Επώνυμοι Αλκοολικοί

Κάποτε, ο μεγάλος Μπράιαν Κλαφ είχε αναγκάσει τους παίκτες του στη Νότιγχαμ Φόρεστ να καταναλώσουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ το βράδυ πριν τον τελικό του Λιγκ Καπ του 1979 με τη Σαουθάμπτον. Την επόμενη, η ομάδα του κατέκτησε τον τίτλο. Το αλκοόλ αποτέλεσε και αποτελεί τον καλύτερο σύντροφο για αρκετούς ποδοσφαιριστές, κάποιοι εκ των οποίων έκαναν πράγματα και θαύματα, ακόμα και μεθυσμένοι. Με αφορμή τα πρόσφατα καμώματα του Γκάζα, θυμόμαστε μερικούς χαρακτηριστικούς.

Πολ Γκασκόιν

Τον Αύγουστο του 2014, ήταν έτοιμος να επιστρέψει σε ιδιωτική κλινική για να παλέψει εκ νέου με την κατάλληλη στήριξη τον εθισμό του στο αλκοόλ, λίγο μετά την έξοδό του από νοσοκομειακό ίδρυμα. Την ίδια περίοδο, βγήκε προς τα έξω ότι η μάχη του θα δοθεί με σύμμαχο και την αγαπημένη του μπάλα, αφού σε ηλικία 47 ετών συμφώνησε με την ερασιτεχνική Άμπει. Η κλάση του ήταν το κάτι άλλο. Ένας ξεχωριστός μαέστρος, που συνδύασε την παρουσία του με δύο πορείες της Αγγλίας μέχρι τα ημιτελικά μεγάλων διοργανώσεων. Το κλάμα του στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 1990, όταν και πήρε την κάρτα στον ημιτελικό, έχει μείνει στην ιστορία Ο Γκάζα, μετά από Νιούκαστλ και Τότεναμ, πήγε για μαγική τριετία στη Λάτσιο και επέστρεψε για να συνεχίσει την καριέρα του. Μετά το τέλος της, βρίσκεται συχνά στα πρωτοσέλιδα λόγω του αλκοολισμού και τον περιστατικών που προκαλούνται από τον εθισμό του.

Τζορτζ Μπεστ

Ξεκινήσαμε με τον Γκασκόιν, διότι έδωσε την αφορμή με το πρόσφατο ατύχημά του με το αυτοκινητάκι του γκολφ. Ο νούμερο 1 Ευρωπαίος μπαλαδόρος πότης όμως δεν είναι άλλος από τον Τζόρτζι. Ο Βορειοιρλανδός άσος που οδήγησε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1968 ήταν για πολλούς ο καλύτερος παίκτης που έχουν δει με τα μάτια τους. Πέραν όμως του τεράστιου ποδοσφαιρικού ταλέντου του, είχε τρομερή έφεση στα ξενύχτια και τις γυναίκες. Το προφίλ του ταίριαζε περισσότερο με αυτό του rock star. Ίσως καλύτερα του pop star. Το 2002 έκανε μεταμόσχευση συκωτιού, αλλά συνέχισε να πίνει. Το 2005 έχασε τη μάχη με τη ζωή. Ατάκες του όπως αυτή: «Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου» και αυτή: «Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι», περιγράφουν το lifestyle του.

Γκαρίντσα

Ο βασιλιάς της ντρίμπλας, ήταν παράλληλα βασιλιάς του αλκοόλ! Ο άνθρωπος που έδωσε στα αποδυτήρια της γηπεδούχου στο Μαρακανά το όνομά του, ήταν για τους συμπατριώτες του ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Για κάποιους, ακόμα και μετά την εμφάνιση του Πελέ. Η ντρίμπλα του ήταν το κάτι άλλο και βοήθησε τη Σελεσάο να κατακτήσει το Μουντιάλ 1958 και το 1962. Οι γυναίκες και το αλκοόλ ήταν όμως η μεγάλη αδυναμία του. Είχε μπλέξει σε πολλά περιστατικά μεθυσμένος και πέθανε από κίρρωση του ύπατος το 1983 σε ηλικία 49 ετών. Άφησε πίσω του 14 παιδιά...

