Κερδισμένοι και χαμένοι του Champions League

Η πρότελευταία, 5η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League ήταν ένα σημείο καμπής στον κύκλο της τρέχουσας διοργάνωσης, αφού αποφάσισε για την πρόκριση ή τον αποκλεισμό ομάδων. Κι ήταν μια αγωνιστική που είναι πιθανό να αποδειχθεί σημείο αναφοράς στη δουλειά πολλών προπονητών της πρώτης γραμμής, της – θεωρητικά – κορυφαίας ποιότητας. Το 5ο δείγμα στο Champions League ήρθε να προστεθεί δίπλα στα 10+ δείγματα δουλειάς που μας έχουν δείξει οι προπονητές μέχρι σήμερα στα εγχώρια πρωταθλήματα και να μας πει ακόμη περισσότερα για όσα μπορούμε να περιμένουμε στη συνέχεια. Είχε μεγάλους κερδισμένους, είχε πλάνα που δείχνουν να έχουν ενδιαφέρουσα προοπτική, είχε και χαμένους. Τι μου μένει περισσότερο στο μυαλό; Τα βάζω σε μια σειρά, σχετική με την σημασία που δίνω στα όσα έχω δει μέχρι εδώ.

Δεν μου μοιάζει πλέον τυχαίο ότι η Ατλέτικο, η οποία έχει κάνει τον χειρότερο πρώτο κύκλο της στο πρωτάθλημα στα χρόνια του Ντιέγκο Σιμεόνε, προκρίνεται πρώτη στον όμιλό της και καμαρωτή, ως η μόνη ομάδα με το απόλυτο των νικών. Μετά τα όσα έχω δει από αυτήν στο πρωτάθλημα τείνω να πιστέψω ότι ο “Τσόλο” λειτουργεί πλέον με την εμμονή της κατάκτησης του Champions League. Σήμερα που ζει 9 βαθμούς μακριά από την 1η θέση της LaLiga ο Σιμεόνε, και μαζί του η Ατλέτικο, που είναι η αντανάκλασή του στο τερέν, τρέφεται από το όραμα της κατάκτησης του τροπαίου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να εξελίξει την φετινή ομάδα του σε κάτι καλύτερο από τις προηγούμενες. Το στάδιο που διανύει όμως είναι μεταβατικό. Είναι μια προσπάθεια του προπονητή να πάει λίγο κόντρα στα βασικά δόγματα της αντίληψής του για τις στρατηγικές που ακολουθεί, να βάλει περισσότερη ομαδική τεχνική στο παιχνίδι, να κάνει την Ατλέτικο πιο δημιουργική. Μέχρι τώρα το πείραμα δεν πετυχαίνει σε διάρκεια. Κι αν στον όμιλο κυκλοφορούσαν καλύτερες ομάδες από την φετινή Αϊντχόφεν και τη Ροστόφ, ίσως να μην έκανε τέτοια παρέλαση. Την έκανε όμως. Και πλέον είναι δεδομένο ότι η φλόγα γίνεται πιο δυνατή στα αποδυτήρια της Ατλέτικο πριν από τα ματς του Champions League συγκριτικά με τη φλόγα που καίει πριν από τα ματς της LaLiga. Ολοένα και μεγαλώνει η αίσθησή μου ότι αυτή είναι η τελευταία σεζόν του Σιμεόνε στη Μαδρίτη. Και με την Ατλέτικο να είναι γηπεδούχος της ρεβάνς στη φάση των 16 και να έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα παίξει με Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, την βλέπω ήδη στους 8, και συνεπώς την αντιλαμβάνομαι ως ικανή να πάει μακριά, διότι ο Σιμεόνε θα παίξει τα ρέστα του.

