Οταν η Γιουβέντους αποφάσιζε να κάνει την πιο ακριβή μεταγραφή ιταλικής ομάδας, καταβάλοντας την ρήτρα των 90 εκατ. ευρώ στη Νάπολι για τον Ιγουαΐν, η μία άποψη ήταν ότι έκανε επίδειξη δύναμης. Υπήρχε, βέβαια, και αυτή που ήθελε τους Μπιανκονέρι να κάνουν ένα μεγάλο λάθος: «Τόσα λεφτά για έναν loser που χάνεται στα μεγάλα ματς;». Υπήρχαν, φυσικά, επιχειρήματα για να το στηρίξει κανείς. Οπως υπήρχε και μια τρίτη εκδοχή: Καταραμένος εσύ στα μεγάλα ματς, καταραμένοι αυτοί στους τελικούς, μήπως το ξόρκι είναι το να ενώσουν τις κατάρες τους;

Αποφασίζοντας να αφήσει τη Νάπολη για να ανηφορίσει στο Τορίνο, ο Ιγουαΐν ήξερε ότι θα κουβαλούσε για πάντα την στάμπα του «προδότη». Ηξερε, όμως, ότι ήταν και η ευκαιρία για να επιστρέψει στο επίπεδο που ο ίδιος θεωρεί ότι ανήκει. «Ο γιος μου είναι και πάλι ευτυχισμένος, νιώθει και πάλι όπως όταν ήταν στην Ρεάλ. Δεν χρειάζεται να μου το πει, το καταλαβαίνω βλέποντας τα μάτια του», έλεγε ο πατέρας του στους πρώτους μήνες της σεζόν, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Τα γκολ, βέβαια, τα έβαζε αλλά όχι με την άνεση του φορ που έβαλε 36 πέρυσι σπάζοντας κάθε ρεκόρ στο Campionato, αλλά ιδρώνοντας. Και όχι μόνο λόγω των παραπανίσιων κιλών... Αλλά (και) επειδή η αλλαγή ήταν μεγάλη. Οχι μόνο στο περιβάλλον, στη νοοτροπία την νυν και της πρώην ομάδας του, στην οποία εστίασε ο ίδιος από την αρχή, αλλά και στο αγωνιστικό κομμάτι.

«Ναι, έβαλε 36 γκολ αλλά όλη η ομάδα έπαιζε για αυτόν. Στη Νάπολι ήταν ο σταρ, στη Γιουβέντους είναι ένας από τους πολλούς», λεγόταν και γραφόταν τότε. Και όντως, η Γιούβε δεν μπήκε στη διαδικασία να προσαρμόσει όλο το παιχνίδι της πάνω στην πιο ακριβή μεταγραφή της ιστορίας της. Προτίμησε να πείσει τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της, ότι θα είναι αυτός που θα πρέπει να προσαρμοστεί στο παιχνίδι της. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, έδειχνε πάρα πολύ δύσκολο στα μισά της διαδρομής αλλά τελικά έγινε. Και έγινε με τον ίδιο να μην έχει γκρινιάξει ούτε μία φορά, όπως λάτρευε για παράδειγμα να κάνει στη Νάπολι, προς τους συμπαίκτες του όλο αυτό το διάστημα. «Οταν ήρθα στη Γιουβέντους είδα ποδοσφαιριστές που έχουν πάρει πέντε σερί πρωταθλήματα, άλλους που έχουν πάρει και Μουντιάλ ή Champions League, να προπονούνται καθημερινά με την όρεξη και το πάθος αυτού που δεν έχει κατακτήσει τίποτα. Κατάλαβα για ποιο λόγο κυριαρχούν και μου αρέσει», έχει πει ο ίδιος εξηγώντας (αν μέρει) την αλλαγή συμπεριφοράς.

