«Πρώτα απ’ όλα είμαι χαρούμενος που είμαι ζωντανός. Ήταν η πιο δύσκολη μέρα στη ζωή μου και ελπίζω να μην τη ζήσει κανένας άλλος. Μετά από αυτόν που συνέβη δε μπορούσα να σκεφτώ το παιχνίδι. Θα πρέπει να καταλάβουν (σ.σ. η UEFA) ότι δεν είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι με οικογένειες, που έχουν παιδιά να μας περιμένουν σπίτι. Είμαι χαρούμενος που όλοι μας είμαστε ζωντανοί.

Ηταν πολύ δύσκολο να σκεφτείς και να παίξεις ποδόσφαιρο. Νιώθω όπως είπα και πριν: σαν ένα ζώο και όχι σαν άνθρωπος. Όποιος δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο, δεν μπορεί να μας καταλάβει αυτή τη στιγμή», τόνισε συγκλονισμένος ο Παπασταθόπουλος παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Τόμας Τούχελ. Ο κόουτς της Ντόρτμουντ τα είχε... χώσει στην UEFA λίγες ώρες νωρίτερα τονίζοντας: «Θέλαμε να έχουμε περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούμε με ό,τι συνέβη, αλλά κάποιοι στην... Ελβετία αποφάσισαν ότι πρέπει να παίξουμε. Δεν είναι πολύ δίκαιη η απόφαση. Αισθανόμαστε αβοήθητοι...».

Μόλις 22 ώρες έπειτα τη συγκλονιστική έκρηξη, οι παίκτες της Ντόρτμουντ μπήκαν στο πούλμαν και είδαν γύρω τους άδειο δρόμο και δεκάδες μηχανές της αστυνομίας. Το μυαλό όμως ήταν στον Μπάρτρα, ο οποίος λίγες ώρες νωρίτερα είχε περάσει την πόρτα του χειρουργείου. Πως να αισθανόταν άραγε ο Μπέντερ που το απόγευμα της Τρίτης φώναζε στον οδηγό για την έκρηξη... Ο Μπούρκι ήταν δίπλα στον Ισπανό κι έζησε τον τρόμο... Αλήθεια, ποιος πίστεψε πως η διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα θα έκανε πιο ήρεμο τον ουρανό της Βεστφαλίας. Μια φρικιαστική νύχτα δεν μπορεί να ξεχαστεί μέσα σε λίγες ώρες. Πως μπορούν οι 11 του Τούχελ να είναι συγκεντρωμένοι, όταν μια ημέρα νωρίτερα είχαν κλειστεί στα σπίτια τους τρομοκρατημένοι;

Διεστραμμένη λογική; Ναι, αν σκεφτεί κανείς πως τόσο η Ντόρτμουντ όσο και η Μονακό είχαν κενά στο πρόγραμμά τους. Γιατί να βιαστούν να παίξουν και να μη δώσουν στους Βεστφαλούς το χρόνο να επουλώσουν τα τραύματά τους. Η UEFA όμως έδωσε η διαταγή και η ομάδα του Τούχελ δεν μπορούσε να μη βρεθεί στο γήπεδο. Σίγουρα, μια αναβολή θα έδινε στους τρομοκράτες τη χαρά της «νίκης», θα προκαλούσε περισσότερη κουβέντα και τους... διαφήμιζε περισσότερο. Ναι, αλλά οι παίκτες δεν είναι... ζώα!

Οι ατάκες του Σαχίν πρέπει να φτάσουν στα αυτιά των ανθρώπων της FIFA «Οταν πήγα σπίτι και η γυναίκα και ο γιος μου ήταν με περίμεναν στην πόρτα, συνειδητοποίησα πόσο τυχεροί ήμασταν. Μας αρέσει το ποδόσφαιρο, υποφέρουμε για με το ποδόσφαιρο. Ξέρω ότι κερδίζουμε πολλά χρήματα κι έχουμε μια προνομιακή ζωή, αλλά είμαστε ανθρώπινα όντα...».

Ολα τριγύρω αλλάζουν... Η Ντόρτμουντ είχε βρει το δικό της κάστρο, απόρθητο, αφού το «L’Arrivée» είναι ένα πολυτελές καταφύγιο στις παρυφές του δάσους Niederhofer και μόνο οι Βεστφαλοί έχουν την τύχη να βρίσκονται εκεί. Από τον παράδεισο στην κόλαση μέσα σε λίγες ώρες... Ευθύνες βαρύνουν και τη διοίκηση της γερμανικής ομάδας που μάλλον δεν αισθάνθηκε τον παλμό του τεχνικού τιμ, των παικτών και της κοινότητας. «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η δημοκρατία και οι βασικές ελευθερίες μας που πρέπει να ενισχύσουμε» είπε ο CEO της ομάδας, Χανς Γιόακιμ Βάτσκε.