Γιουνάιτεντ vs Λίβερπουλ: Το μεγαλύτερο ματς στο Νησί!

• Το κανάλι που τους έφερε απέναντι!
• Πριν τη μεγάλη κόντρα
• Έξαρση στην περίοδο του «Φέργκι»!
• Έχθρα στο χορτάρι, έχθρα στους δρόμους και την κερκίδα
• Είπαν...

Οι ιστορίες πίσω από τις αγγλικές αντιπαλότητες κρύβουν πάντοτε ένα πολύ ενδιαφέρον υπόβαθρο. Το Νιούκαστλ - Σάντερλαντ, το Νότιγχαμ Φόρεστ-Ντέρμπι Κάουντι, το Άρσεναλ-Τότεναμ. Η ιστορία έχει πάντοτε στοιχεία που δείχνουν την εξέλιξη των μαχών και τους λόγους που έχουν φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα.

Το κανάλι που τους έφερε απέναντι!

Στο Λίβερπουλ – Μάντσεστερ, σε τοπικό επίπεδο, οι ρίζες της κόντρας στη Βορειοδυτική Αγγλία εντοπίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα. Μεγάλες πόλεις και οι δύο, με πυρήνα εργατικής τάξης και σημαντικό αριθμό Ιρλανδών. Τις χωρίζουν μόλις 35 μίλια και το 1830 δούλεψαν για τον κοινό σκοπό και τον δύο, ούσες σημαντικές οικονομικές δυνάμεις, κατασκευάζοντας σιδηροδρομικό σταθμό. Λίγο μετά όμως, ένα σημαντικό πρότζεκτ τις έφερε αντιμέτωπες.

Αφορμή αποτέλεσε ένα τεράστιο έργο για τα δεδομένα της εποχής. Το κανάλι του Μάντσεστερ, το οποίο ξεκίνησε να κατασκευάζεται με σκοπό να «ανοίξει» την πόλη στην Ιρλανδική Θάλασσα. Το κανάλι αυτομάτως έκανε το Μάντσεστερ, το οποίο είχε βιομηχανικό υπόβαθρο ένα σημαντικό λιμάνι, δίνοντας νέα δυναμική στην πόλη και επιτρέποντας στα πλοία να παρακάμπτουν το Λίβερπουλ. Το γεγονός αυτό δεν άρεσε καθόλου φυσικά στους κατοίκους του Μέρσεϊσαντ, οι οποίοι ιστορικά στήριζαν πολλά στο λιμάνι. Από το 16ο μέχρι το 19ο αιώνα αποτέλεσε σταθμό του Ατλαντικού σκλαβοπάζαρου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πόλη υπάρχει από πολύ παλιά αφρικανική μειονότητα, όπως και κινεζική, ενώ εκεί έδεναν και τα μεγαλύτερα κρουαζιερόπλοια, που πραγματοποιούσαν υπερατλαντικά ταξίδια. Θεωρούταν η πύλη για τον Ατλαντικό. Το Μάντσεστερ είχε το παρατσούκλι «πόλη του βαμβακιού», ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη της Βιομηχανικής Επανάστασης. Υπήρχε ένα ρητό που έλεγε «Manchester made and Liverpool trade», δηλαδή ότι το βιομηχανικό Μάντσεστερ κατασκεύαζε και το Λίβερπουλ της ακτοπλοΐας αναλάμβανε το εμπόριο.

Οι «Λιβερπούντλιανς» ή «σκάουζερς», λοιπόν, δεν είδαν από την αρχή με καλό μάτι το κανάλι του Μάντσεστερ. Έβαλαν από την αρχή εμπόδια και κατάφεραν να καθυστερήσουν την έγκριση του κονδυλίου που χρειαζόταν. Οι λόγοι ήταν απλοί. Το Μάντσεστερ, θα ανέβαινε θεαματικά στο εμπόριο και θα προκαλούσε προβλήματα στην οικονομία της πόλης τους. Έτσι και έγινε. Για το Μάντσεστερ, η υψηλή φορολογία στο ακατέργαστο βαμβάκι που χρέωναν οι έμποροι του Λίβερπουλ σε συνδυασμό με την ύφεση στο παγκόσμιο εμπόριο, έκανε το κανάλι μονόδρομο, προκειμένου να κόψουν τους μεσάζοντες.

