Δεν ξεπερνούσε σε μέγεθος τα 500 χιλιοστά και όμως είχε σταθεί ικανή να χαρίσει την ευτυχία σε ολόκληρο το λαό της Χιλής που επί 17 ημέρες, εκείνον τον Αύγουστο του 2010, ζούσε μέσα στην αγωνία. Η μικροκάμερα που είχε τοποθετηθεί στην άκρη του κρουστικού τρυπανιού των σωστικών συνεργείων, είχε φέρει στην οθόνη το πλέον χαρμόσυνο εύρημα (φώτα από προβολείς και φωνές), ενώ όταν ανέβηκε και πάλι στην επιφάνεια, γύρω της είχε τυλιγμένο και το μήνυμα της επιβεβαίωσης γραμμένο με κόκκινο μαρκαδόρο ένα μικρό κομμάτι χαρτί: «Και οι 33 βρισκόμαστε στο καταφύγιο και είμαστε καλά»!

Το μήνυμα διάβασε φωναχτά ο τότε Πρόεδρος της χώρας, Σεμπαστιάν Πινιέρα, ο οποίος στη συνέχεια έδωσε το έναυσμα για πανηγύρια σε όλη την Χιλή (σ.σ.: η χώρα είναι έντονα σεισμογενής και οι κάτοικοι της εξαιρετικά ευαισθητοποιημένοι σε τέτοιου είδους ζητήματα) «Οι ανθρακωρύχοι πλησίασαν το πρόσωπό τους στην κάμερα, όπως θα έκαναν τα παιδιά, και μπόρεσα έτσι να δω τα μάτια τους, τη χαρά, την ελπίδα τους», πρόσθεσε στις κάμερες, παίρνοντας την δημοσιότητα που ήθελε.


Η κόρη του έξω από το ορυχείο

Μεταξύ εκείνων των προσώπων που ο Πρόεδρος δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει, βρισκόταν και εκείνο του Φράνκλιν Λόμπος. Η είδηση όμως πως ο βιρτουόζος επιτελικός μέσος της δεκαετίας του ’80 βρισκόταν μεταξύ των εγκλωβισμένων, είχε αναστατώσει ακόμα περισσότερο την κοινωνία του πληγωμένου φτωχού Βορρά της χώρας. Εκεί άλλωστε συνέβη το ατύχημα, στο ορυχείο χρυσού και χαλκού στο Σαν Χοσέ που βρίσκεται 850 χλμ βορειότερα της πρωτεύουσας Σαντιάγο, στα μέσα της ξηρότερης περιοχής του πλανήτη, της ερήμου Ατακάμα.

«Να, είναι αλήθεια. Μεταξύ των 33 είναι και ο Φράνκλιν Λόμπος», ήταν η επιβεβαίωση από τα χείλη του αλλοτινού προπονητή του στην Κομπρεσάλ, Μανουέλ Ροδρίγκες, ο οποίος δακρυσμένος ενημέρωσε και για το τι δουλειά είχε ο κορυφαίος επιτελικός μέσος στην ιστορία του συλλόγου, σε ένα πηγάδι 700 μέτρων: «Οταν αγωνιζόταν, τα χρήματα δεν ήταν πολλά. Στην πορεία της ζωής του στέρεψαν. Ο Φράνκλιν όμως έπρεπε να σπουδάσει τις δύο κόρες του, την Καρολίνα και την Καρίνα. Πολλά πράγματα δεν ήξερε να κάνει και έτσι άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε και έγινε οδηγός των μεταλλωρύχων».

Διεθνής και «τεμπέλης»
Ποιος ήταν όμως ο σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ που είχαν λατρέψει οι φίλοι του ποδοσφαίρου στην περιοχή; Στα 19 του (1982) ο Φράνκλι Λόμπος είχε ήδη αναδειχτεί καλύτερος παίκτης της Β’ Κατηγορίας με τη φανέλα της Ντεπόρτες Αντοφαγάστα. Η Κομπρεσάλ που πάλευε να επιστρέψει στα σαλόνια έσπευσε να τον αποκτήσει έναν χρόνο αργότερα και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Το 1983 ο Λόμπος μοίρασε διψήφιο αριθμό γκολ και πέτυχε κι εκείνος ακόμα επτά, όλα με απ’ ευθείας εκτελέσεις φάουλ παρακαλώ.

Με αυτό τον τρόπο της χάρισε το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία της σε οποιαδήποτε κατηγορία. Τα στημένα ήταν το μεγαλύτερο προσόν του. «Ημασταν τόσο σίγουροι πως θα σκοράρει που ορισμένες φορές αισθανόμασταν πως ξεκινούσαμε τα παιχνίδια με 1-0 υπέρ μας», θα θυμηθεί μπροστά στην κάμερα ο τότε συμπαίκτης του, Γιάνκο Μουνιός.

Ηταν στ’ αλήθεια τόσο καλός σε αυτό, που του έδωσε και το εισιτήριο για την Εθνική Ελπίδων. Με το εθνόσημο αγωνίστηκε σε τέσσερα παιχνίδια για τα προκριματικών των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Αντζελες (1984), όπου αν και η χώρα του προκρίθηκε, εκείνος κόπηκε την τελευταία στιγμή από την αποστολή. Το πρόβλημα του ήταν πως ήταν αργός και όπως κάποτε παραδέχτηκε κι ο ίδιος: «λιγάκι έως πολύ τεμπέλης».

Το θαυματουργό μονοπάτι
Η καριέρα του Λόμπος ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στην ομάδα της περιοχής του, την Ρεχιονάλ Ατακάμα. Στο ξεκίνημά του μάλιστα την οδήγησε στην άνοδο στην Α’ κατηγορία της Χιλής. Τότε πραγματοποίησε το τάμα που είχε κάνει και μαζί με ορισμένους οπαδούς της ομάδας, ακολούθησαν με τα πόδια το προσκύνημα της Σάντα Χεμίτα που είναι μία ανάβαση 24 χιλιομέτρων στις απόκρυμνες Ανδεις.

Εκείνο το τάμα είχε πιάσει τόπο (για όσους πιστεύουν) και καθώς ο Λόμπος ήταν εγκλωβισμένος, ο συμπαίκτης και νυν προπονητής του στην ομάδα των παλαίμαχων που ο ίδιος ο Λόμπος έχει ιδρύσει, την Κομέρσιο ντε Κοπιαπό, ξεσήκωσε όλους τους παίκτες εκείνης της σεζόν να κάνουν το ίδιο για χάρη του φίλου τους. Αλλωστε η πλειονότητα όλων αυτών ήταν επίσης εργάτες στα ορυχεία της περιοχής, μιας και δεν υπάρχουν άλλες δουλειές σε εκείνα τα άγονα μέρη. Ετσι λοιπόν 17 άτομα, μεταξύ αυτών και ο αδερφός του Φράνκλιν, ο Σέρχιο, ακολούθησαν την ίδια θαυματουργή διαδρομή στις 16 Αυγούστου και προχθές αισθάνθηκαν δικαιωμένοι, βλέποντας την πίστη και το τάμα τους να πιάνει τόπο.


Ο Πρόεδρος της Χιλής περίμενε να δώσει μία μπάλα στον Λόμπος με το που βγήκε από τα έγκατα της Γης

Επειτα από 69 μέρες οι 33 ταλαιπωρημένοι είδαν το φως του ήλιου. Ο Λόμπος ο πιο γνωστός από τους εγκλωβισμένους ήταν εκείνος που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον. Το φοβερό με την περίπτωσή του ήταν το παρατσούκλι που κουβαλούσε από τότε που έπαιζε. Οι οπαδοί της Λα Σερένα τον αποκαλούσαν «μαγικό πύργο ορυχείου» για τον τρόπο που μοίραζε τις ασίστ και το αγέρωχο κορμί του (1,90 μ.). Οπότε με τέτοιους τίτλους κυκλοφόρησαν και τα σχετικά αφιερώματα των περιοδικών και εφημερίδων για την χάρη του.

Πρωταθλητής ετών 59
Λίγες μέρες μετά από την σωτηρία ο Λόμπος επέστρεψε στην ρουτίνα του. Φόρεσε τα ποδοσφαιρικά του και μεγαλούργησε. Με τον γνωστό τρόπο (απ’ ευθείας φάουλ) χαρίσε στη ομάδα της καρδιάς του, την Κομέρσιο ντε Κοπιαπό, τον τίτλο σε ένα ιδιαίτερο πρωτάθλημα που φέρει την εκπληκτική ονομασία «Σούπερ κύριοι και γηραιά ταλέντα». Εκεί συνεχίζει ακόμα και τώρα ως παίκτης προπονητής στα 59 του. Εδώ βγήκε από 700 μέτρα κάτω από τη Γη, να παίξει μπάλα σε αυτήν την ηλικία θα είχε πρόβλημα;

Follow me: @jorgekaraman