Μια αλλαγή συμπεριφοράς που φαίνεται και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Παραμονή του πρώτου ημιτελικού με την Μονακό, για παράδειγμα, οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τον Μπουφόν για το αν περιμένει σημαντική συνεισφορά από τον Ιγουαΐν. «Αν με την λέξη συνεισφορά εννοούμε σημαντικό γκολ, για μένα είναι okay όποιος κι αν το βάλει. Στα δύο ματς με την Μπαρτσελόνα ο Γκονσάλο βοήθησε πολύ ανασταλτικά, βοήθησε στο να βγάλουμε τα δύο ματς χωρίς να δεχθούμε γκολ. Οταν δεν δέχεσαι γκολ έχει γίνει δουλειά από όλους, ακόμη και από τους επιθετικούς. Ο Γκονσάλο είναι πάντα εκεί που πρέπει, με ασίστ και γκολ μας έχει βοηθήσει να νικήσουμε. Ολοι περιμένουν γκολ από αυτόν αλλά εγώ περιμένω να διατηρήσει αυτή τη νοοτροπία. Γιατί με αυτή τη νοοτροπία θα προχωρήσουμε κι άλλο», ήταν η απάντηση του αρχηγού.

Αυτή η νοοτροπία δεν φάνηκε ποτέ καλύτερα, από ό,τι στα δύο ματς με την Μπαρτσελόνα. Δύο ματς, στα οποία ο Αργεντίνος έπαιζε συχνά μακριά από την περιοχή, βοηθώντας ανασταλτικά, στο κράτημα της μπάλας, στην κυκλοφορία της. Ο Ιγουαΐν που τα προηγούμενα χρόνια περίμενε την μία σωστή μπαλιά για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, φέτος κάνει πράγματα που δεν περίμενε ότι θα έκανε. «Δεν τον κρίνω μόνο με βάση τα γκολ, που ούτως ή άλλως έχει βάλει πολλά, αλλά με τη συνολική δουλειά του. Ο Γκονσάλο πρέπει να παραμείνει ήρεμος, κάνει εκπληκτική χρονιά όπως όλη η ομάδα. Εχει βελτιωθεί πολύ ως ποδοσφαιριστής φέτος και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα», λέει από την πλευρά του ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι.

Ο προπονητής της Γιουβέντους έχει δίκιο όχι μόνο για την περισσότερη δουλειά που κάνει πλέον στο γήπεδο ο Γκονσάλο, αλλά και για τα γκολ του. Με τα δύο στο Luis II έφτασε στα 31, τα περισσότερα που έχει βάλει ποτέ μεταγραφή των Μπιανκονέρι στην πρώτη σεζόν, έχοντας κάνει καλύτερη κατανομή σε σχέση με πέρυσι. «Η Γιούβε δεν πήρε τον Ιγουαΐν για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, μπορεί να το κάνει και χωρίς αυτόν. Τον πήρε για να κάνει το επόμενο βήμα στην Ευρώπη, δεν περιμένω να δω τον Γκονσάλο να βάζει και πάλι 35-36 γκολ στη Serie A, θα αρκούν και τα 20, αν βάλει άλλα 10 στις άλλες διοργανώσεις», έλεγε, σαν... προφήτης, ο Φάμπιο Καπέλο τον περασμένο Οκτώβριο. Και μίλησε σαν προφήτης γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει.

Από τα 31 του γκολ, τα 23 είναι στο πρωτάθλημα, τα 5 στο Champions League και έχει άλλα 3 στο Coppa Italia. Οπως έχει μπροστά του, αν δεν συμβούν πράγματα και θαύματα στη ρεβάνς με τους Μονεγάσκους, άλλα επτά ματς για να ολοκληρωθεί η σεζόν. Εχει, δηλαδή, τον χρόνο στη διάθεση του ακόμη και να σπάσει, αν όλα πάνε καλά, το περσινό ρεκόρ του. Στη σεζόν που όλος ο πλανήτης τον στήριξε στην προσπάθεια του να κάνει τη Νάπολι πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στη μετά Μαραντόνα εποχή, ο Ιγουαΐν έβαλε 38 γκολ (36 στη Serie A, 2 στο Europa League). Φέτος, είναι ήδη στα 31. Και είναι μέσα στη διεκδίκηση και των τριών τίτλων. Οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι η 2η καλύτερη σεζόν της καριέρας του (και έχει άλλα επτά ματς για να την κάνει την απολύτως καλύτερη) αλλά το σημαντικό είναι αυτό που προαναφέραμε: Στη Γιούβε δεν κρίνουν την σεζόν του αποκλειστικά με τα γκολ αλλά με τη συνολική προσφορά του.

