Οι μεταμορφώσεις της Ρεάλ

Τη στιγμή που άπαντες ασχολούνταν με τα προκριματικά για το EURO 2016, μάλλον πέρασε στα… ψιλά η επί παντός επιστητού συνέντευξη τύπου που παραχώρησε την Τρίτη ο Κάρλο Αντσελότι. Σε αυτή ρωτήθηκε από το ποιο είναι το αγαπημένο φαγητό του έως την πώληση των Ντι Μαρία, Τσάμπι Αλόνσο. Γενικότερα ήταν πολύ ωραίες οι απαντήσεις, όπως συμβαίνει πάντοτε δηλαδή με αυτό τον καταπληκτικό Ιταλό (σ.σ.: οι οπαδοί της Ρεάλ αξίζει να την αναζητήσουν και να τη διαβάσουν). Ωστόσο, αυτό που μου φάνηκε ως σημαντικότερο απ’ όσα είπε, φαίνεται πως δεν έκανε την ίδια αίσθηση στους Ισπανούς συναδέλφους.

Βέβαια το τι είναι είδηση και ενδιαφέρον είναι λογικό να διαφέρει από τόπο σε τόπο. Το πως είναι στα μέρη μας και πως στην πηγή, το σπίτι τους, εκεί δηλαδή που το ζουν το πράγμα κανονικά και όχι εξ αποστάσεως. Ουσιαστικά ο Καρλέτο επανέλαβε (το είχε αναφέρει πριν από το εκτός έδρας με τη Λουντογκόρετς) κάτι που είχα φυλάξει ως ατάκα σε ένα ward με σημειώσεις έτοιμες να αξιοποιηθούν σε κάποιο κείμενο ανά πάσα στιγμή και ευκαιρία. Αφού λοιπόν δεν το έκανα με την πρώτη, δεν θα άφηνα και δεύτερη αφορμή να περάσει ανεκμετάλλευτη.

Τι ήταν αυτό το τόσο ξεχωριστό που μου έκανε εντύπωση; Κάτι που είπε για τα συστήματα που εφαρμόζει φέτος και ο τρόπος που περιέγραψε ο ίδιος την τακτική προσέγγιση ενός αγώνα. Τούτο συνέβη όταν ρωτήθηκε για το ποιο τελικά είναι αυτό που του αρέσει να ακολουθά, μιας και την τρέχουσα σεζόν παρουσιάζει πάλι κάτι δικές του αναπροσαρμογές και αλλαγές: «Δεν υπάρχει ένα ιδανικό σύστημα. Εμείς αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι να εφαρμόζουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα στο παιχνίδι μας. Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερο σύστημα για όταν επιτίθεσαι από το 4-3-3, καθώς έχεις εξτρέμ που ανοίγουν το γήπεδο και δεν υπάρχει επίσης καλύτερο για όταν αμύνεσαι από το 4-4-2, φέρνοντας 4+1 παίκτες στη μεσαία γραμμή».

Αυτά τα ανέλυε παραμονή εκείνης της αναμέτρησης του Champions League στη Βουλγαρία. Τώρα, έδωσε συνέχεια, εξηγώντας το πώς θέλει να παίζουν πιο συγκεκριμένα οι Μπέιλ, Κριστιάνο σε κάθε μία από τούτες τις δύο περιπτώσεις. «Όταν δοκιμάσαμε το 4-4-2 με τους Μπέιλ, Κριστιάνο μπροστά, η εντολή στον πρώτο ήταν να είναι πιο οπισθοχωρημένος. Το ίδιο όμως του ζητάμε και στο 4-3-3, ώστε να δίνει από τη μία χώρο στους άλλους επιθετικούς να κινηθούν και από την άλλη να προλαβαίνει να επιστρέφει, ώστε να βοηθάει όταν χάνεται η μπάλα».

Περαιτέρω ανάλυση δεν έκανε ο Αντσελότι. Αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο σε αυτό το κείμενο που περισσότερο γράφεται για να αναδείξει την ευελιξία, την ευκολία στις αποφάσεις του καταπληκτικού αυτού προπονητή. Ο Ιταλός δεν έχει καμία σχέση με τους τεχνικούς που αναζητούν ποδοσφαιριστές να μπορούν να υπηρετούν τυφλά το εκάστοτε σύστημα τους. Δεν είναι κολλημένος σε καμία περίπτωση. Το έδειξε πέρσι και το επιβεβαιώνει πανηγυρικά φέτος.

