Ζούμε σε εποχές συνειδητοποίησης της όποιας πραγματικότητας και η όποια αποτυχία ή το όποιο λάθος σου δίνει την ευκαιρία να δεις την αλήθεια κατάματα. Το ποδόσφαιρο είναι γενναιόδωρο που πάντοτε σου χαρίζει στιγμές χαράς, στις οποίες όμως μπορείς να φτάσεις πιο εύκολα και να τις χαρείς με την ψυχή σου αν η επιτυχία αυτή βασίζεται πάνω σε γερά θεμέλια και ένα σοβαρό πλάνο. Και τα θεμέλια στην Αργεντινή είναι σαθρά και η λέξη πλάνο αγνοείται. Και η συνειδητοποίηση έρχεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Η Αργεντινή είναι μια κακή ομάδα που αντί να λαμβάνει τα μηνύματα που της στέλνουν οι συνεχόμενες αποτυχίες, επιμένει να ζει στα δικά της δόγματα για να δίνει με τον καλύτερο τρόπο μια κάλυψη στις απίστευτες ανασφάλειες της.

Ανασφάλειες για το αν θα βρεθεί ποτέ ο άνθρωπος που θα διώξει το φάντασμα του Ντιέγκο από την εθνική ομάδα, ανασφάλειες για το αν θα συνεχίσει να βρίσκεται στο πρόσωπο του Μέσι το εξιλαστήριο θύμα για την έλλειψη πλάνου και την κατάντια μιας ομάδας που ξεχειλίζει από ταλέντο αλλά γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις της κάθε Βενεζουέλας και αγκομαχάει να κερδίσει το Μαρόκο. Θα περίμενε κανείς πως η τραγική αποτυχία στα γήπεδα της Ρωσίας θα έδινε την ευκαιρία και την δυνατότητα σε όσους αποφασίζουν για τις τύχες του ποδοσφαίρου της χώρας να κάνουν την αυτοκριτική τους. Αυτή η άσκηση αυτοκριτικής, δεν είναι δεδομένη για κανέναν. Είναι για λίγους. Και αυτοί που το καταφέρνουν, συνήθως ξεχωρίζουν. Όχι όμως η AFA (Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αργεντινής).

Μια Ομοσπονδία που είναι βολεμένη σε μια κατάσταση με ανθρώπους που θεωρούν ότι την κρατάνε σε κάποιο θεμέλιο, ένα θεμέλιο σαθρό με την μούχλα να έχει διεισδύσει για τα καλά. Εδώ και τρία χρόνια το ποδόσφαιρο της Αργεντινής έχει φτάσει στο τέλμα και όπως φαίνεται και από τα μέτρα που λήφθηκαν δεν φαίνεται να υπάρχει καμία μα καμία προοπτική. Και αυτό φαίνεται από την επιλογή να δοθούν τα ηνία της ομάδας στον Λιονέλ Σκαλόνι. Με το πρόσχημα ότι η αποτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο έφερε το τέλος μιας γενιάς-από τις πιο ταλαντούχες που έχει βγάλει ποτέ η χώρα-και άρα είναι η ευκαιρία για ανανέωση σε όλα τα επίπεδα, αποφασίστηκε να δοθούν τα ηνία σε ένα προπονητή που εν μια νυκτί από προσωρινός βαφτίστηκε ως ο άνθρωπος που θα αναλάβει την πιο δύσκολη θέση προπονητή σε εθνική ομάδα.

Ένας προπονητής που όσο λειτουργούσε με ημερομηνία λήξης έδειχνε να απολαμβάνει τα φιλικά παιχνίδια που έδωσε η «αλμπιτσελέστε» μετά το Μουντιάλ τα οποία δεν έχουν κανένα άγχος και συνήθως αποτελούν μια καλή ευκαιρία για αρπαχτές καλώντας ποδοσφαιριστές που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν καν την πόρτα της εθνικής. Από την στιγμή όμως που ο Σκαλόνι έγινε μόνιμος άμεσα άρχισαν να φαίνονται τα όποια άσχημα αποτελέσματα. Και τα φιλικά κόντρα σε δύο ομάδες που άλλες εποχές θα ήταν ικανοποιημένες με τιμητικές ήττες δείχνουν την γύμνια των «γκαούτσος».

Όπως είπαμε, αυτή είναι η πρώτη δουλειά του 40χρονου τεχνικού και η απειρία του φάνηκε ξεκάθαρα κυρίως κόντρα στην Βενεζουέλα όπου το πλάνο του με την διάταξη των τριών κεντρικών αμυντικών εκτέθηκε απίστευτα με την Αργεντινή να δέχεται τρία γκολ δημιουργώντας πλέον αμφιβολίες για το σύστημα με το οποίο θα παρατάξει την ομάδα στο Copa America. Και όλα αυτά τρεις μήνες πριν την διοργάνωση!

«Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για το αποτέλεσμα (την ήττα από την Βενεζουέλα με 3-1) αλλά είμαι πεπεισμένος ότι όλο αυτό θα επιφέρει στο μέλλον τα σωστά αποτελέσματα. Τέτοια ματς μπορεί να τα χάσεις αλλά σου δίνει την δυνατότητα να βγάλεις και θετικά συμπεράσματα», δήλωνε μετά το τέλος της αναμέτρησης στο Wanda Metropolitano, χωρίς όμως να αναφερθεί ποια ήταν τα θετικά που μπορεί να αποκόμισε η ομάδα του.

