Η ηγετική εικόνα του Μπούχα κι η σύγκριση με τον εξαιρετικό Μίσιτς

Λάρισα - Λαμία με Novi Specials

Όπως το είδα εγώ, οι δύο κορυφαίοι ποδοσφαιριστές της περασμένης αγωνιστικής δεν ήταν από το ντέρμπι ΠΑΟ-ΑΕΚ, παρότι πραγματικά ήταν συγκλονιστικό, αλλά ένας κεντρικός χαφ του Ολυμπιακού κι ένας του ΠΑΟΚ.

Ο λόγος βέβαια για τον Μπουχαλάκη και τον Μίσιτς, που πραγματοποίησαν με διαφορά μίας ημέρας ο ένας καλύτερη εμφάνιση από τον άλλο σε κρίσιμα βαθμολογικά παιχνίδια των δύο πρωτοπόρων και βασικών διεκδικητών του τίτλου, εναντίον του Ατρόμητου στο Καραϊσκάκη και του ΟΦΗ στο Ηράκλειο.

Ο Μίσιτς είχε ασφαλώς και εξτρά…λάφυρο από την επίσκεψη στην Κρήτη το μοναδικό γκολ του αγώνα, με άλλο ένα σουτ έξω από την περιοχή, όπως το συνηθίζει. Γενικά τα στατιστικά του εντυπωσιάζουν, έχοντας ήδη τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ που έγιναν γκολ, με τις πάσες του (βλέπε εκείνες σε Λημνιό και Καντουρί προχθές) και δη τις κάθετες να αποτελούν πλέον σοβαρό επιθετικό όπλο του ΠΑΟΚ, που φαίνεται να στάθηκε τυχερός, καθώς με τον σοβαρό τραυματισμό του Μαουρίτσιο αναδείχθηκε ο 25χρονος Κροάτης, την στιγμή μάλιστα που μέχρι στιγμής στην καριέρα του όποτε είχε παίξει έξω από την πατρίδα του είχε αποτύχει (όχι μόνο στην Σπόρτινγκ, αλλά και στην άσημη Σπέτσια, στη Β΄ κατηγορία Ιταλίας). Κάπως έτσι τώρα είναι στις δύο πρώτες θέσεις και στις δύο κατηγορίες των καλύτερων της ελληνικής Λίγκας, σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία της.

Ο Μπουχαλάκης μπορεί να μην έχει τα νούμερα του Μίσιτς, ειδικά σε επίπεδο σκοραρίσματος που δεν είναι το δυνατό σημείο του, αλλά ας λάβουμε υπόψιν μας τι λούκι έχει τραβήξει από τις 23 Ιουλίου, που άρχισαν οι επίσημες υποχρεώσεις του Ολυμπιακού. Συνολικά έχει ήδη 17 παιχνίδια στα πόδια του, όλα ως βασικός, κι από αυτά τα 10 Τσάμπιονς Λιγκ. Επιπλέον έχει άλλα τρία παιχνίδια, πάντα βασικός στην Εθνική, άρα πάμε στα 20 συνολικά, την ώρα που ο Μίσιτς δεν έχει ούτε τα μισά: μόλις εννιά σαν βασικός (κι άλλα τρία αλλαγή), στην δε Ευρώπη δεν έχει συνολικά ούτε ένα ημίχρονο παρουσίας... Συνεπώς, έχει πολύ μεγαλύτερη φρεσκάδα και λιγότερα σκληρά επίπεδα ανταγωνισμού, καθότι ουσιαστικά ξεκίνησε να παίζει σαν ενδεκαδάτος από την 1^η Σεπτέμβρη.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι πραγματικά χθες ο Μπουχαλάκης έκανε μία εμφάνιση ηγετική. Κι άλλες φορές έχει κάνει πολύ καλά παιχνίδια, αλλά με τον Ατρόμητο το παιχνίδι του είχε άλλη προσωπικότητα. Είναι αυτό που λέμε «το πήρε πάνω του». Με ποιοτικά τρεξίματα συνέδεσε εξαιρετικά τις τρεις γραμμές του Ολυμπιακού, με τη βοήθεια και του πάντοτε καταλυτικού στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας Γκιγέρμε, που έδειξε να συνέρχεται σε ένα βαθμό μετά από δύο 90λεπτα σε πολύ χαμηλές στροφές κι αυτή τη φορά είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας κι αρκετά κοψίματα αμυντικά, αν και κάποια κουσούρια του ο Βραζιλιάνος δεν τα εγκατέλειψε-π.χ. είχε πολύ κακό μαρκάρισμα πάνω στον Γαρουφαλιά στην επικίνδυνη κεφαλιά του σε ένα στημένο στις αρχές του ματς και, κυρίως αυτό, πούλησε πάλι επιπόλαια την μπάλα στο μισό γήπεδο του Ολυμπιακού (ευτυχώς έσπευσε και διόρθωσε ο ίδιος κόβοντας τη φάση).

