Τα 10 καλύτερα γκολ του Μουντιάλ του 1994! (vids)

Gazzetta team
Τα 10 καλύτερα γκολ του Μουντιάλ του 1994! (vids)

bet365

Το fourfourtwo γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμίζει τους μέσους, τους αμυντικούς και τους επιθετικούς που έλαμψαν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο γεμάτο αστέρια.

1. Ρομάριο (Βραζιλία)
Ήταν γρήγορος και παρορμητικός, σε βαθμό που παρέσυρε τόσο τους συμπαίκτες του, όσο και τους αντιπάλους. Στο Μουντιάλ του 1994 όμως, ήταν υποχρεωμένος να μπει σε «καλούπι». Στη - μάλλον - μονοδιάστατη ομάδα του Κάρλος Αλμπέρτο Περέιρα, ο Ρομάριο έδινε μια πραγματική βραζιλιάνικη λάμψη, που συνδύαζε ουσία (γκολ) και θέαμα.

Η διοργάνωση ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον Ρομάριο, ο οποίος έδωσε το προβάδισμα απέναντι στη Ρωσία και κέρδισε το πέναλτι, με το οποίο ο Ραϊ διαμόρφωσε το τελικό 2-0 για τη «σελεσάο». Με ένα πλασέ με το... μυτάκι - σήμα κατατεθέν του - άνοιξε το σκορ στη νίκη της Βραζιλίας με 3-0 επί του Καμερούν, ενώ πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης απέναντι στη Σουηδία, περνώντας στο σπριντ δύο αμυντικούς, πριν νικήσει τον Τόμας Ραβέλι. Αντίθετα με τον εκρηκτικό χαρακτήρα του, τα τελειώματα του Ρομάριο ήταν λιτά και... φαρμακερά.

Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε έτοιμο γκολ στον Μπεμπέτο στο 1-0 επί των Ηνωμένων Πολιτειών στη φάση των «16», ενώ με ένα βολέ στην κίνηση έβαλε την ομάδα του σε θέση οδηγού, σε έναν αξέχαστο προημιτελικό κόντρα στην Ολλανδία. Στον ημιτελικό, η Βραζιλία τα είχε βρει σκούρα απέναντι στη Σουηδία, όμως έπειτα από μια ενέργεια του Ζορζίνιο, ο Ρομάριο πέτυχε το γκολ της νίκης δέκα λεπτά πριν το τέλος. Και φυσικά, στη διαδικασία των πέναλτι στον τελικό, ο Ρομάριο δε θα μπορούσε παρά να ευστοχήσει, πριν η «σελεσάο» κατακτήσει το τρόπαιο.

2. Χρίστο Στόιτσκοφ (Βουλγαρία)
Μπορεί να αποτέλεσε τεράστια έκπληξη, όμως πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης δεν ήταν ο επιθετικός της πρωταθλήτριας κόσμου Βραζιλίας, Ρομάριο. Αυτόν τον τίτλο μοιράστηκαν ο Όλεγκ Σαλένκο και ο Χρίστο Στόιτσκοφ, αν και τα πέντε από τα έξι τέρματά του στη διοργάνωση, ο ρώσος τα σημείωσε σε ένα παιχνίδι απέναντι στο αδιάφορο Καμερούν. Έτσι ο βούλγαρος είχε κάθε λόγο να θεωρήσει τον εαυτό του «ηθικό» νικητή.

Μετά την ήττα με 3-0 στην πρεμιέρα από τη Νιγηρία, η Βουλγαρία χρειαζόταν ένα ιδανικό ξεκίνημα στο δεύτερο παιχνίδι, απέναντι στην Ελλάδα. Κι αυτό επετεύχθη χάρις σε δύο πέναλτι του Στόιτσκοφ, το ένα μόλις στο 5ο λεπτό και το άλλο στο ξεκίνημα της επανάληψης, με τη Βουλγαρία να επικρατεί τελικά με 4-0. Στο τρίτο παιχνίδι απέναντι στην Αργεντινή, νίκησε με πλασέ τον Ίσλα, με το γκολ αυτό να δίνει τεράστια αυτοπεποίθηση στους συμπαίκτες του.

