Ποιος έπαιξε την καλύτερη μπάλα στο Champions League

Η ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων είναι μια ωραία ευκαιρία για ανακεφαλαίωση στο Champions League 2017. Ειδικά επειδή το τέλος του κύκλου αυτών των επεισοδίων βρίσκει τον παρατηρητή αναγκασμένο να επιχειρήσει μια μικρή αναθεώρηση σε σχέση με την αρχική εντύπωση που είχαν δώσει οι ομάδες, και ειδικά οι διεκδικήτριες του τροπαίου τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά από την ολοκλήρωση της 1ης αγωνιστικής. Αυτό που συνέβη ήταν ότι κατά την εξέλιξη του χρόνου έγιναν λιγότερα τα φαβορί, δηλαδή οι ομάδες που γεμίζουν το μάτι αυτού που επιχειρεί να κατεβάσει τα επόμενα επεισόδια και να προβλέψει το ζευγάρι του τελικού ή και τον νικητή.

Δεν είχε μεγάλο κερδισμένο αυτή η φάση, δηλαδή δεν υπήρξε ομάδα που να έπεισε με τις εμφανίσεις της σε αυτά τα έξι παιχνίδια ότι έχει μεγαλώσει τόσο τον αγωνιστικό κυβισμό της που να αυξήσει θεαματικά τις πιθανότητές της για την κατάκτηση του Champions League. Είχε όμως μια σειρά από ομάδες που βγήκαν ωφελημένες από αυτή την φάση, και μια σειρά από προπονητές που βγήκαν κερδισμένοι: Η Αρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ, η Νάπολι του Μαουρίτσιο Σάρι, η Μονακό του Λεονάρντο Ζαρντίμ, η Ντόρτμουντ του Τόμας Τούχελ και η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι καμαρώνουν και μόνο για την πρωτιά στον όμιλό τους, αφού έκαναν σπουδαία κούρσα. Η Μπενφίκα του Ρουί Βιτόρια, η Λεβερκούζεν του Ρόγκερ Σμιντ και η Σεβίλη του Χόρχε Σαμπάολι μπορούν επίσης να πανηγυρίζουν σαν πρώτες, κι ας βγήκαν δεύτερες, διότι είναι και για τις τρεις μεγάλη η επιτυχία της πρόκρισης, αφού κατάφεραν να βάλουν από κάτω ισοϋψείς ή και ψηλότερες αντιπάλους.

Ποια ήταν η ομάδα που παρουσίασε με μεγαλύτερη συχνότητα και διάρκεια το πιο ελκυστικό ποδοσφαιρικό θέαμα; Η στατιστική σύγκριση ανάμεσα στους πρώτους των ομίλων δείχνει τις Γιουβέντους, Ατλέτικο, Ντόρτμουντ ως τις ομάδες που έφτιαξαν τον μεγαλύτερο αριθμό ευκαιριών ανά παιχνίδι, δείχνει τις Ντόρτμουντ, Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ ως τις ομάδες με την μεγαλύτερη συχνότητα στο σκοράρισμα, τις Ντόρτμουντ, Ατλέτικο, Γιουβέντους, Νάπολι ως τις πιο απειλητικές, δηλαδή αυτές με τα περισσότερα σουτ ανά παιχνίδι, τις Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ, Ντόρτμουντ, Γιουβέντους ως τις ομάδες με τις περισσότερες εύστοχες και ολοκληρωμένες μεταβιβάσεις ανά παιχνίδι, τις Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Ντόρτμουντ, Αρσεναλ ως τις ομάδες που παρήγαγαν την μεγαλύτερη κάθετη ανάπτυξη ανά παιχνίδι, δηλαδή που έπαιξαν περισσότερες πάσες προς τα εμπρός ανά ματς.

Οπως σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, η ερμηνεία των στατιστικών δεδομένων είναι σύνθετη και, στο τέλος της ημέρας, υποκειμενική. Ειδικά στην περίπτωση που πρόκειται για δεδομένα που δημιούργησαν ομάδες απέναντι σε διαφορετικούς αντίπαλους, σε πιο εύκολους και πιο δύσκολους ομίλους. Οι υψηλές επιδόσεις της Ντόρτμουντ σε κάθε κατηγορία όμως και η διαπίστωση ότι έβγαλε καλά παιχνίδια απέναντι σε αντιπάλους σαν την κάτοχο Ρεάλ και την πολύ δυνατή σχεδόν μέχρι το τέλος Σπόρτινγκ Λισαβόνας ρίχνουν πολύ φως στη δουλειά που έχει παρουσιάσει μέχρι εδώ ο Τούχελ, δίχως φυσικά να βάζουν την Ντόρτμουντ στην λίστα των φαβορί.