Αυτό, όμως, είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά την ομάδα του. Οι υπόλοιποι και ειδικά οι συμπατριώτες του, τον έκριναν και τον κρίνουν με βάση τις χαμένες ευκαιρίες στα μεγάλα ματς της εθνικής τους. Γι' αυτό, μία μέρα μετά το 2-0 στο Πριγκηπάτο με την doppietta του, όλα τα δημοσιεύματα στην Αργεντινή είναι για την κατάρα που σπάει. «Επιτέλους καθοριστικός», έγραψε η Ole ενώ η La Nacion έγραφε για τον φορ που «αρχίζει να ξεπληρώνει το χρέος του σε διεθνές επίπεδο». Και από εκεί και πέρα, άρχισε και η αναφορά στις επιδόσεις του, αφού για πρώτη φορά στην καριέρα του σκόραρε σε εκτός έδρας νοκ άουτ αγώνα του Champions League ενώ τα 5 γκολ που έχει βάλει μέχρι στιγμής στη φετινή διοργάνωση είναι τα περισσότερα, ξεπερνώντας τα 4 από την σεζόν 2013-14, όταν η Νάπολι αποκλείστηκε στον όμιλο σε τριπλή ισοβαθμία.

Εχοντας την καθολική αποδοχή των συμπαικτών του, την στήριξη των τιφόζι και κερδίζοντας ξανά, σιγά-σιγά, κάποιες καλές κουβέντες από τους συμπατριώτες του, οι οποίοι ήταν ή είναι οι μεγαλύτεροι επικριτές του αυτά τα χρόνια, ο Ιγουαΐν μπορεί να χαμογελάσει επειδή η επιλογή που έκανε το περασμένο καλοκαίρι αποδείχθηκε σωστή. «Το έχω πει πολλές φορές ότι είμαι σίγουρος για την απόφαση μου. Ηταν πολύ δύσκολη, αλλά ήταν η σωστή. Αυτό που θέλω είναι τίτλους, θέλω να κερδίσω κάτι πραγματικά σημαντικό με τη Γιούβε και αυτό είναι πάνω από το Χρυσό Παπούτσι, την Χρυσή Μπάλα ή το ρεκόρ στα γκολ», είπε ο ίδιος σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στον Νταβίντ Τρεζεγκέ, ο οποίος του ευχήθηκε να κατακτήσει τα πάντα αλλά όχι και το... δικό του ρεκόρ, ως κορυφαίος ξένος σκόρερ στην ιστορία της Κυρίας.

Της Κυρίας που πανηγύρισε αυτά τα δύο γκολ στο Μονακό, περισσότερο από ό,τι θα τα πανηγύριζε οποιοσδήποτε άλλος. Κόντρα στην Μπαρτσελόνα, με τα διεθνή ΜΜΕ να εστιάζουν στην «κόντρα» Μέσι-Ντιμπάλα, ήταν απαραίτητο και για ψυχολογικούς ή εμπορικούς λόγους, να είναι ο Πάουλο αυτός που θα καθαρίσει την πρόκριση. Και το έκανε. Από εδώ και πέρα, για αγωνιστικούς και μη λόγους, ήταν απαραίτητο να «μιλήσει» ο... loser. Γιατί αν σπάσει η δική του κατάρα, μπορεί όντως να ήρθε η ώρα για να σπάσει και αυτή της Γιουβέντους. Και για μια τέτοια επιτυχία ή ευτυχία, μετά από τόσες πίκρες, στο Τορίνο ευχαρίστως θα πλήρωναν και περισσότερα από 90 εκατ. ευρώ. Οσα και τα λεπτά -υπολογίζοντας ότι στη ρεβάνς με τους Γάλλους δεν θα συμβεί το παράλογο- που απέχουν από την λύτρωση τους...