Είτε τα καταφέρει να τερματίσει πρώτος είτε όχι, ο Τόμας Τούχελ είναι ένας εκ των μεγαλύτερων κερδισμένων από την φάση των ομίλων του Champions League. Στην πρώτη του φορά στην κορυφαία διοργάνωση, ο Γερμανός προπονητής έχει ήδη καταφέρει την ηχηρή επιστροφή της Ντόρτμουντ στο Champions League. Μέσα από αρκετές δοκιμασίες ο 43χρονος προπονητής αποδεικνύει ότι ήταν πιο ώριμος και πιο καλά προετοιμασμένος από όσο πίστευε και η ίδια η γερμανική κοινωνία του ποδοσφαίρου τον καιρό που μάθαινε ότι θα είναι αυτός ο διάδοχος του Γιούργκεν Κλοπ. Με δικές του επιλογές, που βγαίνουν, ο Τούχελ παρουσιάζει σήμερα την ομάδα με την μεγαλύτερη δυναμική, αγωνιστικά, στη Γερμανία, από αυτές που έχουν βαριά φανέλα. Ναι, στο ρόστερ της Ντόρτμουντ δεν κυκλοφορεί αρκετή εμπειρία για να της εμπιστευθείς ένα ποντάρισμα για να φτάσει πολύ μακριά, αλλά με δεδομένα το συγκριτικό πλεονέκτημα της χειμερινής ξεκούρασης και το μεγάλο ρόστερ (με εξαίρεση το κέντρο της άμυνας), στο μυαλό μου είναι ένα καλό αουτσάιντερ για την 4αδα, εφόσον βεβαίως οι κληρώσεις δεν την φέρουν από νωρίς αντιμέτωπη με κάποιο από τα φαβορί.

Με όσα έχει δείξει μέχρι εδώ ο Ζόρζε Σαμπάολι πείθει την διοίκηση της Σεβίλης ότι έκανε καλά που του εμπιστεύθηκε τις προσδοκίες της για μια πορεία στο Champions League και του ανέθεσε αυτό το πρότζεκτ της ανακαίνισης του ρόστερ της. Ναι, το σκορ λέει ότι η Σεβίλη έχασε από την Γιουβέντους, αλλά η εικόνα και των δύο αγώνων που έδωσε με την “είμαι ένα από τα φαβορί” Γιούβε μαρτυρά ότι μέσα σε διάστημα μικρότερο των τεσσάρων μηνών ο Αργεντινός προπονητής έχει καταφέρει ήδη να συναρμολογήσει ένα σύνολο που συμπεριφέρεται σαν ομάδα, η οποία έχει ήδη αρχίσει να υπηρετεί τις προπονητές αρχές και τις ιδέες του. Δεν μπορώ να μαντέψω αν θα τα καταφέρει στην τελευταία αγωνιστική, αλλά μπορώ με ασφάλεια να εκτιμήσω ότι αν περάσει στη φάση των 16 δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν.

Πιθανόν αυτό που έκανε χθες απέναντι στην Γκλάντμπαχ να φάνταζε ως το αυτονόητο ή και κάτι λιγότερο, μετά από τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Στην πραγματικότητα όμως η χθεσινή δουλειά της Σίτι ήταν πολύ δύσκολη. Και αυτό που έχει δείξει μέχρι εδώ στο Champions League μαζί της ο Πεπ Γκουαρδιόλα είναι σημαντικό, διότι αυτή είναι μια πρόκριση που έρχεται με μια Σίτι που ακολουθεί τον δρόμο του, που προσπαθεί να παίξει το ποδόσφαιρό του, με μια Σίτι που είναι ακόμη στο στάδιο της προσαρμογής της στον ρυθμό του Γκουαρδιόλα, με έναν Γκουαρδιόλα που είναι ακόμη στο στάδιο της εξοικείωσης με τη φύση της νέας του δουλειάς. Ο Πεπ θέλει χρόνο για να καταφέρει να βάλει διάρκεια στην αποτελεσματικότητα του παιχνιδιού της Σίτι. Οχι τη 10ετία που εκείνος ζητά μέχρι να ακούσει ως λογικό τον χαρακτηρισμό του φαβορί για την κατάκτηση του Champions League, αλλά θέλει χρόνο. Αν η κλήρωση είναι ευνοϊκή, θα κερδίσει χρόνο. Αν φτάσει μέχρι τους 8, η Σίτι του Γκουαρδιόλα θα είναι παραπάνω από υπολογίσιμη. Διότι σου δίνει την αίσθηση ότι μέχρι την Ανοιξη θα έχει καταφέρει να παρουσιάζει όλο και συχνότερα και όλο και περισσότερο το ποδόσφαιρο του Γκουαρδιόλα, με τρόπο αποτελεσματικό.

