Το κυνήγι της Αλεπούς (infographic)

Ας δούμε τα δεδομένα. Η Πρωταθλήτρια δεν έχει πετύχει ούτε ένα γκολ μέσα στο 2017. Είναι η μοναδική ομάδα στις τέσσερις πρώτες κατηγορίες της Αγγλίας που δεν το έχει καταφέρει. Τελευταία φορά που κράτησε την εστία της απαραβίαστη ήταν στις αρχές Οκτωβρίου, ενώ δεν έχει νικήσει μακριά από την έδρα της από το ματς με τη Σάντερλαντ τον προηγούμενο Απρίλιο. Μαζί με την Μίντλεσμπρο και την Μπόρνμουθ είναι οι μοναδικές ομάδες που δεν έχουν πετύχει ακόμα σερί νίκες στο Πρωτάθλημα. Το ενδεχόμενο να γίνει η πρώτη ομάδα μετά τη Μάντσεστερ Σίτι το μακρινό 1938 που παίρνει πρωτάθλημα και την αμέσως επόμενη σεζόν υποβιβάζεται, μοιάζει να γίνεται όλο και πιο απειλητικό. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι δήλωσε ότι η ομάδα παραμένει «σταθερή και ενωμένη», μετά τη φημολογία για επεισόδιο στα αποδυτήρια. Ο Κάσπερ Σμάιχελ δεν μάσησε τα λόγια του: «Είναι η στιγμή για όλους να σηκώσουν κεφάλι, γιατί αν δεν το κάνουν, θα υποβιβαστούμε». Πέρυσι, τούτες τις ημέρες, οι «Αλεπούδες» νικούσαν 3-1 την Μάντσεστερ Σίτι και αποκτούσαν απόσταση πέντε βαθμών από τους διώκτες τους στο κυνήγι για τον τίτλο.

Προφανώς, η άνοδος στην κορυφή με τη διατήρηση σε αυτήν είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Πολλές ομάδες και μεγάλοι προπονητές του παρελθόντος έχουν υποφέρει από υψοφοβία. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι το καλοκαίρι ήταν ρεαλιστής, οριοθετώντας τη φετινή πορεία ανάμεσα στην τρίτη και την δέκατη θέση, αν και στη συνέχεια χρειάστηκε να χαμηλώσει κι άλλο το ταβάνι. Στο ρόστερ των πρωταθλητών προστέθηκαν ποδοσφαιριστές αξίας 80 εκατομμυρίων λιρών, γεγονός που θεωρητικά θα μπορούσε να καλύψει την οποιαδήποτε απουσία. Ακόμα και του Καντέ. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ.

Η απουσία του κοντόσωμου μέσου, του σημαντικότερου γραναζιού στην περσινή μηχανή του Ρανιέρι, στοιχίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη φετινή πορεία. Ο τρόπος που μπήκε το πρώτο γκολ της Γιουνάιτεντ δεν υπήρχε καν σαν ενδεχόμενο στην περσινή Λέστερ. Μια κεφαλιά-πάσα έβγαλε τον Μχιταριάν στο ημικύκλιο, κάνοντας τον Χουτ να τραβηχτεί ψηλά. Ο Αρμένιος τον άδειασε με μια κίνηση και βρήκε μπροστά του... ξέφωτο. Τα δυσκίνητα σέντερ μπακ της Λέστερ ήταν ανεπίτρεπτο να βρεθούν τόσο ψηλά, όπως ανεπίτρεπτο ήταν και το να «κοπεί» στα δύο η μεσαία γραμμή με μια πάσα. Ο Καντέ θα ήταν εκεί, για να μαρκάρει τον Μχιταριάν. Και αν δεν τα κατάφερνε, θα υπήρχε πίσω όλη η αμυντική ζώνη, θα έτρεχε να καλύψει ο παρτενέρ του.

Στο παρακάτω infographic που δημιουργήσαμε τοποθετούνται τα φετινά νούμερα της Λέστερ με τα συνολικά περσινά. Το πρώτο στοιχείο που καταδεικνύει την απουσία του Καντέ ως τον πιο κομβικό παράγοντα είναι το γεγονός πως σε σχέση με πέρυσι, η Λέστερ έχει 114 λιγότερα τάκλιν και 188 λιγότερα κοψίματα. Απόλυτοι αριθμοί, που φανερώνουν την τρύπα. Μολονότι τα ποσοστά στην κατοχή και στις επιτυχημένες πάσες είναι περίπου στα ίδια επίπεδα, οι «Αλεπούδες» έχουν δεχθεί ήδη 36 τέρματα, ενώ πέρυσι όλη τη σεζόν το παθητικό τους έφτασε τα 41. Τα 24 υπέρ είναι επίσης πολύ λίγα σε σύγκριση με τον συνολικό περσινό τους αριθμό, όπως και οι ευκαιρίες που έχουν δημιουργήσει. Το ζήτημα με τον Καντέ δεν ήταν μόνο η οχύρωση που πρόσφερε στην άμυνα και το ότι έδενε όλες τις γραμμές, αλλά και το ότι όλη η στρατηγική των αντεπιθέσεων είχε χτιστεί τριγύρω του. Οι άνθρωποι πίσω από το recruitment φιλοδοξούσαν με την απόκτηση του Μεντί να κάνουν την απουσία του όσο το δυνατόν πιο ανεπαίσθητη. Δεν έπεσαν μέσα, ενώ δεν βοήθησαν και οι τραυματισμοί. Τον Δεκέμβριο η ομάδα των Μίντλαντς επένδυσε 17 εκατομμύρια στον Ντίντι με στόχο να γίνει ο «Νέος Καντέ». Ίσως στο μέλλον τα καταφέρει. Χρειάζεται όμως χρόνο.

Οι τρομερά επιτυχημένες μεταγραφές τύπου Καντέ, Μαχρέζ και Βάρντι ήταν προϊόν ενδελεχούς ανάλυσης, σκάουτινγκ και ερμηνείας στατιστικών. Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη το ότι οι technical scouts Ρομπ Μακένζι (Τότεναμ) και Μπεν Ρίγκλσγουορθ (Άρσεναλ) δελεάστηκαν από τις ομάδες του Λονδίνου και ήταν οι πρώτοι που αποχώρησαν. O πρώτος ήδη από το 2015. Ο πολυδιαφημισμένος ασίσταντ του Ρανιέρι και υπεύθυνος μεταγραφών Στιβ Γουόλς πήγε το καλοκαίρι στην Έβερτον, οπότε οι παίκτες που τελικά αποκτήθηκαν στο Kings Power ήταν (και) δικές του επιλογές. Έχοντας χάσει την τεχνογνωσία των συνεργατών, εκ του αποτελέσματος δεν ήταν τόσο αποδοτικός. Η πρόσληψη του Τζον Ρούντκιν ως διευθυντή ποδοσφαίρου και του Εδουάρδο Μαθία ως επικεφαλής recruitment κατά τα φαινόμενα δεν ήταν αρκετή. Με δεδομένη την εντελώς διαφορετική φετινή χρονιά, στην οποία η ύπαρξη του Champions League άλλαξε εντελώς το πρόγραμμα προπόνησης και αποκατάστασης, δεν αποκτήθηκαν μονάδες που θα μπορούσαν δυνητικά να καλύψουν απώλειες πρωτοκλασάτων και να ανοίξουν το ροτέισιον. Δεν αποκτήθηκε καν κεντρικός αμυντικός.

Πέραν του Καντέ, απέχουν από τον περσινό εαυτό τους και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του Πρωταθλήματος. «Πέρυσι, στα καθοριστικά παιχνίδια για τον τίτλο, εκείνος έκανε τη διαφορά. Δημιουργούσε, είχε τη σπίθα, έβαζε γκολ σε κλειστά ματς. Του λείπει η αυτοπεποίθηση φέτος», είπε ο Κρις Σάτον στον «αέρα» του BBC για τον Ριγιάντ Μαχρέζ, ο οποίος πείστηκε να μείνει παρά τις «σειρήνες». Οι άμυνες έχουν προσαρμοστεί πάνω του, η χρησιμοποίηση του Σλιμανί έχει αλλάξει το παιχνίδι της Λέστερ και άρα το δικό του, ενώ η διαφοροποίηση στα πρόσωπα δεν βοηθάει τους αυτοματισμούς που έβγαιναν πέρυσι και την σχεδόν με κλειστά μάτια συνεννόηση. Ο Μαχρέζ είναι πρώτος σκόρερ των Αλεπούδων κυρίως επειδή χτυπά τα πέναλτι, Επίσης, ο Βάρντι δεν έχει την επάρκεια της περσινής σεζόν κι αυτό είναι λογικό, δεδομένων των απίθανων ποσοστών του. Εκτός του ότι έχει βρει έχει μόλις τρεις φορές δίχτυα φέτος, το στιλ της ομάδας τον επηρεάζει, όπως και η παρουσία του Σλιμανί, ο οποίος, όταν παίζει αλλάζει εντελώς τον ρόλο του.