Η Βουλγαρία νίκησε 2-0, προκρίθηκε ως δεύτερη στην επόμενη φάση, όπου αντιμετώπισε το Μεξικό. Για μια ακόμη φορά ο Στόιτσκοφ, με την ταχύτητά του, ήταν στο σωστό σημείο, έπειτα από την πάσα του Κονσταντίνοφ, ανοίγοντας το σκορ για την ομάδα του. Το Μεξικό ισοφάρισε, έστειλε το ματς σε παράταση και πέναλτι, όμως η Βουλγαρία πήρε την πρόκριση, χωρίς καν να χρειαστεί να σουτάρει ο Στόιτσκοφ το τελευταίο πέναλτι.

Η καλύτερή του εμφάνιση με το εθνόσημο ήταν στα προημιτελικά απέναντι στη Γερμανία. Δεν ήταν μόνο η ισοφάριση με εκτέλεση φάουλ, 15 λεπτά πριν τη λήξη (νίκη 2-1 για τη Βουλγαρία), αλλά με τη γενική του παρουσία στον αγωνιστικό χώρο, έδινε το στίγμα του ηγέτη. Αντίθετα, το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Στόιτσκοφ στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία δε στάθηκε αρκετό για τους βούλγαρους να αποφύγουν την ήττα με 2-1.

3. Γκιόργκι Χάτζι (Ρουμανία)
Ήταν ένα από τα τελευταία κορυφαία 10αρια των γηπέδων και το 1994 ήταν η τελευταία φορά που ο Χάτζι έλαμψε στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Στον αγωνιστικό χώρο δεν είχε συγκεκριμένη θέση, προκαλώντας προβλήματα σε κάθε αντίπαλο με την αγωνιστική του ποιότητα. Κοντός, γεροδεμένος και ποδοσφαιρική «αλητεία» ήταν τα χαρακτηριστικά του, παράλληλα με τη δημιουργία στην ανάπτυξη.

Όλο το παιχνίδι περνούσε από τα δικά του πόδια, παρά το γεγονός ότι η Ρουμανία αγωνίστηκε με έξι μέσους στην πρεμιέρα, απέναντι στην Κολομβία. Σ' αυτό το παιχνίδι, σέρβιρε δύο έτοιμα γκολ στον Φλόριν Ραντουτσόιου, ενώ σημείωσε ένα εκπληκτικό τέρμα, με μια μακρινή λόμπα από τα αριστερά. Άραγε το ήθελε; Σύμφωνα με το ίδιο ναι, καθώς η ματιά που έριξε γύρω του για να βρει κάποιον ελεύθερο συμπαίκτη, πριν επιχειρήσει το σουτ, μάλλον το αποδεικνύει.

Την ώρα που ο Ρομάριο σημείωνε τέρματα μέσα από την περιοχή, ο Χάτζι το κατάφερνε από μεγάλη απόσταση. Ένα τέτοιο γκολ, από τα 25 μέτρα, πέτυχε και στην ήττα της Ρουμανίας με 4-1 από την Ελβετία. Στη νίκη με 3-2 επί της Αργεντινής στους «16», εκτός από τα δύο γκολ του Ίλιε Ντουμιτρέσκου, ο Χάτζι κρέμασε τον Ίσλας με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Ο προημιτελικός με τη Σουηδία οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι και παρά το εύστοχο χτύπημά του, ο Χάτζι δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ήττα και τον αποκλεισμό της ομάδας του.

4. Ρομπέρτο Μπάτζιο (Ιταλία)
Δύο στιγμές απογοήτευσης είναι αυτές που έχουν χαρακτηρίσει τον Μπάτζιο στο Μουντιάλ του '94. Η πρώτη, όταν αποχώρησε από το γήπεδο ως αλλαγή, λόγω της αποβολής του Παλιούκα, στον αγώνα με τη Νορβηγία και φυσικά η δεύτερη, όταν δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα πόδια του, μετά το άστοχο τελευταίο πέναλτι στον τελικό με τη Βραζιλία. Γενικά υπήρχε η αίσθηση πως δεν έχαιρε της απολύτου εμπιστοσύνης του Αρίγκο Σάγκι, αν και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που έλαμψε με το ταλέντο του.

