Με το PulseBet*, νιώθεις το παλμό του Live στοιχήματος όπως ποτέ ξανά– Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις

Το 2008, όταν ο ίδιος ήταν ακόμη 15 ετών ο πατέρας του φεύγει από τη ζωή ύστερα από τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο στο έντερο.

Αργότερα, ο Ντιμπάλα, κατάφερε να νικήσει τον πόνο που του προκάλεσε η απώλεια του Ροντόλφο. Όπως για κάθε παιδί που χάνει τον γονιό του - ειδικά σε τόσο τρυφερή ηλικία - έτσι και για τον ίδιο μόνο εύκολο δεν ήταν.

«Ο θάνατός του ήταν ένας απίστευτος πόνος για εμένα.

Τους μήνες που προηγήθηκαν του θανάτου του, δεν μπορούσε να έρθει να με δει, οπότε η ομάδα με άφησε να πάω πίσω σπίτι για να μείνω μαζί του.

Οι έξι μήνες δεν ήταν αρκετοί για εμένα και σχεδόν είχα παρατήσει το ποδόσφαιρο. Πάντα τον σκέφτομαι και του αφιερώνω όλα τα γκολ μου», είχε δηλώσει ο Αργεντινός.

Ετσι, δεν θα μπορούσε στο πρώτο του γκολ με την εθνική να μην αναφερθεί σε εκείνον. Στον άνθρωπο, που τελικά του έδωσε τη δύναμη να γίνει σήμερα ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.

«Το πρώτο μου γκολ με την εθνική ομάδα; Είμαι χαρούμενος. Ελπίζω να πετύχω κι άλλα. Το πρώτο το αφιερώνω στον πατέρα μου», λέει μετά τη λήξη του ματς ενώ όταν διαμόρφωσε το τελικό 2-0 κόντρα στο Μεξικό κοίταξε ψηλά στον ουρανό.

Κάπου εκεί θα ήταν κι ο πατέρας του και θα καμάρωνε για τον γιο του. Θα καμάρωνε για ακόμη μια φορά και σίγουρα θα το κάνει ξανά και ξανά. Το μέλλον είναι μπροστά του κι αυτό με την «αλμπισελέστε» είναι ακόμη στην αρχή του.