Το κανάλι τελικά εγκαινιάστηκε τον Ιανουάριο του 1894. Τρεις περίπου μήνες αργότερα, στο «Ίγουντ Παρκ» του Μπλάκμπερν, η Λίβερπουλ νίκησε 2-0 την Νιούτον Χιθ. Την ομάδα από το προάστιο του Μάντσεστερ και έναν εκ των προγόνων της Γιουνάιτεντ. Οι οπαδοί των «Κόκκινων Διαβόλων» τη θυμήθηκαν μετά την αγορά του συλλόγου από τους Γκλέιζερ, επαναφέροντας το πράσινο-χρυσαφί χρώμα τους στην κερκίδα για να εκφράζουν την αντίθεσή τους στις αμερικανικές πολιτικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδρυτής του συλλόγου ήταν ένας μηχανικός από το Λίβερπουλ, ο Φρέντερικ Άτοκ, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο πρόεδρο της Νιούτον Χιθ! Η μοίρα των δύο κλαμπ έδειχνε συνδεδεμένη από τα πρώτα τους βήματα. Ο αντίκτυπος για τους Λιβερπούντλιανς ήταν φυσικά αρνητικός. Δουλειές χάθηκαν και τα πράγματα δυσκόλεψαν στην πόλη.

Πριν τη μεγάλη κόντρα

Κι όμως, παρά τις «βάσεις» της αντιπαλότητας, μέσα στο γήπεδο οι δύο ομάδες πέρασαν αρκετές δεκαετίες για να χτίσουν το μεγάλο μίσος. Αντιπαλότητα υπήρχε, αλλά σε λογικά πλαίσια. Μέχρι το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Σίτι θεωρούταν μεγαλύτερο μέγεθος στο Μάντσεστερ. Η μεγάλη Γιουνάιτεντ του Ματ Μπάσμπι είχε ως βασικό αντίπαλο την Λιντς. Το μίσος των «Red Devils» για τους «Whites» παραμένει, μόνο που τα τελευταία χρόνια δεν έχει ευκαιρίες για να εκδηλωθεί. Ο Μπάσμπι πέρασε πέντε χρόνια ως παίκτης της Λίβερπουλ και πάντοτε της φερόταν με σεβασμό. Είχε γράψει: «Η Λίβερπουλ άξιζε την επιτυχία της επειδή φέρθηκε σε όλους ανθρώπινα, με ευγένεια και κατανόηση». Καμία σχέση με το ύφος του Σερ Άλεξ για τους Ρεντς! Στα 60s, παίκτες των «Διαβόλων» πήγαιναν στο Λίβερπουλ να δουν αγώνα όταν η ομάδα τους δεν έπαιζε.

Για την καλή Λίβερπουλ στη δεκαετία του 70 και στις αρχές-αρχές του 80 οι βασικοί αντίπαλοι (σε αγωνιστικό επίπεδο) ήταν διαφορετικοί! Το μεγάλο ντέρμπι ήταν με την Έβερτον, ενώ είχε αναπτύξει αντιπαλότητα με τη Νότιγχαμ Φόρεστ και είχε δώσει μερικά καθοριστικά ματς με την Άρσεναλ, όπως και με την Ίπσουιτς. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του 1971, όταν το Old Trafford ήταν τιμωρημένο λόγω χουλιγκανισμού και η Λίβερπουλ έδωσε την έδρα της στη Γιουνάιτεντ για δύο ματς. Την περίοδο εκείνη οι Ρεντς κατέκτησαν 11 Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ο μύθος τους μεγάλωσε κατά πολύ και γέννησαν οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Το απωθημένο τους ήταν ότι δεν είδαν ανάλογη αναγνώριση με τις πιο πρόσφατες επιτυχίες της Γιουνάιτεντ.

Έξαρση στην περίοδο του «Φέργκι»!