Το άψογο τελείωμά του έφερε την ισοφάριση λίγο πριν το τέλος απέναντι στην Νιγηρία, ενώ το εύστοχο χτύπημα πέναλτι στην παράταση έδωσε τη νίκη στην Ιταλία στο ίδιο ματς. Στα προημιτελικά, πέτυχε το νικητήριο γκολ απέναντι στην Ισπανία, νικώντας τον Θουμπιθαρέτα, ενώ στον ημιτελικό σημείωσε δύο εκπληκτικά τέρματα απέναντι στη Βουλγαρία, το πρώτο με ατομική προσπάθεια και σουτ έξω από την περιοχή και το δεύτερο πλασέ στην κίνηση.

5. Ντούνγκα (Βραζιλία)
Μπορεί άλλοι συμπαίκτες του να ήταν πιο εντυπωσιακοί, όμως κανείς άλλος δεν ήταν τόσο σημαντικός στην ενδεκάδα της μετέπειτα πρωταθλήτριας Βραζιλίας, όπως ο Ντούνγκα. Ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν εντελώς διαφορετικός από αυτόν του κλασικού βραζιλιάνου. Ο Ντούνγκα ήταν ένας εργατικός παίκτης ομάδας και δεν είχε καμία σχέση με τους μέσους Φαλκάο και Τονίνιο Σερέζο που διέθετε η Βραζιλία στο Μουντιάλ του 1982.

Αυτό που τον διέκρινε δεν ήταν ούτε οι ντρίμπλες, ούτε οι μπαλιές ακριβείας, αλλά η πειθαρχία, η σωστή θέση στον αγωνιστικό χώρο και η απόλυτη προσήλωση στις οδηγίες και στη φιλοσοφία του προπονητή του, Κάρλος Αλμπέρτο Περέιρα. Ο Ντούνγκα ήταν ο απόλυτος ηγέτης και μόλις διαδέχθηκε στην αρχηγία τον Ραϊ, που είχε κάνει μια κακή σεζόν με την Παρί Σεν Ζερμέν, όλοι οι συμπαίκτες του τάχθηκαν στο πλευρό του.

6. Πάολο Μαλντίνι (Ιταλία)
Σε μικρή ηλικία πρόφτασε να αγωνιστεί ως συμπαίκτης του τεράστιου Φράνκο Μπαρέζι κι έτσι ένας ακόμη παίκτης της Μίλαν αναδείχθηκε ηγέτης στην άμυνα της εθνικής Ιταλίας. Στη νίκη με 1-0 επί της Νορβηγίας, ο Μαλντίνι αγωνίστηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας, όμως στο παιχνίδι απέναντι στο Μεξικό αντικατέστησε τον Μπαρέζι στο κέντρο της άμυνας. Αν και με τραυματισμένο αστράγαλο, διακρίθηκε στο συγκεκριμένο παιχνίδι, το οποίο διεξήχθη δύο ημέρες, αφότου έκλεισε τα 26 του χρόνια.

Με ένα διαφορετικό τρόπο άμυνας από τον κλασικό ιταλικό, όχι σκληρό, αλλά με μυαλό και οξυδέρκεια, αποτέλεσε τον ηγέτη. Μάλιστα, ήταν και ο αρχηγός της Ιταλίας, μέχρι τον τελικό, οπότε επέστρεψε ο Μπαρέζι.

7. Μάρτσιο Σάντος (Βραζιλία)
Πάντα υπήρχε μια προκατάληψη απέναντι στους βραζιλιάνους αμυντικούς και τον τρόπο παιχνιδιού τους, όμως κανείς δεν είχε ποτέ να κατηγορήσει σε κάτι τον Μάρτσιο Σάντος. Ήταν ένα σέντερ μπακ που κυριαρχούσε στον αέρα, ενώ ταυτόχρονα «έβλεπε» γήπεδο, προωθώντας γρήγορα το παιχνίδι της ομάδας του.

