Πρώτα να βρει το μοντέλο και μετά τον διευθυντή που θα το υπηρετήσει

Στην δύση του 2016, ο Παναθηναϊκός έπαιρνε το κεφάλι του Γιάννη Σαμαρά από την διεύθυνση των τμημάτων υποδομής. Θυμάμαι σαν τώρα στα πλαίσια του ρεπορτάζ να ακούω ότι «οι ακαδημίες κοστίζουν πάρα πολλά λεφτά και δεν έχουμε πάρει ούτε ένα πρωτάθλημα τόσα χρόνια. Όλο 4οι και 5οι βγαίνουμε. Πεταμένα χρήματα είναι αυτά»! Τι κρίμα που δεν υπάρχει δικαστήριο ποδοσφαιρικών «εγκλημάτων». Πραγματικά.

Ο Γιάννης Αλαφούζος πείστηκε τότε από τον πιο επικίνδυνο ποδοσφαιρικά και βασιλιά άμπαλο συνεργάτη που είχε ποτέ, να... καθαρίσει άμεσα έναν άνθρωπο, του οποίου την δουλειά την βιώνει μέχρι και σήμερα ο σύλλογος με την εξαιρετική φουρνιά των παικτών που έχουν γεννηθεί το 2001. Ακόμη μία ακατανόητη ποδοσφαιρική απόφαση από τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ, ο οποίος δεν σταμάτησε εκεί.

Ο τρόπος που καλύφθηκε η θέση, πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια για το «πως δεν πρέπει να λαμβάνονται κομβικές αποφάσεις σε έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο».

Εκείνη την εποχή, ο Παναθηναϊκός ήθελε και γενικό αρχηγό. Είχε προτείνει αυτή την θέση στον Τάκη Φύσσα, τον οποίο απέλυσε λίγους μήνες νωρίτερα μετά το αποτυχημένο πέρασμά του στην θέση του τεχνικού διευθυντή.

Ο παλαίμαχος άσος αντιπρότεινε την άδεια θέση του διευθυντή των ακαδημιών, μιας και δεν ήθελε να μπλέξει και πάλι με την πρώτη ομάδα και κάπως έτσι αντικατέστησε τον Σαμαρά!

Κανένα ψάξιμο από την ΠΑΕ, κανένα κριτήριο, κανένα πλάνο, καμία συνέντευξη. Η λογική του μπακάλικου στην αποθέωσή της! Και είναι ξεκάθαρο πως με τα παραπάνω δεν κατακρίνουμε την όποια προσφορά του Φύσσα(δεν είναι αυτό το θέμα του κειμένου) στις ακαδημίες αλλά τον τρόπο που λειτούργησε ο Παναθηναϊκός σε μία κομβικότατη απόφαση για το ποδοσφαιρικό κομμάτι της εταιρίας.

Σχεδόν τρία χρόνια μετά, ο Παναθηναϊκός καλείται να πάρει και πάλι μια πάρα πολύ σημαντική απόφαση. Θα πρέπει να αποφασίσει το ποιος θα ηγηθεί των ακαδημιών σε μία χρονική περίοδο όπου τα φυτώρια αποτελούν τον κεντρικό πυλώνα για την επιστροφή του συλλόγου στην κανονικότητα τα επόμενα χρόνια.

Από το εσωτερικό του κλαμπ προκύπτει πως ο διευθυντής ακαδημιών θα έρθει σύντομα. Πιο σύντομα από τον τεχνικό διευθυντή, για τον οποίο θα γίνει ενδελεχής έρευνα σύμφωνα με την επίσημη θέση του κλαμπ. Μια στιγμή, όμως. Γιατί η μία θέση θέλει πολύ ψάξιμο και η άλλη όχι;

Ίσα-ίσα που για τις ακαδημίες, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να το ψάξει περισσότερο και εδώ που τα λέμε το κενό τους τελευταίους μήνες(από τότε που ο Φύσσας έδινε τον προεκλογικό του αγώνα) το κάλυψε και με το παραπάνω ο Κώστας Ταράσης. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται εδώ δεκαπέντε χρόνια στις ακαδημίες του «τριφυλλιού» και έχει προσφέρει όσο λίγοι, τόσο σε ποδοσφαιρικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο. Δεν είναι ότι οι ακαδημίες έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και πρέπει να έρθει κάποιος... αύριο το πρωί γιατί το όλο σύστημα βρίσκεται υπό διάλυση. Το κάθε άλλο.