Γενικά έχουν «δέσει» καλά ο Βραζιλιάνος κι ο Έλληνας σαν δίδυμο στην καρδιά της ενδεκάδας του Ολυμπιακού. Με τον Γκιγέρμε να έχει την ευχέρεια στην καλή πρώτη πάσα από την άμυνα, να "κόβει και να ράβει", αλλά και να βοηθάει επιθετικά στις στημένες φάσεις με το κεφάλι, όπως και σε μακρινά σουτ και τον Μπουχαλάκη αφενός μεν να κλέβει μπάλες και να πιέζει ψηλά και να αλλάζει ωραία το παιχνίδι στα μπακ με «30άρες», αφετέρου δε να παίζει εξαιρετικά κάθετο ποδόσφαιρο, που τόσο ανάγκη έχει μία ομάδα όταν παίζει μονότερμα τον αντίπαλο της, όπως συνέβη κόντρα στον Ατρόμητο. Οι πάσες του στον Ποντένσε για το 1-0, αλλά κι εκείνες στις ευκαιρίες των Τσιμίκα, Μασούρα και Αραμπί ήταν υποδειγματικές, δίνοντας έτσι συνέχεια στις κάθετες που είχε βγάλει στην Ξάνθη, χωρίς όμως εκείνες να αξιοποιηθούν, με συνέπεια να μην «αναδειχθούν κιόλας».

Έχω την αίσθηση ότι ο Μπουχαλάκης φάνηκε εντυπωσιακά χθες, πολύ απλά γιατί έπαιξε πιο γρήγορα απ΄ ότι συνήθως-κι εννοώ ταχύτητα στην πάσα. Είχε και κάποιες κακές μπαλιές και μία κακή εκτέλεση φάουλ, έκανε κι ένα λάθος, που το «κάλυψε» εν τέλει ο ίδιος, αλλά σε ένα 90λεπτο ένας κεντρικός μέσος με τόσα τρεξίματα είναι δύσκολο να τα κάνει όλα τέλεια. Επιχείρησε και να σουτάρει από το ημικύκλιο της περιοχής, αλλά το σουτ το κόντραρε αμυνόμενος. Νομίζω δε ότι ακριβώς εκεί πρέπει να στοχεύσει για την περαιτέρω βελτίωση του-να πλασάρεται καλύτερα στην αντίπαλη περιοχή και γύρω από αυτή και να τελειώνει καλύτερα τις φάσεις που του παρουσιάζονται, γιατί το «8άρι» στον Ολυμπιακό πρέπει να κάνει και γκολ.

Το θέμα είναι ότι ο διεθνής άσος αποδεικνύει γιατί έχει κερδίσει τον προπονητή του. Αλλά και γιατί πρέπει να υπάρχουν κι Ελληνόπουλα στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, παίκτες που «νιώθουν» καλύτερα τι ζητάει και ποιους στόχους έχει αυτή η ομάδα…