25. Κάρλος Αλμπέρτο

Ο αρχηγός έδειξε τον δρόμο για μια νέα γενιά πλάγιων μπακ και πάντα έπαιζε με κομψό στυλ. Μπορούσε να παίξει τόσο έξω όσο και μέσα στις αμυντικές θέσεις και η ηγεσία του ήταν καθοριστική στη Βραζιλία που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1970. Ο Αλμπέρτο απόλαυσε επιτυχίες και δίπλα στον Πελέ στη Σάντος, όπου πέρασε οκτώ χρόνια και πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Βραζιλίας και πέντε του Σάο Πάουλο.

24. Ροναλντίνιο

Το χαμόγελο του, με τα μεγάλα δόντια του, τον έκανε ένα από τα πιο αναγνωρισμένα πρόσωπα του ποδοσφαίρου. Ο Ροναλντίνιο ήταν η σπάνια περίπτωση ενός ανθρώπου που μπορούσε να κάνει το απρόβλεπτο να μοιάζει κοινό στο γήπεδο. Ψηφίστηκε δύο φορές FIFA World Player of the Year και ήταν όντως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πλανήτη στα μισά της προηγούμενης δεκαετίας. Αν το μεγαλείο μπορούσε να μετρηθεί με την χαρά, ο Ροναλντίνιο θα άφηνε σε απόσταση τους άλλους στα πέντε του χρόνια στη Μπαρτσελόνα, όπου πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα και το Champions League. Θα έκανε κάτι παρόμοιο αργότερα με την Ατλέτικο Μινέιρο, με την οποία κατέκτησε το Copa Libertadores.

23. Εουσέμπιο

Ενας σκόρερ πριν την εποχή του, αλλά και ένας αθλητής έξω από τα συνηθισμένα. Ο Εουσέμπιο ήταν γνωστός ως ο τέλειος συνδυασμός ταχύτητας και ικανότητας. Θεωρούμενος ο πρώτος σπουδαίος ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε στην Αφρική, έφυγε από τη Μοζαμβίκη στα τέλη των 50's για να πάει στη Μπενφίκα. Από το 1960 ως το 1975 κατέκτησε 11 πρωταθλήματα, ένα Πρωταθλητριών και είχε μέσο όρο περισσότερο από ένα γκολ άνα παιχνίδι σε έξι διαφορετικές σεζόν. Αν και η Πορτογαλία αποκλείστηκε στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1966, κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι και -μέχρι την άνοδο του Κριστιάνο Ρονάλντο- ήταν αναμφισβήτητα ο σπουδαιότερος Πορτογάλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.

22. Λεβ Γιασίν

Ντυμένος στα μαύρα από την κορυφή ως τα νύχια, ο Γιασίν ήταν ο πιο επιβλητικός από τους τερματοφύλακες. Καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος ξεκίνησε, δεν υπήρχε καμία περίπτωση η «μαύρη αράχνη» να απαξιωθεί σαν σοβιετικό προϊόν από τον δυτικό Τύπο. Μπροστά από την εποχή του, ο Γιασίν έβγαινε από τη γραμμή του για να σταματάει φάσεις, έστελνε μακριά την μπάλα και έδινε οδηγίες στους αμυντικούς του. Ο θρύλος λέει ότι απέκρουσε περισσότερα από 150 πέναλτι στην καριέρα του, την οποία πέρασε όλη στη Ντιναμό Μόσχας.

21. Ρομάριο

Ο Βραζιλιάνος ήταν ένας κοντός, φονικός στράικερ με εξαιρετικό κλειστό κοντρόλ και άψογη ικανότητα στο τελείωμα. Οταν ήταν σε θέση για γκολ, βασικά, ο τερματοφύλακας ήταν καταδικασμένος. Η καριέρα του Ρομάριο τον πήγε από την Βάσκο Ντα Γκάλα στην Αϊντχόφεν και από εκεί στην Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ. Ηταν παραγωγικός όπου κι αν πήγε, αλλά όχι πάντα εύκολος στη διαχείρηση λόγω της δυναμικής προσωπικότητας του (και της πεποίθησης του ότι έπαιζε την καλύτερη μπάλα όταν ξενυχτούσε). Γενικά, όμως, άξιζε κάθε "ταλαιπωρία" και οι επιδόσεις του για τη Βραζιλία είναι υπέροχες. Τα 55 γκολ σε 70 συμμετοχές τον φέρνουν πίσω μόνο από τον Πελέ και τον Ρονάλντο στη λίστα με τους κορυφαίους σκόρερ της Σελεσάο.