Η επόμενη καλή περίοδος της Γιουνάιτεντ ήρθε αργότερα, από όταν ανέλαβε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και το πικάρισμα στη Λίβερπουλ ήταν διαρκές. Επιτέλους, οι οπαδοί της ομάδας του ήταν από πάνω και έφεραν την αναζοπύρωση της κόντρας. Αυτά στο γήπεδο, γιατί στα 80s, με τον χουλιγκανισμό να είναι στα... πάνω του, τα επεισόδια ήταν συχνά και δεν υπήρχαν διακρίσεις. Ο Ρον Άτκινσον είχε τονίσει πως η επίσκεψη στο Άνφιλντ είναι σαν να πηγαίνεις στο Βιετνάμ! O Mπράιαν Ριντ της Mirror θυμάται τον τελικό του FA Cup στο Γκούντισον Παρκ το 1985: «Υπήρχαν αναπαραστάσεις μεσαιωνικών μαχών στους δρόμους. Έκθεση... μαχαιριών στο Στάνλεϊ Παρκ και στις κερκίδες, "βομβαρδισμούς" αντίστοιχους με αυτούς της Γάζας». Οπαδοί της Λίβερπουλ έλεγαν συνθήματα για την τραγωδία στο Μόναχο, τα οποία έκοψαν για ένα διάστημα μετά το 1989 και το Χίλσμπορο. Τα αντίστοιχα συνθήματα των οπαδών της Γιουνάιτεντ προέκυψαν αργότερα. O Σερ Άλεξ είχε σε... ξεχωριστό μέρος της καρδιάς του τη Λίβερπουλ, ενώ είχε δημιουργήσει κόντρα και με τον Κένι Νταλγκλίς, η οποία είχε ξεκινήσει από τη Σκωτία. «Αυτός ο μικρός χοντρούλης ποτέ δεν θα γίνει κανονικός ποδοσφαιριστής», είχε πει ο «Φέργκι», για να του απαντήσει ο «Κινγκ Κένι»: «Τα λόγια της μικρής κορούλας μου βγάζουν περισσότερο νόημα».

Πάντως, παρότι και οι δύο μαζί έχουν κατακτήσει 38 Πρωταθλήματα, μόλις πέντε φορές έχουν κάνει το 1-2. Τις σεζόν: 1946-47, 1963-64, 1979-80, 1987-88 και το 2008-09. Σε αντίθεση δηλαδή με κάποιες παραδοσιακές ευρωπαϊκές αντιπαλότητες, όπως το Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα, όπου η διεκδίκηση του τίτλου ανάμεσά τους έδινε και δίνει ξεχωριστό τόνο, Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ σπάνια έχουν βρεθεί να κοιτάζουν από την ίδια απόσταση το ίδιο πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά παραμένουν οι δύο πιο επιτυχημένες ομάδες στο εγχώριο Πρωτάθλημα, αλλά και οι ομάδες με τους περισσότεροτς ευρωπαϊκούς τίτλους στο Νησί. Πώς να μην υπάρχει αντιπαλότητα;

Ηead to head στους τίτλους

Ο Μπάρνεϊ Τσίλτον, εκδότης του fanzine της Γιουνάιτεντ, Red News, τονίζει στο BBC: «Δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, αλλά χρειαζόμαστε αυτή την αναμέτρηση. Στα 80s ήταν η μοναδική αγωνιστική που είχαμε, στην πραγματικότητα. Η μόνη για την οποία ανυπομονούσαμε. Και παρότι αυτό άλλαξε, ακόμα αυτή η αναμέτρηση είναι ξεχωριστή από τις άλλες. Αν δεν υπήρχε, πραγματικά θα μας έλειπε». Από την πλευρά του, μιλώντας στο βρετανικό δίκτυο ο Άντι Χίτον από το Λίβερπουλ και το «Anfield Wrap» τονίζει: «Μισούμε ο ένας τον άλλον επειδή είμαστε το ίδιο. Λαχταρούμε την επιτυχία της Γιουνάιτεντ, επειδή την είχαμε και εμείς». Aντίστοιχα οι της Γιουνάιτεντ λαχταρούσαν την επιτυχία της Λίβερπουλ στο ξεκίνημα της δυναστείας τους κ.ο.κ.

Έχθρα στο χορτάρι, έχθρα στους δρόμους και την κερκίδα

Η έχθρα των δύο πιο επιτυχημένων κλαμπ στο Νησί «χτίστηκε» και μέσα στο γήπεδο. Με επεισόδια, αποβολές, περιστατικά. Ο Γουέιν Ρούνεϊ, γεννημένος στο Λίβερπουλ και οπαδός της Έβερτον, έχει δηλώσει ότι μισεί τους Ρεντς. Ο Γκάρι Νέβιλ το ίδιο, ενώ είχε χαρακτηρίσει το γκολ του Ο' Σι το 2007 μπροστά από το Κοπ ως όνειρο ζωής. Ο τρελός πανηγυρισμός του δε μπροστά από τους αντίπαλους οπαδούς, δεν ξεχάστηκε ποτέ. Ο Στίβεν Τζέραρντ, από την άλλη, καμάρωνε που... δεν είχε στη συλλογή του από τις ανταλλαγμένες φανέλες καμία της Γιουνάιτεντ. Το επεισόδιο του Σουάρες με τον Εβρά και οι κατηγορίες για ρατσιστική επίθεση ήταν το σημαντικότερο των τελευταίων ετών ενώ κόντρες, όπως ο καυγάς όλων με όλους για τον Νάνι, «ανεβάζουν» τα αίματα στην κερκίδα!