Όταν λοιπόν την περσινή περίοδο πωλήθηκε τελευταία στιγμή ο Οζίλ και βρέθηκαν στα πιτς οι Κεντίρα, Τσάμπι Αλόσνο, ο Καρλέτο έκανε την κίνηση ματ, φέρνοντας τον Ντι Μαρία στη μεσαία γραμμή ως τον πιο μπροστινό από την τριάδα. Αυτή η μαγική μετακίνηση απογείωσε την καριέρα του Αργεντινού μεσοεπιθετικού και συνέβαλε σε τεράστιο βαθμό στην κατάκτηση του Champions League και του Κυπέλλου. Καθώς όμως φέτος η περίοδος δεν ξεκίνησε καλά και σε συνδυασμό με την πώληση Ντι Μαρία, Τσάμπι Αλόνσο, ήρθε η γκρίνια.

Ο Αντσελότι όμως σε συνέντευξη τύπου που είχε παραχωρήσει μετά την εντός έδρας ήττα από την Ατλέτικο Μαδρίτης και ενώ είχε προηγηθεί και η «τεσσάρα» από τη Σοσιεδάδ, έδειξε ήρεμος και πεπεισμένος ότι τα καλύτερα θα έπονταν: «Όπως κάναμε πέρσι, έτσι και τώρα θα βρούμε τις λύσεις μας. Το υλικό, η ποιότητα υπάρχει και αυτό που εγώ πρέπει να κάνω, είναι να τοποθετήσω τα πιόνια στις κατάλληλες θέσεις». Αυτό το τελευταίο είχε να κάνει προφανώς με τους Μόντριτς, Κρόος, Χάμες Ροδρίγκες και έχοντας από πίσω για τις ίδιες πάνω κάτω θέσεις τους Ιγιαραμέντι, Κεντίρα, ακόμα και τον μπαλαντέρ Ισκο. Το πρόβλημα φαινόταν πως ήταν η μη διευκρίνιση-ξεκαθάρισμα του ρόλου του καθενός και ειδικά όταν η ομάδα έχανε τη μπάλα.

Όπως το είπε, έτσι και το έκανε. Για να καλύψει την ανασταλτική ανεπάρκεια της μεσαία τριάδας, έδωσε την εντολή που έλεγε και ο ίδιος πιο πάνω, της οπισθοχώρησης του Μπέιλ, αλλά και στον Κρόος να έχει το νου του περισσότερο στο πλευρό του Μόντριτς. Κάπως έτσι το περσινό 4-3-3 άρχισε να γίνεται 4-2-3-1. Τούτο εμφανίστηκε στο «Ριαθόρ» κόντρα στη Λα Κορούνια με το απίθανο αποτέλεσμα του 2-8. Στο αμέσως επόμενο ματς όμως εντός με την Ελτσε, ο Καρλέτο άφησε στον πάγκο τους σέντερ φορ του, έφτιαξε ένα δίδυμο φουνταριστών με τους Μπέιλ, Κριστιάνο, έβαλε στα πλάγια τους Ισκο, Χάμες Ροδρίγκες και παρουσίασε το ολοκαίνουργιο για τη Ρεάλ 4-4-2.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται να το έχει υιοθετήσει πλέον, με τον Κριστιάνο βέβαια να κινείται σε ποιο ελεύθερο ρόλο πίσω ή στο πλάι του Μπενζεμά. Η διαφορά στην απόδοση της ομάδα είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη. Όχι μόνο σκοράρει περισσότερο, αλλά δεν δέχεται τις αντεπιθέσεις που της κόστισαν μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη. Τώρα το μόνο που του απομένει, είναι να βρει και ένα γιατρικό για την πληγή των στημένων φάσεων μπροστά στη δική του εστία, που στα δύσκολα ματς μπορεί να κοστίσουν.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, ο Αντσελότι σε πείθει ότι ακόμα και εάν χρειαστεί να κάνει άνω κάτω τους Μαδριλένους, ακόμα και εάν χρειαστεί να βάλει τον Μπέιλ σέντερ μπακ και τον Κασίγιας εξτρέμ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο o πιο transformer κόουτς που κυκλοφορεί στην πιάτσα των μεγάλων, θα κάνει της αλχημείες του και θα τη βρει και αυτή τη λύση. Πως κάποιο λαγό θα έχει για να βγάλει και πάλι μέσα από το αψεγάδιαστο Armani σακάκι του…

Follow me: @jorgekaraman