Ο Αντσελότι θέλει να τραγουδήσει τον ύμνο του Champions League, αλλά πρέπει η Μπάγερν να του δώσει περισσότερα “βιολιά"

Το βράδυ του Σαββάτου βρήκε τον Κάρλο Αντσελότι να κάνει ντουέτο με την Anastacia για να τραγουδήσει το I belong to you, παίρνοντας τη θέση του Eros Ramazzotti, σε ένα τραγούδι που, όπως ο ίδιος έγραψε στον λογαριασμό του στο instagram, του αρέσει πολύ. Σαφές το μήνυμα προς την Μπάγερν από τον Ιταλό προπονητή, ο οποίος νιώθει ότι έχει πλήρως προσαρμοστεί στη γερμανική πραγματικότητα του ποδοσφαίρου και – κυρίως αυτό – ότι έχει εξοικειωθεί με τη φύση και τις ιδιαιτερότητες του συλλόγου και, συνεπώς, είναι πιο έτοιμος για να την φτάσει μέχρι τον τελικό του επόμενου Champions League. Καλά όλα αυτά, αλλά προηγουμένως πρέπει κανείς να απαντήσει στην ερώτηση σχετικά με το αν αυτή που έκλεισε ήταν μια καλή, μια μέτρια ή μια κακή σεζόν για τον Ιταλό προπονητή στη Μπάγερν.

Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να λάβει υπόψη του ο παρατηρητής προτού προχωρήσει στην επεξεργασία των δεδομένων ώστε να φτάσει σε συμπέρασμα. Τι ζητούσε η Μπάγερν τον καιρό που επέλεγε τον Αντσελότι για τη διαδοχή του Πεπ Γκουαρδιόλα; Εναν προπονητή που να την πείθει για την ικανότητά του να την βάλει σε καλύτερη θέση στο ευρωπαϊκό προσκήνιο, δηλαδή να την οδηγήσει μέχρι τον τελικό, με προσμονή κατάκτησης του Champions League. Κι αν κανείς απομονώσει αυτό το κριτήριο στην επιλογή, ο Αντσελότι τον πέρασε αυτόν τον πήχη. Διότι μπορεί να αποκλείστηκε στην φάση των 8, αλλά σε αυτές τις παρτίδες με τη Ρεάλ και ειδικότερα στη ρεβάνς της Μαδρίτης ο Αντσελότι έδειξε μια Μπάγερν που έβγαλε αξία αρκετή για πρόκριση. Εκείνη η εικόνα είναι που “κράτησε” τον Ιταλό και του αγόρασε το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας στην επόμενη σεζόν με τους Βαυαρούς. Αυτή η εικόνα, η οποία ήρθε να προστεθεί στα καλά δείγματα ποδοσφαίρου που παρουσίασε η Μπάγερν εντός 2017, δηλαδή όσο πλησίαζε προς την Ανοιξη, λειτούργησε προς την υψηλή κοινωνία του κλαμπ αλλά και προς την κοινωνία των οπαδών ως επιβεβαίωση της ορθότητας της επιλογής που έγινε για την “μετά Γκουαρδιόλα” εποχή.

Τι φαίνεται ότι έψαχνε η Μπάγερν; Μια νεότερη έκδοση του Γιουπ Χάινκες, δηλαδή έναν προπονητή στον οποίο θα παρέδιδε τα υλικά της δικής της επιλογής και θα του τα εμπιστευόταν για να συναρμολογήσει μια έκδοση ικανή να πρωταγωνιστήσει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Σε αυτό το πεδίο η κρίση δεν είναι αρνητική για τον Αντελότι. Μπορεί να έχασε την πρωτιά στον όμιλο, αλλά χρύσωσε το χάπι με τις δύο “πεντάρες” επί της Αρσεναλ. Κι όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την Κάτοχο του Champions League 2016 η Μπάγερν αποκλείστηκε δίχως να πληγωθεί, αφού η λήξη της ρεβάνς τη βρήκε με την πίστη ότι της άξιζε η πρόκριση. Η Μπάγερν δεν ένιωσε φτωχή, και αυτό, όπως αποδεικνύεται, της ήταν αρκετό στην πρώτη σεζόν της ζωής της με τον Αντσελότι.

