Οι φανέλες και ο μαγικός τους κόσμος!

Για τον συλλέκτη ποδοσφαιρικών αντικειμένων, η φανέλα αποτελεί συχνά τo πιο ακριβοθώρητo αντικείμενο της συλλογής του. Μια εμφάνιση που έρχεται στα χέρια του μετά από καιρό ψαξίματος, ή κάποια που είναι συνδεδεμένη με αξέχαστες προσωπικές αναμνήσεις, έχει ανεκτίμητη αξία.

Ο Νιλ Χερντ έγραψε το «A Lover's Guide to Football shirts» έχοντας υπάρξει παράλληλα ο ίδιος λάτρης του... σπορ και έχοντας προβεί πριν σε αντίστοιχης προσέγγισης βιβλίο για τα αθλητικά παπούτσια. Προχώρησε εξετάζοντας το αντικείμενο από μια περισσότερο ιστορική σκοπιά. Οι επιρροές από άλλους τομείς, όπως η μουσική, οι χορηγίες, ο σχεδιασμός και η σύνδεση με την κοινωνία που εκπροσωπούν, αποτελούν για εκείνον σημαντικές προεκτάσεις μιας σημαντικής ποδοσφαιρικής εμφάνισης, που έχει αφήσει το στίγμα της.

Ο Νιλ Χερντ μίλησε στο FourFourTwo του gazzetta.gr για το πρότζεκτ του, ξεχώρισε τις αγαπημένες του εμφανίσεις και ζήτησε από τους Έλληνες αναγνώστες να του στείλουν τις προτάσεις τους!

Πώς αποφάσισες να γράψεις βιβλίο για τις ποδοσφαιρικές φανέλες;

«Για να είμαι ειλικρινής, παρότι μπορεί να ακουστεί περίεργο, το σχεδίαζα τα τελευταία 20 χρόνια! Ίσως όχι ακριβώς το να γράψω βιβλίο, αλλά το να συνδέσω πληροφορίες και φωτογραφίες φανελών σε ένα μέρος. Ένα από τα πρώτα σάιτ που δημιούργησα ήταν αφιερωμένο στις φανέλες. Φυσικά, είχα πριν γράψει το βιβλίο "Trainers", το οποίο δημοσιεύτηκε το 2003 και ήταν ένα λογικό βήμα να κάνω ένα παρόμοιο πρότζεκτ για την άλλη αγάπη μου, τις ποδοσφαιρικές φανέλες».

Άρα είσαι συλλέκτης και εσύ. Γιατί ο κόσμος τείνει να συλλέγει εμφανίσεις;

«Πράγματι, είμαι συλλέκτης. Μαζεύω εμφανίσεις από το τέλος της δεκαετίας του '80 και πάντα ενδιαφερόμουν στις εξωτικές και τις σπάνιες. Οπότε η συλλογή μου είναι περισσότερο με φανέλες από το εξωτερικό, παρά από το βρετανικό ποδόσφαιρο. Ήταν απλά πιο ελκυστικές για εμένα, από το σχεδιασμό τους, μέχρι το logo του δημιουργού και τους χορηγούς».

Το βιβλίο σου δεν είναι απλά μια καταγραφή ιστορικών εμφανίσεων, αλλά επίσης εξηγεί και το πως εξελίχθηκαν. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα γι' αυτό;

«Θεωρώ τον εαυτό μου πρωτίστως ιστορικό. Ενδιαφέρομαι λοιπόν και για την πολιτισμική ιστορία, την δικιά μας ιστορία, των μαζών. Οπότε όταν θέλω να γράψω κάτι σχετικό, πηγαίνω στις ρίζες αυτού που σήμερα το βλέπουμε ως κοινό, εξετάζοντας το πως έφτασε σε αυτό το σημείο και γιατί. Το συγκεκριμένο ζήτημα, με τις φανέλες, βασικά, έχει φυλετικές ρίζες. Όπως συμβαίνει και με τις ομάδες και τα γήπεδα, οι εμφανίσεις τους και τα χρήματα κατά κύριο λόγο έχουν φυλετικά σημάδια. Όπως οι ασπίδες των αρχαίων Σπαρτιατών και Αθηναίων, έτσι και οι εμφανίσεις των ομάδων ξεχωρίζουν τους φίλους και τους εχθρούς. Στη συνέχεια, το μεταφέρω στο σήμερα και εξετάζω την εμπορικότητα και την ανάπτυξη των σημάτων και των χορηγιών».

