Το γύρο του κόσμου κάνει η είδηση πως ο πρωτότοκος γιος του Λιονέλ Μέσι, Τιάγκο, γράφτηκε στα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα. Πιθανότατα, ο Μέσι junior δεν μπορεί να αντιληφθεί τον «ντόρο» που γίνεται, πλέον, γύρω από το όνομά του, παρά το γεγονός πως ο ίδιος βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία. Κι αν ο μικρός Τιάγκο είναι μόλις τεσσάρων ετών, ο σούπερ-Λίο ήταν στα 14, όταν πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι της Μασία. Από ‘κει και πέρα, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία και αυτό που πλέον άπαντες αναρωτιούνται, είναι αν στο DNA του Τιάγκο βρίσκεται έστω και λίγο από το ποδοσφαιρικό ταλέντο του πατέρα του. Στο παρελθόν, έχουν υπάρξει κι άλλα παιδιά, που εντάχθηκαν στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και ήταν παιδιά πασίγνωστων ποδοσφαιριστών. Αε θυμηθούμε τις περιπτώσεις.

Γιόχαν Κρόιφ - Ζόρντι Κρόιφ
Πέρα από τους τίτλους ως παίκτης και ως προπονητής της Μπαρτσελόνα, ο Γιόχαν Κρόιφ άφησε μία πολύ πιο σπουδαία παρακαταθήκη στους «μπλαουγκράνα». Ήταν ο άνθρωπος, που είχε την ιδέα για τη δημιουργία της Μασία το 1979. Όταν το 1988 έφευγε από τον Άγιαξ για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Μπαρτσελόνα, το ίδιο δρομολόγιο με τον πατέρα του έκανε και ο γιος του, Ζόρντι. Σε ηλικία 14 ετών αποχώρησε από την ακαδημία του «Αίαντα» και εντάχθηκε στην Μασία. Το 1992 έκανε το βήμα για τη δεύτερη ομάδα και δύο χρόνια μετά προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Όλα αυτά με τον πατέρα του να είναι προπονητής των Καταλανών. Όταν το 1996, ο Γιόχαν αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα, μαζί του έφυγε και ο Ζόρντι. Μπορεί η επόμενη ομάδα του να ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως χωρίς τον πατέρα του να τον... σπρώχνει δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει σε υψηλό επίπεδο.

Μιγκέλ Ρέινα – Πέπε Ρέινα
Το μακρινό 1966 ο Μιγκέλ Ρέινα είχε πάρει μεταγραφή από την Κόρδοβα, στην Μπαρτσελόνα. Στο Καμπ Νου έμεινε για επτά χρόνια, όμως από το 1969-70 κι έπειτα έγινε βασικός κάτω από τα δοκάρια της ομάδας. Η κορυφαία του σεζόν με τους «μπλαουγκράνα» ήταν η τελευταία του, το 1972-73, όταν αναδείχθηκε κορυφαίος γκολκίπερ του πρωταθλήματος (κέρδισε το βραβείο Ρικάρδο Θαμόρα), έχοντας μόλις 21 γκολ παθητικό και κρατώντας απαραβίαστη την εστία του για 824 αγωνιστικά λεπτά. Το 1973 πήρε μεταγραφή για την Ατλέτικο Μαδρίτης και εννέα χρόνια αργότερα γεννήθηκε ο γιος του, Πέπε, ο οποίος απέκτησε το DNA του πατέρα του. Όχι μόνο είχε κλίση προς το ποδόσφαιρο, αλλά έγινε και αυτός τερματοφύλακας. Μόλις έξι ετών ήταν όταν έγινε μέλος της Μασία, φτάνοντας στην πρώτη ομάδα στα 18 του. Οι τραυματισμοί των Ντιτρουέλ και Αρνάου έφεραν εσπευσμένα τον Ρέινα κάτω από τα δοκάρια της Μπαρτσελόνα το 2000. Μετά την άφιξη του Ένκε, δύο χρόνια μετά, ο Ισπανός αποχώρησε από το Καμπ Νου.

Κάρλες Μπουσκέτς – Σέρχιο Μπουσκέτς
Κοινή πορεία ακολούθησαν στην καριέρα τους πατέρας και γιος. Στα 14 του, το 1981, ο Κάρλες Μπουσκέτς περνούσε για πρώτη φορά το κατώφλι των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα. Το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα άργησε να έρθει, αφού η παρθενική φορά που υπερασπίστηκε την εστία των «μπλαουγκράνα» ήταν το 1993. Η παρουσία του Θουμπιθαρέτα κάτω από τα γκολπόστ δεν επέτρεπε στον Μπουσκέτς να αγωνίζεται συχνά. Στο μεταξύ, είχε μεσολαβήσει η γέννηση του παιδιού του, Σέρχιο (1988), τον οποίο έπαιρνε ουκ ολίγες φορές μαζί του στο Καμπ Νου. Ο Κάρλες αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα το 1999, όμως το επίθετο «Μπουσκέτς» διατηρείται ακόμα στον σύλλογο, χάρη στον γιο του. Ο 28χρονος – σήμερα – Σέρχιο δεν είναι τερματοφύλακας, όπως ο πατέρας του, όμως εδώ και πολλά χρόνια είναι βασικός και αναντικατάστατος στη μεσαία γραμμή των Καταλανών. Ο Σέρχιο Μπουσκέτς είχε ενταχθεί στην Μασία το 2005, με τον Πεπ Γκουαρντιόλα να τον προωθεί στην πρώτη ομάδα του συλλόγου τρία χρόνια αργότερα.

Μαζίνιο – Τιάγκο Αλκάνταρα – Ραφίνια
Ο παλιός μας γνώριμος από τη θητεία του στον πάγκο του Άρη το 2009 ήταν μέλος της παρέας του Ρομάριο και του Μπεμπέτο (οι τρεις τους είχαν πραγματοποιήσει το θρυλικό πανηγυρισμό με το «νανούρισμα» του μωρού) που κατέκτησε το 1994 το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε γεννηθεί ο Ραφίνια και τρία χρόνια πιο πριν ο Τιάγκο Αλκάνταρα, ο οποίος το 2005 εντάχθηκε στην ακαδημία της Μπαρτσελόνα, με τον αδερφό του να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο ένα χρόνο αργότερα. Από τη Μασία, ανέβηκαν στην Μπαρτσελόνα Β’ και στη συνέχεια στην πρώτη ομάδα. Ο Ραφίνια αγωνίζεται μέχρι και σήμερα στους «μπλαουγκράνα», αντίθετα με τον αδερφό του, Τιάγκο, που το 2013 ακολούθησε τον Πεπ Γκουαρντιόλα στην Μπάγερν Μονάχου. Οι δυο τους έχουν ακολουθήσει αντίθετο δρόμο και στις εθνικές ομάδες, με τον Ραφίνια να αγωνίζεται (όπως και ο πατέρας του) στην εθνική Βραζιλίας, ενώ ο Τιάγκο στην εθνική Ισπανίας.