Στη νίκη με 3-0 επί του Καμερούν σκόραρε με κεφαλιά, όμως το καλύτερό του παιχνίδι ήταν απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά την αποβολή του Λεονάρντο για αγκωνιά στον Ταμπ Ράμος, συνέβαλε τα μέγιστα στην προσπάθεια να μη δεχθεί τέρμα η «σελεσάο» (στο ένα από τα πέντε παιχνίδια που έμεινε ανέπαφη η εστία της Βραζιλίας στο Μουντιάλ).

8. Τόμας Μπρολίν (Σουηδία)
Μπορεί μετά το τέλος της καριέρας του να έγινε αντικείμενο σχολιασμού για το πάχος και τη μεγάλη κοιλιά του, αλλά και για τις διάφορες δουλειές που έκανε, όπως πωλητής ηλεκτρικών ειδών, όμως τη δεκαετία του '90 ο Τόμας Μπρολίν ήταν ένα από τα μεγάλα αστέρια της εθνικής Σουηδίας.

Είχε μια άψογη συνεργασία με τους Νταλίν και Άντερσον, αλλά και με τον νεαρό - τότε - Χένρικ Λάρσον, όμως τη «μπαγκέτα» στον τρόπο ανάπτυξης της Σουηδίας την κρατούσε ο Μπρολίν, με τη φαντασία στο παιχνίδι του. Απέναντι στη Ρωσία σκόραρε με πέναλτι, ενώ ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ στο νικητήριο προημιτελικό απέναντι στη Ρουμανία.

9. Γιούργκεν Κλίνσμαν (Γερμανία)
Στο Μουντιάλ του '94 ο Κλίνσμαν ήταν εξίσου ανταγωνιστικός, όπως και τέσσερα χρόνια νωρίτερα στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Η διαφορά όμως ήταν η εξής: η μεσσαία γραμμή της Γερμανίας υπολειπόταν σε προσωπικότητα. Σκοράροντας το μοναδικό τέρμα στην πρεμιέρα απέναντι στη Βολιβία, ο Κλίνσμαν πέτυχε με κεφαλιά το γκολ της ισοφάρισης, κόντρα στην Ισπανία. Με τη Νότια Κορέα σημείωσε δύο τέρματα, το πρώτο με γυριστό βολέ μέσα στην περιοχή και το δεύτερο με σουτ, έπειτα από άψογο κοντρόλ με το στήθος. Στη νίκη επί του Βελγίου με 3-2, πέτυχε το δεύτερο γκολ, ύστερα από το ένα-δύο με τον Ρούντι Φέλερ. Γρήγορος και με τελειώμα-φαρμάκι ήταν ίσως ο κορυφαίος επιθετικός του κόσμου, εκείνη την εποχή.

10. Κράσιμιρ Μπαλάκοφ (Βουλγαρία)
Αν και ήταν ένας μέσος με έφεση στο σκοράρισμα, ο Μπαλάκοφ δε βρήκε δίχτυα στο Μουντιάλ των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ αστόχησε από την άσπρη βούλα, στη διαδικασία των πέναλτι, απέναντι στο Μεξικό, όπου η Βουλγαρία πήρε την πρόκριση για τα προημιτελικά. Αποτέλεσε, όμως, τον ακρογωνιαίο λίθο της μεσσαίας γραμμής της Βουλγαρίας, που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, με αιχμή του δόρατος τον Χρίστο Στόιτσκοφ, με τους δυο τους να συνεργάζονται άψογα στον αγωνιστικό χώρο. Ένα χρόνο μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, πήρε μεταγραφή για τη Στουτγκάρδη, με τον Γιόακιμ Λεβ (τωρινό προπονητή της εθνικής Γερμανίας) να τον χαρακτηρίζει ως τον κορυφαίο μέσο της Ευρώπης.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα