Η ευφυής επιλογή του Αντσελότι να πειράξει ελάχιστα την Μπάγερν

Ερχόμενος από τρεις σεζόν παρακολούθησης της συντριπτικής πλειονότητας των αγώνων της Μπάγερν σε Bundesliga και Champions League, το περασμένο καλοκαίρι ήμουν βέβαιος ότι κατά την εξέλιξη της τρέχουσας περιόδου θα έπιανα το ενδιαφέρον μου να ατονεί στη διάρκεια των αγώνων της λόγω της αλλαγής στον πάγκο. Διαχρονικά είχα σε μεγάλη εκτίμηση τον Κάρλο Αντσελότι, αλλά έχοντας παρακολουθήσει στενά τη δουλειά του στη Ρεάλ φανταζόμουν τι περίπου επρόκειτο να συμβεί στη Μπάγερν, δηλαδή την απλοποίηση του παιχνιδιού της λόγω της δημιουργίας ενός game plan που δεν θα είναι όσο σύνθετο ήταν αυτό που έφτιαχνε σε κάθε παιχνίδι ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Αυτή η διαφορά δεν κάνει τον έναν καλύτερο από τον άλλο, ειδικά σε ένα επάγγελμα σαν αυτό του προπονητή ποδοσφαίρου, του οποίου η υπεραξία ορίζεται πρωτίστως, αν όχι απολύτως, από την αποτελεσματικότητα. Είναι όμως αδιαμφισβήτητο ότι αυτή η διαφορά φέρνει διαφορά στην ποιότητα του θεάματος που παρακολουθεί ο θεατής. Το παιχνίδι που παράγει ο Γκουαρδιόλα στηρίζεται στην ομαδική τεχνική και την τακτική πειθαρχία, κι αυτή η βάση παρέχει την εγγύηση ότι στην μέτρια ημέρα των ποδοσφαιριστών θα δεις κάτι ενδιαφέρον και στην καλή τους ημέρα θα απολαύσεις ένα θαυμάσιο ποδοσφαιρικό θέαμα. Το παιχνίδι που προκαλεί ο Αντσελότι δεν επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις στον θεατή βάσει σχεδίου. Την έκπληξη ο Ιταλός την περιμένει μόνο από την ατομική ποιότητα, το ταλέντο που αφήνει ελεύθερο να εκφραστεί στο επιθετικό τρίτο του τερέν. Γι' αυτό και στην μέτρια ημέρα των ποιοτικών δημιουργικών ποδοσφαιριστών το παιχνίδι της Μπάγερν δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν βιωματικές διαπιστώσεις και επισημάνσεις, είναι η αίσθηση που σου αφήνει ένα 90'λεπτο της Μπάγερν σε ένα τυπικό ματς πρωταθλήματος. Δεν τεκμηριώνονται από αριθμούς και στατιστικές επιδόσεις, κι αυτό είναι εύκολο να το αντιληφθείς αν επιχειρήσεις μια σύγκριση της περσινής εικόνας της Μπάγερν στην Bundesliga με την φετινή. Η Μπάγερν κρατά το ίδιο τη μπάλα (708 πάσες ανά ματς πέρσι, 710 φέτος), με περίπου την ίδια ακρίβεια στις μεταβιβάσεις (88% πέρσι, 87% φέτος). Αν κάτι έχει ελαφρώς αλλάξει, κι εδώ οι αριθμοί επιβεβαιώνουν τον Αντσελότι, είναι ότι έχει αρχίσει να συμβαίνει η μια εκ των δύο βασικών αλλαγών που έχει επιχειρήσει να βάλει στο παιχνίδι της Μπάγερν ο Ιταλός: το δημιουργικό μέρος του παιχνιδιού έχει αρχίσει να γίνεται πιο άμεσο, δηλαδή με περισσότερες άμεσες μεταφορές της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση. Η φετινή Μπάγερν παίζει πιο συχνά την μπάλα προς τα εμπρός (424 πάσες προς τα εμπρός πέρσι, 435 φέτος). Και η διαφορά θα ήταν πιο ευδιάκριτη αν δεν έχανε ο Αντσελότι για τόσα παιχνίδια τον Μπόατενγκ και τις μακρινές μπαλιές ακριβείας που φεύγουν από τα πόδια του προς τον Λεβαντόφσκι και τους πλάγιους επιθετικούς. Κι αυτή είναι η κύρια εξήγηση για το γεγονός ότι το μέσο μήκος πάσας φέτος είναι περίπου ίδιο με πέρσι (17.3 μ. πέρσι, 17.1 μ. φέτος).

