Πολλοί δεν το πήραν χαμπάρι, αλλά το μεσημέρι της Κυριακής στη Γένοβα και στο ματς της Σαμπντόρια με την Φιορεντίνα έγινε μία από τις φάσεις της σεζόν στην Ιταλία.

Με το σκορ στο 2-2 και το ματς στις καθυστερήσεις, η Φιορεντίνα έχει βγει μπροστά με στόχο το γκολ της νίκης. Στο 94' ο Μπαμπακάρ βγαίνει τετ α τετ απέναντι στον Βιβιάνο, ο οποίος με τρομερή επέμβαση λέει όχι. Με το σφύριγμα της λήξης η κάμερα πιάνει τον τερματοφύλακα των γηπεδούχων σχεδόν να ...λυπάται για την απόκρουση (δείτε το βίντεο στο 3.48). Η ισοπαλία αυτή δεν αποκλείεται στο τέλος να στερήσει από τους «βιόλα» την έξοδο στην Ευρώπη και υπεύθυνος για αυτό θα είναι ένας δηλωμένος οπαδός της Φιορεντίνα! Θα περίμενε κανείς μετά το τέλος του αγώνα να υπήρχαν τηλεοπτικές δίκες και λαϊκά δικαστήρια και σταύρωση του Βιβιάνο για τα αισθήματά του. Αντί για σταύρωση όμως, υπήρξε ένα τεράστιο respect για τον Φλωρεντίνο τερματοφύλακα.

Και αυτό γιατί ο Βιβιάνο με την απόκρουσή του στέρησε από την αγαπημένη του ομάδα, αυτή που έχει αποτυπώσει και στο κορμί του, αυτή που παρακολουθούσε συνεχώς από την Curva Fiesole (την εξέδρα των φανατικών) κάτι παραπάνω από μια νίκη. «Όλοι ξέρουν τι αντιπροσωπεύει για μένα η Φλωρεντία. Είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα και θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Για μένα τα παιχνίδια κόντρα στην Φιορεντίνα είναι πάντα ιδιαίτερα. Είμαι και θα είμαι βιόλα για πάντα και θα την υποστηρίζω για μια ζωή, αλλά είμαι κι επαγγελματίας και όταν θα την αντιμετωπίζω προσπαθώ πάντα να είμαι ο καλύτερος του γηπέδου», δήλωνε παλιότερα ο 32χρονος τερματοφύλακας ο οποίος συνήθιζε να δίνει το παρών σε κάθε ματς στο «Αρτέμιο Φράνκι» ακόμα και αν έπρεπε κάθε Σάββατο να κάνει ταξίδι έξι ωρών από την Μπρέσια (μετακόμισε στις Ακαδημίες της από αυτές των «βιόλα» σε ηλικία 17 ετών).

Στους «μπρεσιάνι» έμεινε πέντε χρόνια πριν ξεκινήσει την περιήγησή του στα ιταλικά γήπεδα με τις Τσεζένα, Ίντερ, Μπολόνια και Παλέρμο ανεβάζοντας τις ποδοσφαιρικές του συμμετοχές ώστε να θεωρείται από τους καλύτερους στην θέση του.

Την ίδια ώρα η αγάπη για την Φιορεντίνα μεγάλωνε και τον Αύγουστο του 2009 η κόρη του παίρνει το όνομα Βιόλα ενώ ο ίδιος δεν διστάζει να χτυπήσει τατουάζ τόσο το σήμα της ομάδας, αλλά και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της πόλης, το Ponte Vecchio.

Τελικά το όνειρό του να επιστρέψει κάποια μέρα στο «Αρτέμιο Φράνκι», αλλά ως ποδοσφαιριστής έγινε πραγματικότητα τον Ιούλιο του 2012. Ο ίδιος περιγράφει εκείνη την ημέρα ως μία από τις σημαντικότερες ημέρες της ζωής του. «Ξεκίνησα από τα μικρά τμήματα της Φιορεντίνα αλλά δεν κατάφερα ποτέ να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα και δίπλα στον Τόλντο. Όταν έφυγα για την Μπρέσια ήταν μια στενάχωρη στιγμή, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Πάντα πίστευα ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφα στο Αρτέμιο Φράνκι, όχι όμως ως οπαδός, αλλά ως ποδοσφαιριστής. Περιμένω πως και πως όταν θα αγωνιστώ μπροστά από την Curva Fiesole», ανέφερε ο ίδιος στην παρουσίασή του.

Στην ομάδα έμεινε μόλις ένα χρόνο και η παρουσία του συνδυάστηκε με ορισμένες εκπληκτικές εμφανίσεις, αλλά και κάποια πολύ άσχημα παιχνίδια που κόστισαν βαθμούς πληρώνοντας φανερά το άγχος ότι θα έπρεπε να αποδείξει ότι την θέση κάτω από τα γκολπόστ την είχε κερδίσει με την αξία του και όχι λόγω των σχέσεων του με τους οργανωμένους.

Μια σχέση που πήγε σε άλλο επίπεδο το Φεβρουάριο του 2013 όταν μετά από ένα παιχνίδι στο Τορίνο με την Γιουβέντους, πέταξε από τον ώμο του Μπόρχα Βαλέρο την φανέλα του Πίρλο την οποία είχε ανταλλάξει ο Ισπανός μέσος. Μετά από μια χρονιά απραξίας στην Άρσεναλ, το καλοκαίρι του 2014 βρήκε το λιμάνι του στην Γένοβα και την Σαμπντόρια.

Και η επέμβασή του στο Μπαμπακάρ, αλλά κυρίως η έκφρασή του μετά το τελευταίο σφύριγμα του Ρούσο μπορεί να προκάλεσε (;) ερωτηματικά, αλλά ο Βιβιάνο με την γενικότερη εμφάνισή του απέδειξε το αυτονόητο. Επαγγελματίας 100% ο οποίος σέβεται, προσπαθεί, και κάνει σωστά τη δουλειά του, βάζοντας για 90 λεπτά στην άκρη τα όποια αισθήματα έχει για τον εκάστοτε αντίπαλο. Και τα κολακευτικά σχόλια που κέρδισε ο Τοσκανός τερματοφύλακας από όλη την ποδοσφαιρική Ιταλία, δεν ανταλλάζεται με τίποτα.