30. Λόταρ Ματέους

Μέσος που έκανε τα πάντα, συνδύαζε το άγριο με την φινέτσα, χωρίς να συμβιβάζεται σε κανένα από αυτά, ο Ματέους ήταν μια ασταμάτητη παρουσία στο μηχανοστάσιο που περιγράφηκε από τον Ντιέγκο Μαραντόνα ως ο σκληρότερος αντίπαλος του. Η κορυφή του ήταν σαν το poster-boy της γερμανικής κυριαρχίας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στα τέλη των 80's και αρχές των 90's, εποχή στην οποία ο ίδιος κατέκτησε 13 τίτλους σε συλλόγους, μετάλλια σε Μουντιάλ και Euro, συν -για να τα περιβάλει όλα αυτά- την Χρυσή Μπάλα του 1990.

29. Ραϊμόν Κοπά

Ενας ευέλικτος playmaker, ο γιος Πολωνών μεταναστών έγινε σύντομα ο Γάλλος ήρωας του Stade de Reims, συνεργαζόμενος τέλεια με τον Ζιστ Φοντέν. Μια επιβλητική επίδειξη της Γαλλίας επί της Ισπανίας (η Marca τον ονόμασε Μικρό Ναπολέων) κέρδισε την προσοχή των ανθρώπων της Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία, δίπλα στον Πούσκας, κατέκτησε τρία Πρωταθλητριών. Η δεύτερη θητεία του στη Ρεμς ήταν επίσης γεμάτη επιτυχίες, με τον Κοπά να προσθέτει άλλα δύο πρωταθλήματα στη μεγάλη σύλλογη του.

28. Σόκρατες

Ισως ο τελευταίο μποέμ είδωλο στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ένας βαθύς στοχαστής σε όλους τους τομείς της ζωής και ένας τρομερός μέσος για μία από τις σπουδαιότερες ομάδες που παρουσίασε ποτέ η Βραζιλία. Παιδίατρος παράλληλα, ήταν εξαιρετικά προικισμένος και μπορούσε να διαβάσει το παιχνίδι πιο γρήγορα από οποιονδήποτε. Ηταν αυτός που έκανε σήμα κατατεθέν του την πάσα με τακουνάκι χωρίς να βλέπει, με τον Πελέ να λέει κάποτε ότι ο Σόκρατες θα μπορούσε να παίξει καλύτερα πηγαίνοντας προς τα πίσω, σε σχέση με τους περισσότερους που θα πήγαιναν μπροστά. Εκτός γηπέδου, αμφισβήτησε την στρατιωτική κυβέρνηση της Βραζιλίας και ηγήθηκε του δημοκρατικού κινήματος.

27. Μπόμπι Μουρ

Το ίνδαλμα του αγγλικού ποδοσφαίρου, αυτός που παραμένει φρορός έξω από το Wembley 24 χρόνια μετά τον θάνατο του. Ο θρύλος της Γουέστ Χαμ Μουρ ήταν ένας ήρωας παραμυθιού για το άθλημα, κερδίζοντας την αθανασία σηκώνοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, γνωστός επίσης και ως ένας gentleman του παιχνιδιού. Ενα κεντρικός αμυντικός μπροστά από την εποχή του, παραμένει ως σήμερα το κριτήριο με το οποίο κρίνονται όλοι οι Αγγλοι αμυντικοί. Ο Πελέ ακόμη τον αναφέρει ως τον καλύτερο αμυντικό που αντιμετώπισε και ποτέ δεν σταμάτησε να εκθειάζει την ανθρώπινη ποιότητα του Μουρ.

26. Βαλεντίνο Ματσόλα

«Capitano Valentino... Εμπνευσμένος, εκκεντρικός, περίεργος, ομιλητικός, πικρός», ήταν τα λόγια με τα οποία ο Ιταλός δημοσιογράφος Nino Nutrizio περιέγραψε τον επιθετικό μέσο που έχασε την ζωή του στην αεροπορική τραγωδία του 1949 που έσβησε την θρυλική Grande Torino. Στα πέντε του χρόνια στο Τορίνο κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και έβαλε 102 γκολ. Γνωρίζοντας καλά την αξία του, ο Ματσόλα συχνά ζητούσε περισσότερα λεφτά και τσακωνόταν με τους συμπαίκτες του, αλλά ο πρόεδρος Νόβο πάντα στήριζε τον αρχηγό Βαλεντίνο, βασικά επειδή ήταν ανεκτίμητος. Το 1946-47 έβαλε, ως χαφ, 29 γκολ, έξι περισσότερα από τον επόμενο.