Η πώληση του Πογκμπά δικαίωσε τη Γιουβέντους

Γράφαμε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Πολ Πογκμπά θα εξελιχθεί σε win-win κατάσταση για την Κυρία. Είτε χτίζοντας πάνω του, είτε πουλώντας τον σε μια από τις ομάδες που ήταν διατεθειμένες να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Η Γιούβε έκανε το δεύτερο. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η επιλογή αποδεικνύεται σωστή.

Σε επίπεδο προσώπου, ο Μίραλεμ Πιάνιτς ήταν εκείνος που γέμισε τη μεσαία γραμμή και έχει καταφέρει να κερδίσει τον Μαξ Αλέγκρι. «Είμαι πολύ θυμωμένος με τον Πιάνιτς, επειδή μπορεί να γίνει ένας από τους τρεις καλύτερους μέσους στον κόσμο. Ωστόσο κάθε τόσο όταν κάνει μια λάθος πάσα, αντιδρά σαν να ήρθε το τέλος του κόσμο. Πρέπει να μείνει ήρεμος και να χαλαρώσει, επειδή η προοπτική του εκφράζεται μόνο μερικώς», τόνισε ο Ιταλός προπονητής, που θεωρεί ότι τα καλύτερα ακόμα δεν έχουν έρθει από τον Βόσνιο. Σε 41 ματς σε όλες τις διοργανώσεις έχει πετύχει οκτώ γκολ και έχει μοιράσει 13 ασίστ.

Είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει δημιουργήσει τις περισσότερες ευκαιρίες στους «μπιανκονέρι», ενώ είναι κομβικός στην πορεία μέχρι τον τελικό του Champions League. Συχνά αθόρυβος, ελέγχει το τέμπο του αγώνα, την απόσταση των γραμμών, την κυκλοφορία. Το 2015, όπου η Γιούβε βρέθηκε στην ίδια θέση αλλά αποχώρησε με άδεια χέρια, ο Πογκμπά είχε ένα γκολ στο Champions League, όπως φέτος ο Πιάνιτς. Ο Βόσνιος ωστόσο στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία έχει 3 ασίστ, ενώ ο Γάλλος είχε δύο, ενώ έχει δημιουργήσει 20 ευκαιρίες έναντι 9 του Πογκμπά. Έχει σχεδόν 100 παραπάνω πάσες συνολικά στο Champions League και έχει πραγματοποιήσει 17 τάκλιν έναντι 14 του μέσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η χρησιμότητά του όμως ξεφεύγει από τα ατομικά στατιστικά. Το αγωνιστικό στιλ του Πιάνιτς με τα τρεξίματα, το aggressive παιχνίδι, τις κινήσεις χωρίς τη μπάλα και την προσήλωση στο πλάνο όταν η ομάδα του δεν έχει την κατοχή ήταν κομβικής σημασίας στο πλάνο που τελικά κατέληξε ο Αλέγκρι. Στο ξεκίνημα της σεζόν ψαχνόταν κι ο ίδιος, όπως ο προπονητής του, Έπειτα από αρκετές δοκιμές, μετά το 2-0 με τη Λάτσιο τον Ιανουάριο, κατέληξε πως το 4-2-3-1 είναι το σύστημα που αξιοποιεί περισσότερο τα όπλα της Γιούβε, δίνοντας τη δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης του Μάντζουκιτς, του Ντιμπάλα και του Ιγουαΐν και αρκετές επιλογές προσαρμογής ανάλογα με τον αντίπαλο. Όπως για παράδειγμα στο πρώτο ματς με τη Μονακό, όπου ο Ντάνι Άλβες έπαιξε στην επιθετική τριπλέτα με τον Μπαρτσάλι πίσω του, βοηθώντας στην πλευρά και κάνοντας ζημιά στην αντίπαλη περιοχή.

Δίνει επίσης την επιλογή της αλλαγής του συστήματος ανάλογα με την κατάσταση του αγώνα, καθώς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του 27χρονου μπορούν να φέρουν επάρκεια σε κάθε ρόλο της μεσαίας γραμμής. Στο συγκεκριμένο σχήμα ο Πιάνιτς παίζει παρτενέρ είτε του Κεντίρα, είτε του Μαρκίζιο, με τις απαιτήσεις να αυξάνονται όσον αφορά και τα ανασταλτικά του καθήκοντα, αφού καθαρό «εξάρι» δεν υπάρχει. Στο δεύτερο ματς με τη Μονακό κανείς δεν είχε περισσότερα τάκλιν από τον Βόσνιο και ήδη έχει αρχίσει η κουβέντα για το πως μπορεί να χρησιμοποιήθει σε σύνθετο ρόλο, προκειμένου να περιορίσει το πρέσινγκ ψηλά της Ρεάλ.

