Ετσι γυάλισε το ασημικό η Ρεάλ

Μπορούσε να συνεχίζει να νικάει, ακόμα και όταν δεν ήταν στη βραδιά της και δεν έπαιζε καλά. Οποιος είχε την διάθεση και το χρόνο να παρακολουθήσει κάπως πιο προσεκτικά όλη τη σεζόν της, θα θυμηθεί ότι η ομάδα του άφηνε μονίμως εκείνη την περίεργη αίσθηση που έχουν οι winners. Και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι θα έπαιρνε το οποιοδήποτε παιχνίδι έστω και στις καθυστερήσεις, ακόμα και όταν ήταν πίσω στο σκορ μέχρι λίγο πριν το φινάλε. Και τούτο είναι το μεγαλύτερο κανονάκι που μπορεί να πιστωθεί ο Ζινεντίν Ζιντάν αναφορικά με συνεισφορά του στον θρίαμβο. Και μαζί με τον κόουτς είναι η εκπληκτική φυσική κατάσταση, η εμπειρία, ο χαρακτήρας στα δύσκολα και το βάθος στο ρόστερ, που συγκαταλέγονται στα κλειδιά που οδήγησαν στο 33ο πρωτάθλημα.

Αυτό που έκανε σε κάποιες άσχημες εμφανίσεις της η φετινή ομάδα, το έχω ξαναδεί μόνο από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Αλεξ Φέργκιουσον. Σε καίριες στιγμές εμφανίστηκε ο Σέρχιο Ράμος για να σώσει την κατάσταση. Η ισοφάριση στο «Καμπ Νόου», το νικητήριο με την Χιχόν στις καθυστερήσεις, όπως ακριβώς συνέβη και με την Λα Κορούνια ή την Μπέτις ελάχιστα πριν το 90'. Το θέμα όμως δεν ήταν ο αρχηγός της μόνο. Σου δινόταν η εντύπωση πως κάποιος θα βρισκόταν να το βάλει στα δύσκολα. Εκείνος απλά ήταν ο μπροστάρης και ο τύπος που εμφανιζόταν στα πιο ζόρικα. Μόνο που αντιπροσώπευε όχι μονάχα το προσωπικό του πάθος, αλλά τον γενικότερο χαρακτήρα αυτού του «δεν το χάνουμε» πνεύματος που έχει ριζώσει σε τόσο σύντομο διάστημα ο Ζιζού.

Η δική του Ρεάλ έτρεχε μέχρι την έσχατη στιγμή. Οταν οι άλλοι κουράζονταν, ήταν που εκείνη έβγαζε τον πιο νευρικό της χαρακτήρα και επειδή ακριβώς είχε κουράγια και τρεξίματα, έδειχνε πάντα εκεί στο τέλος ακόμα καλύτερη. Ακόμα και τους πάρα πολλούς τραυματισμούς και ειδικά στην άμυνα, κατάφερε να υπερκαλύψει με τα τρεξίματα, την κατάθεση ψυχής και πάντα δείχνοντας πόσο καλά είχε δουλέψει ο Ζιντάν στην πρώτη κανονική και ολόδική του προετοιμασία.

Σε μία αγωνιστική περίοδο όπου η επιθετική γραμμή αυτή καθ' αυτή βρέθηκε σε χαμηλότερο επίπεδο των προσδοκιών, οι Μερένγκες έβαλαν 106 γκολ στην La Liga και για πρώτη φορά στην ιστορία τους βρήκαν δίχτυα και στις 38 αγωνιστικές. Και αυτά, με τον Κριστιάνο να βάζει τα λιγότερα του στα χρόνια του στην Μαδρίτη (25 σε 29 αγώνες), τον Μπενζεμά να δέχεται μονίμως κριτική και να χάνει πολλά άχαστα, σκοράροντας μόλις 11 στο πρωτάθλημα και τον Μπέιλ να είναι περισσότερο στα πιτς παρά στο χορτάρι.

Σέρχιο Ράμος, Μαρσέλο, Κρόος (63 πάσες κλειδιά, 12 ασίστ, 1.793 σωστές πάσες) ήταν οι καλύτεροι, με τους Μόντριτς, Καρβαχάλ, Καζεμίρο ν' ακολουθούν και τους Κέιλορ Νάβας, Ισκο να έχουν σκαμπανεβάσματα, μα τρομερή συμβολή στην τελική ευθεία της σεζόν. Ειδικά ο τελευταίος αποδείχτηκε ο τέλειος game-changer, ο οποίος έσπρωξε την ομάδα σε στιγμές που είχε κολλήσει και έκανε την μεγάλη διαφορά, με τον Κοσταρικανό πορτιέρο αντίστοιχα να κερδίζει την παραμονή του στο Νο1 και για του χρόνου.

Το σημαντικότερο όλων όμως ήταν οι αναπληρωματικοί. Αυτή η φωτογραφία με τους Μοράτα, Χάμες Ροδρίγκες και Ισκο στον πάγκο να θεωρούνται αναπληρωματικοί, πραγματικά είναι ό,τι πιο ενδεικτικό για το βάθος των Μερένγκες. Ο Μοράτα έβαλε 15 γκολ τα περισσότερα ερχόμενος ως αλλαγή, ο Ισκο έγινε από ένα σημείο και μετά αφεντικό, αλλά πέρασε πολύ ώρα με τη φόρμα του αναπληρωματικού, μετρώντας όμως 10 γκολ και εννέα ασίστ. Ακόμα και ο Χάμες που έπαιξε λιγότερο από δαύτους έφτασε τα οκτώ γκολ και τις επτά ασίστ.

Ο Λούκας Βάθκεθ σταθερή πρώτη αλλαγή του προπονητή του, ο Ασένσιο παρακαταθήκη για το μέλλον και ο Νάτσο να αποτελεί τον πασπαρτού στην άμυνα και τον Κόβατσιτς να δίνει ανάσες στο κέντρο. Ο Πέπε μοίρασε τις συμμετοχές με τον Βαράν, ενώ ακόμα και ο Ντανίλο βοήθησε και ας αποτέλεσε τον αδύναμο κρίκο. Αυτό το ρόστερ δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο στον κόσμο και δεν γίνεται καν κουβέντα για τον εγχώριο ανταγωνισμό και τις αντίστοιχες επιλογές της Μπαρτσελόνα που υστερεί σε όλες τις γραμμές των αλλαγών.

Για να γυρίσουμε και πάλι στον Ζιντάν, ο οποίος διαχειρίστηκε τέλεια όλη αυτή την ιστορία και το υλικό. Δεν δίστασε να αφήσει εκτός αποστολής τον Κριστιάνο Ρονάλντο, όποτε το έκρινε απαραίτητο και ο σούπερ σταρ του το αποδέχτηκε δίχως γκρίνια, δείχνοντας εμπιστοσύνη. Αυτό και μόνο είναι τεράστιο credit για τον Γάλλο κόουτς. Οπως και η ελευθερία κινήσεων που έχει η ομάδα του. Αυτή η Ρεάλ δεν παίζει κάτι το τόσο διακριτό με βάση το σύστημα και την τεχνογνωσία. Δεν δημιουργεί κάτι νέο τακτικά ή κάτι που θα μείνει στη ιστορία. Είναι όμως ό,τι πιο winner κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην πιάτσα και τούτο μπορεί να πιστωθεί μόνο στα γαλόνια που τόσο γρήγορα ράβει στο ολοκαίνουργιο προπονητικό στενό κοστούμι του, που ενίοτε σκίζεται στα βαθιά καθίσματα, ο Ζιζού...

Follow me: @jorgekaraman