Οι διαφορετικές προσεγγίσεις που δοκίμασε ο Ρανιέρι επίσης δεν του έχουν βγει. Πέρυσι, βιώσαμε από κοντά τον τρόπο που χτίζοντας μια τρομερή ασπίδα προστασίας από την πίεση και με το εξαιρετικό του man management κατάφερε να υποτάξει όλα τα «εγώ» στο πλαίσιο του συνόλου και να κάνει τη Λέστερ μια γροθιά, μια παρέα. «Αν αφήσεις τον Μαχρέζ στον πάγκο, του ρίχνεις την ψυχολογία» είχε πει το καλοκαίρι, σε μια προσπάθειά του να κρατήσει τον Αλγερινό στο Kings Power, όπου θα είχε δεδομένα θέση βασικού. Προσπάθησε όμως να τον ταρακουνήσει κάνοντας ακριβώς αυτό: Αφήνοντάς τον στον πάγκο. «Υπάρχουν επιθετικοί που τη μια χρονιά σκοράρουν συνέχεια και την επόμενη έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τζέιμι Βάρντι», δήλωσε για την φετινή πορεία του killer του, σαν να παραδέχεται ότι δεν πρόκειται να βρει σταθερότητα σε όλη τη σεζόν. Η ψυχολογία, από όπλο τείνει να εξελιχθεί σε μειονέκτημα.

Has anybody seen the Leicester of 2015/16? pic.twitter.com/gQLg1vgDUY

— Bleacher Report UK (@br_uk) February 6, 2017

Όταν ο Οκαζάκι ρωτήθηκε για το λόγο που η Λέστερ δεν είναι η ίδια με πέρυσι απάντησε «ο Καντέ», για να προσθέσει: «Ακόμα ψάχνουμε τον τρόπο. Το πνεύμα δεν έχει αλλάξει. Αλλά δεν ξέρουμε που να κατευθύνουμε το πνεύμα μας, όταν είμαστε στον αγωνιστικό χώρο, για να είμαι ειλικρινής. Ίσως είμαστε ακόμα μπερδεμένοι». Στο μπέρδεμα συνεισφέρει και ο Ρανιέρι, ο οποίος, παρότι το περσινό του σύστημα ήταν κλειδί για την τακτική επικράτηση, προσπάθησε να αλλάξει τη μοίρα της Λέστερ πειράζοντάς το. Δοκίμασε τριπλέτα στην άμυνα απέναντι στην Τσέλσι και ρόμβο στο κέντρο με τη Σαουθάμπτον. Έχασε και στα δύο ματς 3-0. «Προσπάθησα να αλλάξω την ομάδα επειδή χρειαζόμασταν κάτι διαφορετικό, αλλά δεν άλλαξε. Προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα μου», δήλωσε σαν σε απολογία.

Συνοψίζοντας λοιπόν, η Λέστερ πρώτα έχασε τα πιο σημαντικά εργαλεία στο σκάουτινγκ. Μετά, τον άνθρωπο που συντόνιζε τα πάντα και τον πιο σημαντικό της ποδοσφαιριστή. Απώλεσε την ομοιογένεια, την ψυχολογία, την τακτική της επιτυχίας και τις game changing στιγμές των πρωταγωνιστών που έμειναν, ενώ είχε να διαχειριστεί και το Champions League. Μέσα σε όλα, της λείπει και το... κοκαλάκι της νυχτερίδας που πέρυσι ο Ρανιέρ είχε κάτω από μαξιλάρι του. Η τύχη. Και φυσικά έχει μπλέξει σε μια τρομερά ανταγωνιστική μάχη για την παραμονή. Στην ιστορία της Premier League, είναι η μόλις δεύτερη φορά μετά το 2009 που στις ομάδες που παλεύουν για την σωτηρία οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές μετά τις 5 Φεβρουαρίου. Η Χαλ με τον Μάρκο Σίλβα απέκτησε νέα δυναμική, η Σάντερλαντ έχει την εμπειρία, η Κρίσταλ Πάλας δυνάμωσε πολύ και διαθέτει τον μετρ του είδους Σαμ Άλαρνταϊς στον πάγκο της. Η πίεση είναι αφόρητη. Μοιάζει σαν να κυνηγούν όλοι την Αλεπού μέχρι να την ρίξουν. Κι αν δεν ανεβάσει στροφές άμεσα, είναι πλέον πιθανόν να τα καταφέρουν. Ο Φιλ Νέβιλ το είπε καθαρά: «Το βαρόμετρο δεν είναι η περσινή σεζόν του τίτλου, αλλά η προπέρσινη της σωτηρίας...»