Λάρισα - Λαμία με Novi Specials

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια διαδικασία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και αυτή η διαδικασία φαίνεται πως ακόμα βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, έχοντας όμως παρουσιάσει τα σημάδια προόδου που ήθελε να δει ο προπονητής της ομάδας. Όχι όλα, αφού υπάρχουν ακόμα πολλά και σοβαρά ζητήματα προς επίλυση, ωστόσο, η πορεία προς την επίτευξη του στόχου που έχει τεθεί, συνεχίζεται. Προς το παρόν, στην ευθεία, έχοντας καταφέρει να πάρει σωστά τις απότομες στροφές που παρουσιάστηκαν στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Με τον Γιώργο Δώνη από τη σουίτα του ΟΑΚΑ λόγω τιμωρίας, με το πρώτο ημίχρονο να στραβώνει τελείως, με δυο γκολ στην πλάτη και εκεί που η ελπίδα χανόταν, η φανέλα που θυμίζει εποχές Σαραβάκου, μετέδωσε στους ποδοσφαιριστές του Γιώργου Δώνη (και για την περίσταση του Μάκη Αγγελίνα που βρέθηκε στον πάγκο λόγω της τιμωρίας του κόουτς) να υπενθυμίσουν πρώτα στους εαυτούς τους, έπειτα στον κόσμο κι έπειτα στους αντιπάλους, τον Παναθηναϊκό...

Ο Μακέντα μπορεί και πρέπει να τολμάει

Είναι κρίμα αυτός ο ποδοσφαιριστής να μη βοηθάει και τον ίδιο τον εαυτό του. Ίσως είναι και θέμα ψυχολογίας. Ενίοτε, είναι και θέμα έλλειψης συνεργασιών και σωστής τροφοδότησης από τους συμπαίκτες του. Ωστόσο, την έχει την ποιότητα και πρέπει να βρίσκει πιο συχνά την τόλμη να την επιδεικνύει. Γιατί το γκολ που πέτυχε απέναντι στην ΑΕΚ, το πιστώνεται στο 100% και είναι πραγματικά το λεγόμενο... σεντερφορίσιο. Πάτησε περιοχή με ...τσαμπουκά μπροστά από τον Τσιγκρίνσκι που η αλήθεια είναι ότι έκανε μαρκάρισμα με τα μάτια, όμως, ο Ιταλός είχε αυτοπεποίθηση, έκανε το χαμηλό διαγώνιο σουτ, σκόραρε και έδωσε το έναυσμα για τη συνέχεια. Το 'χει ο Μακέντα, το ξέρουν στον Παναθηναϊκό και η ομάδα τον έχει ανάγκη πολύ περισσότερο.

Το ρίσκο και αυτό που του χρωστούσε η μοίρα

Ο Παναθηναϊκός είχε δει τον Ολυμπιακό να φεύγει από το ΟΑΚΑ με βαθμό δίχως να τον αξίζει. Είδε τον ΠΑΟΚ να του παίρνει βαθμό με πέναλτι πολύ μετά τη λήξη των καθυστερήσεων, δίχως να το αξίζει. Μια, δυο, τρεις, κάποια στιγμή η μοίρα στέκεται στο πλευρό σου. Κάπως έτσι το είδαν και στον Παναθηναϊκό και το παραδέχθηκε και ο Γιώργος Δώνης. Αυτή η κακοτυχία έπρεπε να σταματήσει και να ευνοηθεί μια φορά για την τόλμη της και τα ρίσκα που πήρε η ομάδα με το τριφύλλι. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε στην έναρξη του δευτέρου μέρους να έχει δεχθεί τρίτο γκολ και το ματς να τελειώσει κάπου εκεί. Θα μπορούσε επίσης στη φάση του Γιακουμάκη να δεχθεί το τελειωτικό χτύπημα πάνω που κυνηγούσε την απόλυτη ανατροπή. Κι όμως, αυτή τη φορά του επεστράφη ό,τι του άξιζε. Και αυτό ήταν η μεγάλη στιγμή. Και ήρθε με τον Κολοβέτσιο που μόλις είχε περάσει στο ματς. Γιατί κάπως έτσι πάνε αυτά τα πράγματα. «Στο ποδόσφαιρο αργά ή γρήγορα ο καθένας παίρνει αυτό που αξίζει» είπε και ο κόουτς των «πράσινων»...