Υπάρχει κάποια ελληνική στο βιβλίο σου;

«Υπάρχουν δύο, περιέργως αμφότερες από την Κύπρο, στο κεφάλαιο των χορηγιών. Η Ομόνοια, αφού είχε σπόνσορα τα Loic Jeans που ήταν μόδα στην Αγγλία των 80s και ο Εθνικός Λατσιών από το 1996! Αυτό γιατί, κοιτάζοντας τους σπόνσορες και τη συγκεκριμένη εμφάνιση, ήταν ένα εξαιρετικό γραφικό παράδειγμα του πως δεν καταλαβαίνουμε ή δεν μεταφράζουμε σωστά τις λέξεις των χορηγών όταν είναι σε άλλες γλώσσες. Και ο χορηγός, που ίσως είναι τετριμμένος, δείχνει γεμάτος αίγλη στο ελληνικό αλφάβητο. Θα έλεγα ότι ο λόγος που δεν υπάρχουν περισσότερες ελληνικές ομάδες είναι επειδή οι σύλλογοι της χώρας δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένοι σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οπότε οι εμφανίσεις δεν αφήνουν το σημάδι τους στη συνείδηση. Θα επανορθώσει πάντως στο δεύτερο μέρος!».

Μπορείς να ξεχωρίσεις τις πιο εικονικές εμφανίσεις σου και να αιτιολογήσεις την επιλογή;

«Χμμ, αυτά αλλάζουν, αλλά πάντα υπάρχει το δικό μου τοp 5, στο οποίο βρίσκονται:

-Η Σεντ Ετιέν του 1981 από τη Le Coq Sportif, που φορέθηκε από τον Πλατινί και είχε χορηγό τη Super Tele, κυρίως επειδή πιστεύω πως ήταν πανέμορφη αισθητικό, αλλά επίσης απέπνεε αίγλη και ξεχώριζε από τις άλλες γαλλικές με το μεγάλο όνομα του σπόνσορα.

-Η Ουαλία του 1976-77 από την Admiral, με τις γραμμές σαν του τραμ μπροστά. Όχι μόνο επειδή είμαι περήφανος Ουαλός, αλλά επειδή επίσης πιστεύω ότι είναι εξαιρετικος ο σχεδιασμός και πρόκειται για εικονική εμφάνιση.

-Των Tampa Bay Rowdies ή των Chigago Sting από τα τέλη της δεκαετίας του '80, καθώς αυτές οι φανέλες NASL ήταν τόσο εξωτικές και τρελές που απλά έκαναν τέλεια τα σχέδιά τους».

Πιστεύεις ότι οι σύγχρονες εμφανίσεις δεν είναι τόσο εμπνευσμένες;

«Πιστεύω ότι οι φανέλες, όπως και τα πάντα, κινούνται με τη μόδα και έπειτα από την τρέλα των σχεδίων των 80s και των 90s, οι κατασκευαστές επέστρεψαν στην υπεραπλότητα και το κλασικό, οπότε τα σχέδια είναι απλά και διακριτικά. Αυτό νομίζω θα αφήσει μικρότερο σημάδι στη φαντασία μας, καθώς είναι πιο δύσκολο να ταιριάξεις αναμνήσεις. Νομίζω ότι τα σχέδια στο μέλλον -αν και ήδη κάποια το κάνουν- θα γίνουν πιο γραφικά. Δείτε την τρίτη εμφάνιση της Γιουβέντους που θυμίζει ζέβρα και τις εμφανίσεις της Γερμανίας στα Κύπελλα Συνομοσπονδιών ως παραδείγματα της ανάπτυξης».

Ποια εταιρεία, η οποία δεν υπάρχει πια, λείπει κατά τη γνώμη σου περισσότερο;

«Πολύ καλή ερώτηση! Για μένα η Ennerre, που ήταν αρκετά μεγάλη στη δεκαετία του 80, φτιάχνοντας τη φανέλα για τη Νάπολι του Μαραντόνα και άλλες μεγάλες ομάδες. Αγαπούσα το σήμα της και τα σχέδια ήταν επίσης καλά. Επίσης λάτρευα την Meyba στην Ισπανία. Η Erima της Γερμανίας επίσης λείπει. Έφτιαχνε φανέλες παλιά, αλλά στη συνέχεια απορροφήθηκε από την Adidas.»

Θα συνεχίσεις τη δουλειά σου για τις φανέλες και το ποδόσφαιρο γενικότερα με άλλα βιβλία;

«Σίγουρα θα υπάρξει δεύτερο μέρος κάποια στιγμή, καθώς αξίζει να βγει τουλάχιστον ένα ακόμα βιβλίο για φανέλες που έμειναν εκτός από το πρώτο. Ωστόσο δεν βιάζομαι, θέλω το πρώτο μέρος να κάνει το ταξίδι του και επίσης χρειάζομαι λίγο χρόνο χωρίς να γράφω, αλλά ήδη συγκεντρώνω τις εμφανίσεις. Επίσης, παρακαλώ τους Έλληνες να μου στείλουν τις προτάσεις τους από τις ελληνικές ομάδες»!

Βρείτε τον Νιλ στο προσωπικό του site. To βιβλίο του είναι διαθέσιμο στο amazon.it και το amazon.co.uk