Ο ΠΑΟΚ προδόθηκε από τον εαυτό του!

Στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η ήττα, άσχετα αν στον ΠΑΟΚ είχαν ξεχάσει πότε είχαν χάσει για τελευταία φορά. Κάποια στιγμή το αήττητο σερί των 671 ημερών θα έσπαγε, «κάποια στιγμή θα χάναμε», όπως ομολόγησε ο Χοσέ Μαουρίσιο.

Ο θόρυβος που έκανε έμοιαζε εκκωφαντικός, αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο...

Όσο πιο γρήγορα ξεπεράσει το σοκ της ήττας στο «clasiso» της πόλης, τόσο θα έχει πιθανότητες να πιάσει τόπο το μήνυμα συσπείρωσης του Γιώργη Σαββίδη –«όλα θα πάνε καλά, ραντεβού στο γνωστό σημείο το Μάη»- από το μακρινό Ροστόφ και η προτροπή του Αμπέλ Φερέιρα «να κοιτάξουμε στο τέλος να είμαστε πρώτοι», γιατί όπως σωστά είπε αυτό είναι το ζητούμενο για τους πρωταθλητές.

Η κορνίζα με τα ρεκόρ των «ασπρόμαυρων» έγινε σκόνη και θρύψαλα από τον άκρως αποτελεσματικό Άρη, που σε μια μαγική βραδιά εκείνον και τον κόσμο του, έδωσε ένα γερό μάθημα στους νταμπλούχους Ελλάδας. Μπορεί το φύλλο της στατιστικής να δείχνει ένα απίστευτο 100% αποτελεσματικότητας, με 4/4 τελικές του Άρη στον στόχο, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο, το ξέρεις ότι δεν κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα. Αντίθετα, κερδίζει η πιο αποτελεσματική κι απόψε αυτή δεν ήταν ο ΠΑΟΚ, παρότι είχε 68% κατοχή της μπάλας και κατέγραψε τριπλάσιες (12) τελικές προσπάθειες.

Στο τέλος της βραδιάς το αήττητο είχε πάει περίπατο, δικαιολογημένα στην κιτρινόμαυρη πλευρά της Θεσσαλονίκης στήθηκε τρικούβερτο γλέντι. Αποδεδειγμένα οι «κίτρινοι» ζουν και πεθαίνουν για τα ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ. Πέρσι και φέτος του έχουν κόψει επτά βαθμούς. Εξάλλου, το να κερδίζεις τόσο εύκολα, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, τον μέχρι χτες αήττητο και πρωτοπόρο του πρωταθλήματος «αιώνιο» αντίπαλο σου είναι τεράστια υπόθεση. Μπράβο τους!

Οι «ασπρόμαυροι» πληγώθηκαν καίρια, όχι μόνο από τα λάθη του Ζίβκοβιτς στο πρώτο (μαζί και η τραγική κακή και παθητική αμυντική συμπεριφορά του Μάτος απέναντι στον Λάρσον) και το τρίτο γκολ, αλλά και από τη δική τους αναποτελεσματικότητα. Όταν στο 0-1 αστοχεί ο Μίσιτς, όταν το επαναλαμβάνει λίγο αργότερα ο Σφιντέρσκι, δεν μπορείς να προσδοκάς σε κάτι καλύτερο, όσο κι αν έχεις την μπάλα στα πόδια σου, όσο κι αν προσπαθείς κάτι να παίξεις περιμένοντας κάποια στιγμή η ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών σου να φέρει αποτέλεσμα στο χορτάρι. Τελικά δεν πήρε απολύτως τίποτα από τα άκρα του (Βιεϊρίνια και Λημνιός υστέρησαν), ούτε από το Μαουρίσιο και τον Μάτος του πρώτου ημιχρόνου. Ε, δε θέλει και πολύ για να σου στραβώσει ένα ματς.

Ενδεχομένως να μιλούσαμε για άλλο ματς αν ο κορυφαίος των «ασπρόμαυρων» και πάλι Γιόσιπ Μίσιτς είχε κάνει το 0-2, αλλά στο ποδόσφαιρο τα «αν» και οι υποθέσεις πάνε περίπατο. Το 1-1 αποσυντόνισε πλήρως τους ποδοσφαιριστές του Φερέιρα και το 3-1 τους αποτελείωσε.

Σε αντίθεση με τους γηπεδούχους, μετά το 0-1, οι «ασπρόμαυροι» έβγαλαν αντίδραση νηπιαγωγείου, όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει, χρίζει άμεσης διόρθωσης.

Σχέδιο και πλάνο αντίδρασης χρειάζεται όταν το ματς φεύγει από τα δικά σου πόδια. Το είδαμε να μην υπάρχει στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, το είδαμε και σε επανάληψη απέναντι στον Άρη.

Ο Φερέιρα είπε ότι οι Έλληνες ζούμε στα άκρα. Δίκιο έχει, αν κάνει κάποιος μια γρήγορη βόλτα στα social media θα βρει ΠΑΟΚτσήδες έτοιμους να σταυρώσουν τον Ζίβκοβιτς για τα λάθη του, να «πυροβολήσουν» τον Πέλκα, είναι γνωστό τοις πάση ότι μια ήττα σ’ ένα ντέρμπι πονάει από οποιαδήποτε άλλη ήττα, ωστόσο κανένα πρωτάθλημα, πολύ περισσότερο το φετινό με τα πλέι οφ, δεν τελείωσε στις 4 Ιανουαρίου. Αν στον ΠΑΟΚ αφήσουν αυτό να συμβεί τότε ο ορίζοντας θα έχει χαμηλώσει επικίνδυνα.

Ο Πορτογάλος τεχνικός οφείλει να δει και τα δικά του λάθη στην ανάγνωση του παιχνιδιού όταν αυτό στραβώνει κι ο ΠΑΟΚ οφείλει να κοιτάξει με θάρρος μπροστά, να συνεχίσει να παλεύει για τη διατήρηση των εντός συνόρων τίτλων του.

Και το κυριότερο να μην προδοθεί ξανά από τον ίδιο του τον εαυτό…