Η εξέδρα θέλει ένταση και θα το ανταποδώσει εις διπλούν

Το ΟΑΚΑ είχε περισσότερους από 15.000 οπαδούς και παρά τον διαχωρισμό των οργανωμένων που πλέον είναι σε δυο «στρατόπεδα», ο κόσμος έδωσε παλμό στο ντέρμπι και στην ομάδα. Ναι μεν υπήρξε η «παγωμάρα» μετά το γκολ του Μπακάκη με αποτέλεσμα να χαθεί και η συγκέντρωση των παικτών, ναι μεν στο δεύτερο γκολ της ΑΕΚ άρχισε κάποια μικρή γκρίνια για την εικόνα που παρουσίαζε ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, κατέστη ξεκάθαρο πως είναι μια σχέση δούναι και λαβείν και δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Οι οπαδοί θέλουν να βλέπουν ένταση, πάθος, προσπάθεια και μόλις το εκλάβουν αυτό θα... απογειώσουν την ομάδα. Το ΟΑΚΑ, μετά την πρωτόγνωρη κατάσταση στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όπου είχε αποφασιστεί η αποχή ως διαμαρτυρία σε όσα συνέβαιναν στον σύλλογο, έδειξε πόσο μεγάλη βοήθεια μπορεί να παρέχει σε τόσο σπουδαία παιχνίδια. Η επική ανατροπή του «τριφυλλιού» ήρθε από την αποφασιστικότητα, το ρίσκο και τις επιτυχημένες αλλαγές των Περέα – Κολοβέτσιου και τη μετατόπιση του Μακέντα αριστερά, όμως, στη νίκη συνείσφερε ο κόσμος που πήρε τους «πράσινους» από το χέρι.

Η ΦΑΝΕΛΑ, τα αναμενόμενα σκαμπανεβάσματα και η ΟΜΑΔΑ

Ο Παναθηναϊκός παραμένει Παναθηναϊκός. Η ιστορία του είναι εκεί, παρούσα. Είναι ιστορία και το παρόν οφείλει να γράψει τα δικά της κεφάλαια, αλλά η ομάδα με τα πράσινα και το τριφύλλι πάντοτε θα αξίζει τον σεβασμό και θα σηκώνει το κεφάλι στα δύσκολα. Ο Παναθηναϊκός το απέδειξε αυτό σε ακόμα ένα ματς, κόντρα στις άστοχες και κακές δηλώσεις του Μάνταλου περί... ανάστασης του νεκρού. Από εκεί κι έπειτα, ναι μεν γίνεται τρομερή δουλειά και με άνθρωπο της επιστήμης στο Κορωπί για την ψυχολογική προετοιμασία των παικτών του Γιώργου Δώνη, την πίεση, τις απαιτήσεις, τη διαχείριση αποτελεσμάτων είτε αυτά είναι αρνητικά είτε θετικά, όμως ακόμα η φόρμουλα δεν έχει τελειοποιηθεί.

Ο κόουτς της ομάδας στάθηκε στην προφανή ανάγκη να εκμεταλλευτούν οι «πράσινοι» την τεράστια ανατροπή απέναντι στην ΑΕΚ και σε αυτές τις μέρες της διακοπής για τις εθνικές ομάδες να γίνει το σωστό χτίσιμο για τη συνέχεια και την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, ωστόσο, το ψυχολογικό κομμάτι και τα σκαμπανεβάσματά του έγιναν εμφανή ακόμα και κατά τη διάρκεια του ντέρμπι με την «Ένωση». Δυναμικό ξεκίνημα, απώλεια συγκέντρωσης, απογοήτευση στο 0-2, άλλος... εαυτός στην προσπάθεια για το ολοκληρωτικό come-back. Σε όλο αυτό το σκηνικό, το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι η τρομερή ενότητα των παικτών και των ανθρώπων του τεχνικού επιτελείου.

Δεν είναι τυχαίοι κάθε φορά οι πανηγυρισμοί, δεν είναι τυχαία τα ξεσπάσματα, δεν είναι τυχαίο που οι φλέβες φτάνουν σε σημείο σχεδόν να βγουν από τον λαιμό στα γκολ. Δεν είναι τυχαίο που ο Δώνης χτυπούσε το χορτάρι πεσμένος κάτω στο φινάλε. Δεν είναι τυχαίο που ο Περέα προσπαθούσε να βγάλει την ένταση πέφτοντας στο έδαφος. Δεν είναι τυχαία τα χαμόγελα των παιδιών και η ανάγκη που είχαν να νιώσουν κοντά τους τον κόσμο και να το γιορτάσουν. Με τα καλά και τα άσχημα που ακόμα επεξεργάζονται, αυτό το σύνολο είναι πραγματική ΟΜΑΔΑ.