Στα πιο τρελά του όνειρα, ίσως και να είχε δει ότι αγωνίζεται στην Πρέμιερ Λιγκ. Ίσως. Γιατί για ένα παιδί από το Εκουαδόρ, με οικογένεια που έχει συνηθίσει να δουλεύει στο χωράφι και που ευελπιστεί να συνεχιστεί η δουλειά από τις επόμενες γενιές, δεν είναι καθόλου εύκολο.

«Ήθελα να παίζω μόνο μπάλα. Δεν μου άρεσε η δουλειά στο χωράφι. Ήταν δύσκολο. Πολλές ώρες, πολλές μέρες, πολλή κούραση. Αν δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, τότε σίγουρα θα ήμουν στο Εκουαδόρ να καλλιεργώ μπανάνες στο χωράφι. Όμως, ήμουν τεμπέλης σε ό,τι είχε να κάνει με αυτή τη δουλειά» θυμάται ο Τζέφερσον Μοντέρο για τον τρόπο που μεγάλωσε και τη βοήθεια που παρείχε στον πατέρα του, όσο ακόμα ήταν πιτσιρίκι.

Το σχολείο, δεν το τιμούσε με την παρουσία του. «Πήγαινα δέκα μέρες το πολύ, κάθε μήνα» τονίζει και οι φωνές των καθηγητών του ακόμα ηχούν στ' αυτιά του. Όλοι του έλεγαν να σοβαρευτεί και να αφήσει το ποδόσφαιρο, για να τελειώσει το σχολείο και αν τα καταφέρει, να σπουδάσει. «Περνούσα τις τάξεις, αλλά ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Μόνο αυτό σκεφτόμουν» επισημαίνει. Η μητέρα του ήταν κι αυτή της άποψης πως θα έπρεπε ο Τζέφερσον να δώσει βάση στο σχολείο και να μην επικεντρώνεται αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο. Ο πατέρας του, παρά το γεγονός πως τον ήθελε μαζί του στο χωράφι, τον στήριζε και κατά βάθος ήθελε να τον δει στα γήπεδα...

Η... πολύ κακή σχέση που είχε με την εργασία, έγινε εμφανής και στην πρώτη του ομάδα. Στην ηλικία των 16 ετών αποχώρησε, αφού δεν του άρεσε να δουλεύει όπως το έκαναν οι παίκτες του συλλόγου που είχε επιλέξει στο Εκουαδόρ. «Μας σήκωναν από τις πέντε το πρωί για να κάνουμε δουλειές. Εγώ ήθελα μόνο να παίξω ποδόσφαιρο. Αν δεν τελειώναμε όσα έπρεπε, δεν μπορούσαμε να κλωτσήσουμε μπάλα. Έπρεπε να καθαρίσουμε τα πάντα. Μετά από τέσσερις μέρες έφυγα και πήγα στην Έμελεκ, μια μεγάλη ομάδα στο Εκουαδόρ» δήλωσε ο Μοντέρο.

Λόγω της σωματοδομής του, καθώς ήταν μικροκαμωμένος, ακολούθησε τη θεραπεία που έκανε και ο Λιονέλ Μέσι, προκειμένου να ψηλώσει κάποια εκατοστά και να μπορέσει να παίξει όπως ήθελε. «Αν δεν το έκανα, θα ήμουν πολύ πιο κοντός απ' ότι είμαι τώρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που μου έλεγαν ότι λόγω του ύψους μου δεν θα κατάφερνα να παίξω ποδόσφαιρο και να κάνω αυτά που ήθελα» λέει και είναι πλέον περήφανος που τους διέψευσε, έστω και με τη χρήση της επιστήμης.

Η Έμελεκ, που είχε επιλέξει για να συνεχίσει το ποδόσφαιρο μετά το... τετραήμερο πέρασμα από το μικρό σωματείο, ήταν μεγάλη αντίπαλος της Μπαρτσελόνα του Εκουαδόρ, όπου μάλιστα είχε αγωνιστεί στο μακρινό παρελθόν ο παππούς του! Επόμενος σταθμός ήταν η Ιντεπεντιέντε που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία του ποδοσφαίρου της πατρίδας του, παραχωρήθηκε δανεικός σε ομάδα του Μεξικού και το 2009, πήγε στη Βιγιαρεάλ, στο μεγαλύτερο – εκείνη τη στιγμή – βήμα της καριέρας του.

«Στο ντεμπούτο μου, μπήκα στη θέση του Ρομπέρ Πιρές. Τον θαύμαζα και τον παρακολουθούσα από την εποχή που ήταν στην Άρσεναλ. Αισθανόμουν περίεργα, αλλά ταυτόχρονα ήμουν χαρούμενος. Μάλιστα, έπαιξα και με τον Σάντι Καθόρλα για μερικά χρόνια και θυμάμαι ότι μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω ποιο ήταν το καλό του πόδι! Έπαιζε τέλεια και με τα δύο, είναι καλός χειριστής της μπάλας και δεν μπορείς να το καταλάβεις» ήταν τα λόγια του 25χρονου εξτρέμ. Στο πέρασμά του από την Ισπανία, αγωνίστηκε επίσης στις Λεβάντε και Ρεάλ Μπέτις με τη μορφή δανεισμού, προτού πάει ξανά στο Μεξικό, το 2012, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Μορέλια. Έναν χρόνο αργότερα, λίγο έλειψε να πάρει μεταγραφή σε άλλη ουαλική ομάδα από αυτή που αγωνίζεται τώρα, έχοντας δεχθεί κρούση από την Κάρντιφ. Ο λόγος που δεν μετακόμισε στην Πρέμιερ Λιγκ από πέρυσι, ήταν η απόφαση που πήρε ο πρώην ατζέντης του, καθώς ο ίδιος δεν απέρριψε την προσφορά των «bluebirds», ενώ, ούτε ο σύλλογος του έκλεισε την πόρτα.

Έπειτα από αυτή την εξέλιξη, παρέμεινε στο Μεξικό μέχρι το φινάλε της περσινής σεζόν και βρέθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας με την εθνική ομάδα του Εκουαδόρ, παίζοντας και στα τρία ματς της φάσης των ομίλων. Από το καλοκαίρι του 2014 βρίσκεται στη Σουόνσι, όπου και μετακόμισε έναντι 4 εκατ.λιρών. «Είμαι ευτυχισμένος γιατί πλέον μπορώ και βοηθάω ουσιαστικά την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου δεν χρειάζεται να περνάει ώρες στο χωράφι για να βγάλει λίγα χρήματα» είπε ο Μοντέρο.

Πλέον, είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους παίκτες στην Πρέμιερ Λιγκ. Σε κάθε ματς εμφανίζεται και πιο βελτιωμένος, είναι απίστευτο... τρεχαντήρι, του αρέσει να ντριμπλάρει και να ζαλίζει τους αντίπαλους αμυντικούς, ενώ θυμίζει κάτι από Αζάρ. Έχει τέσσερις ασίστ σε 11 ματς που έχει βρεθεί στο αρχικό σχήμα της Σουόνσι, ενώ κατά μέσο όρο θα νικήσει τον προσωπικό του αντίπαλο τρεις φορές σε κάθε παιχνίδι.

Στο Εκουαδόρ τον αποκαλούν «τουρμπίνα», ενώ ο ίδιος, εξηγεί γιατί του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «Ferrari». «Η μητέρα μου ονομάζεται Mercedes, οπότε εμένα με φωνάζουν Ferrari! Είναι αρκετά αστείο»...