Αν κάποιος πρέπει να αναδείξει την ομάδα που παρουσίασε μεγαλύτερη βελτίωση από αυτές που λογίζονταν εξαρχής ως φαβορί για την παρουσία μέχρι την ημιτελική φάση, οφείλει να σταθεί στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Μήνα με το μήνα άρχισε να δείχνει ότι αφήνει στην άκρη τον πρωταθλητισμό στην Ισπανία και ζει με το μυαλό κολλημένο, με την εμμονή μιας τρίτης ευκαιρίας για την κατάκτηση του τροπαίου, ίσως στη χρονιά της τελευταίας ζαριάς του δημιουργού της προτού αλλάξει πάγκο, έδειξε φαινομενική βελτίωση στις δημιουργικές και επιθετικές επιδόσεις της δίχως να χάσει την αποτελεσματικότητα στην αμυντική λειτουργία της. Μια σύγκριση της περσινής Ατλέτικο του Champions League με τη φετινή δείχνει μια ομάδα που κρατά περισσότερο τη μπάλα, πασάρει με ελαφρώς μεγαλύτερη ακρίβεια, παίζει πολύ περισσότερο τη μπάλα προς τα εμπρός συγκριτικά με πέρσι, σουτάρει το ίδιο συχνά, σκοράρει περίπου με ίδια συχνότητα, και τρώει δυσκολότερα γκολ. Κι όλα αυτά είναι δεδομένα που δεν μπορεί να προσπεράσει αδιάφορα ο παρατηρητής, ειδικά αν αντιληφθεί με πόσο πάθος προετοιμάζει και ζει τα παιχνίδια ο Σιμεόνε, ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι ζει και αναπνέει για να ξαναφτάσει μπροστά στην, πιθανότατα τελευταία, ευκαιρία του να κατακτήσει το τρόπαιο με την Ατλέτικο.

Μεγάλη βελτίωση στο passing game, με περίπου 200 περισσότερες επιτυχημένες πάσες ανά ματς, πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις και πολύ πιο επιθετική ανάπτυξη παιχνιδιού (περισσότερες πάσες προς τα εμπρός) συγκριτικά με την περσινή έκδοσή της δείχνει στατιστικά και η Γιουβέντους του Μαξ Αλέγκρι, η οποία μάλιστα έχει βελτιώσει την επιθετική αποτελεσματικότητά της με συνέπεια να πετυχαίνει περισσότερα γκολ ενώ παράγει ελαφρώς μικρότερο αριθμό ευκαιριών, την ίδια ώρα που δέχεται λιγότερα γκολ. Και ναι, ως στιγμής η Γιούβε δεν έχει πείσει τον παρατηρητή των αγώνων της ότι έχει βρει τον τρόπο να ξεπεράσει την απουσία του Πογκμπά και ότι έχει βρει σταθερότητα στο χτίσιμο των επιθέσεών της, αλλά αν έχει καταφέρει τις παραπάνω επιδόσεις σε αυτό το μεταβατικό στάδιο, το οποίο το έζησε και με απουσίες λόγω τραυματισμών, ποιος να του πει του Αλέγκρι ότι κακώς αισιοδοξεί ότι τον Φεβρουάριο, που η ομάδα του θα έχει ωριμάσει περισσότερο, δεν θα μπορέσει να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων του συλλόγου να διεκδικήσει το τρόπαιο;

Μεγάλο νόημα έχει και μια συζήτηση για τις “προβληματικές” περιπτώσεις ομάδων που προκρίθηκαν. Η κάτοχος Ρεάλ κρατά λιγότερο χρόνο τη μπάλα στην κατοχή της, με μικρότερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις της, φτιάχνει αισθητά μικρότερο αριθμό ευκαιριών ανά παιχνίδι κι ας σκοράρει περίπου το ίδιο, σουτάρει λιγότερο και, κυρίως, δέχεται περισσότερα γκολ ανά ματς. Η Μπάγερν σκοράρει λιγότερο, κάνει ελαφρώς λιγότερα σουτ και ελαφρώς μικρότερο αριθμό ευκαιριών ανά ματς και δέχεται συχνότερα γκολ, κι όλα αυτά παρόλο που κρατά με την ίδια επιτυχία και τον ίδιο χρόνο την μπάλα στα πόδια της στα φετινά παιχνίδια. Αυτή την κουβέντα όμως θα την κάνουμε πιο αναλυτικά την ερχόμενη Δευτέρα, με την ευκαιρία της κλήρωσης για την φάση των 16. Προς το παρόν πάντως η φετινή διοργάνωση δεν έχει αποκτήσει ένα μεγάλο φαβορί. Οχι μόνο επειδή ο Φεβρουάριος αργεί και είναι βέβαιο ότι μέχρι τότε πολλά θα έχουν αλλάξει στην δυναμική των ομάδων, αλλά και επειδή στην πραγματικότητα οι περισσότεροι διεκδικητές του τίτλου έχουν δουλέψει με προπονητικό πλάνο και την νοοτροπία ότι οι μηχανές θα μπουν τότε, την άνοιξη, στο φουλ.