Πριν, όμως, ο Παναθηναϊκός καταλήξει στο πρόσωπο, θα πρέπει να καταλήξει σε άλλα πιο σημαντικά ζητήματα που αφορούν τις ακαδημίες του.

Θα πρέπει να αποφασίσει πράγματα πολύ σημαντικά, όπως:

1) Τι ποδόσφαιρο θέλουν να παίζουν τα τμήματα υποδομής του; Ποιο αγωνιστικό στιλ θα πρέπει να έχουν και γιατί; Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει φυσική ακολουθία με την πρώτη ομάδα αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Δυστυχώς.

Οι προπονητές(που ο καθένας έχει την δική του φιλοσοφία) αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Αν δεν υπήρχε ο Νταμπίζας, ο Δώνης θα είχε φύγει μία φορά μετά τον ΟΦΗ και άλλη μία μετά τον Άρη, με απόφαση μεγαλομετόχου.

Οπότε η ακαδημία θα πρέπει να έχει το δικό της στιλ, τη δική της αγωνιστική φιλοσοφία, ανεξάρτητα από το αν στον πάγκο είναι ο Στραματσόνι, ο Δώνης ή ο Ουζουνίδης.

2 )Τι ποδοσφαιριστές θα θέλει να δημιουργεί ο σύλλογος; Ποδοσφαιριστές με ανεπτυγμένα για παράδειγμα τα τεχνικά χαρακτηριστικά όπως γινόταν επί Σαμαρά; Ποδοσφαιριστές με ανεπτυγμένες τις φυσικές δυνάμεις; Παίκτες που θα παίζουν έξυπνο ποδόσφαιρο, όπως είναι η βάση της ισπανικής σχολής ποδοσφαίρου;

3) Πως αυτά τα παιδιά θα αξιοποιούνται στην πρώτη ομάδα και κάτω από ποια συχνότητα; Ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος θα πρέπει να επιβάλλει σε κάθε προπονητή, την χρησιμοποίηση των παιδιών αυτών κάτω από μία συγκεκριμένη αναλογία. Για παράδειγμα στην 11άδα, να βρίσκονται πάντα 2-3 παιδιά που να προέρχονται από τις ακαδημίες.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να αποτελούν κριτήρια, πριν ο Παναθηναϊκός καταλήξει στον εκλεκτό. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν υπάρχουν, αν και αυτό θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Στην Ελλάδα, πάντως, είναι πολύ δύσκολο να βρεις άνθρωπο που θα έρθει και θα βάλει «σφραγίδα» στις ακαδημίες και θα σου φτιάξει μια στρατηγική για τα επόμενα χρόνια. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι. Για αυτό ο Παναθηναϊκός δεν θα χάσει τίποτα αν το ψάξει λίγο παραπάνω στο εξωτεριικό. Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που είναι ικανοί για αυτό το πόστο.

Και κάτι ακόμη. Για να κριθεί σωστά ο Σαμαράς, ο Φύσσας, ο επόμενος διευθυντής ακαδημιών, θα πρέπει και η ΠΑΕ να παρέχει όλα τα απαιτούμενα εφόδια, όλες τις προϋποθέσεις για να λειτουργούν οι ακαδημίες στα πρότυπα που θα πρέπει. Και τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κατάστασης, τα φυτώρια είχαν απλά το μίνιμουμ. Σε όλα τα επίπεδα...