Οι τσαμπουκάδες ήταν και είναι συχνοί. Ο Ρόι Κιν με τον Πολ Ινς και τον Ρόμπι Φάουλερ,το «δολοφονικό» χτύπημα του Τζέραρντ στον Κάρικ, ο καυγάς του Φλέτσερ, η κοκορομαχία του Τζέιμι Κάραγκερ με τον Γκάρι Νέβιλ, τα «γαλλικά» του Σέλβι με τον Φέργκιουσον. Τα τελευταία χρόνια, οι παλμοί ανεβαίνουν για πλάκα! Μέχρι και καπνογόνο σε ματς των ακαδημιών έπεσε! Βοηθάει και το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία (όπως ο Κάραγκερ και ο Νέβιλ) έχουν γεννηθεί στις πόλεις των ομάδων τους.

Ανάλογα περιστατικά έχουν υπάρξει και ανάμεσα στους οπαδούς τα τελευταία χρόνια, παρότι φυσικά δεν υπάρχει ο χουλιγκανισμός των 80s. Το 2006 ένας οπαδός των Ρεντς έριξε ένα κουβά με... κόπρανα στην πορεία των οπαδών της Γιουνάιτεντ, πετυχαίνοντας έναν στο κεφάλο. Μετά από εκείνο το ματς, έριξαν πέτρες στο ασθενοφόρο που πήγαινε τον Άλαν Σμιθ στο Νοσοκομείο. Πηγαίνοντας στο Old Trafford για να δουν την ομάδα τους, οι «Σκάουζερς» συνάντησαν ένα τεράστιο γκράφιτι που έγραφε «Χίλσμπορο '89». Στον τελικό Κυπέλλου το 1966 ένας «σκάουζερ» μπήκε μετά το τέλος στον αγωνιστικό χώρο και χτύπησε τον Φέργκιουσον, ενώ συγκρούστηκε με τον Καντονά. Ανάλογου πνεύματος είναι κα τα συνθήματα. Οι μεν της Γιουνάιτεντ μπλέκουν τη λέξη «δολοφόνοι» σε αρκετά από αυτά, οι δε της Λίβερπουλ έχουν φωνάξει για «νεκρούς στο χιόνι». Υπάρχουν βέβαια και τα άκρως φλεγματικά, όπως το «Steve Gerrard, Gerrard, he kisses the badge on his chest, then puts in a transfer request, Steve Gerrard, Gerrard (για την περίοδο που ο Τζέραρντ ήθελε να φύγει από τους Ρεντς)». Ποτέ δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν!

Είπαν...

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον: «Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα δεν είναι αυτό ου γίνεται τώρα. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν όταν σκοτώσαμε τη Λίβερπουλ».

Στίβεν Τζέραρντ: «Ίσως το Μπάρτσα εναντίον Ρεάλ είναι πιο ψηλά, αλλά για μένα το Λίβερπουλ vs Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι το μεγαλύτερο ματς, επειδή η Premier League είναι το μεγαλύτερο Πρωτάθλημα του κόσμου και αυτές οι δύο είναι οι πιο επιτυχημένες ομάδες».

Γουέιν Ρούνεϊ: «Μεγάλωσα ως οπαδός της Έβερτον, όλη η οικογένειά μου είναι οπαδοί της Έβερτον και ενηλικιώθηκα μισώντας τη Λίβερπουλ. Και αυτό δεν έχει αλλάξει».

Μπιλ Σάνκλι (Αφού ο Λου Μάκαρι επέλεξε τη Γιουνάιτεντ αντί για τη Λίβερπουλ): «Δεν θα έπαιζε ούτως ή άλλως. Τον ήθελα μόνο για τη δεύτερη ομάδα».

Γκάρι Νέβιλ: «Δεν αντέχω τη Λίβερπουλ, δεν αντέχω τον κόσμο, δεν αντέχω τίποτα που να έχει να κάνει με αυτήν».

Ράιαν Γκιγκς: «Η Λίβερπουλ είναι η ομάδα που απολαμβάνω περισσότερο να νικάω».

Φιλ Τόμπσον: «Τίποτα δεν συγκρίνεται με το πάθος και τη φλόγα που υπάρχει στην αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ»