Η Premier League ανοίγει την ψαλίδα, η Bundesliga είναι η μόνη που “ακολουθεί”

Μετά από μια μεγάλη μελέτη, η KPMG, μια πολυεθνική εταιρεία – κολοσσός που πραγματοποιεί οικονομικούς ελέγχους σε εταιρείες κάθε μεγέθους και αριθμεί 174.000 εργαζόμενους σε 155 διαφορετικές χώρες, παρουσίασε προ ημερών τα στοιχεία που αφορούν την δραστηριότητα των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων στην 5ετία 2011/12-2015/16. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης ήρθαν να επιβεβαιώσουν την κυρίαρχη αίσθηση των αναλυτών της ευρωπαϊκής αγοράς σχετικά με την κυριαρχία του αγγλικού πρωταθλήματος, την δυναμική του γερμανικού πρωταθλήματος, την “στασιμότητα” του ισπανικού, και την προβληματική ζωή που έκανε το ιταλικό πρωτάθλημα στη διάρκεια αυτής της 5ετίας.

Είναι πολλές οι σημαντικές διαπιστώσεις στις οποίες οδηγείται ο παρατηρητής μέσα από τη μελέτη των δεδομένων. Η πρώτη διαπίστωση είναι η σχετική με την επίδραση που έχει στην οικονομία του αγγλικού πρωταθλήματος η έκρηξη των εσόδων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Στην 5ετία που μελετήθηκε, η αύξηση των εσόδων ήταν της τάξης του 76%, και οι ερευνητές την απέδωσαν πρωτίστως και κυρίως στην θεαματική αύξηση (κατά περίπου 70%) του τηλεοπτικού εσόδου. Και επειδή η αύξηση του κόστους των ομάδων που συμμετείχαν ανήλθε σε περίπου 56%, οι δείκτες οδήγησαν την KPMG Sports Advisory Practice, δηλαδή την αθλητική έκδοση της KPMG στην εκτίμηση ότι η αγορά του αγγλικού πρωταθλήματος διαχειρίστηκε, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2016 με σύνεση και ορθή επιχειρηματική λογική αυτή την θεαματική αύξηση των εσόδων και κατά συνέπεια στην πρόβλεψη ότι το αγγλικό πρωτάθλημα θα παραμείνει, οικονομικά – επιχειρηματικά, σε ακμή.

Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των εσόδων το κατέγραψε η Bundesliga. Η γερμανική αγορά δεν έχει ακόμη καταφέρει να πετύχει πολύ υψηλές τιμές παραχώρησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά έχει επιτύχει να πουλάει πολύ ακριβά εντός Γερμανίας τα τηλεοπτικά της δικαιώματα. Η αύξηση στο σύνολο των εσόδων της όμως δεν οφειλόταν μόνο στην αύξηση του τηλεοπτικού εσόδου, αλλά και στην αύξηση των άλλων εμπορικών εσόδων (καλύτερες συμφωνίες για χορηγίες, καλύτερο merchandising, εμπορική ονοματοδοσία γηπέδων) που οφείλονταν στην αύξηση του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας ποδοσφαιρόφιλης κοινότητας για το γερμανικό πρωτάθλημα και το γερμανικό ποδόσφαιρο χάρη στις επιτυχίες της Εθνικής Ομάδας και στην Μπάγερν. Στη διάρκεια αυτής της 5ετίας η Bundesliga κατάφερε να γυαλίσει το πρωτάθλημά της, να το αναβαθμίσει, να κάνει πιο επιθετικό & ψυχαγωγικό το ποδόσφαιρο που παίζεται στα γήπεδά της και να φροντίσει για την – θεαματική – βελτίωση του τηλεοπτικού προϊόντος που παράγει, και στη διάρκεια της τελευταίας 2ετίας έχει ήδη αρχίσει να δρέπει τους πρώτους καρπούς αυτής της προσπάθειας. Το γεγονός ότι αυτή η αγορά έδειξε και το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης του κόστους των ομάδων της δείχνει ότι οι Γερμανοί ξοδεύουν μεν με σύνεση αλλά συνεχίζουν την επιθετική εμπορική πολιτική τους και επενδύουν το μεγαλύτερο μέρος του εσόδου προκειμένου να βελτιώσουν το “προϊόν”.

Την πιο προβληματική εικόνα εξακολούθησε να δείχνει, στη διάρκεια αυτής της 5ετίας, το ιταλικό πρωτάθλημα. Η δική του αύξηση στα έσοδα δεν ξεπέρασε το 17%, την ώρα που τα έξοδά του δεν ξεπέρασαν το 16%. Φυσικά σήμερα, χάρη στην νέα πραγματικότητα των τεσσάρων προκρατημένων εισιτηρίων απευθείας συμμετοχής στη φάση των ομίλων του επόμενου Champions League, η προοπτική της επόμενης 5ετίας φαντάζει πολύ καλύτερη και πιο αισιόδοξη. Τα κλεισμένα εισιτήρια είναι ο μαγνήτης που τραβάει τους νέους, Κινέζους, επενδυτές, και τα στελέχη της ιταλικής αγοράς προσδοκούν στην καλή εντύπωση που θα δημιουργήσει η φετινή SerieA τόσο στο επίπεδο του ανταγωνισμού για τον τίτλο (προσδοκία που στη δεδομένη στιγμή πάει να διαψευσθεί) όσο και στην άνοδο της ποιότητας του θεάματος προκειμένου να καταφέρουν να ανεβάσουν την τιμή πώλησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και να δημιουργήσουν συνθήκες ακμής για το πρωτάθλημα.

Πιο ανησυχητική είναι η εικόνα που δείχνουν τα αποτελέσματα αυτού του 5ετούς κύκλου ζωής του ισπανικού πρωταθλήματος. Η LaLiga ήρθε τρίτη σε ποσοστό αύξησης εσόδων (36%) και αύξησε τα έξοδά της κατά 31%. Η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και η δικαιότερη, υπέρ των μικρότερων, κατανομή των εσόδων οδήγησε στο θετικό αποτέλεσμα για αυτή την 5ετία, αλλά το ποσοστό της αύξησης των εσόδων δεν συνάντησε τις προσδοκίες της ισπανικής αγοράς. Αυτή η διαπίστωση μαζί με το αποτέλεσμα 5ετίας για Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, το οποίο δείχνει ότι η ποσοστιαία αύξηση των εσόδων (28% για την Μπάρτσα, 21% για τη Ρεάλ) ήταν πολύ μικρότερη από την αύξηση των εξόδων (59% για την Μπάρτσα, 31% για τη Ρεάλ) λειτουργούν ως καμπανάκι για την ισπανική αγορά και ειδικά για τους δύο μεγάλους συλλόγους, οι οποίοι βλέπουν την συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων να καταγράφουν πολύ μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση εσόδων συγκριτικά με την αύξηση των εξόδων τους. Οταν όλοι οι αγγλικοί σύλλογοι, εξαιρουμένης της Τσέλσι, είχαν θετικά οικονομικά αποτελέσματα, όπως και οι Γιουβέντους, Παρί, αλλά και η Μπάγερν, που δεν βγήκε “χαμένη”, οι δύο ισπανικοί σύλλογοι πρέπει να ανησυχούν για την επιχειρηματική δυναμική τους και την προοπτική τους.

Το πιο ενδιαφέρον από τα επιμέρους συμπεράσματα που προσφέρει αυτή η οικονομική μελέτη είναι το σχετικό με τις εταιρικές επιδόσεις των τεσσάρων συλλόγων που κατακτούσαν το Champions League στη διάρκεια αυτής της 5ετίας. Τα οικονομικά αποτελέσματα των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Τσέλσι και Μπάγερν δείχνουν ότι η κατάκτηση του Champions League, η οποία προφανώς απαιτούσε προηγουμένως γενναίες επενδύσεις για την βελτίωση του ρόστερ, και είχε εκ των υστέρων ως συνέπεια την καταβολή υψηλών ανταμοιβών – μπόνους στους πρωταγωνιστές και τις θεαματικές αυξήσεις αποδοχών σε νέα συμβόλαια, περισσότερο επιβαρύνει παρά “ελαφραίνει” τον ετήσιο ισολογισμό. Οι αναλυτές της ποδοσφαιρικής αγοράς όμως επιμένουν ότι η κατάκτηση ενός Champions League βαραίνει πάρα πολύ το brand name ενός συλλόγου και έχει μεγάλη θετική επίδραση στην οικονομία του, η οποία δεν φαίνεται μόνο στα αποτελέσματα της ίδιας ή της επόμενης χρονιάς αλλά σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.