Η φετινή Μπάγερν σκοράρει στο πρωτάθλημα όσο ακριβώς και η περσινή (2.35 γκολ ανά ματς), και με παρόμοια κατανομή σε γκολ εντός & εκτός περιοχής, έχει τα ίδια ποσοστά επίτευξης τέρματος από στατική φάση, επιχειρεί περίπου τον ίδιο αριθμό σουτ ανά παιχνίδι, φτιάχνει ακριβώς τον ίδιο αριθμό ευκαιριών ανά ματς, παράγει τον ίδιο αριθμό τελικών πασών που δημιουργούν ευκαιρία για γκολ. Παρόμοιες είναι οι επιδόσεις και στην ανασταλτική συμπεριφορά των δύο εκδόσεων της Μπάγερν, και μάλιστα και εκεί έχει αρχίσει να απεικονίζεται στην στατιστική η δεύτερη αλλαγή που έχει επιχειρήσει στο παιχνίδι της ο Αντσελότι: η συχνότερη επιθετική πιεστική άμυνα που ζητά από τους ποδοσφαιριστές του προς την αντίπαλη άμυνα προκειμένου να κλέψουν την μπάλα και να επιτεθούν απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα. Η φετινή Μπάγερν επιτυγχάνει περί τα 20 κοψίματα ανά παιχνίδι (είχε 13 ανά παιχνίδι πέρσι), είναι αποτελεσματικότερη στις εναέριες μονομαχίες (φέτος επικρατεί κατά 55,23% ανά ματς, πέρσι κατά 47,6%), και κλέβει ψηλότερα τη μπάλα συγκριτικά με πέρσι. Κάνει ελαφρώς συχνότερα αμυντικά λάθη (0,41 ανά ματς φέτος, 0,26 πέρσι), αλλά δεν το έχει πληρώσει ακριβότερα (πέρσι είχε 0,09 λάθη που οδηγούσαν σε γκολ ανά ματς, φέτος έχει 0,06).

Πού διαφέρουν οι δύο εκδόσεις της Μπάγερν; Μέχρι στιγμής διαφέρουν ελαφρώς στην αποτελεσματικότητα, δεδομένου ότι η περσινή ομάδα έπαιρνε 2,59 βαθμούς ανά ματς και η φετινή παίρνει 2,47. Η διαφορά όμως είναι ελάχιστη, και παραπάνω από φυσιολογική, δεδομένου ότι υπήρξε αλλαγή προπονητή. Ο Αντσελότι τα καταφέρνει ως στιγμής κυρίως λόγω της ιδιοφυούς επιλογής του να μην πειράξει τίποτα στους αυτοματισμούς που είχε αναπτύξει η Μπάγερν στις ημέρες του Γκουαρδιόλα. Σε μια απολαυστική συνέντευξή του, που αποτελεί μάθημα ποδοσφαίρου, κατά τη διάρκεια της διακοπής του γερμανικού πρωταθλήματος ο Ιταλός εξήγησε στον Γκαμπριέλε Μαρκότι για το ESPN ότι η βασική ιδέα του ήταν να μην πειράξει τίποτα σε ένα επιτυχημένο μοντέλο που ανέλαβε να υπηρετήσει. Σε μια επίδειξη ταπεινοφροσύνης, ένας προπονητής από τους ελάχιστους του σημερινού κορυφαίου επιπέδου που δηλώνει ότι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να πληρώνονται ακριβότερα από τους προπονητές, χαρακτήρισε τις αλλαγές του ως “τίποτα σημαντικό”, ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να κάνει επανάσταση στο παιχνίδι παρά μόνο να ακολουθήσει τη γραμμή του Γκουαρδιόλα, και δεν έκρυψε ότι η τακτική του ήταν, και παραμένει, να αγοράσει, με αποτελέσματα, τον απαιτούμενο χρόνο για να εξοικειωθεί με τους νέους παίκτες του και να γνωρίσει τις δυνατότητές τους προτού επιχειρήσει να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή στον τρόπο παιχνιδιού της Μπάγερν.

