Στα βήματα του πατέρα του φαίνεται πως βαδίζει ο Τζιοβάνι Σιμεόνε. Αν και ο «Τσόλο» ήταν αμυντικό χαφ και ο γιος του επιθετικός, εντούτοις ο νυν άσος της Τζένοα ετοιμάζεται να κάνει το δικό του «μπαμ» στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Και μπορεί τα δύο γκολ του κόντρα στην Γιουβέντους να θύμισαν στον πατέρα του το δικό του τέρμα απέναντι στην «Κυρία» το 2000, ως ποδοσφαιριστής της Λάτσιο, όμως ταυτόχρονα έφεραν στο μυαλό παλιές «οικογενειοκρατίες» στη Serie A.

Μπενιαμίνο Αμπάτε - Ινιάτσιο Αμπάτε
Ο γιος είναι ποδοσφαιριστής της Μίλαν από το 2003 μέχρι σήμερα (ενδιάμεσα είχε δοθεί δανεικός σε Νάπολι, Πιατσέντζα, Μοντένα, Έμπολι, Τορίνο) και πλέον είναι ο αρχηγός των «ροσονέρι». Μάλιστα, ο Ιταλός δεξιός μπακ είναι μέλος της εθνικής Ιταλίας από το 2011, αν και φέτος δεν έχει αγωνιστεί καθόλου. Ο Ινιάτσιο Αμπάτε είναι γεννημένος το 1986, μία εποχή που ήταν «χρυσή» για τον πατέρα του, Μπενιαμίνο. Τερματοφύλακας της Ουντινέζε τότε (1985-1990), με τις εμφανίσεις του να του δίνουν την ευκαιρία να πάρει μεταγραφή για την Ίντερ το 1991. Τότε, όμως, μεγαλουργούσε με τους «νερατζούρι» ο Βάλτερ Ζένγκα, με τον Αμπάτε να πραγματοποιεί λίγες εμφανίσεις μέσα σε τρία χρόνια. Ωστόσο, κατάφερε να σηκώσει το κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1994.

Μπρούνο Κόντι - Ντανιέλε Κόντι
Ο μπαμπάς ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της εθνικής Ιταλίας στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982. Αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης και ψηφίστηκε στην κορυφαία ενδεκάδα. Σε συλλογικό επίπεδο, πέρα από δύο σεζόν ως δανεικός στην Τζένοα, ο Μπρούνο Κόντι αγωνίστηκε σε όλη του την καριέρα με τη φανέλα της Ρόμα, πραγματοποιώντας 304 συμμετοχές το διάστημα 1973-1991. O μικρός γιος της οικογένειας, Ντανιέλε, ξεκίνησε μεν από την Ρόμα, όμως για 16 συνεχόμενα χρόνια (1999-2015) αγωνίστηκε με τη φανέλα της Κάλιαρι. Όχι μόνο έγινε αρχηγός, αλλά και ρέκορντμαν συμμετοχών του συλλόγου (464). Αντίθετα με τον πατέρα του, ο γιος Κόντι δεν αγωνίστηκε ποτέ στην εθνική ανδρών της Ιταλίας, παρά μόνο μία φορά με την U21.

Ρομπέρτο Βιέρι - Κριστιάν Βιέρι
Άπαντες γνωρίζουν το μεγάλο γιο της οικογένειας, Κριστιάν, που έκανε σπουδαία καριέρα τα προηγούμενα χρόνια σε Γιουβέντους, Ατλέτικο Μαδρίτης, Λάτσιο και κυρίως Ίντερ. Για μία δεκαετία, ο Βιέρι αποτέλεσε και το «βαρύ πυροβολικό» της εθνικής Ιταλίας, με τον ίδιο να έχει μεγάλη έφεση στο ψηλό παιχνίδι. Επίσης, οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως «Μπόμπο», ένα παρατσούκλι, όμως, που δεν είναι δικό του. «Μπόμπο» ήταν το υποκοριστικό του πατέρα του, λόγω του ονόματός του. Ο Ρομπέρτο Βιέρι αγωνίστηκε τη δεκαετία του ’60 και του ’70 σε Σαμπντόρια, Γιουβέντους, Ρόμα και Μπολόνια. Μάλιστα, κατά την παρουσία του στην τελευταία, γεννήθηκε και ο Κριστιάν, το 1973.

Τσέζαρε Μαλντίνι - Πάολο Μαλντίνι
Το πιο γνωστό δίδυμο πατέρα-γιου στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, με τον γιο να είναι ίσως ο κορυφαίος Ιταλός αμυντικός όλων των εποχών. Ο Πάολο Μαλντίνι αποτελεί «θρύλο» για την Μίλαν, αφού φόρεσε τη φανέλα της για 24 συνεχόμενα χρόνια (1985-2009), χωρίς ποτέ να αγωνιστεί κάπου αλλού. Αγωνίστηκε συνολικά σε πάνω από 900 επίσημα παιχνίδια με τους «ροσονέρι», κατακτώντας συνολικά 26 τίτλους, από τους οποίους ξεχωρίζουν τα 5 (!) κύπελλα πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ. Με την εθνική Ιταλίας αγωνίστηκε σε 126 παιχνίδια, συμμετέχοντας σε τρία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τέσσερα Μουντιάλ. Μάλιστα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, προπονητής της Ιταλίας ήταν ο πατέρας του. Ο αείμνηστος Τσέζαρε Μαλντίνι ήταν κι αυτός παίκτης της Μίλαν (1954-1966), αγωνιζόμενος, επίσης, στη θέση του αμυντικού. Ωστόσο, οι δικοί του αριθμοί είναι πολύ μικρότεροι από του γιου του. Με τους «ροσονέρι» αγωνίστηκε σε 412 παιχνίδια, ενώ με την εθνική Ιταλίας σε 25. Ωστόσο, και αυτός σήκωσε ένα κύπελλο πρωταθλητριών, ενώ για ένα διάστημα ήταν προπονητής του γιου του στην Μίλαν.

Βαλεντίνο Ματσόλα - Σάντρο Ματσόλα
Ο Ματσόλα ο γηραιότερος λέγεται πως ήταν ένα από τα κορυφαία 10αρια στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Γεννημένος το 1919, ο Βαλεντίνο Ματσόλα ήταν ο αρχηγός της μεγάλης Τορίνο, τη δεκαετία του ’40, που κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Ιταλίας. Το 1942 γεννήθηκε ο γιος του, Σάντρο, ο οποίος όμως μεγάλωσε χωρίς πατέρα. Κι αυτό, γιατί ο Βαλεντίνο έχασε τη ζωή του το 1949, σε ηλικία μόλις 30 ετών, στην αεροπορική τραγωδία της Σουπέργκα, όπου ξεκληρίστηκε ολόκληρη η ομάδα της Τορίνο. Στα χνάρια του πατέρα του, ο Σάντρο Ματσόλα βρέθηκε από πολύ μικρός στην Ίντερ και... ρίζωσε. Πραγματικός «θρύλος» για την ομάδα του Μιλάνου, δεν αγωνίστηκε ποτέ σε άλλο σύλλογο στην καριέρα του. Ο Ματσόλα ήταν μέλος της μεγάλης Ίντερ, τη δεκαετία του ’60, κατακτώντας συνολικά τέσσερα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα πρωταθλητριών και δύο διηπειρωτικά. Και φυσικά ήταν από τους πρωταγωνιστές της εθνικής Ιταλίας, στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1968 και της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970.