς στην Ατλέτικο σε αυτό το διάστημα δεν έχει εμφανιστεί περισσότερο. Και δεν το κάνει επί ματαίω. Ο τύπος που είναι η κολόνα μία εκπληκτικής άμυνας, έχει βάλει και 18 γκολ. Γκολ τίτλου, γκολ τελικού Champions League, γκολ παντού. Και μαζί του έχουν έρθει κούπες. Πολύ ασημικό για έναν σύλλογο όπως οι Ροχιμπλάνκος. Πρωτάθλημα (2014), Κύπελλο (2013), Σούπερ Καπ Ισπανίας (2014), Europa League (2012), Σούπερ Καπ Ευρώπης (2010, 2012), αλλά και ο χαμένος τελικός της Λισσαβώνας (σ.σ.: και πήρε και το Κόπα Αμέρικα με την Ουρουγουάη το 2011).

Εκλεισε λοιπόν μία πενταετία, στην οποία κατάφερε να κλέψει καρδιές. Τη δική μου σίγουρα, καθότι μπορεί να μην είναι ο πιο ταλαντούχος, ο πιο μιντιακός, ο πιο φινετσάτος σέντερ μπακ που κυκλοφορεί στην πιάτσα, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος τόσο παθιασμένος και εμβληματικός. Και το φοβερό είναι ότι όποτε ακούστηκε το όνομα του για μεγάλα clubs, εκείνος δήλωσε πιστός στην ομάδα του και τον Τσόλο. Και δεν το έκανε για να κερδίσει καλύτερο συμβόλαιο ή περισσότερη αγάπη. Είπαμε, ο Ντιέγο Γκοδίν είναι αυθεντικός, αντρικός και όπως τιτλοφορεί και το βιβλίο του, έχει βασίσει την επιτυχία του στο τρίπτυχο της επικεφαλίδας: «Κουράγιο, καρδιά... κεφάλι» και αυτό με το με το κεφάλι έχει διττή σημασία. Πόσο δίκιο είχε τότε η μάνα του. «Θα γίνεις ό,τι θέλεις εσύ να είσαι». Και έγινε παικταράς δυναμίτης...

Follow me: @jorgekaraman