@juvefcdotcom
4-3-3 Turns to those tactics -> 3-5-2 , 4-2-3-1 (with pjanic AM) , 3-4-3,
allegri doesn't need substituts To change tactics pic.twitter.com/nJYI5EyDMX

— #ITSTIME 3-5-2™ (@3_5_2J) January 25, 2017

Ο Πολ Πογκμπά έχει δείξει στα φετινά πειράματα του Ζοσέ Μουρίνιο ότι δυσκολεύεται να κρατήσει τις ισορροπίες στο 4-2-3-1. Αποδίδει περισσότερο σε τριπλέτα, έχοντας ως «βάση» δύο ακόμα παίκτες, έτσι ώστε να παίρνει μέτρα στην επίθεση, να αποκτά ελεύθερο ρόλο και να αφιερώνεται σε αυτό που ούτως ή άλλως είναι καλύτερος. Τη δημιουργία και τις εμπνεύσεις. Σε επίπεδο τακτικής προσήλωσης και δουλειάς στον αγωνιστικό χώρο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πιάνιτς προσφέρει περισσότερα, βοηθώντας σε σημαντικό βαθμό στο δέσιμο του συστήματος. Το δείχνουν και τα αποτελέσματα. Η Γιούβε έπαιξε με αυτή την προσέγγιση και στα νοκ-άουτ του Champions League, ενώ έχει χτίσει την καλύτερη αμυντική συμπεριφορά της Ευρώπης χωρίς καθαρό anchorman.

Από εκεί και πέρα, η παρουσία του Πογκμπά δημιουργούσε ένα συνεχές αποπροσανατολιστικό κλίμα. Από τα λεοπάρ μαλλιά του, μέχρι τις δηλώσεις του Μίνο Ραϊόλα, τα τελευταία χρόνια υπήρξαν στιγμές που τα media ασχολούνταν περισσότερο με τα καμώματα του Γάλλου και το αν θα καταφέρει η Γιούβε να τον κρατήσει, παρά με τα αγωνιστικά. Ακόμα και πέρυσι, που έδειχνε ότι έχει περισσότερο το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του από ποτέ, έκανε τον Αλέγκρι να κλωτσάει πράγματα στον πάγκο όταν αντί για το απλό, έκανε το σύνθετο. Όταν η μία ντρίμπλα έφερνε και μια αχρείαστη δεύτερη. Όταν το κεφάλι έμενε χαμηλά και δεν έβλεπε τις κινήσεις στο χώρο. Η πώλησή του προκάλεσε λοιπόν αρκετή κουβέντα, όμως περιορίστηκε στο καλοκαίρι. Δεν συνεχίστηκε μέσα στη χρονιά, όταν η αυτοσυγκέντρωση απαιτούταν στο μάξιμουμ, ένας χαμός δημοσιευμάτων για την επόμενη ομάδα του Γάλλου, ούτε μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ίδιου που να στρέψει εκεί τα φώτα. Όλα αυτά έπαψαν να υπάρχουν με την αποχώρησή του. Η Γιούβε είναι μια ομάδα με ταλέντα, μεγάλα ονόματα, αλλά χωρίς σταρ με αυτή την έννοια του όρου που μπορεί να αποκτήσει αρνητική χροιά.

​

Και φυσικά, η αποχώρησή του δεν έγινε χαριστικά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έσπασε κάθε μεταγραφικό ρεκόρ για να τον αποκτήσει και στα ταμεία της Κυρίας μπήκαν πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία είχαν φροντίσει ήδη... να επενδυθούν σε φορ. Ο Ιγουαΐν σκόραρε δις στον ημιτελικό του Champions League και παρότι η κοψιά και το στιλ του κάνουν αρκετούς να τον χλευάζουν, έχει ήδη 32 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Με την προσθήκη του Πιάνιτς, την απόκτηση του Ντάνι Άλβες και την επένδυση σε παίκτες όπως ο Λεμίνα, το ρόστερ μοιάζει περισσότερο ισορροπημένο αγωνιστικά και πνευματικά, με πραγματική και στοχευμένη ενίσχυση, χωρίς η ομάδα να ματώσει οικονομικά. Με λίγα λόγια, έφυγε ο σούπερ σταρ, καλύφθηκε επαρκώς και με τα χρήματα που έφερε η Γιούβε ενισχύθηκε και σε άλλες θέσεις. Πέραν των υπολοίπων, πήρε πόντους και η διοίκηση για τους χειρισμούς και την επιλογή, αποπνέοντας μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.

Όπως και το 2015 τέτοια περίοδο, η Γιούβε απέχει 90 λεπτά από την κατάκτηση του Champions League. Έχει κλειδώσει το πρωτάθλημα και είναι κοντά και στο Κύπελλο. Δύο ματς, που θα διαχωρίσουν την απόλυτη επιτυχία του τρεμπλ, από μια ακόμα αλά καλή χρονιά. Το ταξίδι όμως κάνει τους μπιανκονέρι να αισιοδοξούν και τους βάζει σε μια εξαιρετική βάση ενόψει της νέας χρονιάς. Χωρίς καμιά νοσταλγία για τον Πογκμπά...