Ο Νάτσο κάνει πράξη το δόγμα «Zidanes y Pavones»

Η σεζόν 2002-'03 μόλις είχε ξεκινήσει. Ολα πήγαιναν τέλεια στο πλάνο που είχε καταστρώσει ο Φλορεντίνο Πέρεθ. Λίγους μήνες πριν είχε σηκώσει το πρώτο Champions League της δικής του εποχής και ένατο στην ιστορία της Ρεάλ. Το project των Glacticos είχε κιόλας αποδώσει με την γκολάρα του Ζινενεντίν Ζιντάν στον τελικό της Γλασκώβης να επιβεβαιώνει το γιατί έπρεπε να γίνονται τόσο ακριβές αγορές σούπερ σταρ. Μόνο που ο Πέρεθ είχε και κάτι άλλο στο μυαλό του: ήθελε να πλαισιώνει κάθε μεγάλη μεταγραφή με ένα ταλέντο από τις ακαδημίες. Και κάπως έτσι προσπαθώντας να το εξηγήσει, πέταξε την μεγάλη ατάκα για τους «Zidanes y Pavones».

Οπου Pavoves, βάλτε τον στόπερ Φρανθίσκο Παβόν που μόλις ξεπεταγόταν. Η ομάδα Pavones όμως περιλάμβανε επίσης τους Ραούλ Μπράβο, Αλβαρο Μεχία, Φρανθίσκο Μπόρχα, Ρουμπέν Ρότσα, Οσκαρ Μινιάμπρες και Χαβιέρ Πορτίγιο. Κανείς εξ αυτών ωστόσο, δεν μπόρεσε να κάνει καριέρα στην Ρεάλ, με τους Ραούλ Μπράβο (Ολυμπιακός), Μεχία (Εργοτέλης) να περνούν από την Ελλάδα και τον Πορτίγιο να παίζει περισσότερο απ' όλους στην La Liga.

Κάτι αντίστοιχο προσπάθησε ο Πέρεθ να στήσει και στη σύγχρονη εκδοχή των Galacticos και φαίνεται ότι επιτέλους βρήκε το παλικάρι που θα έκανε υπερήφανη την Καστίγια, τη βάση δηλαδή της πιτσιρικαρίας της Ρεάλ. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο Νάτσο Φερνάντεθ Ιγλέσιας ή σκέτο Νάτσο, μεγάλωσε, για να θεωρείται κάτι αντίστοιχο. Εχοντας φτάσει τα 27 και παίζοντας για πρώτη φορά με τους μεγάλους από το 2010, άργησε, μα δικαιώθηκε φέτος.

Στην πραγματικότητα τον βοήθησαν οι συγκυρίες τη συγκεκριμένη περίοδο και ειδικά οι πολλοί τραυματισμοί που αντιμετώπισαν οι Μερένγκες στην άμυνα. Πέπε, Σέρχιο Ράμος και Βαράν έχασαν πολλά παιχνίδια, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους πλάγιους μπακ. Αυτό είναι και το κυριότερο προσόν του Νάτσο, ο οποίος εμφανίζεται και στις τέσσερις θέσεις της τελευταίας γραμμής και δεν έχει κανένα πρόβλημα να βρεθεί και με αντίθετο πόδι.

Κάπως έτσι λοιπόν για το 2016-'17 μέτρησε 39 συμμετοχές (3.197 λεπτά) σε όλες τις διοργανώσεις και ανελίχτηκε στην ιεραρχία ως ο πασπαρτού για τον Ζιντάν. Το γκολ του την Κυριακή κόντρα στην Σεβίλλη μπορεί να ήταν πονηρό και κόντρα στον κανόνα του αγωνιστικού fair play, αλλά τον ανύψωσε ακόμα περισσότερο στα μάτια των συμπαικτών και του κοινού της Βασίλισσας. Στη σεζόν μέτρησε τρία και τέσσερις ασίστ, με εκείνο το αεροπλανικό στο Κύπελλο κόντρα στην Κουλτουράλ Λεονέσα να είναι το πιο όμορφο, αλλά αυτό με τη Σεβίλλη το πιο σημαντικό.

Στην περίπτωση του ωστόσο, σημασία δεν έχουν τόσο οι αριθμοί όσο η εικόνα. Ξεκάθαρα ωρίμασε. Είναι σοβαρός, πειθαρχημένος, δεν χρειάζεται να παίζει σκληρά, για να μαρκάρει, έχοντας καλή αίσθηση χώρου και χρόνου, δεν παίρνει κάρτες (5 σε όλες τις διοργανώσεις) και δεν αποβάλλεται. Επίσης βγάζει σωστά την μπάλα και ακόμα και όταν χρειάστηκε να παίξει στα πλάγια, βρήκε το κουράγιο να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες. Και όλα αυτά τα συνδυάζει με το άρωμα του γνήσιου μαδριλένικου τέκνου που φέρνει στ' αποδυτήρια. Ο Νάτσο ήταν πάντα εκεί, αλλά από φέτος έδειξε σε όλους ότι θα μείνει για καιρό ακόμα, κάνοντας πράξη το αντίστοιχο δόγμα των σούπερ σταρ με τους παίκτες από την ακαδημία, μετονομάζοντας το σε «Cristanos y Nachos».

Follow me: @jorgekaraman