Ο κόσμος της Τότεναμ έχει αλλάξει. Εδώ και καιρό υπάρχει η αίσθηση ότι η Τσέλσι δεν πρόκειται να πέσει από την κορυφή της Premier League, δίνοντας την ευκαιρία στους παίκτες του Ποκετίνο να κερδίζουν συνέχεια μακριά από τα φώτα των πρωτοπόρων. Μπορεί ο τίτλος να είναι μακριά, όμως οι όμιλοι του Champions League για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Η γκέλα της Τσέλσι με την Κρίσταλ Πάλας πριν λίγες ημέρες φαίνεται ότι ξύπνησε τις περσινές μνήμες για τα σπιρούνια, που δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ για 88’ στο ματς με την Σουόνσι. Είχαν απουσίες και η ανατροπή έδειξε ότι έχουν ξεπεράσει μια και καλή το περσινό τραύμα. Μέχρι το 78’ το παιχνίδι πήγαινε ακριβώς εκεί που το ήθελαν οι Ουαλοί. Και τα social media πήραν φωτιά σχετικά με την επερχόμενη κατάρρευση της Τότεναμ.

Η ομάδα του Ποκετίνο, όμως, αποδεικνύει σιγά-σιγά ότι ξέρει και να κερδίζει «άσχημα». Πλέον, οι Λονδρέζοι πετυχαίνουν εκτός έδρας τα γκολ, που κάποτε δέχονταν στο White Hart Lane. Οι αδυναμίες τους ξαφνικά είναι από τα δυνατά τους σημεία. Η Τότεναμ δεν έκανε τίποτα διαφορετικά στα τελευταία λεπτά σε σχέση με το υπόλοιπο του αγώνα. Κι όμως, κατάφερε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Όταν τα πράγματα ζορίζουν, οι οπαδοί της μπορούν να περηφανεύονται επιτέλους για το καθαρό μυαλό των παικτών τους και όχι για το άγχος και τη νευρικότητά τους.

Ο άνθρωπος που καρπώνεται αυτή τη μοναδική ιδιότητα, που κρίνεται απαραίτητη για την κορυφή είναι ο Μαουρίσιο Ποκετίνο. Μία ομάδα που ακόμη και στην κακή της μέρα, πιστεύει ότι στο τέλος θα είναι η νικήτρια και δεν τα παρατάει. Ένα από τα ποδοσφαιρικά κλισέ λέει ότι πάντα είναι καλό να κερδίζεις χωρίς να είσαι ο καλύτερος. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, μάλλον μειώνει την αξία της Τότεναμ.

Γιατί οι Λονδρέζοι πίστεψαν στην τακτική τους μέχρι το τέλος. Αυτή είναι το βαρόμετρο για τα γκολ του, που ήρθαν στο τέλος. Η Τότεναμ έχει, πλέον, κερδίσει 17 βαθμούς σε παιχνίδια που βρέθηκε πίσω στο σκορ. Με δεδομένο το μειονέκτημα που έχουν σε κάθε μεταγραφική περίοδο σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της κορυφής και τις απουσίες τους, είναι αναμφίβολα ένα σημάδι της ψυχολογικής τους ανωτερότητας.