Ερωτήσεις τύπου «αξίζει τα λεφτά του;», «χωράει στην ομάδα μαζί με τον Μέσι και τον Νεϊμάρ;» είναι μερικές από αυτές που συνοδεύουν τον Λουίς Σουάρες το τελευταίο διάστημα. Παρά την τετράμηνη τιμωρία του από τη FIFA, για το δάγκωμα στον Τζόρτζιο Κιελίνι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, η Μπαρτσελόνα δε δίστασε το καλοκαίρι να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αποκτήσει τον Ουρουγουανό επιθετικό.

80 εκατομμύρια ευρώ έδωσαν στη Λίβερπουλ οι Καταλανοί, προκειμένου να κάνουν δικό τους τον άνθρωπο που σημείωσε πέρσι 31 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ και λίγο έλειψε να οδηγήσει τους «κόκκινους» στην κατάκτηση του αγγλικού πρωταθλήματος, έπειτα από 24 χρόνια. Με Μέσι, Σουάρες και Νεϊμάρ η Μπαρτσελόνα δημιούργησε την πιο «πυραυλοκίνητη» επιθετική τριπλέτα του πλανήτη. Τα αποτελέσματα, μέχρι στιγμής όμως, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Και ειδικά για τον Σουάρες.

Την ώρα που η βασική αντίπαλος των «μπλαουγκράνα», Ρεάλ Μαδρίτης, έχει σημειώσει 55 γκολ σε 15 αγώνες, η Μπαρτσελόνα μετρά 36, με τη μεγάλη διαφορά να είναι στους εκτός έδρας αγώνες. 31 τέρματα η «βασίλισσα» σε οκτώ ματς, μόλις 12 οι Καταλανοί σε οκτώ ματς, επίσης. Τι έχει κάνει ο Σουάρες μέσα σε αυτό το διάστημα; Κανένα γκολ σε επτά συμμετοχές (στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές ήταν τιμωρημένος).

Είναι αλήθεια πως είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή – ακόμη και παγκοσμίου κλάσης - να αφομοιώσει άμεσα τον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα. Για κάθε καινούργιο παίκτη που πηγαίνει στο Καμπ Νου, τα Καταλανικά δεν είναι η μόνη νέα γλώσσα που μαθαίνει. Υπάρχει μια ξεχωριστή, ποδοσφαιρική γλώσσα, που πρέπει να γίνει ένα μαζί της. Αυτή της Μπαρτσελόνα. Για ρωτήστε τους Χένρικ Λάρσον, Τιερί Ανρί και Νταβίντ Βίγια τι έπαθαν στην αρχή.

Χένρικ Λάρσον

Μετά από επτά άκρως επιτυχημένες σεζόν στη Γλασκώβη με τη φανέλα της Σέλτικ, το καλοκαίρι του 2004 η Μπαρτσελόνα απέκτησε ως ελεύθερο τον Σουηδό επιθετικό. Έναν παίκτη που είχε κατακτήσει τα πάντα στη Σκωτία, είχε σημειώσει 242 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις με τους «Κέλτες» και λίγους μήνες νωρίτερα είχε οδηγήσει την ομάδα του στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, κόντρα στην Πόρτο του Μουρίνιο. Όμως ξαφνικά, ο Λάρσον έγινε από πρώτος στο χωριό, τελευταίος στην πόλη.

Στα πρώτα 12 ματς της Πριμέρα Ντιβιζιόν, ο Σουηδός στράικερ σημείωσε μόλις 3 τέρματα, στη συνέχεια υπέστη κάταγμα και έχασε όλη την υπόλοιπη σεζόν. Ακόμη και από την εξέδρα, όμως, ο Λάρσον έμαθε τον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα. Τη δεύτερη σεζόν, ο Λάρσον θύμισε... Λάρσον του παρελθόντος. Συμμετείχε ενεργά στο παιχνίδι των Καταλανών, πέτυχε κρίσιμα γκολ, κατακτώντας πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ με τους «μπλαουγκράνα». Και κυρίως έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες της εξέδρας του Καμπ Νου.

Τιερί Ανρί

Το καλοκαίρι του 2007 η Μπαρτσελόνα αποκτούσε τον πιο «καυτό» επιθετικό της Ευρώπης. Στην παρουσίασή του, δε, στο Καμπ Νου βρέθηκαν περισσότεροι φίλαθλοι, απ’ όσοι είχαν πάει για τον Ροναλντίνιο. Ο Τιερί Ανρί ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Άρσεναλ και ένας ποδοσφαιριστής που είχε κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο και Euro με την εθνική Γαλλίας. Ποιος είπε όμως ότι αυτό το πλούσιο βιογραφικό θα καθιστούσε εύκολη την προσαρμογή του στους «μπλαουγκράνα»;

Ο ίδιος, τότε, παραδεχόταν πως αν δεν έχεις μεγαλώσει στην Μπαρτσελόνα είναι σαν να μαθαίνεις από την αρχή ποδόσφαιρο, αφού ο συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού είναι εντελώς διαφορετικός, απ’ ότι ξέρει κανείς νωρίτερα. Για το λόγου το αληθές, στα πρώτα 26 του ματς στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, ο Ανρί σημείωσε μόλις 7 γκολ. Σιγά-σιγά ο Γάλλος «ενσωματώθηκε», κατάλαβε ποιος είναι ο ρόλος του σε μια ομάδα με τόσα αστέρια και μέσα σε τρία χρόνια κατέκτησε όλους τους τίτλους σε συλλογικό επίπεδο (πρωτάθλημα Ισπανίας, κύπελλο Ισπανίας, σούπερ καπ Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ, ευρωπαϊκό σούπερ καπ, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων).