Μέχρι εδώ καλά. Οι υπόλοιπες αναγνώσεις της ιστορίας της σεζόν '16-'17 όμως δεν οδηγούν σε τόσο καλά συμπεράσματα σχετικά με το επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών του Αντσελότι προς την Μπάγερν. Στην Bundesliga η Μπάγερν δεν πέτυχε τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο: κατέκτησε έναν τίτλο που δεν διεκδίκησε ουδείς άλλος. Η φανέλα της Λειψίας ήταν πολύ ελαφριά για να δημιουργήσει πραγματικό άγχος στους Πρωταθλητές, και από τη στιγμή που η Ντόρτμουντ έδειξε αδυναμία να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με την προώθηση και ανάδειξη νεαρών ποδοσφαιριστών, στην πρώτη σεζόν του Τόμας Τούχελ στο Champions League, η δουλειά για την Μπάγερν απλοποιήθηκε. Στο Κύπελλο η Μπάγερν, η οποία τότε ζούσε ακόμη επηρεασμένη από τον αποκλεισμό της από το Champions League, έπαθε τη ζημιά του 2-3 από την Ντόρτμουντ στο Μόναχο, με συνέπεια να κλείσει μια σεζόν με ένα τρόπαιο. Αν ο Αντσελότι κρινόταν με μέτρο τα τρόπαια που κατέκτησε στην πρώτη του σεζόν, ο απολογισμός θα ήταν αρνητικός. Του παρέδωσαν μια έκδοση με δύο τρόπαια, που ερχόταν από νταμπλ, και σήμερα κλείνει τη σεζόν με ένα.

Εκτός από λιγότερα τρόπαια, ο Αντσελότι έχει να δείξει και λιγότερους νέους παίκτες. Ή, πιο σωστά, ο Ιταλός δεν έχει να δείξει νέους παίκτες, διότι ούτε προώθησε – ανέδειξε, ούτε εξέλιξε κάποιον εκ των παικτών που βρήκε στη Μπάγερν. Η σεζόν ήταν “βήμα προς τα πίσω” για τον Τζόσουα Κίμιχ και τον Κίνγκσλεϊ Κομάν, ο Ρενάτο Σάντσες βρέθηκε μόλις 6 φορές στο βασικό σχήμα στο γερμανικό πρωτάθλημα, δεν υπήρξε ουδείς από την δεύτερη ομάδα που να πήρε ευκαιρίες, και κάπως έτσι η Μπάγερν ούτε δημιούργησε νέες υπεραξίες ούτε μεγάλωσε τις υπάρχουσες. Εναν χρόνο μετά από την αποχώρησή του από το Μόναχο, ο Γκουαρδιόλα μοιάζει να ήταν η εξαίρεση στον κανόνα που ακολουθεί η Μπάγερν να βασίζεται σε έτοιμους ποδοσφαιριστές. Και σε αυτή τη διαπίστωση κρύβεται και η μεγαλύτερη ανησυχία σε σχέση με το άμεσο μέλλον του κλαμπ και όχι μόνο: η Μπάγερν αποχαιρετά τον Φίλιπ Λαμ και τον Τσάμπι Αλόνσο, βλέπει τον Φρανκ Ριμπερί στα κλεισμένα 34 του να κλείνει μια σεζόν με μόλις 14 παρουσίες στο βασικό σχήμα στην Bundesliga και τον Αριεν Ρόμπεν, που θα κλείσει τα 34 τον Ιανουάριο, να χάνει επίσης έναν σημαντικό αριθμό αγώνων λόγω τραυματισμών. Ολα αυτά δημιουργούν μια παραπάνω από μεγάλη ανάγκη για την Μπάγερν να προσθέσει προσωπικότητες με παραστάσεις και εγωισμό πρωταθλητισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο αν θέλει να αγοράσει το δικαίωμα να απαιτεί από τον εαυτό της να φτάσει με τον Αντσελότι στον τελικό του επόμενου Champions League. Διότι σήμερα, με δεδομένες τις δύο αποχωρήσεις και δεδομένη τη φθορά που προκαλεί η πάροδος του χρόνου στους “Ρομπερί”, το ρόστερ της Μπάγερν δεν πληροί τις προδιαγραφές Αντσελότι για διεκδίκηση του επόμενου Champions League.

Ο Αντσελότι ζητάει ποιότητα και προσωπικότητες. Το έκανε στην τελευταία δημόσια τοποθέτησή του με την αφορμή του δημόσιου αποχαιρετισμού στον Λαμ και τον Αλόνσο. Οι insiders της ζωής της Μπάγερν αναφέρουν ότι ο Ιταλός έχει εξηγήσει στον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και τον Ούλι Χένες ότι ο Κομάν και ο Ντάγκλας Κόστα δεν είναι επαρκείς εναλλακτικές των Ρόμπεν & Ριμπερί για μια ομάδα που θέλει να κατακτήσει το Champions League και ότι ο Σάντσες και ο Κίμιχ δεν τον έχουν πείσει ότι μπορούν να καλύψουν το κενό του Τσάμπι Αλόνσο. Σε όλη τη σεζόν ο Ιταλός έδειξε ότι ο Κίμιχ δεν του “κάνει” για διάδοχος του Λαμ στο δεξί άκρο. Η Μπάγερν για την ώρα έχει αποκτήσει δύο παίκτες που έδειξαν καλά πράγματα στην τρελή πορεία της Χόφενχάιμ υπό τον Νάγκελσμαν, τον αμυντικό Νίκλας Σούλε και τον αμυντικό χαφ των 7 ασίστ Σεμπάστιαν Ρούντι, αλλά ποιος μπορεί να έχει από αυτούς την απαίτηση να κάνουν τη διαφορά στο Champions League με την Μπάγερν;

Προφανώς οι Νόιερ, Χάβι Μαρτίνεθ, Χούμελς, Αλάμπα, Μπόατενγκ, Τιάγκο, Βιδάλ, Μίλερ, Λεβαντόφσκι και οι Ρόμπεν, Ριμπερί είναι εγγυητές της συνέχειας. Η Μπάγερν όμως χρειάζεται να προσθέσει σε αυτούς αρκετή, και σε αριθμούς, ποιότητα και προσωπικότητα αν θέλει να νιώθει ότι έχει βάλει τις προδιαγραφές για να μην συμπληρώσει τον επόμενο Μάιο μια πενταετία μακριά από τους τελικούς του Champions League. Αν προσθέσει έτοιμους παίκτες στο ρόστερ, μπορεί να περιμένει ότι ο Αντσελότι θα τηρήσει την παράδοσή του και θα φορμάρει την επόμενη άνοιξη την Μπάγερν για να την φτάσει μέχρι το τέλος του Champions League. Αν όμως σκοπεύει να συνεχίσει τις μεταγραφές όπως τις άρχισε και να μην προσθέσει πολλές έτοιμες, επιπέδου Champions League, επιλογές, η Μπάγερν θα περιμένει από τον Αντσελότι να κάνει κάτι που δεν της έδειξε φέτος. Θα του ζητήσει να οδηγήσει ποδοσφαιριστές σε υπερβάσεις, ενώ φέτος δεν υπήρξε ούτε ένα τέτοιο παράδειγμα. Θα του ζητήσει να φτιάξει μια ομάδα, της οποίας η ομαδική τεχνική θα υπερβεί την ατομική τεχνική, ενώ φέτος δεν της έδειξε ούτε ένα τέτοιο παράδειγμα ο Αντσελότι.

Αποχαιρετώντας τον Λαμ και τον Τσάμπι Αλόνσο, η μηχανή της Μπάγερν έχει χάσει σε κυβικά. Αν δεν προσθέσει κυβικά, δεν θα μάθει ποτέ αν ο οδηγός της είναι ικανός να δει πρώτος την καρό σημαία στην πίστα του επόμενου Champions League, και ο ερχόμενος Μάιος θα τη βρει να χτυπάει το κεφάλι της που δεν “έκλεψε” τον Νάγκελσμαν από την Χόφενχάιμ, ειδικά μάλιστα αν το έχει προλάβει άλλος μεγάλος σύλλογος αυτό το παιδί θαύμα της προπονητικής.