Τεράστια αδικία, ακόμη πιο τεράστια φανέλα!

Ίντερ - Ντόρτμουντ με 200+ αγορές και σούπερ αποδόσεις στη Vistabet.gr.

Αν στο χορτάρι της Τούμπας ο Σλοβένος διαιτητής έκανε σωστά την δουλειά του, τώρα ο Παναθηναϊκός θα πανηγύριζε ένα σημαντικό «διπλό», θα είχε βάλει στο σακούλι τρεις βαθμούς με νίκη που την άξιζε 100% και εκτός από την ουσία θα προσέθετε τεράστια δόση αυτοπεποίθησης στα αποδυτήριά του ενόψει της συνέχειας! Αυτό το βράδυ, είναι από εκείνα που μπροούν να σου δώσουν ώθηση, ικανή, να σου αλλάξει όλη την χρονιά...

Ναι ο Κουρμπέλης κάνει ένα ανοήτο πέναλτι σε φάση που ο Κρέσπο απλά θα έχανε την μπάλα άναμεσα στα σώματα. Λάθος του. Χοντρό. Το παιχνίδι, όμως, θα έπρεπε να είχε τελειώσει. Για 38'', ναι για 38''! Από την στιγμή που έδειξε-λανθασμένα- πέντε λεπτά έξτρα χρόνου ο Βίντσιτς(οι δύο αλλαγές του ΠΑΟΚ πραγματοποιήθηκαν στην ανάπαυλα, χρήση VAR δεν έγινε), θα έπρεπε να το τηρήσει και να στείλει τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια. Δεν το έκανε, έδωσε ανάσα στον ΠΑΟΚ και επί της ουσίας έκρινε το τελικό αποτέλεσμα σε ένα παιχνίδι που τελείωσε στο 101'! Στιγμές νωρίτερα έχει αρνηθεί πεντακάθαρο φάουλ πάνω στον Περέα. Αν το σφύριζε, ο αγώνας θα είχε ολοκληρωθεί έξω από την περιοχή των γηπεδούχων.

Άντε και του χρόνου, να παίζουν οι δύο ομάδες μέχρι το... 200' για να μην χαθεί το αήττητο. Όπου φτωχός και η μοίρα του. Ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια, ο Παναθηναϊκός πληρώνει την διοικητική του ανυπαρξία! Δεν τον σέβεται κανείς, δεν τον υπολογίζει κανείς και όσο υπάρχει ο Αλαφούζος στην διοίκηση, ο Παναθηναϊκός θα «σφάζεται» είτε παλεύει για το πρωτάθλημα όμως το 2014-2015 είτε για να είναι αξιοπρεπής και ανταγωνιστικός, όπως πέρυσι και φέτος.

Μπορεί να μην τον άφησαν να νικήσει απόψε στην Τούμπα, αλλά για ακόμη μία φορά επιβεβαιώθηκε πως αυτή η φανέλα ζυγίζει τόνους, είναι ασήκωτη σχεδόν και το βάρος της δεν μπορεί να το αγοράσει ούτε όλο το χρυσάφι του κόσμου. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει αυτή η παπάτζα της λογικής «ήταν κάποτε ντέρμπι», «πηγαίνει στην Θεσσαλονίκη να φάει πολλά» και άλλα τέτοια ωραία και γραφικά που ακούσαμε και διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες. Με τον ΠΑΟΚ έπαιζε, όχι με την Μπαρτσελόνα. Όσο στο σήμα της καρδιάς υπάρχει το τριφύλλι, στα μεγάλα παιχνίδια, μιλάει και η φανέλα. Τι να κάνουμε, τώρα; Αυτή είναι η πραγματικότητα του ποδοσφαίρου. Όποιος δεν την σέβεται και δεν την υπολογίζει, θα νιώθει έκπληκτος σε βράδια σαν το αποψινό...

Πάμε τώρα να πούμε και δύο κουβέντες για το παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο μέρος ήταν καλύτερος. Το πλάνο του προπονητή άριστο. Η υλοποίηση από τους ποδοσφαιριστές σε πολύ καλό επίπεδο. Με την πίεση ψηλά και τις σωστές αλληλοκαλύψεις σε όλες τις γραμμές, το «τριφύλλι» έσβησε δημιουργικά τον ΠΑΟΚ και δεν του επέτρεψε να απειλήσει. Ούτε φάση δεν έκανε ο «δικέφαλος» που πάντα στην έδρα του παράγει αρκετές ευκαιρίες. Ένα σουτ του Μίσιτς όλο και όλο έξω από την περιοχή.

