Το όνομά του μπορεί να μπει ανάμεσα στους «μύθους» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όλων των εποχών. Άλλωστε, το 1999 ψηφίστηκε από το κοινό ως ο 4ος καλύτερος ποδοσφαιριστής αιώνα, πίσω μόνο από τους Μαραντόνα, Πελέ και Εουσέμπιο. Αν το 1994 δεν είχε αστοχήσει στο «καταραμένο» πέναλτι στον τελικό του Μουντιάλ κόντρα στη Βραζιλία, τότε θα βρισκόταν μέσα στους ποδοσφαιριστές που έχουν κατακτήσει... μόνοι τους ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Στα 22 χρόνια της καριέρας του, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο αγωνίστηκε σε επτά ιταλικούς συλλόγους (Βιτσέντζα, Φιορεντίνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Μπολόνια, Ίντερ, Μπρέσια) και δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως παντού λατρεύτηκε σαν Θεός. Ή για την ακρίβεια ως «μικρός Βούδας», καθώς είχε ασπαστεί το Βουδισμό. Τα περισσότερα από 300 γκολ στην καριέρα του και η κατάκτηση της «Χρυσής Μπάλας» το 1993 ήταν κάποια από τα ατομικά του κατορθώματά, όμως το FourFourTwo του gazzetta.gr σας παρουσιάζει σε δέκα βίντεο τις στιγμές που σημάδεψαν την καριέρα του ποδοσφαιριστή που είχε ως σήμα κατατεθέν τη «θεϊκή αλογοουρά».

Όταν ο «Βούδας»... αμφισβήτησε το «Θεό»
Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο αποτέλεσε τον ηγέτη της Φιορεντίνα από το 1985 έως το 1990, εποχή που μεσουρανούσε στην Ιταλία ο Ντιέγκο Μαραντόνα με τη φανέλα της Νάπολι. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1989 ο «μικρός Βούδας» έδειξε μέσα στο σπίτι του «Θεού» πως αυτός ήταν το next big thing του ιταλικού πρωταθλήματος. Με ένα γκολ αλά Ντιέγκίτο (πήρε την μπάλα από το κέντρο και πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του) στο Σαν Πάολο φώναξε βροντερό «παρών» σε ηλικία 22 ετών.

Το «σόλο» κόντρα στην Τσεχοσλοβακία
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990 ήταν το πρώτο στην καριέρα του. Μπορεί ο Σαλβατόρε Σκιλάτσι να ήταν ο πρωταγωνιστής για τη «σκουάντρα ατζούρα», όμως ο Ρομπέρτο Μπάτζιο πέτυχε το γκολ που αναδείχθηκε ως το καλύτερο της διοργάνωσης. Ήταν το πρώτο του σε Μουντιάλ και το σημείωσε κόντρα στην Τσεχοσλοβακία στις 19 Ιουνίου στο Ολίμπικο της Ρώμης.

Η επιστροφή στο Αρτέμιο Φράνκι
Το καλοκαίρι του 1990 η Φιορεντίνα των πολλών οικονομικών προβλημάτων αναγκάστηκε να πουλήσει στη Γιουβέντους τον ηγέτη της έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ (ρεκόρ για την εποχή). Ακολούθησαν επεισόδια στους δρόμους της Φλωρεντίας από τους φίλους των «βιόλα», οι οποίοι είδαν το ίνδαλμά τους στις 7 Απριλίου 1991 να αγωνίζεται ως αντίπαλος στο Αρτέμιο Φράνκι. Όχι μόνο γνώρισε την αποθέωση, όταν έγινε αλλαγή, αλλά έπιασε και ένα κασκόλ της πρώην του ομάδας κατευθυνόμενος προς τον πάγκο της «Κυρίας». Νωρίτερα είχε αρνηθεί να εκτελέσει πέναλτι εναντίον της Φιορεντίνα.

