Το «μήνυμα» από το σημερινό Δ.Σ. της Super League ήταν... ξεκάθαρο. Να γίνουν τα ματς πάση θυσία. Ομως από το "θέλω" μέχρι το "μπορώ" υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι διαιτητές θα εμμείνουν στην απόφασή τους και στο κώλυμα που έχουν δηλώσει. Αυτόματα δύο τινά θα συμβούν. Ή θα γίνει πρωτάθλημα με ξένους ρέφερι ή δεν θα έχουμε ματς.

Το πρώτο ενδεχόμενο έπεσε σήμερα στο τραπέζι και μάλιστα με το σκεπτικό πως στην Ευρώπη υπάρχουν πολλά πρωταθλήματα σε διακοπή, άρα υπάρχει διαθέσιμη «δεξαμενή» με... σφυρίχτρες. Ομως στην προκειμένη περίπτωση παρουσιάζονται δύο μεγάλα "ΑΛΛΑ". Το πρώτο έγκειται στο κόστος. Με βάση πρόχειρους υπολογισμούς, μία αναμέτρηση με αλλοδαπούς διαιτητές θα κοστίσει περίπου 18.000 ευρώ. Για τα πάντα: εισιτήρια, διαμονή κτλ. Ας μην ξεχνάμε πως πλέον υπάρχουν και οι VARιστες, ενώ το νούμερο θα παρουσιάζει, κατά πάσα πιθανότητα, αυξητικές τάσεις. Την ίδια στιγμή το αντίστοιχο κόστος με... εγχώριους διαιτητές υπολογίζεται σε 5.500 με 6.000 ευρώ. Αρα μιλάμε για τριπλάσιο ή και τετραπλάσιο κόστος. Αξίζει;

Ακόμα, όμως κι αν ληφθεί αυτή η απόφαση για ξένους διαιτητές, πρέπει να σημειωθεί το εξής: όταν στο παρελθόν είχε τεθεί ανάλογο ζήτημα, ειπώθηκε πως σε περίπτωση που οι διαιτητές μιας χώρας προχωρούν σε αποχή ("κεκαλυμμένη απεργία", όπως θέλετε μπορείτε να τη χαρακτηρίσετε), δύσκολα από άλλη χώρα δέχονται να τους αντικαταστήσουν, σε ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Και αυτό είναι πάνω-κάτω λογικό αν το σκεφθεί κάποιος...

Αυτόματα, συνεπώς, το ενδεχόμενο να γίνουν ματς με ξένους διαιτητές απομακρύνεται. Δεν «καίγεται» ως σενάριο, αλλά φαντάζει δύσκολο.