Πριν από την διακοπή, όταν έφερε τον Μίλερ πίσω από τον Λεβαντόφσκι και ξαναπήρε στα χέρια του τον Ρόμπεν και τον Ριμπερί, ο Αντσελότι άρχισε να βελτιώνει το παιχνίδι και την εικόνα της Μπάγερν και να πείθει ότι έχει την κατάσταση υπό έλεγχο, έστω και αν η Λειψία δεν του επιτρέπει ως στιγμής να κάνει μια άνετη Bundesliga. Ο Ιταλός δεν είχε στείλει στο πλάι τον Μίλερ απλώς για να τον βολέψει στην 11αδα αλλά επειδή είχε την ιδέα ότι ο Γερμανός μεσοεπιθετικός θα κατάφερνε να προκαλεί προβλήματα στους αντιπάλους και να κάνει την Μπάγερν πιο απρόβλεπτη χάρη στην τόσο υψηλή τακτική αντίληψη, στην ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι και να βρίσκεται στον σωστό τόπο και χρόνο για να εκτελέσει.

Μπορεί να έχει φυλάξει κάτι για τη συνέχεια ο Αντσελότι, και να εμφανίσει τον επόμενο μήνα στο Champions League μια πιο δυνατή Μπάγερν συγκριτικά με αυτήν που έχει δείξει μέχρι σήμερα; Αν κανείς βασιστεί στον δημόσιο λόγο του, η μέθοδος της δουλειάς που έκανε το καλοκαίρι και στην χειμερινή διακοπή δεν στόχευσε σε φορμάρισμα της Μπάγερν την άνοιξη. Αυτή όμως είναι μια νέα συνθήκη για τον Αντσελότι, που δεν είχε απολαύσει ξανά στο Champions League το προνόμιο των γερμανικών ομάδων που ξεκουράζονται τον χειμώνα περισσότερο συγκριτικά με τους αντιπάλους τους. Και επειδή συνήθως ο χρόνος δουλεύει υπέρ του προπονητή κατά την πρώτη του σεζόν σε μια ομάδα, αλλά και επειδή συζητάμε για έναν εκ των πιο έμπειρων προπονητών του κορυφαίου επιπέδου, είναι πιθανό η Μπάγερν του φετινού Champions League να αποδειχθεί καλύτερη από αυτήν που παρουσιάστηκε στην περσινή διοργάνωση. Αν θα είναι πιο αποτελεσματική; Οπως σχολιάζει ο Αντσελότι, το μόνο που δεν μπορεί να εγγυηθεί ένας προπονητής είναι το αποτέλεσμα, κι ας κρίνεται από αυτό. Το βέβαιο είναι πάντως ότι ένας προπονητής με την αντίληψη ότι η δουλειά του γίνεται κυρίως στο προπονητικό κέντρο και όχι στο τερέν των αγώνων, είχε μια μεγάλη ευκαιρία μιας δεύτερης προετοιμασίας. Γι' αυτό και είναι πιθανό στο εξής να παρουσιάσει περισσότερες εκπλήξεις στο παιχνίδι της Μπάγερν. Εκπλήξεις που δεν αποτελούν επινοήσεις κατά την προετοιμασία ενός αγώνα, όπως κάνει ο Πεπ, αλλά καινοτομίες που δοκιμάστηκαν κατ' επανάληψη στις προπονήσεις και έπεισαν τον προπονητή ότι αποτελούν ιδέες και μεθόδους ανάπτυξης που έχουν ωριμάσει επαρκώς για να τις εισάγει στους αγώνες.