Στις δημόσιες τοποθετήσεις του τον τελευταίο καιρό επιμένει ότι σοκάρεται με τη διαφορά ανάμεσα στο πρόσωπο της Λέστερ στην Premier League και σε αυτό που δείχνει στο Champions League. Δεν μας λέει την αλήθεια. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι έχει καταλάβει καλά ότι οι ποδοσφαιριστές του λειτουργούν ως χορτασμένοι σε ένα πρωτάθλημα που ξέρουν ότι δεν μπορούν να προοδεύσουν συγκριτικά με πέρσι και ότι ανυπομονούν πριν από κάθε ματς του Champions League, εκεί όπου ξέρουν ότι γράφουν ιστορία. Στην κληρωτίδα της φάσης των 16 θα είναι τρεις – τέσσερις οι ομάδες με των οποίων τα ονόματα δεν θα τρομάξει η Λέστερ. Στην πραγματικότητα αν αποφύγει τη Μπάγερν η Λέστερ θα πιστεύει ότι θα το παλέψει. Και με την περσινή αύρα που είχε στην Premier League, την οποία εμφανώς κουβαλά στο Champions League, και δεδομένου μάλιστα ότι θα έχει τη ρεβάνς στην έδρα της, ποιος να της πει της Λέστερ ότι δεν θα φτάσει στην 8αδα; Κι άντε μετά να πεις του Ρανιέρι ότι δεν συνεχίζει να κάνει θαύματα.

Η Παρί του δεν έχει εντυπωσιάσει. Μάλιστα ακόμη δεν μπορείς καν να συμπεράνεις ότι την έχει κάνει δική του ομάδα, δεδομένου ότι στο παιχνίδι της, στο Champions League, είναι ακόμη εμφανή τα σημάδια της αντίληψης του προκατόχου του. Ο Ουνάι Εμερι όμως κατάφερε, με το χθεσινό “Χ” στο Λονδίνο και την – λογικά - εξασφάλιση της πρωτιάς, να αγοράσει τον χρόνο για να εξελίξει την Παρί και να τη φέρει πιο κοντά στις ιδέες του. Κι αν βασιστούμε στην ιστορία του, η οποία λέει ότι σχεδόν παραδοσιακά του παίρνει χρόνο στην αρχή της σεζόν μέχρι να βγάλει άκρη και να παρουσιάσει το παιχνίδι του, οδηγούμαστε στην εκτίμηση ότι πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε στα σοβαρά την Παρί του. Η συνέπεια που δείχνει σε αποτελεσματικότητα στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου και η πρόοδος που παρουσίασε χθες στο παιχνίδι της η Παρί συγκριτικά με το αντίστοιχο ματς του Παρισιού, κι ενώ χθες αντιμετώπισε μια πιο έτοιμη Αρσεναλ, δημιουργούν την εντύπωση ότι ο Εμερι “το βρίσκει”. Αν καταφέρει να απαλλάξει τον Καβάνι από τον εκνευρισμό που του δημιουργεί η διαρκής σύγκριση των γαλλικών media με τον Ζλάταν, με τη μεσαία γραμμή και το μεγάλο ρόστερ που διαθέτει, ο Ισπανός μπορεί να φτάσει μακριά στο Champions League, ή τουλάχιστον να αγοράσει μια δεύτερη χρονιά στο Παρίσι.

