Είναι προπονητής για λιγότερο από δύο χρόνια και έχει κατακτήσει όσα Champions League έχουν οι Μουρίνιο, Φέργκιουσον και Γκουαρδιόλα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ένα αίνιγμα. Και ένας winner. Υπάρχει μία αίσθηση στην Ρεάλ Μαδρίτης ότι δεν κατάκτησε χάρη σε αυτόν τους δύο τίτλους στο CL και το πρώτάθλημα Ισπανίας. Δεν έχει φέρει στο ποδόσφαιρο κάτι καινούριο, όπως έκανε ο Γκουαρδιόλα. Δεν επιβάλλεται όπως ο Φέργκιουσον, ούτε είναι τόσο σκληρός όπως ο Μουρίνιο. Κάποιοι λένε ότι είναι τυχερός και ότι έχει την ευλογία να έχει στα χέρια του top-class παίκτες. Σίγουρα, ο οποίοσδήποτε μπορεί να κάνει double με την Ρεάλ Μαδρίτης. Πριν τον Ζιντάν, οι Merengues δεν είχαν κάνει κάτι ανάλογο από το 1958. Εχοντας 18 μήνες στη δουλειά, έγινε ο πρώτος, μετά τον Αρίγκο Σάκι, που κατακτά δύο σερί φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Κανένας δεν το είχε καταφέρει αυτό εδώ και 27 χρόνια. Οπότε ο Ζιντάν κάτι έκανε σωστά.

Ενα κομμάτι αυτή της αβεβαιότητας, έχει να κάνει με τις απαιτήσεις που υπάρχουν στην Ρεάλ. Ενα άλλο είναι ο ίδιος ο Ζιντάν. Ηρεμος και ταπεινός, είναι ο κύριος που θέλουν στην Ρεάλ, ενώ την ίδια στιγμή δεν θέλει να πάρει τα εύσημα ή να εξηγήσει την τακτική του. Οταν πήρε τη δουλειά τον Ιανουάριο του 2016 δεν είχε τίποτα να δείξει σαν προπονητής αλλά μόνο σαν σύμβουλος, διευθυντής και βοηθός προπονητή στον Κάρλο Αντσελότι. Το cv του είχε επίσης μια καταστροφική σεζόν με την Castilla. Τώρα ο Ζιντάν έχει στα χέρια του καλύτερους παίκτες. Αυτό που χρειάζονται δεν είναι ένας στρατηγός αλλά κάποιος που θα κρατήσει τα πράγματα στη σωστή ισορροπία. Ενας ψυχολόγος και διπλωμάτης που καταλαβαίνει τι γίνεται στα αποδυτήρια και τη δύναμική που υπάρχει εκεί μέσα.

Οι ενδείξεις ήρθαν αμέσως. Ο Ζιντάν έλαμψε μπροστά στις κάμερες, διατήρησες την παράδοση του συλλόγου να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο και να κατακτά μεγάλους τίτλους. Σαν πολιτικός, είπε τα πράγματα που ο κόσμος ήθελε να ακούσει. Αντίθετα με έναν πολιτικό, κράτησε τις υποσχέσεις του. Το ταλέντο του, φάνηκε τη δεύτερη σεζόν. Στους πρώτους του έξι μήνες, το club απλά πήρε ώθηση μετά την αποχώρηση του Ράφα Μπενίτεθ. Η αλλαγή έπαιξε τον ρόλο της, όπως και η τύχη. Ομως ο Ζιζού κατάφερε να φέρει ισορροπία στο club παίρνοντας αποτελέσματα. Οταν η Ρεάλ βρισκόταν πίσω, η never-say-die νοοτροπία κράτησε την ομάδα ενωμένη και ήρεμη. Η πνευματική δύναμη ήταν το πιο σημαντικό μυστικό του Γάλλου, ο οποίος κράτησε από τον Κάρλο Αντσελότι το ότι η σχέση με τους παίκτες είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε μία ομάδα. Και στην Ρεάλ, όσο πιο καλά πηγαίνει αυτό, τόσο πιο μακριά θα σε πάει μια ομάδα γεμάτη ταλέντο.

Ο Ζιντάν έδειξε επίσης ότι μπορεί να έφαρμόσει μεγάλο rotation. Κανοντας ακόμα και εννιά αλλαγές, άφησε τη δεύτερη ομάδα για να παίζει τους αγώνες εντός των συνόρων και νίκησε αντιπάλους όπως Ατλέτικο, Μπάγερν, Γιουβέντους στο Champions League. Το πιο σημαντικό πράγματα στον σχεδιασμό του ήταν η απόφαση να ξεκουράσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο φινάλε της σεζόν 2016-17, κάτι που έφερε 16 γκολ στα τελευταία 10 παιχνίδια από τον Πορτογάλο. Στην πορεία έγινε σαφές ότι ο Ζιζού έχει προσαρμόσει το στιλ του στον Αντσελότι.

Ισως επίσης μοιάζει στον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος επίσης κατέκτησε με τους Blancos δύο Champions League. Οπως ο Ζιντάν, ο Ντελ Μπόσκε ήταν πρώην μέσος της Ρεάλ και πρώην προπονητής της Castilla. Οπως ο Ζιντάν, είχε στα χέρια του μια ομάδα με Galacticos και έκανε τα πράγματα να μοιάζουν εύκολα. Οταν ο Ντελ Μπόσκε αποχώρησε το 2003, η Ρεάλ δεν κατέκτησε τίποτα τα επόμενα τρία χρόνια και μόνο τότε εκτίμησαν όλοι τη δουλειά που έκανε. Κάτι ανάλογο δεν χρειάζεται να γίνει με τον Ζιντάν για να πάρει αυτά που του αξίζουν...