10. Τζον Όμπι Μίκελ (από Λιν/Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Τσέλσι το 2006)

Κόστος: 16 εκατ. λίρες

Ακόμη και σήμερα κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς έγινε ανάμεσα σε Τσέλσι, Γιουνάιτεντ και Λιν το 2006. Το 2005 η Γιουνάιτεντ είχε φτάσει σε συμφωνία με τον παίκτη και την Λιν, ποστάροντας μέχρι και φωτογραφίες του με τη φανέλα της. Η Τσέλσι, όμως, εμφανίστηκε τονίζοντας ότι είχε φτάσει πρώτη σε συμφωνία με τον παίκτη, με αποδεικτικά στοιχεία τα χρήματα που είχε πληρώσει για την εκπαίδευσή του στη Νορβηγία.

Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο περίπλοκα, όταν αποκαλύφθηκε ότι ένας αξιωματούχος της Λιν είχε πλαστογραφήσει την υπογραφή του Μίκελ. Παραμένει από τις τρανταχτές περιπτώσεις που πολλοί έβγαλαν χρήματα (κυρίως ατζέντηδες) και η έρευνα της Ομοσπονδίας της Νορβηγίας οδήγησε την Τσέλσι στο να πληρώσει 16 εκατ. λίρες (12 στην Γιουνάιτεντ και 4 στην Λιν) τον Νιγηριανό μέσο...

9. Τέβες και Μασεράνο (από Κορίνθιανς στην Γουέστ Χαμ το 2006)

Κόστος: δεν ανακοινώθηκε

Το πιο εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι με την Γουέστ Χαμ να βρίσκεται για τα καλά στη μάχη της παραμονής, ο Άλαν Πάρντιου είχε αποφασίσει να παίζει με τους Χέργουντ και Μάλινς αντί για τους Τέβες και Μασεράνο. Το δίδυμο έφτασε στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 2006 και έφυγε το καλοκαίρι του 2007.

Ο τρόπος που έγιναν οι μεταγραφές προκάλεσε αίσθηση, καθώς ενεπλάκη η εταιρεία MSI και η Γουέστ Χαμ απειλήθηκε μέχρι και με υποβιβασμό για παράβαση των κανονισμών. Τελικά, την γλίτωσε και ο Ομοσπονδία έσπευσε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, απαγορεύοντας μεταγραφές από «τρίτα μέρη».

8. Ερίκ Καντονά (από Λιντς στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1992)

Κόστος: 1,2 εκατ. λίρες

Ο μύθος θέλει την εξής σκηνή να συμβαίνει: ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έτυχε να βρίσκεται στο δωμάτιο με τα αφεντικά του στην Γιουνάιτεντ, όταν ήρθε το τηλεφώνημα από την Λιντς, που ήθελε να μάθει αν πωλείται ο Έργουιν. Έτσι, βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει το ίδιο για τον Καντονά. Ο Γάλλος χρειάστηκε λίγο για να πειστεί για την μεταγραφή και οι 1,2 εκατ. λίρες μοιάζουν, πλέον, «κλέψιμο».

7. Λούθερ Μπλίσετ (από Γουότφορντ στην Μίλαν το 1983)

Κόστος: 1 εκατ. λίρες

«Έμεινα έκπληκτος από το γεγονός ότι κάποιος ήταν διατεθειμένος να πληρώσει τόσα για έναν παίκτη», θα αποκαλύψει πολλά χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Μπλίσετ σε συνέντευξή του στο FFT για την μετακόμισή του στην Ιταλία μετά τα 27 γκολ που είχε πετύχει για την Γουότφορντ στο πρωτάθλημα.

Μόλις μία σεζόν αργότερα, όμως, επέστρεψε στη Γουότφορντ. Κατάφερε να πετύχει μόλις 5 γκολ σε 30 ματς στη Serie A και ήταν πολύ χαρούμενος για το ταξίδι πίσω στην Αγγλία. «Το ποδόσφαιρο ήταν αμυντικό, βαρετό και δεν είχα καμία όρεξη να παίξω και να κερδίσω», θα πει.

6. Ζαν Μαρκ Μπόσμαν (από Λιέγη στα... δικαστήρια το 1990)

Το όνομα του έχει, πλέον συνδεθεί με το ποδόσφαιρο, που θα είχε πολύ διαφορετική μορφή χωρίς εκείνον. Ο Μπόσμαν έπαιζε στην Λιέγη, όταν αποφάσισε να πάει στα δικαστήρια εναντίον των εργοδοτών του το καλοκαίρι του 1990. Η Ντουνκέρκ ήθελε να τον αποκτήσει, όμως δεν ήταν διατεθειμένη να καλύψει τις απαιτήσεις της Λιέγης, κάτι που οδήγησε σε μείωσε 75% στον μισθό του.

Πέντε χρόνια αργότερα ήρθε η απόφαση του δικαστηρίου και ο Μπόσμαν ήταν ελεύθερος να υπογράψει σε ομάδα της αρεσκείας του στο τέλος του συμβολαίου του. Η «απόφαση Μπόσμαν», όπως την ξέρουμε σήμερα, σήμαινε ότι όταν το συμβόλαιο ενός παίκτη έφτανε στο τέλος του, εκείνος είχε το δικαίωμα να αλλάξει ομάδα. Στο τέλος, αυτό εκτόξευσε τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών και τους έδωσε δύναμη.