Νταβίντ Βίγια

Το καλοκαίρι του 2010 ο πιο περιζήτητος Ισπανός επιθετικός άκουγε στο όνομα Νταβίντ Βίγια. Ένας παίκτης στο στυλ του Λουίς Σουάρες, που λίγο νωρίτερα είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Ισπανίας. Ο ηγέτης της Βαλένθια έγινε κάτοικος Καμπ Νου, με τις προσδοκίες κατά την άφιξή του να είναι ιδιαίτερα υψηλές. Όπως, όμως και ο Σουάρες, στο ξεκίνημά του ήταν νωθρός. Στα επτά πρώτα παιχνίδια του (όπως και ο Ουρουγουανός) ο Βίγια βρήκε δίχτυα μόλις δύο φορές.

Ο Ισπανός φορ, όμως, είχε μια διαφορά σε σχέση με τους προαναφερθέντες. Με τους περισσότερους παίκτες της Μπαρτσελόνα ήταν για πολλά χρόνια συμπαίκτης στην εθνική Ισπανίας. Τσάβι, Ινιέστα και Μπούσκετς έκαναν... ιδιαίτερα στον Βίγια – όπως είχε παραδεχθεί και ο ίδιος – προκειμένου να του δώσουν να καταλάβει τι εστί Μπαρτσελόνα. Με τα αποτελέσματα στη συνέχεια να είναι εντυπωσιακά. Στα τρία χρόνια παρουσίας του στη Βαρκελώνη κατέκτησε τα πάντα (πρωτάθλημα Ισπανίας, κύπελλο Ισπανίας, σούπερ καπ Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ, ευρωπαϊκό σούπερ καπ, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων) συμμετέχοντας ενεργά.

Λουίς Σουάρες

Χένρικ Λάρσον, Τιερί Ανρί και Νταβίντ Βίγια αποτελούν παράδειγμα προς... μίμηση στον Λουίς Σουάρες, ο οποίος ακόμη δεν μπορεί να προσαρμοστεί. Κάτι η πολύμηνη απουσία του από την ενεργό δράση, λόγω της τιμωρίας, κάτι τα παραπανίσια κιλά του, κάτι η πλειάδα αστέρων της Μπαρτσελόνα από τη μέση και μπροστά και ο Ουρουγουανός δεν έχει δείξει παρά στο ελάχιστο τις δυνατότητές του. Ίσως βέβαια ο Σουάρες να μη γίνει ποτέ στη Βαρκελώνη ο παίκτης που όλοι θαύμασαν στη Λίβερπουλ.

Πέρσι, οι «κόκκινοι» ήταν μια ομάδα χτισμένη γύρω από τον Ουρουγουανό. Όλοι έπαιζαν για εκείνον και αυτός με τη σειρά του σκόραρε κατά ριπάς. Ήταν δηλαδή στη Λίβερπουλ, ότι είναι ο Μέσι στην Μπαρτσελόνα. Ο απόλυτος ηγέτης, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία του. Επειδή όμως οι «μπλαουγκράνα» έχουν... Μέσι, ο Σουάρες οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Πριν έρθουν στην Μπαρτσελόνα, ο Χένρικ Λάρσον ήταν ο ηγέτης της Σέλτικ, ο Τιερί Ανρί ο ηγέτης της Άρσεναλ και ο Νταβίντ Βίγια ο ηγέτης της Βαλένθια. Στο Καμπ Νου τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έγιναν παίκτες του συνόλου και από πρωταγωνιστές έγιναν... κομπάρσοι των ήδη υπαρχόντων πρωταγωνιστών. Του Ροναλντίνιο, του Μέσι κτλ.

Τι κέρδισαν όλοι αυτοί και τι έχασαν όλοι αυτοί κατά τη διάρκεια παραμονής τους στο Καμπ Νου; Έχασαν σε γκολ (17 ο Λάρσον σε δύο χρόνια, 49 ο Ανρί και 48 ο Βίγια σε τρία χρόνια) και... βιτρίνα, αφού άλλοι ήταν τα αστέρια. Κέρδισαν όμως κάτι πολυτιμότερο. Τίτλους και παγκόσμια καταξίωση. Με τις προηγούμενες ομάδες τους δεν πήραν ούτε Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε βρέθηκαν στην κορυφή του κόσμου. Με την Μπαρτσελόνα τα κατάφεραν.

Αυτός θα πρέπει να είναι και ο στόχος του Σουάρες. Δεν έχει σημασία πόσα γκολ θα πετύχει, αλλά οφείλει να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα στον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, προκειμένου να τη βοηθήσει να επανέλθει στους τίτλους. Στη Βαρκελώνη ο Ουρουγουανός δεν ήρθε για να πετυχαίνει 30 γκολ κάθε χρόνο (υπάρχει ο Μέσι για αυτή τη δουλειά), αλλά για να κατακτήσει ό,τι δεν μπόρεσε με τη Λίβερπουλ. Πρωταθλήματα και ευρωπαϊκούς τίτλους. Αυτό οφείλει να το καταλάβει και ο ίδιος, αλλά και οι οπαδοί των Καταλανών. Ο Σουάρες είναι ένας εργάτης, το αστέρι της Μπάρτσα ήταν, είναι και θα είναι ο Μέσι.