Λαντισλάο Κουμπάλα

Ούγγρος της μεγάλης γενιάς του Φέρεντς Πούσκας, ο άσος της Μπαρτσελόνα δεν έπαιξε ποτέ για την θαυματουργή εθνική της χώρας του. Φόρεσε τη φανέλα της Τσεχοσλοβακίας όταν ήταν πιτσιρικάς, αλλά με την φυγή του από την Ουγγαρία κρίθηκε ανυπότακτος και τιμωρήθηκε για ένα χρόνο. Το 1950 έφυγε για την Ισπανία και παρότι προοριζόταν για τη Ρεάλ Μαδρίτης, έγραψε ιστορία με τη Μπαρτσελόνα! Ο... θρύλος θέλει τους Καταλανούς να τον αρπάζουν από το αεροδρόμιο και να τον στέλνουν Βαρκελώνη. Ο ίδιος, εντελώς μεθυσμένος, νόμιζε ότι ήταν στη Μαδρίτη! Η αγάπη του για το ποτό τον συνόδευε και στα 11 χρόνια λάμψης με τους μπλαουγράνα...

Ντιέγο Μαραντόνα

Σίγουρα ο «Θεός» της Αργεντινής είναι περισσότερο γνωστός για τη ροπή του προς τα ναρκωτικά. Ωστόσο, στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε ότι ήταν και μεγάλος πότης. Για την ακρίβεια, έγραψε ότι όλα θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν έπινε ένα μπουκάλι ουίσκι κάθε βράδυ! Το αλκοόλ δεν ήταν το μοναδικό του πρόβλημα. Ούτε τον εμπόδισε να γράψει ιστορία και να γίνει... πραγματική θρησκεία για πολλούς ποδοσφαιρόφιλους.

Σόκρατες

Η Εθνική Βραζιλίας της οποίας αποτέλεσε αρχηγό, ήταν ίσως η μεγαλύτερη ομάδα που δεν κατάκτησε τον τίτλο στην ιστορία του Μουντιάλ. Η τρομερή ευφυΐα του μέσα στο γήπεδο τον βοηθούσε να ελέγχει τις δυνάμεις του και να καταφέρνει να ανταπεξέρχεται παρά τις καταχρήσεις. Ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, έλαμψε σε θέση «8αριού». Παλαιάς κοπής. Όχι από τους ποδοσφαιριστές-αθλητές, που κερδίζουν το ψωμί τους καταπίνοντας χιλιόμετρα. Αλλά ενσαρκώνοντας την ιδέα του «Beautifull game», της υποχρέωσης να προσφέρει θέαμα. Παράλληλα, υπήρξε πολιτικός φιλόσοφος και ακτιβιστής. Η σχέση του με το αλκοόλ αντικατοπτρίζεται στη δήλωση του παλαίμαχου Σκωτσέζου Άλαν Ραφ: «Κλήθηκε για αντι-ντόπινγκ κοντρόλ μετά το ματς και εμφανίστηκε με δύο μπουκάλια μπύρας στο ένα χέρι και ένα πούρο στο άλλο». Δεν κατάφερε να ελέγξει την αγάπη του για το ποτό και από τον Αύγουστο του 2011 ο οργανισμός του άρχισε να χτυπά κόκκινο. Έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο, σε ηλικία 57 ετών...

Τζίμι Γκριβς

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τρίτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας. Πρώτος στη μεγάλη κατηγορία του Νησιού. Πρώτος στην ιστορία της Τότοτεναμ. Και κάτοχος του ρεκόρ στα χατ-τρικ στα Λιοντάρια. Ο Τζίμι Γκριβς μπήκε με το... σπαθί του στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το 1971, φεύγοντας από τη Γουέστ Χαμ, έμεινε εκτός γηπέδων για δύο ολόκληρα χρόνια. Πήρε κιλά λόγω του ποτού και όπως έχει πει ο ίδιος, έπινε 20 μπύρες τη μέρα και ένα μπουκάλι βότκα το βράδυ. Επέστρεψε στο ποδόσφαιρο για να γλιτώσει, αλλά κατέληξε στους Ανώνυμους Αλκοολικούς και στο νοσοκομείο...

Πολ Μέρσον

Τεράστια καριέρα στην Άεσεναλ, με την οποία κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Παίκτης με τρομερά χαρίσματα, τόσο στην οργάνωση όσο και στο σκοράρισμα. Το 1998, ως παίκτης της Μίντλεσμπρο, πήγε στο Μουντιάλ ως ο μοναδικός παίκτης της Αγγλίας που δεν έπαιζε στη μεγάλη κατηγορία. Ωστόσο, είχε μεγάλο πρόβλημα με το αλκοόλ. Στο βιβλίο του περιγράφει πως βρέθηκε να περιφέρεται λιώμα στο Σικάγο, κατά τη διάρκεια ενός φιλικού της Αγγλίας, μπλέκοντας σε καυγά σε κακόφημη συνοικία. Είχε θέματα και με τα ναρκωτικά και τον τζόγο. Η FA τον έστειλε σε θεραπεία και καταφέρνοντας να ελέγξει το πρόβλημά του, έγινε σχολιαστής.

Follow @Thansarr