Η σκληρή αλήθεια κρύβεται στα λόγια του πρώην τεχνικού της U-20 της Αργεντινής, Ουμπέρτο Γκροντόνα, στο σχόλιό του για το ματς στην αργεντίνικη τηλεόραση. «Με τον Μέσι είμαστε μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, αλλά χωρίς αυτόν απλά μια ομάδα δεύτερης ταχύτητας. Τα αποτελέσματα είναι ο καθρέφτης της ομάδας και γι αυτό ο Μέσι θα πρέπει να έρχεται, θα πρέπει να είναι πάντα στις επιλογές. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε μια ομάδα για τον Μέσι που θα αναδεικνύει το ταλέντο του. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν άλλον να κάνει τον Μέσι, τον έχουμε και είναι δικός μας. Αρκεί να μάθουμε έστω και τώρα ενόψει Copa America να μάθουμε να τον εκμεταλλευτούμε».

Την ίδια ώρα ο Σκαλόνι έχει κατασταλάξει στο 80% της αποστολής για την Βραζιλία αλλά βασικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Όπως ποιος θα είναι ο άνθρωπος που θα βρεθεί κάτω από τα γκολπόστ στην πρεμιέρα του ομίλου κόντρα στην Κολομβία στις 15 Ιουνίου. Μέχρι στιγμής έχουν χρησιμοποιηθεί επτά τερματοφύλακες (Αρμάνι, Ρομέρο, Ρούγι, Μαρκεσίν, Γκατσανίγκα, Ανδράδα, Μούσο) και κανένας τους δεν δείχνει να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

Το αμυντικό του σχήμα και τα πρόσωπα που θα το αποτελούν επίσης είναι ένα θέμα, αφού ο Σκαλόνι δεν έχει κατασταλάξει σε τριάδα ή τετράδα στην άμυνα. Το φιλικό με την Βενεζουέλα φανέρωσε άλλο ένα πρόβλημα, αυτή την φορά στην μεσαία γραμμή. Το δίδυμο Παρέδες – Λο Σέλσο δεν κατάφερε να βοηθήσει σχεδόν καθόλου στο δημιουργικό κομμάτι, ενώ παράλληλα έλειπε και η ισορροπία στο τρόπο επανάκτησης της μπάλας αλλά κυρίως ο δυναμισμός που χρειάζεται να έχουν τα δυο σου κεντρικά χαφ στις προσωπικές μονομαχίες.

Τέλος, και το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ποιοι θα αποτελέσουν τους παρτενέρ του Μέσι στην επίθεση. Ο Αγουέρο δεν έχει κληθεί-αν και όλοι ελπίζουν ότι θα βρίσκεται στην αποστολή- την ώρα που ο Ικάρντι πληρώνει την απραξία του λόγω της διαφωνίας με την Ίντερ, με αποτέλεσμα να μένει μόνο ο Λαουτάρο Μαρτίνες. Και ναι ο τελευταίος θα γίνει σπουδαίος και τρανός, αλλά αυτή την στιγμή είναι στην διαδικασία μετατροπής από ένα ακατέργαστο διαμάντι της Ράσινγκ Κλουμπ σε top ποδοσφαιριστή της μια ομάδας παγκόσμιας εμβέλειας. Την ίδια ώρα ο Ντιμπάλα δείχνει να μην μπορεί να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του ταλέντου του ενώ φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν μπορεί να συνυπάρξει στην ίδια ενδεκάδα με τον σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η Ομοσπονδία. Πριν τρία χρόνια η νέα διοίκηση αποφάσισε να παρέμβει στα κλιμάκια όλων εθνικών ομάδων με τραγικά αποτελέσματα. Το 2016 στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατέβηκε μια ομάδα που συγκεντρώθηκε την τελευταία στιγμή, ενώ το 2017 η Under-20 αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο από τη Νότια Κορέα, για να έρθει και η περσινή κακή πορεία των Ανδρών και αποκλεισμός της τελευταίας σπουδαίας ποδοσφαιρικής γενιάς που έβγαλε η Αργεντινή. Κοινή συνισταμένη και των τριών πορειών; Μεγάλες προσδοκίες χωρίς πραγματικά οι ομάδες αυτές να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές.

Καλό είναι οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας να κάνουν την αυτοκριτική για τις ευθύνες που τους αναλογούν και να μην κολλάνε σε βολικά ψέμματα. Να τολμάνε και να φτάνουνε σε άβολες αλήθειες. Αυτή την στιγμή η «αλμπιτσελέστε» βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, σε μια διαδικασία ανανέωσης, αναγκαίας αυτή την εποχή. Και δεν είναι κακό να παραδεχτεί κανείς πως ίσως το ταλέντο να μην ξεχειλίζει όπως τα προηγούμενα χρόνια και η εικόνα δεν σου γεμίζει αισιοδοξία για το άμεσο μέλλον. Οπότε δεν είναι κακό κάποιες φορές να φτάνεις στην άβολη αλήθεια και να συνειδητοποιείς πως ίσως η Αργεντινή δεν είναι αυτή την στιγμή ικανή να δει στα μάτια τους μεγάλους της αντιπάλους και να διεκδικήσει έναν τίτλο. Άλλωστε, και οι τίτλοι σε κάνουν μεγάλη ομάδα και η Αργεντινή το καλοκαίρι συμπληρώνει 26 χρόνια χωρίς κάποιο τρόπαιο. Αυτό που τρέφει και την κρατάει ζωντανή δεν είναι το παρόν της αλλά το παρελθόν της. Γι αυτό όσο καθυστερεί η αυτοκριτική θα πνίγεται στην εσωστρέφεια.

Εκτός και ο Μέσι ξανά αποφασίσει να καθαρίσει μόνος του την μπουγάδα. Και γιατί όχι, μιλάμε για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο και ο ίδιος γνωρίζει καλά πως οι ευκαιρίες με την εθνική τελειώνουν.