Η κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ
Μόλις ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο πήρε στην καριέρα του ο Ρομπέρτο Μπάτζιο και φυσικά αυτή η κατάκτηση δε θα μπορούσε να μη φέρει την υπογραφή του. Στους διπλούς τελικούς με την Μπορούσια Ντόρτμουντ το 1993, ο «Ρόμπι» καθάρισε... την μπουγάδα από το πρώτο ματς στη Γερμανία. Δύο γκολ στο τελικό 1-3 για τη Γιουβέντους, με τον επαναληπτικό να μετατρέπεται σε τυπική διαδικασία και τον «μικρό Βούδα» να σηκώνει την κούπα στις 19 Μαΐου στο Τορίνο.

Η πορεία μέχρι τον τελικό του ‘94
Στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών ο Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν αυτός που πήρε από το χέρι την εθνική Ιταλίας και την οδήγησε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δύο τέρματα στους «16» για το 2-1 επί της Νιγηρίας, το νικητήριο γκολ στο 2-1 επί της Ισπανίας στους «8» και δύο ακόμη τέρματα στο 2-1 επί της Βουλγαρίας στον ημιτελικό. Πέντε γκολ που οδήγησαν τη «σκουάντρα ατζούρα» στον τελικό.

Το «καταραμένο» πέναλτι
Πρόκειται για το παιχνίδι που «σημάδεψε» την καριέρα του Ρομπέρτο Μπάτζιο. Όσο ονειρεμένο ήταν το Μουντιάλ του 1994 για τον Ιταλό άσο, τόσο εφιαλτικό ήταν το φινάλε. Ο τελικός κόντρα στη Βραζιλία οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι, με τον Μπάτζιο να καλείται να εκτελέσει το τελευταίο χτύπημα για τη «σκουάντρα ατζούρα». Το σουτ του «Ρόμπι» έφυγε ψηλά άουτ, με τη σελεσάο να κατακτά το τρόπαιο.

Όταν «ξόρκισε» το κακό
Από το χαμένο πέναλτι στον τελικό του ’94, χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια προκειμένου ο Μπάτζιο να στήσει εκ νέου την μπάλα στην άσπρη βούλα, φορώντας τη φανέλα της «σκουάντρα ατζούρα». Στο Μουντιάλ του 1998, η Ιταλία κέρδισε πέναλτι στον αγώνα κόντρα στη Χιλή και όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης έπεσε πάνω στον «Ρόμπι». Ήταν η στιγμή για εκείνον να «σκοτώσει το φάντασμα» του 1994. Και τα κατάφερε...

Το «κύκνειο άσμα» με την Ιταλία
Σαν σήμερα, στις 28 Απριλίου του 1994 ο Ρομπέρτο Μπάτζιο φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα της αγαπημένης του Ιταλίας. Ο Τζιοβάνι Τραπατόνο τον κάλεσε για ένα φιλικό κόντρα στην Ισπανία στη Γένοβα. Ο «Ρόμπι» αγωνίστηκε ως βασικός και όταν αντικαταστάθηκε από τον Μίκολι, οι φίλοι της «σκουάντρα ατζούρα» σήκωσαν στο πόδι το Λουίτζι Φεράρι.

Το «αντίο» του «μικρού Βούδα»
«Γκρεμίστηκε» το Σαν Σίρο στην τελευταία ποδοσφαιρική παράσταση του Ρομπέρτο Μπάτζιο σε ηλικία 37 ετών. Στις 16 Μαϊου 2004 ο Ρόμπι είπε το μεγάλο αντίο στον αγώνα της Μίλαν με την Μπρέσια. Οι φίλοι των «ροσονέρι» δεν ξέχασαν την παρουσία του Μπάτζιο στην ομάδα τους από το 1995 έως το 1997 και 80 χιλιάδες πραγματοποίησαν ένα ανεπανάληπτο standing ovation, όταν αντικαταστάθηκε στο 88’. Αξέχαστη στιγμή η αγκαλιά με τον πρώην συμπαίκτη του σε Μίλαν και εθνική Ιταλίας, Πάολο Μαλντίνι.

«Μπάτζιο, Μπάτζιο»
Ο μύθος του Ρομπέρτο Μπάτζιο δε γινόταν να περιοριστεί μόνο στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Γι’αυτό και ο Ιταλός τραγουδιστής, Λούσιο Ντάλα είπε ένα τραγούδι με το όνομά του. «Μπάτζιο, Μπάτζιο» ήταν ο τίτλος του.