10. Πέτερ Μπόσζ
Οταν ο 53χρονος πρώην προπονητής της Φίτεσε Πέτερ Μποσζ προσλήφθηκε στον Αγιαξ, αντιμετωπίστηκε με κυνισμό, σκεπτικισμό, ακόμη και με αντιδράσεις. Πολλά από τα πιο φανατικά γκρουπ στο Αμστερνταμ, ακόμη και ένα από τα επίσημα αναγνωρισμένα γκρουπ οπαδών, εξέφρασαν δημοσίως την δυσαρέσκεια τους για το γεγονός ότι είχαν στο τιμόνι της ομάδας έναν άνθρωπο που είχε συνδεθεί με την εχθρό Φέγενορντ. Ενα χρόνο μετά, είναι αστείο το πώς ο πρώην άνθρωπος της Φέγενορντ κατάφερε να φέρει ένα στυλ παιχνιδιού που είναι πολύ πιο κοντά στις μέρες δόξας του Αγιαξ, σε σχέση με ό,τι κατάφερε ο προκάτοχος του, ένας άνθρωπος 100% του Αγιαξ, ο Φρανκ Ντε Μπουρ, σε 4,5 χρόνια. Εκανε τους οπαδούς να γοητευτούν, να ενθουσιαστούν και να ταυτιστούν ξανά με το θρυλικό τους κλαμπ.

Ο Μποσζ πάντα ήταν μια... μη τυπική προσωπικότητα. Ως ένας σκληρός αμυντικός μέσος στα χρόνια του ως ποδοσφαιριστής, στην προ-Μποσμάν εποχή, αναλάμβανε να διαπραγματευτεί μόνος του τα συμβόλαια του ώστε κανένα κλαμπ να μην μπορεί να τον δέσει χωρίς την θέληση του. Οταν η Φίτεσε το αρνήθηκε αυτό, επέλεξε να πάει σε ένα ερασιτεχνικό σωματείο, το AGOVV, δουλεύοντας για να φτάσει στην κορυφή. Κάτι που πέτυχε όντως, παίζοντας έξι σεζόν με την Φέγενορντ και όντας μέλος της εθνικής Ολλανδίας για το Euro 1992.

Μία κακή θητεία ως τεχνικός διευθυντής της Φέγενορντ έκοψε στη μέση δύο επιτυχημένες θητείες ως προπονητής της Χέρακλες, κατά τη διάρκεια των οποίων κέρδισε πρώτα την άνοδο και μετά ακόμη και την έξοδο στην Ευρώπη. Το 2013, ο Μποσζ ανέλαβε την Φίτεσε και πέρασε 2,5 χρόνια στο Αρνεμ, πριν τον 18μηνο... ανεμοστρόβιλο που τον έστειλε από την Φίτεσε στη Μακάμπι, στον Αγιαξ και τώρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Ο Μποσζ, παρά το παρελθόν του στη Φέγενορντ, υπήρξε φανατικός θαυμαστής του Γιόχαν Κρόιφ από πιτσιρικάς και ως ποδοσφαιριστής της Φίτεσε είχε και εισιτήριο διαρκείας του Αγιαξ. Οταν ήταν μέλος της εθνικής Ολλανδίας για το Euro 1992, όπου προπονητής ήταν ο θρυλικός Ρίνους Μίχελς, λέγεται ότι έτρεχε στο δωμάτιο του μετά τις "συσκέψεις" της ομάδας ώστε να γεμίσει το σημειωματάριο του με όσα είχε αναλύσει ο προπονητής του στην προετοιμασία για τον αγώνα. Από νεαρή ηλικία ο Μποσζ ήξερε ότι ήθελε να γίνει προπονητής. «Ποτέ δεν κράτησα κρυφό ότι θέλω να προπονήσω ένα top club. Επαιζα, άλλωστε, σε μια τοπ ομάδα, όπως η Φέγενορντ. Κλήθηκα και στην εθνική Ολλανδίας», έχει πει. «Ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου όμως ως έναν πραγματικά τοπ ποδοσφαιριστή, απλά δεν ήμουν αρκετά καλός για αυτό. Ως προπονητής όμως, ελπίζω να φτάσω στην κορυφή».

