«Το 2004 ήμουν στον Άγιαξ και η Γιουβέντους με ήθελε πολύ. Ο Φαν Ντερ Φάαρτ δε μου μιλούσε, γιατί είχε πει ότι τον τραυμάτισα επίτηδες στην προπόνηση. Δεν το έκανα και παρά το γεγονός ότι του είχα ζητήσει συγνώμη, εκείνος δεν την αποδεχόταν.

Όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο για το παιχνίδι με την Μπρέντα, οι οπαδοί του Άγιαξ με είχαν αποδοκιμάσει, καθώς είχαν πάρει το μέρος του Φαν Ντερ Φάαρτ. Ήταν τραυματίας και δεν μπορούσε να παίξει. Έπαιξα και σκόραρα δύο γκολ, δίνοντας και άλλες 4 ασίστ».

«Σε ένα από τα γκολ, πήρα την μπάλα με έναν αμυντικό στην πλάτη. Ένας άλλος προσπάθησε να μου κλέψει την μπάλα, όμως κατάφερα να την κρατήσω. Γύρισα και είδα το τέρμα. Ξεκίνησα μία κούρσα, περνώντας τον έναν παίκτη μετά τον άλλο. Μπαμ, μπαμ, μπαμ, φτάνοντας στο σημείο που ήμουν έτοιμος να τελειώσω τη φάση. Συνέχισα όμως. Τότε, είδα τον τερματοφύλακα. Αποφάσισα να ντριμπλάρω και εκείνος, ώστε να έχω καλύτερη γωνία για να πλασάρω.

Πέρασα δύο φορές τον ίδιο παίκτη. Παλιότερα ήμασταν συμπαίκτες, όμως δεν το είχα καταλάβει εκείνη τη στιγμή. Μου είπε: «Ζλάταν, νόμιζα ότι είμαστε φίλοι». Του ζήτησα συγνώμη, καθώς δεν κατάλαβα ότι ήμασταν κάποτε συμπαίκτες. Ήταν το καλύτερό μου γκολ. Δε με ένοιαζε η αντίδραση του Φαν Ντερ Φάαρτ. Ήταν δικό του πρόβλημα. Την επόμενη μέρα υπέγραψα στην Γιουβέντους».