Το τριφύλλι τα έκανε όλα σωστά. Εκτός από την τελική πάσα. Έφτανε στο επιθετικό τρίτο με αξιώσεις, πατούσε περιοχή αλλά από ουσία, τίποτα. Και στο φινάλε του ημιχρόνου, ο Κρέσπο του κάνει το δώρο και ο Ζαχίντ που «μυρίστηκε» το λάθος του Ισπανού, πέρασε τον Ζίβκοβιτς με υπέροχη σκαφτή ντρίπλα και άνοιξε το σκορ, πιστοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την υπεροχή των «πρασίνων». Ο Νορβηγός έχει ανέβει πολύ και δικαιώνει όλους όσοι(και πρωτίστως τον Δώνη) έβλεπαν ότι μπορεί να δώσει το κάτι διαφορετικό, το κάτι παραπάνω στην δημιουργία.

Ο Παναθηναϊκός του Δώνη στο πρώτο ημίχρονο ήταν μια ομάδα άριστα προετοιμασμένη σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο. Στις δεύτερες μπάλες, στις μονομαχίες, σε όλα τα επίπεδα το «τριφύλλι» ήταν ανώτερο.

Στο δεύτερο ο ΠΑΟΚ ανέβασε την απόδοσή του, τον άλλαξε πολύ η είσοδος του Βιερίνια που είναι σπουδαίος ηγέτης εκτός από ποδοσφαιριστής. Τράβηξε όλους τους συμπαίκτες του ένα βήμα μπροστά. Και η είσοδος του Άκπομ έβαλε δύσκολα στα μετόπισθεν. Ο Παναθηναϊκός το φοβήθηκε πολύ το παιχνίδι στην επανάληψη. Γύρισε πολλά μέτρα πίσω, δεν κρατούσε μπάλα καθόλου και ήταν θέμα χρόνου με τον τρόπο που έπαιζε να δεχθεί το γκολ της ισοφάρισης.

Ένα καλό μάθημα ενόψει της συνέχειας.

Με την αυτοπεποίθηση του πρώτου ημιχρόνου, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο για όσα τον έβγαζαν οι δυνάμεις του.

Λίγα λεπτά πριν μπει στο ματς ο Κολοβέτσιος για να παίξει 5-3-2 ο Παναθηναϊκός και να περιορίσει τον ΠΑΟΚ, ο Βιερίνια ισοφάρισε, μέχρι το 80' η ομάδα του Δώνη δεν μπορούσε να βγει από την περιοχή της αλλά με μια αντεπίθεση για σεμινάριο όπου ο Ινσούα βγάζει την κορυφαία ασίστ της μέχρι τώρα σεζόν, ο Μακέντα σκοράρει και όλα έδειχναν... απόδραση από την Τούμπα!

Για όσα ακολούθησαν στις καθυστερήσεις, τα είπαμε παραπάνω. Ο Σλοβένος που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν αλάνθαστος, όπως και οι επόπτες του, έδωσε την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να βάλει την μπάλα στα έντεκα βήματα και να ισοφαρίσει!

Aπό κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός απέδειξε απέναντι στην πιο ακριβή ομάδα της Λίγκας, πως δεν είναι αυτό το χάλι που βλέπαμε τις πρώτες αγωνιστικές. Είναι μια καλή ομάδα που ψάχνει να βρει τον δρόμο της, μέσα σε μια σειρά από αγώνες που «στραβώνουν» για τον έναν ή για τον άλλο λόγο. Το σύνολο του Δώνη απέδειξε κόντρα στον ΠΑΟΚ πως αυτά τα παιχνίδια του «ταιριάζουν» πολύ περισσότερα, από εκείνα που πρέπει εκείνος να είναι το «αφεντικό», που πρέπει εκείνος να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα. Μόνο που αυτά τα παιχνίδια αποτελούν την πλειοψηφία. Το «τριφύλλι» στα ντέρμπι θα είναι ανταγωνιστικό. Το έδειξε και απέναντι στον Ολυμπιακό. Για να μαζέψει βαθμούς, όμως, και να είναι στην εξάδα, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι αποτελεσματικός στα παιχνίδια με τους «μικρούς» και να βρει το αντίδοτο στο πρόβλημα της δημιουργίας. Διότι το μεγάλο του θέμα φέτος είναι στην δημιουργία και όχι στην εκτέλεση...

Υ.Γ1: Ο καλός Αλαφούζος «που έχει βάλει 70 εκατομμύρια» και οι κακοί δημοσιογράφοι που δημιουργούν εσωστρέφεια. Έχει χαθεί η μπάλα. Δυστυχώς. Όταν τον Παναθηναϊκό τον έκλεβαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια, οι κακοί δημοσιογράφοι σαν τους τρελούς του χωριού έβγαιναν μπροστά και έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους. Κανείς άλλος. Ούτε οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, ούτε οι νυν προπονητές, ούτε κανείς. Για να ξέρουμε και τι λέμε.

Για όλα τα υπόλοιπα, να αγιάσει το στόμα σου κόουτς.