Στους κερδισμένους θα έπρεπε να βάλω και τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, που περνάει πρώτος και αήττητος στην φάση των 16, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ευχαριστεί το παιχνίδι του, παρόλο που η Μονακό δημιουργεί και σκοράρει περισσότερο συγκριτικά με πριν. Και δεν μπορώ να βάλω ακόμη τον Μαουρίτσιο Σάρι, διότι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να προκριθεί ώστε να βαφτίσει επιτυχημένη τη σεζόν της Νάπολι στο Champions League.

Ναι, ήταν πρωτάρης στο Champions League και δεν μπήκε στην διοργάνωση με μια έκδοση που έχει εμπειρία και παραστάσεις, αλλά αυτό που τελικώς παρουσίασε ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο ήταν μια απογοήτευση που πήραμε όλοι όσοι θαυμάζουμε τη δουλειά που έχει δείξει με την Τότεναμ στην Premier League. Πλήρωσε πολλά, με πρώτο τον εκνευρισμό της έδρας της, δεύτερη την απουσία του Χάρι Κέιν στα περισσότερα παιχνίδια, και τρίτο τον περιορισμένο αριθμό έμπειρων επιλογών που του έδινε το ρόστερ του. Είναι όμως γεγονός ότι παρουσίασε μια Τότεναμ κατώτερη των προσδοκιών, και επειδή αυτό το έκανε σε έναν όμιλο – ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν είχε καπαρωμένα εισιτήρια, αυτή η αποτυχία πέφτει βαριά.

Ηταν ένας από τους κερδισμένους της περσινής διοργάνωσης, κι ίσως γι' αυτό η φετινή του πορεία με την Αϊντχόφεν να δημιουργεί αρνητική εντύπωση. Ο Φιλιπ Κοκού είχε δείξει πολύ καλά πράγματα πέρσι, και επειδή δεν έδειξε τίποτα φέτος δικαίωσε όσους προέβλεπαν ότι δεν έπρεπε να συνεχίσει στον πάγκο της Αϊντχόφεν και ότι έπρεπε να επιλέξει να κλείσει τον επιτυχημένο κύκλο και να μεταναστεύσει σε άλλο πρωτάθλημα.

Είναι σαφές ότι η Μπάγερν δεν έχει ακόμη μεταβεί από την φάση Γκουαρδιόλα στην δική του εποχή, κι είναι το ίδιο σαφές ότι πυκνώνουν για αυτήν οι δοκιμασίες σε Bundesliga και Champions League. Αυτό που παρουσιάζει στην πλειονότητα των αγώνων της η Μπάγερν δεν είναι ούτε αυτό που παρουσίαζε επί Γκουαρδιόλα ούτε αυτό που παρουσίαζε η Ρεάλ επί Αντσελότι. Προς το παρόν στο τερέν εμφανίζεται μια κουρασμένη και πιο στατική Μπάγερν συγκριτικά με την περσινή, από της οποίας το παιχνίδι έχει αφαιρεθεί η ένταση και στη φάση της επίθεσης και στη φάση της άμυνας. Η στατιστική σύγκριση δείχνει μια ομάδα που σκοράρει λιγότερο και δέχεται περισσότερα γκολ, παρόλο που φτιάχνει περίπου ίδιο αριθμό ευκαιριών και κρατά περίπου ίδιο χρόνο ανά ματς την κατοχή της μπάλας. Τα ρεπορτάζ έχουν εδώ και καιρό καταγράψει το “παράπονο” του Αντσελότι ότι βρήκε ποδοσφαιριστές με άδειες μπαταρίες, ξεζουμισμένους από τον ρυθμό του Γκουαρδιόλα, και μένει να αποδειχθεί αν ο Ιταλός θα βρει τρόπο να αξιοποιήσει τη χειμερινή διακοπή προκειμένου να πραγματοποιήσει αποτελεσματικό restart. Για την ώρα το Champions League δεν του έχει κάνει καλό. Ούτε η εικόνα, ούτε τα αποτελέσματα, ούτε η 2η θέση.