Η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα που κατέκτησε τα πάντα το διάστημα 2009-11 παραμένει μία από τις ιδανικές ομάδες του Μποσζ, όπως η εθνική Ολλανδίας του Μουντιάλ 1974, ειδικά με την εκπληκτική ενέργεια τους και το ασφυκτικό πρέσινγκ. Μεταφέροντας το αυτό στη δική του φιλοσοφία, ο Μποσζ επιμένει ότι η μπάλα πρέπει να κινείται παντού και οι παίκτες πρέπει να κάνουν μόνο κοντινά σπριντ. Επέβαλε, επίσης, τον "νόμο των πέντε δευτερολέπτων" στο πρέσινγκ. Από την στιγμή που αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται βασικά για να μεταφερθεί μια ομάδα από την επιθετική φάση στην αμυντική από την στιγμή που χάνει την μπάλα, το ιδανικό είναι να τους χτυπήσεις σε αυτό το διάστημα μετάβασης, όταν είναι πιο ευάλωτη και αποσυνδεδεμένη. Ετσι, οι παίκτες του πρέπει να πιέσουν ψηλά και δυνατά από την στιγμή που χάνουν την μπάλα, στοχεύοντας στο να την κερδίσουν ξανά μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα.

Ο Μποσζ σχεδιάζει πάνω στις παλιές αλλά καθοριστικές αρχές του Total Football και εξηγεί την σημασία του χώρου στους παίκτες του. Οταν έχεις την μπάλα, μεγαλώνεις το γήπεδο όσο το δυνατόν περισσότερο και ανοίγεις τον αντίπαλο. Οταν χάνεις την μπάλα, δεν υποχωρείς αλλά συρρικνώνεσαι για να σχηματίσεις ένα συμπαγές σύνολο που θα αποτρέψει τον αντίπαλο να προχωρήσει. Είναι ο υψηλός ρυθμός, το πρέσινγκ ψηλά, αυτό το ποδόσφαιρο που έφερε ξανά την αύρα του Αγιαξ που λείπει για πολλά χρόνια. Χρειάστηκε όντως χρόνος για να δέσουν τα γρανάζια και να αρχίσουν να γυρίσουν, αλλά από την στιγμή που το έκαναν, ο Αγιαξ ήταν υπερβατικός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί οπαδοί, ακόμη και αυτοί που ήταν αντίθετοι στην πρόσληψη του, διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι το «Bosz project» στον Αγιαξ έπρεπε να έρθει σε ένα πρόωρο τέλος.

Βλέποντας το από απόσταση, φαίνεται πολύ λογικό για έναν προπονητή του Αγιαξ το να θέλει να πάει σε ένα κλαμπ με περισσότερες δυνατότητες και σε ένα πιο δύσκολο πρωτάθλημα, όπως η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Παρ' όλα αυτά, η εσωτερική ρήξη με τους βοηθούς του που φάνηκε να προκαλεί την φυγή του, έκανε την αποχώρηση του ελαφρώς πιο δραματική. Ο Μποσζ έχει επικριθεί για το γεγονός ότι είναι πεισματικά ιδεαλιστής με το ποδόσφαιρο του, κάτι που έχει συμβεί και με τους Γκουαρντιόλα και Κρόιφ επίσης. Κι όμως, η αλήθεια βλέποντας κανείς το βιογραφικό του, είναι ότι παρά το καταπληκτικό θέαμα που μπορούν να προσφέρουν οι ομάδες του, ακόμη δεν έχει κατακτήσει κάποιο μεγάλο τρόπαιο ως προπονητής.

Με την Ντόρτμουντ, ο Μποσζ έχει τώρα μια ομάδα με τα ίδια συστατικά που ο δικός του Αγιαξ χρειάστηκε για να παίξει όπως μπορούσε: Νεαρό ταλέντο, θέληση να παίξουν με και χωρίς την μπάλα, ικανότητα να σκεφτούν γρήγορα. Το αν θα καταφέρει να κοντράρει σοβαρά την Μπάγερν Μονάχου στη νέα σεζόν και το αν θα προχωρήσει μέχρι τις τελευταίες φάσεις στην Ευρώπη, θα είναι ένα αναπόσπαστο νήμα αυτής της αφήγησης - της ιστορίας ενός προπονητή που βλέπει την καριέρα του να απογειώνεται.